Electrickery | Appletje, maar geen eitje

[chansig]

Tsja.....nu hoeft ie geen antwoord meer te geven.

Gr. Hans

[Bas Akkerman]

Hoezo hoeft het spanplafond dan minder omlaag ?

Gr. Hans

Ik begreep dat hoe lager het plafond, hoe meer je nagalmtijd in het laag aanpakt.

de range die door deze lattenabsorbers wordt gedempt, haal je nooit of te nimmer met een spanplafond (incl demping erboven), dus het ene staat compleet los vh andere
(lees; je plafond moet net zo hoog of laag als je dat zelf wil/nodig vindt, daar veranderen deze traps niks aan )

Tsja.....nu hoeft ie geen antwoord meer te geven.

Gr. Hans

Daarop is mijn antwoord:

Ok, ok, ik was een beetje naïef. 

Maar misschien is achter de bank helemaal niet de juiste plek voor die basstrappen en doen ze daar niets (dat helpt voor een goed geluid op de luisterplek)?

Vandaar dat ik ook zei "meten is weten". Misschien blijken er na het meten wel gigantische kasten van bas traps nodig te zijn, misschien relatief bescheiden formaatjes, misschien wel helemaal niets. Omdat ik er vanuit ging dat je gigantische bas traps nodig had om wat aan de nagalmtijd in het laag te doen, vielen de foto's dus mee. En misschien vallen ze na de meting wel jaloersmakend tegen.

[Bas Akkerman]

Wat een fijn merk is dat Luxman toch! To be continued...

[Xander32]

Uhm, heb ik/hebben wij iets gemist ?   

Wat een fijn merk is dat Luxman toch! To be continued...

[Dirk]

ik gok op een prettige luisterervaring in H'sum 

[chansig]

Ik weet.............



to be gevolgd.

Gr. Hans

[Bas Akkerman]

ik gok op een prettige luisterervaring in H'sum 

[skyfox]

O my... spannend!

[Bas Akkerman]

Gisteren na de training ging ik op weg naar Hilversum om naar de luistershow van Luxman te gaan. De tweede kennismaking thuis met de L-550AXII had namelijk wel mijn interesse gewekt in dit kleurrijk merk. Beter Beeld en Geluid speelde met drie sets: Manger, Harbeth SHL5 Plus SE en Vivid Audio G2. Volgens mij speelde de eerste set met DA-250 en L-550AXII, de tweede met DA-06, L-590AXII, EQ-500 en PD-171A met Nagaoke-element. De set met Vivid ten slotte bestond uit de D-05u, met als voorversterker C-700U en eindversterker M-700u. Garmt zal me vast aanvullen als ik dit niet helemaal juist heb.

We begonnen met de Vivids. Iets teveel voor de ruimte, waardoor het midlaag wat dichtslibde. Desondanks was goed te horen dat de Vivids wat meer kleur kregen gevoed dan eerdere beluisteringen, bijvoorbeeld de CH-Precision-set bij Chattelin die een paar weken eerder juist wat bleekjes leek. Daardoor boeide deze set ook veel meer en leek ik minder moeite te hoeven doen om de muziek te volgen. Onbekende nummers maakten me nieuwsgierig. Bekende nummers klonken misschien niet absoluut neutraal, maar boeiden wel, vooral in (wederom) klankkleur. De ruimtelijke afbeelding was wat kleiner dan gewend bij Vivid, maar wel geconcentreerder en natuurlijker. Minder dress to impress en gewoon een lekker Roy Donders-huispak. Ordinair zou ik de set daarentegen absoluut niet willen noemen, niets kreeg een extra zetje om spectaculair of juist "lekker" gemoedelijk te klinken. Zo'n goede timing als destijds de set van CH-Precision en Wilson Benesch was het niet, gezien het prijsverschil hoeft dat ook zeker niet. Luxman kreeg het alleen wel voor elkaar om de Vivid als prima donna mee te krijgen in een duo. Cryptisch, maar ik bedoel ermee dat de set gewoon een geheel was en er geen onderdeel was dat voor elkaar onderdeed. Garmt had graag een uniforme lijn van Cardas erachter gehangen, maar moest het doen met de aanwezige kabels van Cardas. Geen straf, maar ik kan me voorstellen dat dat nog een stukje extra coherentie had toegevoegd. Na wat mensen weggejaagd te hebben met mijn voortreffelijke muziekkeuze (ik ben echt de slechtste dj ooit!), kwam ik nog in gesprek met Garmt en een andere gast. De naam ontschiet me even, maar we raakten meteen tot de kern van de muziek. Zwaartepunt was klassieke muziek en het was een geanimeerd gesprek. Het ging vooral om ook een set als middel, niet als doel. Eén ding valt me in al mijn luistersessies op, een goede set is vaak een startpunt tot het met liefde praten over muziek. Op totaal zwijgen na, vind ik dat altijd een heel mooi eikpunt voor de kwaliteiten van een set.

Heel eventjes en te kort voor een verslag luisterde ik naar de Maner-set. Ik zat er slecht voor en hoorde maar een paar nummers. De setting was intiemer in de kleinere ruimte en de Manger heeft naar mijn idee juist een wat pakkender presentatie met een ruimtelijk grotere afbeelding en een meer meerslepend karakter. Zoals gezegd een beetje een impressie, meer niet.

De set met Harbeth boeide me het meest. De nieuwste versie van de SHL5 Plus is mooi afgestemd, iets minder pittig dan voorheen en strakker in het laag. Daardoor ook evenwichtiger ten opzichte van zijn oudere tweelingbroertje. We begonnen deze sessie met eerst wat plaatjes draaien. En boy oh boy, wat was dat goed...! Springen kan ik slecht, wil je eens goed lachen dan zal ik eens een kolderieke poging doen, maar I do like to jump to conclusions. Er zat van alles bij, onbekende luidsprekers, bekabeling, tafel, arm en element. En toch denk ik dat het belangrijkste aandeel werd geleverd door de EQ-500. Met buisjes nota bene. Ik als niet zo'n buizenliefhebber (te grootse afbeelding, harder, glazige aftekening) heb zelden zo de behoefte gehad om ongezien het pand te verlaten. Niet uit schaamte, maar in de hoop dat niemand ineens 12,5 aan phonovoorversterker mist.
Het verschil tussen streaming en lp zal ik beschrijven in de hoop dat jij als lezer een klein beetje een idee krijgt waarom ik de EQ-500 zo de hemel in prijs. Dead Can Dance wordt onnoemelijk vaak gebruikt on een set te "showen". Ik begrijp dat wel, er gebeurt veel in hun mixen, het is goed opgenomen en balanceert mooi op het randje van een audiofiele exercitie en boeiende muziek. Meer dan eens tipt de klankschaal bij "topsets" de audiofiele kant op. In deze set dus absoluut niet. 'Songs of the stars' heeft alles in zich om geneuzel te worden, bijzondere teksten, de immer aanwezige shaker, de uitheemse geluiden. Met deze set is het simpelweg wel boeiend, ik heb het zelfs getipt bij de tweede ronde aan luisteraars die de set nog niet kende en Dead Can Dance wel kunnen waarderen.
Luxman heeft met deze phonovoorsterker iets gemaakt dat niets fout doet en nog veel belangrijker veel, zo niet alles goed doet. Weer die klankkleur, ruimtelijke afbeelding, spreiding van instrumenten en volgbaarheid zijn meer dan prima in evenwicht. Hetzelfde geldt voor een big band dat echt een feestje is. Angel van Massive Attack gromt misschien wat minder dan destijds bij de set van CH-Precision en WB. Die wist het hoe én waarom van slecht opgenomen muziek weer te geven. De set van Harbeth en Luxman minder het hoe, maar wel het waarom. En dat is altijd, ik herhaal altijd, voor mij de belangrijkste reden om muziek te luisteren. Streaming is in deze set ook zeker geen straf. Wat gemoedelijker, nee minder intrigerend dan vinyl. Maar ik zou deze set zo thuis zetten en hij zou me absoluut boeien.

Dus ja, ik heb genoten. Luxman is een merk dat ik in mijn toekomstige upgrade zeker zal meenemen. De EQ-500 (met alle disclaimers erbij en ik zal hem echt met andere moeten vergelijken) een apparaat dat een plekje verdient tussen die andere apparaten die iets speciaals doen en een blijvende herinnering achterlaten.

[chansig]

Leuk verslag Bas. Paste de Vivid niet in de ruimte of wat was er volgens jou aan de hand ?

Was dit overigens de kleine ruimte ?

Gr. Hans

[Bas Akkerman]

De Vivid G2 heeft best wel veel output in het laag, dus ik denk dat de ruimte daar iets te klein voor was. Dichter op de luidsprekers en het was een stuk minder dan verderaf, laat staan (uiteraard) achterin. Zo heb ik het althans ervaren.

Het ging om de grote ruimte, in de kleine ruimte zou het echt veel te veel zijn geweest.

[chansig]

Gewoon in de kleine ruimte zetten..wie weet. 

Gr. Hans

[Bas Akkerman]

Klopt, als je het niet probeert, weet je het niet. Het lijkt alleen zo onlogisch om in een kleinere ruimte een luidspreker neer te zetten die in een grotere ruimte al wat teveel bas output heeft.
Hoe dan ook, er viel prima doorheen te luisteren. Er is meer in muziek dan midlaag.

[chansig]

Als ik je uitleg lees dan zijn het staande golven geweest. Tsja die heb je overal is mijn ervaring. Mogelijk heb je daar zelfs in een kleine ruimte minder last van.

Gr. Hans

[Bas Akkerman]

Klopt, zo heb ik ze ook ervaren. Je zou zeggen dat die staande golven juist ook in een kleinere ruimte zouden zijn, maar misschien dat ze daarom ook niet genoeg ruimte hebben om zich te ontwikkelen.

[felix01]

Gisteren na de training ging ik op weg naar Hilversum om naar de luistershow van Luxman te gaan. De tweede kennismaking thuis met de L-550AXII had namelijk wel mijn interesse gewekt in dit kleurrijk merk. Beter Beeld en Geluid speelde met drie sets: Manger, Harbeth SHL5 Plus SE en Vivid Audio G2. Volgens mij speelde de eerste set met DA-250 en L-550AXII, de tweede met DA-06, L-590AXII, EQ-500 en PD-171A met Nagaoke-element. De set met Vivid ten slotte bestond uit de D-05u, met als voorversterker C-700U en eindversterker M-700u. Garmt zal me vast aanvullen als ik dit niet helemaal juist heb.

We begonnen met de Vivids. Iets teveel voor de ruimte, waardoor het midlaag wat dichtslibde. Desondanks was goed te horen dat de Vivids wat meer kleur kregen gevoed dan eerdere beluisteringen, bijvoorbeeld de CH-Precision-set bij Chattelin die een paar weken eerder juist wat bleekjes leek. Daardoor boeide deze set ook veel meer en leek ik minder moeite te hoeven doen om de muziek te volgen. Onbekende nummers maakten me nieuwsgierig. Bekende nummers klonken misschien niet absoluut neutraal, maar boeiden wel, vooral in (wederom) klankkleur. De ruimtelijke afbeelding was wat kleiner dan gewend bij Vivid, maar wel geconcentreerder en natuurlijker. Minder dress to impress en gewoon een lekker Roy Donders-huispak. Ordinair zou ik de set daarentegen absoluut niet willen noemen, niets kreeg een extra zetje om spectaculair of juist "lekker" gemoedelijk te klinken. Zo'n goede timing als destijds de set van CH-Precision en Wilson Benesch was het niet, gezien het prijsverschil hoeft dat ook zeker niet. Luxman kreeg het alleen wel voor elkaar om de Vivid als prima donna mee te krijgen in een duo. Cryptisch, maar ik bedoel ermee dat de set gewoon een geheel was en er geen onderdeel was dat voor elkaar onderdeed. Garmt had graag een uniforme lijn van Cardas erachter gehangen, maar moest het doen met de aanwezige kabels van Cardas. Geen straf, maar ik kan me voorstellen dat dat nog een stukje extra coherentie had toegevoegd. Na wat mensen weggejaagd te hebben met mijn voortreffelijke muziekkeuze (ik ben echt de slechtste dj ooit!), kwam ik nog in gesprek met Garmt en een andere gast. De naam ontschiet me even, maar we raakten meteen tot de kern van de muziek. Zwaartepunt was klassieke muziek en het was een geanimeerd gesprek. Het ging vooral om ook een set als middel, niet als doel. Eén ding valt me in al mijn luistersessies op, een goede set is vaak een startpunt tot het met liefde praten over muziek. Op totaal zwijgen na, vind ik dat altijd een heel mooi eikpunt voor de kwaliteiten van een set.

Heel eventjes en te kort voor een verslag luisterde ik naar de Maner-set. Ik zat er slecht voor en hoorde maar een paar nummers. De setting was intiemer in de kleinere ruimte en de Manger heeft naar mijn idee juist een wat pakkender presentatie met een ruimtelijk grotere afbeelding en een meer meerslepend karakter. Zoals gezegd een beetje een impressie, meer niet.

De set met Harbeth boeide me het meest. De nieuwste versie van de SHL5 Plus is mooi afgestemd, iets minder pittig dan voorheen en strakker in het laag. Daardoor ook evenwichtiger ten opzichte van zijn oudere tweelingbroertje. We begonnen deze sessie met eerst wat plaatjes draaien. En boy oh boy, wat was dat goed...! Springen kan ik slecht, wil je eens goed lachen dan zal ik eens een kolderieke poging doen, maar I do like to jump to conclusions. Er zat van alles bij, onbekende luidsprekers, bekabeling, tafel, arm en element. En toch denk ik dat het belangrijkste aandeel werd geleverd door de EQ-500. Met buisjes nota bene. Ik als niet zo'n buizenliefhebber (te grootse afbeelding, harder, glazige aftekening) heb zelden zo de behoefte gehad om ongezien het pand te verlaten. Niet uit schaamte, maar in de hoop dat niemand ineens 12,5 aan phonovoorversterker mist.
Het verschil tussen streaming en lp zal ik beschrijven in de hoop dat jij als lezer een klein beetje een idee krijgt waarom ik de EQ-500 zo de hemel in prijs. Dead Can Dance wordt onnoemelijk vaak gebruikt on een set te "showen". Ik begrijp dat wel, er gebeurt veel in hun mixen, het is goed opgenomen en balanceert mooi op het randje van een audiofiele exercitie en boeiende muziek. Meer dan eens tipt de klankschaal bij "topsets" de audiofiele kant op. In deze set dus absoluut niet. 'Songs of the stars' heeft alles in zich om geneuzel te worden, bijzondere teksten, de immer aanwezige shaker, de uitheemse geluiden. Met deze set is het simpelweg wel boeiend, ik heb het zelfs getipt bij de tweede ronde aan luisteraars die de set nog niet kende en Dead Can Dance wel kunnen waarderen.
Luxman heeft met deze phonovoorsterker iets gemaakt dat niets fout doet en nog veel belangrijker veel, zo niet alles goed doet. Weer die klankkleur, ruimtelijke afbeelding, spreiding van instrumenten en volgbaarheid zijn meer dan prima in evenwicht. Hetzelfde geldt voor een big band dat echt een feestje is. Angel van Massive Attack gromt misschien wat minder dan destijds bij de set van CH-Precision en WB. Die wist het hoe én waarom van slecht opgenomen muziek weer te geven. De set van Harbeth en Luxman minder het hoe, maar wel het waarom. En dat is altijd, ik herhaal altijd, voor mij de belangrijkste reden om muziek te luisteren. Streaming is in deze set ook zeker geen straf. Wat gemoedelijker, nee minder intrigerend dan vinyl. Maar ik zou deze set zo thuis zetten en hij zou me absoluut boeien.

Dus ja, ik heb genoten. Luxman is een merk dat ik in mijn toekomstige upgrade zeker zal meenemen. De EQ-500 (met alle disclaimers erbij en ik zal hem echt met andere moeten vergelijken) een apparaat dat een plekje verdient tussen die andere apparaten die iets speciaals doen en een blijvende herinnering achterlaten.

mooi verslag weeral
luxman en vivid.....,wie weet

[Robiwan]

Wat een verslag weer Bas, heerlijk leesvoer

[Xander32]

Wat een verslag weer Bas, heerlijk leesvoer

Je Bas verstaat de kunst van het op een begrijpelijke wijze, in woorden vatten van iets subjectiefs als jouw ervaren van muziek en/of het presteren van een set. Daarmee wordt de subjectieve materie bijna tastbaar voor de lezer. Knap.

[Robiwan]

Je verstaat de kunst van het op een begrijpelijke wijze, in woorden vatten van iets subjectiefs als  jouw ervaren van muziek en/of het presteren van een set. Daarmee wordt de subjectieve materie bijna tastbaar voor de lezer. Knap.

nog een keer....

[Xander32]

... speciaal voor jou de tekst ietwat aangepast  .

nog een keer....

[Bas Akkerman]

Dank u. Het is leuk om te doen en dan komt het vaak vanzelf.

[HTip]

Mooi luisterverslag weer, Bas 👍 Knap hoe je alle verschillen beschrijft, zoals Xander32 ook zegt. Dit soort luistersessies maakt onze hobby zo leuk 😃

[Robiwan]

... speciaal voor jou de tekst ietwat aangepast  .

je bedoelt: Bas kan het goed verwoorden!

[Bas Akkerman]

Mooi luisterverslag weer, Bas 👍 Knap hoe je alle verschillen beschrijft, zoals Xander32 ook zegt.

Er was nog veel meer te vertellen, maar dan werd het wel erg lang en (te) gedetailleerd. Dit is en mooie lengte voor wat ik wilde zeggen denk ik.

Dit soort luistersessies maakt onze hobby zo leuk 😃

Ja, en nee. Ik vind het heel wat lastiger om iets over sets te schrijven die me minder boeien of ik domweg slecht vind. Veel moeilijker om je mening thuis te laten en gewoon te beschrijven wat je hoort. Laatst in Maz' topic was daar een mooie discussie over.

[Maikel_audionerd]

Erg leuk verslag Bas, to-the-point met een komische twist.
Ik zou er bijna hebberig van worden, van de phonotrap, zoals jij m beschrijft. Gelukkig heb ik t geld er niet voor over haha