Vergelijk Elac FS247 <-> Elac FS247 Sapphire Edition

[Deleted member]

Ik heb de luxe te beschikken over twee fantastische sets Elac FS247. Helaas moet een van de twee verdwijnen, want het wordt gewoon een tikkie te gek wat ik allemaal heb staan (ik ben een echte Elac-freak...  ).

In dit topic zal ik aan de hand van een luistersessie de 247 tegen de 247 SE afzetten. Focus hierbij ligt echt op de verschillen in geluidsreproductie. Technisch zijn er wat verschillen tussen de "normale" en de Sapphire edition; de SE-uitvoering heeft bekabeling van The Chord Company, WBT aansluitterminals, een wisselfilter met hoogwaardiger componenten, een zwart metalen grille  en zwart gekleurde woofers. Vooral van dat laatste verwacht ik veel... 

Allemaal leuk en aardig, maar wat levert het nou op? Is het hoorbaar? Ongetwijfeld gaat het om nuances, maar is dat het waard? Hieronder een epistel over mijn beleving van deze twee muziekkanonnen, maar eerst nog even de set waarop geluisterd is:

Om het was efficienter te kunnen opschrijven hou ik de conventie aan, dat met "247" de normale uitvoering bedoeld wordt, en met "SE" de 247 Sapphire Edition. Ik maak gebruik van een Logitech Squeezebox (standaard voeding), welke via een Wireworld Starlight 5 Gold coax kabel verbonden is met een Musical Fidelity M1 DAC. De M1 wordt gevoed middels een vers ingespeeld (plm 280 uur) PS Audio AC3 netsnoer, en deze stuurt het audiosignaal analoog middels AudioQuest Colorado interlinks naar de Pioneer SC-LX90 versterker. De LX-90 wordt gevoeg middels een AudioQuest NRG-10 netsnoer van 2 meter. De LX-90 is middels 3 meter Vicol kabel (WBT CU NextGen afgemonteerd) verbonden met de luidsprekers. Van de Sapphire Edition zijn de standaard bruggen vervangen door Vicol bruggen met de standaard Vicol pluggen. Verder is de Elac 2060D subwoofer uitgeschakeld om de beoordeling echt op de luidsprekers te kunnen uitvoeren. Beide luidsprekersets worden zonder Bass Control Plugs gebruikt. Nog een klein detail: De SE staat op Soundcare spikes, en de 247 staat op de standaard Elac voeten. Beide luidsprekers zijn beluisterd zonder front.

De luisterruimte is hard; Ge-stucte muren en plafond, hard parket op de vloer en een lederen bank. De ruimte heeft aardig wat hoeken en gaten met uitbouw en koof, dus is niet heel gemakkelijk. Bovendien is de ruimte redelijk fors; alles bij elkaar zo'n 75m2.

En dan nu: Muziek!

Fever Ray - Seven (Fever Ray) : De SE lijkt iets verder van de luidspreker te spelen. Hij klinkt wat vrijer, breder en losser dan de 247. Het laag lijkt iets strakker in de SE, maar het verschil is minimaal.

Roger Waters - Perfect Sense (Pt1) (Amused to Death, Mastersound Edition) : De SE klinkt wat terughoudend in het laag. De tom klinkt heel beheersd, en de stem van Roger klinkt levensecht. Op de 247 is het al een evengroot meesterwerk. De Qsound effecten klinken op beide luidsprekers nog niet helemaal zoals ik het zou willen, maar dat is nog een kwestie van de juiste plaatsing zien te vinden. Wat vooral opvalt is dat beide luidsprekers een zeer aangenaam klankkarakter hebben.

Jon Hopkins - The Wider Sun & Vessel (Insides) : Wat een absoluut fenomenaal prachtig waanzinnig mooi stuk muziek blijft dit toch... Alles klopt: geluid, compositie, geluidskwaliteit, instrumentatie... Op de 247 kun je de vezels van de strijkstok bijna tellen. De geluidseffectjes tijdens de overgang naar Vessel worden heerlijk accuraat weergegeven. Het losbarsten in Vessel klinkt heerlijk dominant; je wordt overmeesterd door geluid. De 247 levert op goed volume zeer veel druk in het laag. De SE lijkt hier net iets strakker te blijven en blijft wat meer gelaagd klinken; de scheiding tussen de instrumenten lijkt iets groter op de SE. Ook lijkt de soundstage op de SE net wat dieper dan op de 247.

Jon Hopkins - Insides (Insides) : Hier hoor ik een groot verschil in met name precisie en timing. De hihats klinken op de SE feller en strakker dan op de 247. Met name in snelheid en accuratesse lijkt de SE dus te winnen. (Let wel: Ik heb het hier over nuances en zaken die je -waarschijnlijk- alleen kunt horen in een direct vergelijk!).

The Art of Noise - Ode to Don Jose (In No sense Nonsense!) : De melodie klinkt iets scherper op de 247 dan op de SE. De hihats en cymbals klinken wat zijde-achtiger op de SE. Dit is niet de beste opname die er is, maar het klinkt vooral "echt" op beide luidsprekers. De sound is redelijk ruw en ongepolijst en beide luidsprekers zetten dit ook prima neer. De 247 lijkt hierbij nog iets ongepolijster dan de SE.

Tomita - Bolero (The Best of Tomita) : Ook dit is naar mijn mening een bijzonder prachtige track waar je mooi kunt horen wat een set kan: ruimtelijkheid, diepte, veel hoog, veel laag en een stevige dosis dynamiek. De 247 opent lekker beheerst. Het tromroffeltje gaat van links naar rechts tot ver buiten de luidsprekers. Op 6 minuten in de track wordt een verschrikkelijke bak laag opengetrokken, maar de 247 ploegt zich er met gemak doorheen. Alles wordt netjes in toom gehouden en niets domineert het geluidsbeeld. De SE lijkt echter net iets strakker te blijven, zoals ik eerder ook al constateerde. Ook valt bij de SE op dat de gelaagdheid en het dubbelen van instrumenten duidelijker hoorbaar zijn. Je hoort dat een hoge lead-synth in de achtergrond ondersteuning krijgt (een andere synth die op de achtergrond exact hetzelfde speelt, maar dan een octaafje lager). Ook lijkt de bas, met name op het einde van het stuk, wat "puntiger" te klinken op de SE.

Marcus Miller - Jean Pierre (Tutu Revisited) : Ook dit is zo'n mooie track waarmee je direct weet wat voor vlees je in de kuip hebt. De combinatie van een briljante basgitarist die heel erg zin heeft in muziek maken, een briljante drummer die zich het zweet op de rug aan het werken is en wat blaasinstrumenten die heerlijk fris opgenomen zijn. Mijn aandacht gaat bij deze track eigenlijk altijd uit naar twee dingen: de rimshot en de ruimtelijkheid van de basgitaar, inclusief alle bijgeluidjes. Dat klinkt op beide luidsprekers zeer indrukwekkend. De rimshot heeft impact, de basgitaar blijft autonoom in het geluidsbeeld zonder te domineren, en de verschillen tussen de aanslagen / speelstijlen op de basgitaar zijn zeer goed hoorbaar. De electrische piano zweeft als een wolk boven de rest van de muziek en legt een gordijn aan akkoorden ter ondersteuning van de overige heren. De SE lijkt wel iets expressiever dan de 247. De SE lijkt iets "gretiger" en lijkt iets meer z'n best te doen.

Paul Simon - Homeless (Graceland) : Ook dit blijft altijd prachtig! Een album als Graceland kan jaren achterin de kast verdwijnen, en als ik 'm dan weer tegenkomt en opzet weet 'ie me keer op keer weer te pakken. De heren klinken op de 247 vooral levensecht. op de SE wordt het al even prachtig weergegeven, maar lijken de uithalen net met wat meer energie en enthousiasme weergegeven te worden. Ook hier: het zijn detailverschillen.

Tanita Tikaram - Preyed Upon (Ancient Heart) : Een overdreven frisse opname, met een focus op 1/26e van het alfabet: de letter S. Een Super Sensibel Scherpe Significant Signaleerbare Specifieke Slisser... en dan nog wat muziek erachter... Althans, dat ik hoe het op een minderwaardige set zal klinken. De 247 en SE presteren hierbij vrijwel gelijk. Ik heb geen echt grote verschillen kunnen horen in het hoog tussen beide luidsprekers. De overdreven scherpte in de S blijft op beide sets hoorbaar (logisch, want het zit zo in de opname) maar de SE lijkt wat meer uit de verf te komen dan de 247, of er meer kleur en nuance in het geluidsbeeld zit. Vergelijk het met een TV waar je het contrast en de achtergrondverlichting wat verder opvoert. Hetzelfde beeld, maar dan net ff anders.

Pink Floyd - Comfortably Numb Live (Delicate Sound of Thunder) : (Inderdaad, ik mag mezelf graag verwennen met mooie muziek  ) Beide luidsprekers klinken hier fenomenaal, maar de SE lijkt wederom meer orde in de chaos te scheppen. De fenomenale solo op het einde van deze track (wat mij betreft de allermooiste gitaarsolo aller tijden) wordt op de SE met meer "gemak" weergegeven dan op de 247 en de scheiding tussen instrumenten lijkt net iets groter te zin op de SE. De gitaarbrei wordt met meer souplesse en accuratesse weergegeven op de SE.

Conclusie:
Beide luidsprekers zijn een genot om naar te luisteren. De SE is op details net iets beter, scherper (in de positieve zin van het woord), energieker, sneller en frisser.
Ik zal dus afscheid nemen van de 247. Een absolute top-luidspreker, maar de doorontwikkeling van de SE maakt die uitvoering op details net iets beter.

Hieronder een foto van de opstelling vanaf de luisterpositie:

[frank2]

Mooie review, lekker uitgebreid zoals ik van je gewend ben.

[Roksan]

Mooi verhaal en leuk dat je ze zo naast elkaar kunt vergelijken. Zit er nog veel prijs verschil tussen de 247 en de SE?

[Deleted member]

Mooi verhaal en leuk dat je ze zo naast elkaar kunt vergelijken. Zit er nog veel prijs verschil tussen de 247 en de SE?

Tenks! De SE is 1000 euro duurder dan de normale uitvoering.

[Roksan]

Dan is de 247 voor die 1000 euro minder prijs technisch dus een hele goeie speaker!

[Deleted member]

Inderdaad! Het is ook echt een prachtige luidspreker. Zeker nu ik ook de kast van binnen heb gezien (ze zijn gespoten) en de constructie eens goed heb kunnen bekijken heb ik nog meer bewondering voor het ontwerp. En met de nieuwe lak zien ze er ook weer als nieuw uit.

[vik]

Erg leuk om te lezen en de nieuwe eigenaar van jouw 247 gaat ook erg veel plezier beleven.

[vanzomereng]

Mooi review een beide fraaie speakers... 

Zou zelf wel eens graag de 407 willen horen 

[frank2]

Ik heb net Jean Pierre ook beluistert voor het eerst, had het nr wel maar nooit afgespeeld.
Het valt mij hier thuis op dat de basgitaar erg forward opgenomen is, echt op de voorgrond, weinig ruimtelijkheid, soms iets echo, daarnaast hoor je de drummer echt op de achtergrond.
Zo zie je maar weer dat speakers heel erg veel doen.
Trouwens de basrifjes waar je over schrijft vlijmscherp, gestoken. Hij heeft er echt zin in.

[Deleted member]

Ik heb net Jean Pierre ook beluistert voor het eerst, had het nr wel maar nooit afgespeeld.
Het valt mij hier thuis op dat de basgitaar erg forward opgenomen is, echt op de voorgrond, weinig ruimtelijkheid, soms iets echo, daarnaast hoor je de drummer echt op de achtergrond.
Zo zie je maar weer dat speakers heel erg veel doen.
Trouwens de basrifjes waar je over schrijft vlijmscherp, gestoken. Hij heeft er echt zin in.

De basgitaar is inderdaad lekker prominent aanwezig, maar de echo en reverb die erachter zit geeft heel veel ruimtelijkheid aan de opname. Met name de rimshot klinkt heel verschillend op verschillende sets. Ik heb deze opname voor het eerst gehoord bij Rapsody in Hilversum, waar 'ie toevallig in een luisterruimte draaide. Die rimshot had daar een "gouden randje" en ik wist dat ik dat thuis ook wilde horen. Met wat tweaken en puzzelen (interlinks en voeding) heb ik dat voor elkaar weten te krijgen. Eerst was het 'gewoon een rimshot', maar nu zit er energie en dynamiek in. Iedere aanslag klinkt anders. Ook de hihat klinkt heerlijk fris, snel en energiek. Dat kan een brei op de achtergrond worden, maar hier dus niet. De drummer is wel achter de bassist geplaatst in het geluidsbeeld, maar is zeker niet op de achtergrond bij mij hoor!

[frank2]

De basgitaar is inderdaad lekker prominent aanwezig, maar de echo en reverb die erachter zit geeft heel veel ruimtelijkheid aan de opname. Met name de rimshot klinkt heel verschillend op verschillende sets. Ik heb deze opname voor het eerst gehoord bij Rapsody in Hilversum, waar 'ie toevallig in een luisterruimte draaide. Die rimshot had daar een "gouden randje" en ik wist dat ik dat thuis ook wilde horen. Met wat tweaken en puzzelen (interlinks en voeding) heb ik dat voor elkaar weten te krijgen. Eerst was het 'gewoon een rimshot', maar nu zit er energie en dynamiek in. Iedere aanslag klinkt anders. Ook de hihat klinkt heerlijk fris, snel en energiek. Dat kan een brei op de achtergrond worden, maar hier dus niet. De drummer is wel achter de bassist geplaatst in het geluidsbeeld, maar is zeker niet op de achtergrond bij mij hoor!

Nee de drummer zit inderdaad achter de basgitaar. Echo's hoor ik hier wel maar bij andere opnames is meer lucht. Rimshot is inderdaad fanatiek, dynamisch met veel energie

[frank2]

van een brei heb ik gelukkig geen last, alles is moois zuiver.

[Rob Eric Blank]

Mooie review en inderdaad eens mooi om die speakers eens naast elkaar te houden.

[Rem395]

Goed verhaal broertje! Lekker kort ook!  Mooi dat je nu de zekerheid hebt dat de SE's toch net even dat beetje extra brengen wat je zocht.

Enjoy!

[Deleted member]

Tenks! Altijd leuk om te zien hoever je gehoor gaat. Leuk om te investeren in apparatuur en kabels, maar het is altijd maar de graag of je er wel feitelijk profijt van hebt. Hoor ik het eigenlijk wel?  Blijkbaar dus wel. Enig puntje is dat ik de test niet blind gedaan heb, dus dat heeft mogelijk wel enige invloed.

[Xander32]

Mooie review . . Je hebt de verschillen m.i. goed in woorden weten te vatten, hetgeen steevast behoorlijk complex blijkt.