Aankoopadviezen stereoset, budget €7000. Luxe is vanaf morgen een vaste bewoner!

[Bas Akkerman]

Je pakt 't mijns inziens in elk geval erg goed aan in de voorbereiding en verschillende luistersessies, ook je muziekkeuze is natuurlijk erg goed als je van alles wat wilt horen en vergelijken. Een te eenzijdige muziekkeuze zal je tenslotte een op die soort muziek getunede set opleveren en dat is vervelend als je muzieksmaak veel breder is en dus eigenlijk een allround set zoekt.

Veel succes en luisterplezier! De bekende waarschuwing "pas op voor 't virus" is trouwens denk ik wel op jou van toepassing, volgens mij ben je vatbaar! 

Leuk om te horen dat je vindt dat ik het goed aanpak. En eh * hatsjoe!  * denk niet dat ik een zomergriepje heb als ik nu al stiekem kijk naar platenspelers, akoestiekaanpassing, e.d.

[Xander32]

Een mooie en duidelijke verwoording van jouw afkeer dan wel voorkeur.


Sander.

...
Je hebt van die tekeningen waar je de puntjes bij moet verbinden, van 1 naar 2 naar 3, etc. Uiteindelijk heb je dan een plaatje. De transparante luidsprekers komen op me over alsof ik naar de precieze puntjes zit te kijken, waardoor ik het plaatje als geheel wat lastiger kan zien. De speakers die op dit moment mijn voorkeur hebben, laten juist meteen het plaatje zien, maar je ziet minder goed dat dat plaatje eigenlijk uit verbonden puntjes bestaat.

...

[denoontje]

tippie alvast wat je hebt geluisterd?

[Bas Akkerman]

@ denoontje; als je het niet erg vindt, verwijs ik je naar pagina 4 en 6 van dit topic. Daar staan mijn luisterindrukken van de apparatuur die ik tot nu toe heb beluisterd. Ik denk dat je daar meer aan hebt dan dat ik nu snel mijn indrukken aangeef.

[Dr.Bedlo]

Zonder mijn ogen en hersenen te zeer te vermoeien-Ja we worden oud- Met het lezen van de voorgaande commentaren/

Ik zou voor de NAIM Unity gaan. Misschien iets minder pratt dan de NAIM 5 italic maar desalnietemin prachtig om te horen. Speakers..Ja ik ben nogal weg van Harbeth een mooie combi...maar als je meer houd van de poppy nummers dan is de Neat motive misschien meer je ding.

Wat mij overigens nog opvalt aan de speakers van Harbeth id dat ze met de tijd meer en meer nog beter  gaan klinken. En luistermoeiheid geen spoor te bekennen. Kheb al heel wat speakers aan NAIM gehangen-Sonus faber, Neat, Gurus, maar dat is net iets anders dan de Harbethjes.

Just my two eurocents

[denoontje]

@ denoontje; als je het niet erg vindt, verwijs ik je naar pagina 4 en 6 van dit topic. Daar staan mijn luisterindrukken van de apparatuur die ik tot nu toe heb beluisterd. Ik denk dat je daar meer aan hebt dan dat ik nu snel mijn indrukken aangeef.

ik bedoel bb&g ;-)

[Bas Akkerman]

Ik moet nog gaan, over een half uurtje ga ik richting Hilversum

Het volgende ga ik sowieso luisteren:
- Wilson Benesch Square 2 met Naim Unity
- Linn Majik DSI met Harbeth Monitor 30
- SuperNait, HiCap, NDX met Master 3

Die laatste is boven budget, dus er zal wellicht een onderdeel van die keten afvallen verwacht ik.

En tips van sluiers geef ik niet meer weg, morgen is er een uitgebreid luisterverslag. 

@Fred, ik ben ook erg nieuwsgierig naar de Harbeths!

[denoontje]

Ben erg benieuwd naar de eerste combi wat je er van vindt ;-)

[skyfox]

Zo stom, ik zit hier helemaal enthousiast te wachten op het volgende luisterverslag. Vind het gewoon bijna spannend om te volgen en over een tijdje te horen welke combinatie het gaat worden...   

[Bas Akkerman]

*tromgeroffel* En de winnaar is.......

Even plagen hoor. Nu te (luister)moe om een goed verslag te schrijven. Ik zit nu ook in de trein, dus dat is ook lastig typen op de mobiel. Maar ik heb zeker wel een leuke dag gehad. Tot morgen!!

[erik s.]

you f#%$ clown... 

[Bas Akkerman]

@erik s. :


Nu bezig met het luisterverslag, volgt deze middag.

[Xander32]

Het is nu reeds 33 minuten middag  .


Sander.

@erik s. :


Nu bezig met het luisterverslag, volgt deze middag.

[chansig]

Precies..duurt wel erg lang. Het lijkt de clifhanger van GTST wel.

Gr Hans

[Softpower]

Het is nu reeds 33 minuten middag  .


Sander.

Dat wordt een erg lang verslag. Tis al half twee. Of het komt in delen. Nog erger :evil:

Top topic!!!!!

[Dr.Bedlo]

1st nog bijkomen en dan vacantie.

[Pinohelmond]

Kom op Bas, ben bijna afgewerkt en ik lees je verhaal het liefst in de baas zijn tijd!!

[denoontje]

en? :-)

[Softpower]

Tik tok tik tok.. Time's almost up :evil:

[skyfox]

En toen ging de middag over in de avond... 

[chansig]

Zijn leugens en bedrog toegestaan binnen het forumbeleid..of is het direct een aanleiding voor een ban van een maand ?

Gr Hans

[skyfox]

ben bijna afgewerkt

Off-topic, bijna afgewerkt??? Wat voor werk doe je? 

Ik voel een liedje opkomen... iets met dorpsvolk. YMCA anybody? 

Okee, weer on-topic: BASSSSSSSS!! Hou ons toch niet langer in spanning... 

[Bas Akkerman]

Sorry, sorry, sorry, sorry, sorry!! Nou, eindelijk dan. Wat een dag!
Mijn teamgenoten zouden mijn sportrolstoel mee nemen, maar zegde dat op het laatste moment af. Ik dus in de bus, trein naar Rotterdam. 15 minuten naar de sporthal, weer terug mét sportrolstoel. Trein in, die niet rijdt. Een treinstel dat voor ons stil stond en dat ook van plan was nog even te doen. Kortom, een reis van alles bij elkaar 4 uur. Anyway, nu het leuke gedeelte; het verslag. Al heb ik nu wel wat plankenkoorts na al jullie berichten. Hopelijk kan ik het waar maken...

Zo, het derde luisterverslag, deze keer bij Beter Beeld en Geluid in Hilversum. Voor ik begin wil ik Bjorn en Garmt nog even heel hartelijk bedanken voor hun tijd, input en vooral hun enthousiaste plezier. Daar draait muziek toch om!
Als de firma die de TomToms maakt mij ooit in dienst aanneemt, kan ik ze zeker garanderen dat ze minder winst maken dan gedacht Ach, ik heb een mooi stukje Hilversum gezien, ook niet verkeerd. Iets later dan gepland dus kwam ik in de mooie luisterruimte van BB&G aan. Na een gesprekje waarin vooral (de akoestiek van) mijn luisterruimte ter sprake kwam én wat muziekgebabbel, nam ik plaats op de bank. Benieuwd naar de sets die de heren voor mij hadden voorbereid.

Voor de overzichtelijkheid zal ik de sets aan het eind van dit verslag weer noemen en tot die tijd verwijzen naar de sets met *1, *2, *3, etc. Ook nu weer beschrijf ik de set in volgorde waarop ik ze beluisterd heb. Als jullie denken dat het overzichtelijker kan, zeker zeggen! De eerste drie sets hadden Bjorn en Garmt bovendien ook in volgorde gezet waarop zij dachten dat ik het van beter naar best zou vinden.
Voor de volledigheid zijn dit de nummers die ik heb beluisterd. Niet bij alle sets heb ik alle nummers beluisterd, alleen degene waarvan ik dacht dat ze voor mij de desbetreffende set als beste konden testen.
Billie Jean – Michael Jackson
Speak To Me – Pink Floyd (feitelijk de eerste drie nummers van The Dark Side Of The Moon)
Gli Imperiabili – Paole Conte
Nil Se'n La – Clannad
Walking In My Shoes – Depeche Mode
Goodbye Stranger – Supertramp

*1) Naim Uniti met Wilson Benesch Square Two
Mmm, wat een lekkere, droge bas zeg in Michael Jackson! Het geluidsbeeld dat naar me toekomt, is wel wat beperkt, wat ingehouden. Niet de muziek zelf, die wil wel, maar het blijft letterlijk wat op afstand. Alsof je voor een etalage staat met daarin allemaal snoep. Je wilt het pakken, maar je komt een glaswand tegen. Om daarin te blijven; alles is prachtig opgesteld, heeft echt een eigen plekje. De stem van Michael aan het begin helemaal rechts, dan in het midden, soms (met de "hey hey") links van het midden. Ik schuif wat naar rechts op de bank, omdat ik ervan overtuigd ben dat de speakers niet goed geplaatst zijn, maar het is gewoon de enorm goede spreiding waar ik aan moet wennen. Dat maakt ook dat instrumenten en geluiden echt aan te wijzen en te definiëren zijn. Een beetje zoals de Von Schweickerts dus, maar net wat muzikaler. Ook bij Pink Floyd blijft het beeld wat plakken, het komt niet echt uit de verf. Verwachtingsvol luister ik dit nummer, want deze cd is gemaakt voor spreiding. En jawel, "wat een stage!" schrijf ik op mijn notitieblok. De verschillende stemmen, het tikken van de klokken en toch, wonderlijk verdwijnen deze vloerstaanders uit beeld. De stem is ook goed getroffen, wat hees en zijig, zoals ik het graag heb, omdat het zo lekker aansluit op de mellow gitaardeuntjes. De golf die opkomt, blijft ook wat weg, ik kijk naar de branding terwijl ik ook overspoeld wil worden. De rennende figuur in het derde gedeelte komt echt een rondje maken, hoewel wel 1 dimensionaal.

De vertolker van Gli Imperiabili is haast lijflijk aanwezig. De stem even later in het nummer links van het midden, de instrumenten daar netjes naast, maar niet voor of achter hem in het beeld. Hoewel de opname pittig is opgenomen, is dat niet te merken. Het tinkeltje dat de hele opname blijft aangenaam. De viool die het refrein aangeeft, mag wat meeslepender, het blijft weer wat terughoudend. Het raspje in Paole's mond is melodieus en goed in verhouding tot de rest. De synergie is best behoorlijk, maar kan beter.

Hey, een bas die heeel zachtjes speelt als de stem inzet, dat had ik nog niet gehoord. Het plezier van de muziekkanten is behoorlijk te horen bij dit nummer van Clannad. De akoestiek, de kleine zaal waarin gespeeld wordt, is te horen en ook dat het podium waar de bandleden op spelen van hout is. En wow, wat een spreiding weer. Clannad bestaat uit verschillende bandleden en precies is te horen wie waar staat en welk instrument ze spelen. Het beeld blijft wel wat 1 dimensionaal en er mag wel wat meer attack, vooral in het gitaarspel. De instrumenten klinken behoorlijk natuurlijk, er verschil te horen in de druk tussen de klankkast van een gitaar en die van een contrabas. Er is op een gegeven momentje een soort van aanmoedigend, juichende stemmetje te horen van één van de mannelijke bandleden. Heel apart, dat had ik tot dusver nog niet eerder gehoord. En dan het publiek, helemaal links in het beeld te horen. Wel raar, zo lijkt het net alsof je eerst voor het podium staat en dan ineens er haaks opkijkt.

Try Walking moet dreigend, absoluut en dat klinkt het ook wel. Omdat ik het nummer goed ken, weet ik dat er ook hoogte in het nummer zit, zo is het afgemixt. Het is allemaal wat compacter, wat minder gespreid. Bijna letterlijk hoor je de hokjes waarin de muzikanten hun stukken heb gespeeld terug in de manier waarop het is afgemixt. En dat allemaal is te horen met de Square Two. Weer valt de scherpte mee in dit nummer, terwijl het best scherp opgenomen is. Maar wederom, ik zie de muziek achter de ruit. Ik wil het zo graag aanraken, maar het blijft op afstand. De huilende gitaar sleept me niet mee in zijn verdriet en dat is voor mij wel een vereiste.

Ten slotte Supertramp. Een nummer waar ik altijd vrolijk van word en waar ik de dag met moed kan ingaan. Spreiding, ik heb het allemaal al gezegd. Iedereen heeft een plek, de verstaanbaarheid is daardoor prima en de vingerknippen zitten niet rechts en links. Maar rechts en links van het midden. De hi-at in het nummer klinkt wat afgerond, zoals alle trebles. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg, ik eb gemerkt dat diezelfde treble bij mij snel tot luistermoeheid kan leiden. Word ik vrolijk van dit nummer? Mwah, ik weet dat het kan, maar het blijft weer wat terughoudend. Zowel het fluiten als de uiteindelijke gitaarsolo doen me niet meefluiten of –spelen.


*2) SuperNait + HiCap + NDX met Master 3
Mm, lekker smooth. De flow is weer terug, net als de synergie. De bas is ook terug, nou ja, die neemt het over. De vingerknippen zijn wat natter, net als het bespelen van de basgitaar. De spreiding in Billie Jean is een stuk minder dan bij de vorige speaker. De PRAT is behoorlijk, maar kan wat strakker. Een beetje zoals bij de Guru's, de bas is zo aanwezig dat voornamelijk (de onderkant van) het middengebied een beetje uit beeld verdwijnt en in die bas zakt.

De hartslag bij Pink Floyd dreunt nu wel en is meeslepender. De stemmen zijn, ondanks de zeer aanwezige bas wel goed te verstaan. De golf spoelt nu wel over me heen en is aangenaam warm, alsof ik me in een bad laat glijden. Alles is wel mellow en daar profiteert de gitaar van. Een warme, zomeravond. Het hese van de stem is nu wat sterker aanwezig. Niet zozeer omdat dit benadrukt wordt, maar omdat het (lage)middengebied van stemmen wegzakken in de bas. Er is zoals gezegd meer synergie, muziekinstrumenten komen samen en vormen een muzikaal geheel. Ondanks de bas hoor ik nu wel dat in het derde gedeelte een sample is van een omroepstem (zoals op een station of luchthaven). De voetstappen lijken binnen opgenomen, misschien iets van een gymzaal.

Ook nu is Conte's stem weer echt en aanwezig. De stem is wel wat hees en minder brommerig. De viool profiteert van het mellow gevoel, hij sleept me wat meer mee. Het tinkeltje in het hele nummer is ook nu weer goed te doen en leidt niet tot luistermoeheid. Het drumspel klinkt wat voller en heeft wat meer "oomph". Het plezier dat de zanger in dit nummer in zijn stem legt is goed te volgen, hij heeft er plezier in. Het raspje tenslotte valt wat weg in het geluidsbeeld.

Clannad dan nogmaals. Er staat echt een mens van vlees en bloed te zingen. Ook nu is de zachtjes spelende cello weer te horen. Er is flow en plezier te horen en op het moment dat Bjorn en Garmt achter me aan tafel wat zeggen, heb ik de neiging stil te zeggen. Ik wil niet dat de synergie doorbroken wordt. Ik hoor nu ook verschil in de verschillende gitaren die bespeeld worden, althans ik geloof dat er met nylon en metalen snaren wordt gespeeld. De attack waarmee op een gegeven moment één van gitaren wordt bespeeld is prima aanwezig. Ook het verschil in tomtoms is te horen, ze zijn allemaal net wat verschillend in grote. Het applaus van het publiek is nu wat meer deel van het liedje, hoewel ook hier uiterst links geplaatst. Ik heb de neiging om mijn ogen te sluiten en weg te dromen op dit nummer, de combinatie van deze luidspreker en dit lied kan best lekker zijn. Wat wordt die panfluit lekker snel bespeeld.

Toch heb ik mijn bedenkingen. Ik sta nu niet meer voor de etalage, maar sta nu midden in de snoepwinkel. Zoals zo vaak begint dat veelbelovend. De bas in deze luidspreker is echter zoals de geur in de snoepwinkel, het begint op een gegeven moment te overheersen en geeft je juist afkeer van datzelfde snoep.
Als er voor mij één nummer is waarbij teveel bas kwaad doet, is dat dit nummer van Depeche Mode. En jawel, heerlijk dreigend en duister. Maar ook weinig spreiding en het nummer loopt simpelweg dicht, wordt één soep. De stem is duidelijk aanwezig, maar het middengebied van die stem verdwijnt, waardoor die scherp en onaangenaam wordt. Martin Gore die in het refrein voor de tweede stem zorgt, is nauwelijks te onderscheiden. De huilende gitaar is nu wel meeslepender dan de vorige speaker, maar het kan beter.

Er is weer flow bij Goodbye Stranger, heerlijk. Totdat de aangezette basgitaar alles verpest. Als een magneet trekt de bas alles mee, het wordt stroperig. Er is wel nuances in de stemmen te horen, de vingerknippen staan los in de ruimte. Het fluiten klinkt nu wel vrolijker en meeslepender. Misschien dat de gitaarsolo deze speaker in dit nummer redt? Nee, helaas. Waar ik dit nummer altijd geneigd ben om harder te zetten bij de gitaarsolo, zet ik hem nu wat zachter. Omgekeerde luistermoeheid is opgetreden, niet door scherpte maar door donkerte. Of zoals ik het tegen Bjorn en Garmt zeg, een heerlijk systeem als de speaker het niet naar beneden zou halen.


*3) Linn DS-I met Harbeth Monitor 30
Deze speakers komen wat dichter bij me staan, om ze echt als near-field monitor tot hun recht te laten komen.
Basdeuntjes, daar vind ik de nummers van Michael Jackson altijd wel lekker in. Nu ook, heerlijk zoals dat gaat. Of is het toch wat overheersend? Nee, ik ben denk ik een beetje bang voor wat er daarnet met de Masters gebeurde. Voor mijn gevoel is de breedte van het geluidsbeeld behoorlijk goed, alleen wat achter de speakers geplaatst. De stem is wat terughoudend, net als de vingerknippen. Ik ben wat meer forward sounding speakers gewend, dus misschien is het een kwestie van wennen? De speakers verdwijnen voor mijn gevoel wat minder in het geluidsbeeld.

De hartslag klinkt lekker, compact maar wel krachtig. Het geluid blijft wel wat plakken wil ik opschrijven, maar dan; dan komt het geluidsbeeld wel ineens buiten de speakers. Ook de golf van aanzwellende gitaren is breed en komt zelfs weer naar voren. Wat een onthullende luidspreker! Het blijft heerlijk mellow, maar de huilende gitaar mag wel wat meer zeggingskracht gebruiken.  De runner gaat nu echt door het hele geluidsbeeld heen, van links naar rechts en keert dan weer terug maar nu wat dichter voor mij langs. Over alles lijkt iets van een deken te liggen, zijdezacht dat wel.

Dat is ook de stem van Conte nu, zijdezacht. Mag wel wat rauwer en met wat meer senioriteit. Het tinkeltje is nu ook zacht, blijkbaar worden de trebles wat afgerond. Zo ook bij de viool, die klinkt wat liefjes. Ik kom nu ineens tot het inzicht dat alles tot nu toe zijn plaats heeft, er is gelijkheid onder de instrumenten en stemmen. Maar ik zou willen dat sommige instrumenten "wat meer ballen" zouden hebben. Dit betekent niet dat alles op eenzelfde volume wordt afgespeeld, zeker niet. Er is genoeg dynamiek.

Wat me meteen opvalt bij Clannad is de galm in de zaal. Weer dat inzicht. Weer dat zijdezachte dekentje over de stemmen heen. Mevrouw Brennan klinkt wat meer als een meisje in plaats van een vrouw. De instrumenten worden prima afgebeeld, ook in hun grootte, een tomtom is een tomtom, een gitaar een gitaar. Ze spelen los van elkaar, maar er is wel synergie. Het applaus is nu wat meer links van het midden geplaatst. Ook nu, ik mis wat betrokkenheid; voor mijn gevoel "pleast" dit systeem wat teveel en dat laat een spoortje irritatie bij me achter. Of om in de snoepwinkel te blijven; alles smaakt naar honingzoete dropjes, waar ik soms gewoon dubbelzout wil hebben.

De piano in dit vijfde nummer op mijn playlist wordt mooi afgebeeld, behoorlijk natuurlijk. De bas is lekker zwaar en niets loopt dicht. De spreiding is wat breder dan de voorgaande speaker en het is minder compact. Gahans stem is goed verstaanbaar en daardoor te volgen. Toch komt de boodschap van dit treurige nummer niet echt over. De zijdezachte deken bedekt als het ware alles met de mantel der liefde en dat is nou net niet wat ik in dit nummer wil. Ik wil pijn, verdriet, wanhoop, ja wanhoop! De huilende gitaar die dat wanhoop gevoel zo ongelooflijk mooi weergeeft, klinkt nu als een lieflijk klinkend instrument.
Supertramp, zelfde verhaal. De deken die alles bedekt. De PRAT is prima, net als de verstaanbaarheid. Het is allemaal smooth en zacht. Ik mis betrokkenheid en daardoor is de gitaarsolo aardig, niet meer dan dat.

Tijd om weer wat te gaan schuiven. Sommige elementen waar mogelijk samen te voegen en zien wat dat brengt.


*4) NaimUniti met Harbeth Monitor 30
De heren Mathijsen en Van der Zel kunnen zich vinden in de manier waarop ik de zijdezachte deken heb ervaren en schrijven dit toe aan de Linn. De NaimUniti neemt dan nu de honneurs waar.
Ik beluister alleen Goodbye Strangers omdat dit het laatste nummer is dat ik net heb gespeeld. Een even uitgebreid verslag als de vorige systemen wordt het dan niet; evengoed kan ik de luisterindrukken wel plaatsen.
Onmiddellijk is duidelijk dat dit meer upfront is, iets waar de PRAT zeker van profiteert. De vingerknippen zijn ook duidelijker, lekker droog en toch van vlees en bloed. De bas is werkelijk perfect voor mij en prima in verhouding tot de andere gebieden. Het voegt iets toe en staat niet in de weg. De stemmen staan meer op 1 lijn en ook nu merk ik dat near-field een andere beleving is. De gitaarsolo is lekker, maar meespelen doe ik nog niet.


*5) Supernait + HiCap met Harbeth Monitor 30
Net zo upfront als daarnet en dat mag best. PRAT zelfde verhaal en weer die heerlijke bas. Stemmen zijn nu wat krachtiger en winnen aan menselijkheid en meeslependheid. De hi-ats doen nu meer mee, best belangrijk omdat ze voor mij een wezenlijk onderdeel zijn van het plezier in dit nummer. De vingerknippen zijn meer een geheel, echt het losgaan van de duim vanaf de middelvinger op de muis van de duim. Eindelijk is de gitaarsolo lekker meeslepend, het is dat net een boterham aan het eten ben, anders zou ik voorzichtig mee pingelen.
Deze combinatie bevalt me wel, dus ook Pink Floyd krijgt een kans. De hartslag begint al eerder dan ik gewend ben en is behoorlijk vol. Stemmen zijn uitstekend verstaanbaar, net als het kassagerinkel. Plakken is niet het juiste woord, maar ook nu heb ik weer het idee dat het beeld vrij 1 dimensionaal is. Ik hoor verschillende klokken, grote klokken, wekkers, wandklokken, alles is zo duidelijk nu. De hi-ats zijn voor mij perfect, net als de bas, die oh zo lekkere bas. Als ik "breathe in the air" hartstochtelijk hoor zingen, voelt dat ook zo. Het staat helemaal los in de ruimte.
Ik raak ontroerd door de mooie stem in dit nummer van Clannad, wat een emotie en nuances. Dit is het enige dat ik heb opgeschreven. Hoewel ik het halve nummer heb beluisterd, heb ik simpelweg met mijn ogen dicht gezeten. Geen zin meer om wat op te schrijven, waarom zou ik als ik zulke muziek hoor?


*6)  Supernait + HiCap met Wilson Benesch ARC
Het broertje klonk lekker, dus ik geef deze speaker wederom een kans. Nou ja, heel eventjes dan. Onmiddellijk weer die scherpte bij Supertramp. Helderder beslist, aangenaam, nee. Duidelijk, dit is niet mijn speaker(geluid).


*7) Supernait + HiCap met Wilson Benesch Square Two
Eigenlijk moet ik nu stoppen. Niet eens vanwege de tijd, als wel dat ik een beetje te luistermoe ben. Toch wint de nieuwsgierigheid het van me, de Squares maakten immers bij het eerste systeem al behoorlijke indruk.
PRAT!!! Dat omcirkel ik bij Michael Jackson. Weer die goede spreiding, zodat bijvoorbeeld de vingerknippen helemaal los komen. Pink Floyd komt wat minder los voor mijn gevoel, hoewel er wel een breder en dieper geluidsbeeld lijkt te ontstaan. De golf komt bijvoorbeeld meer over mij heen. Hier registreren mijn hersens het allemaal niet meer zo goed. Dan nog maar even één nummer, toepasselijk Goodbye Stranger want dat doe ik zo bij Bjorn en Garmt. Makkelijk is het woord dat ik opschrijf als ik dit nummer met dit systeem beluister. Spreiding weer enorm goed en ook dit klinkt erg lekker.

Het moge duidelijk zijn, de combinatie van SuperNait met zowel de Monitor 30 van Harbeth als die met de Square Two verdient meer speeltijd met vooral een frissere luisterblik. Beter Beeld en Geluid, nee, verkeerd gezegd. Bjorn en Garmt kunnen me in de nabije toekomst zeker nog een keer verwachten. Al was het maar om muziekplezier met hen te delen en dat is altijd een bezoek waard.
Voor nu ga ik jullie verlaten, nou ja, voor de nacht dan. Het luisteren naar luidsprekers doe ik misschien volgende week weer, maar dan wil ik wel weer helemaal fris kunnen en willen luisteren. Misschien dat jullie input daar voor kan zorgen...

[Dr.Bedlo]

Ha die Bas

Nou weten we eigenlijk nog net zo veel

En ja..Valys en de opstaphulpjes.zelfde hier. Wat een gesodemieter..(dit ff voor de insiders)

Misschien een idee ook eens te luisteren naar de Harbeth Compacts die vond ik wat milder klinken als de M30. Sonus faber zou ik ook zeker betrekken in je queste.

[denoontje]

mooi verslag!
Volgens mij ben je de eerste die niet schrijft over de koffie en nougat bij BB&G, dus je bent helemaal opgegaan in de sessie...cool!
Heb je de ht ook nog gezien?