LC-Audio ZAP 2.2 SE klasse D versterker

[Duck Twacy]

Beste mensen,

Is een softstart echt nodig? Want volgensmij speelt Guido ook zonder.., of heeft dat weer consequenties? (knallende stoppen, doorbrandende zekeringen etc).

Mvgr, Sherwin

Plitron adviseert enige vorm van inrush current beperking voor ringkerns boven de 300 VA.
http://www.plitron.com/pages/technote.htm

Een 2000 VA rinkern kan een piekstroom van meer dan 500A trekken in de eerste cycle! Met een 1000VA zal het misschien 200A zijn of zo.

[Sherwin]

Zoveel?! Holy sh*t !

Hoe heeft gydotron dat dan opgelost? Zijn er meer mensen die een softstart bestellen, graag bevindingen please voordat de zekeringen mij hier om de horen vliegen (net zoals met mijn vorige versterker).

Mvgr, Sherwin

[Niet actief]

Hoi Thingman
Merkwaardig is dat je emotionele intilligentie in hoofdzaak afmeet met behulp van syntetische muziekpassages. Er is niks verkeerd met dit soort muziek, alleen ga ik persoonlijk nooit zo een materiaal gebruiken om een keten te evalueren. Maar ik denk dat we elkaars standpunten ongeveer kennen, we zitten op een andere golflengte, en daar is niks verkeerd mee. Tenzij de Krell preamp roet in het eten gooit, maar daar kom ik nog wel achter!
mvg, //WDC

50% van mijn muziekkeus was "synthetisch".
De andere helft niet, al was het dan geen "klassiek".
Als je op grond daarvan wilt concluderen dat synthetische muziek mijn maatstaf is, is dat uiteraard je goed recht, maar volgens mij heb je mijn platenkast nog niet gezien......

Ik gebruikte een woordspeling (over emotionele intelligentie) betreffende datgene wat me tijdens de luisterervaring beroerde. Feit is dat ik slechts de ene versterker boven de andere prefereerde op grond van muziek.
Daar wilde ik het maar bij laten.

[Duck Twacy]

Zoveel?! Holy sh*t !

Hoe heeft gydotron dat dan opgelost? Zijn er meer mensen die een softstart bestellen, graag bevindingen please voordat de zekeringen mij hier om de horen vliegen (net zoals met mijn vorige versterker).

Mvgr, Sherwin

Nou ja dat las ik ergens op een linkje over NTC weerstanden: http://www.ametherm.com/Inrush_Current/transformer_case_study.htm

De goedkoopste manier om dit op te lossen is temperatuur afhankelijke weerstanden aan de primaire kant van de trafo. Gewoon 1 NTC Thermistor aan iedere draad van je AC 230 volt input (achter je IEC connector of zo). Koud is de weerstand hoog, maar na opwarmen wordt ie laag en is de weerstand infeite transparant voor je voeding. Dat opwarmen gaat vrij snel (10 seconde of zo)

Dit is ook de meest gebruikte methode in Pass Labs clonen. Enige waar je rekening mee moet houden is dat je de versterken nier meerdere malen kort achter elkaar aan, uit en weer aan zet. Dan is de thermistor nog heet en heeft een lage weerstand en werkt dus niet. De thermistor moet eerst weer afkoelen (geen monkey proof oplossing dus).
Iets geavanceerder is met een vaste hoge weerstand te werken plus een parallel geschakeld relais, die na 1 seconde of zo sluit (en de weerstand overebrugd). Dat relais moet dan wel de piek stroomsterke die de amp vraagt kunnen leveren. (een paar ampere).

Mij lijkt die softstart (met korting 30 euro) geen verkeerde investering. Zelf maken is waarschijnlijk goedkoper, maar dan moet je wel weten waar je mee bezig bent. Vaak valt de besparing door extra transport kosten toch weer tegen, tenzij je alles bij de electronica boer op de hoek kunt kopen.

Ik heb gekozen voor de zap voedingsmodule waar de sofstart inzit, voor 220 euro vindt ik dat best nog wel te doen (bespaart een hoop tijd)

[Shorty]

Hoi Stanray,

En ik ga veel naar live, akoestische concerten. Als ik daar geweest ben is mijn gehoor weer "geijkt". Dan weet ik weer waar ik op moet letten en dat wijkt erg af van wat ik meestal in Nederlandsetalige audiobladen lees (abominabele kwaliteit recencies). Dat beoordelen gaat met elektronisch georiënteerde muziek een stuk moeilijker, want dat klinkt in een zaal toch meestal vrij hopeloos. Je hebt geen ijkpunt en het risico bestaat dat je de zaak op hele subjectieve, persoonlijke kwaliteiten gaat beoordelen.

In een concertzaal ben je veroordeeld tot de luisterplek die op je entreebewijs staat afgedrukt. Bij mijn laatste bezoek aan het Cocertgebouw zat ik op rij 3. Ik kan je verzekeren dat ik daar iets heel anders hoorde dan wat iemand op rij 30, of op het zijbalkon hoorde! Het is ook heel wat anders dan wat de dirigent op de bok hoort - is dat eigenlijk niet de enige echte referentie?

Het is een klassiek misverstand om te veronderstellen dat met akoestische instrumenten gespeelde muziek het enige ware ijkpunt zou zijn.  Een plaat met die muziek is echter altijd een poging tot reconstructie, een benadering van een gebeurtenis. Het hoogst bereikbare hier is de gedachte dat het "net echt" klinkt. Maar die plaat is het product van zorgvuldig schuif- , regel- en plakwerk in een studio. Wat er aan het eind overblijft is een knappe imitatie van een concert.
Het post-produktieproces is dus in grote mate gelijk aan wat er gebeurt met een plaat met elektronisch opgewekte klanken. Maar in de populaire muziek hoeft er niks gereconstrueerd te worden. Daar is de plaat geen reproductie; de plaat is daar het originele kunstwerk zelf! En al heb je daarvoor geen ijkpunt: elke luisteraar is natuurlijk in staat verschillen in detaillering en andere zaken waar te nemen. Zonder gehinderd te worden door de eeuwige vraag of de plaat hem overtuigend genoeg kan foppen.
In het verlengde hiervan lijken mij ook de stellingen onhoudbaar als zou elektronische muziek geen emoties kunnen verklanken (dat dacht men ongetwijfeld ook toen de viool werd uitgevonden), of de opvatting [hoi intergallactic!] dat er voor met akoestische instrumenten gemaakte muziek hele andere versterkers en luidsprekers geschikt zouden zijn dan voor andere muziek. Dat is een mening die wel geuit wordt door mensen [ik bedoel niet jou, Intergallactic] die muziek van elekronische instrumenten toch eigenlijk als iets minderwaardigs beschouwen en denken dat je dat net zo goed met goedkope troep kunt beluisteren - hun eigen o zo verfijnde smaak behoeft natuurlijk spullen die vele klassen beter, beschaafder  is... Voor echt goede apparatuur gaat dat natuurlijk niet op: die is universeel inzetbaar. Of dat nu voor pygmeemuziek is,  Shostakovich of Yello.

VrGr,

Bart J. 

[Niet actief]

Het is een klassiek misverstand om te veronderstellen dat met akoestische instrumenten gespeelde muziek het enige ware ijkpunt zou zijn. 
In het verlengde hiervan lijken mij ook de stellingen onhoudbaar als zou elektronische muziek geen emoties kunnen verklanken (dat dacht men ongetwijfeld ook toen de viool werd uitgevonden), of de opvatting [hoi intergallactic!] dat er voor met akoestische instrumenten gemaakte muziek hele andere versterkers en luidsprekers geschikt zouden zijn dan voor andere muziek. Dat is een mening die wel geuit wordt door mensen [ik bedoel niet jou, Intergallactic] die muziek van elekronische instrumenten toch eigenlijk als iets minderwaardigs beschouwen en denken dat je dat net zo goed met goedkope troep kunt beluisteren - hun eigen o zo verfijnde smaak behoeft natuurlijk spullen die vele klassen beter, beschaafder  is... Voor echt goede apparatuur gaat dat natuurlijk niet op: die is universeel inzetbaar. Of dat nu voor pygmeemuziek is,  Shostakovich of Yello.
VrGr,
Bart J. 

Ik kan bij tijden enorm genieten van de kunstmatige ruimtelijkheid die met name door artiesten zoals Yello wordt gemaakt. Ik heb allang bemerkt dat er prachtige exponenten bestaan van dergelijke pygmeeënmuziek, maar ook enorm knullige produkties.
Ik ben mij er op zulke momenten terdege van bewust niet te luisteren naar iets wat "echt" is, in de letterlijke zin des woords, maar potverdomme, wat kan zoiets je een sonische douche geven...... Dan maar nep! 

Verder talk jij echt business, Bart!
Ik ben het met je eens dat muziek het criterium is en de trigger voor de ervaring.
En oh ja: geen kleuring is ook kleuring.....

[Sherwin]

Ik heb er gewoon 2 softstart's bijbesteld (mono opbouw)

Mvgr, Sherwin

[dddac]

Ik had even mijn 800VA trafos geprobeerd en de zekeringen vlogen er iedere keer uit. Een soft start is dus wel erg handig...

Kun je ook zelf maken met een weerstand van zeg 33 Ohm in serie met de primaire en een relais wat die weerstand na bv 2 seconden overbrugt.
Die 2 seconden doe je dan met een klein timercircuit wat aan de secundaire hangt en het relais stuurt; een 555 circuitje bv. Of koop iets van de lokale electronica boer.

mvg/doede

[stanray]

Hi Shorty,

Uiteraard zijn er verschillen in geluidskwaliteit in verschillende locaties in een concertzaal. Maar de klankkleur, het timbre, het uitsterven van het geluid van bijvoorbeeld een hobo, viool of saxofoon heeft een onmiskenbaar karakter of je het nu in het concertgebouw, de kerk of het park hoort. Die karakteristieken wil je op je installatie zo goed mogelijk horen en dat kan je het best met akoestische instrumenten.

Dat beoordelen wordt knap lastig met een synthesizer of elektrische gitaar. Welke elment had die gitaar, welke versterker, welke fuzz of wahwah zat er tussen? Je weet minder goed hoe het in de studio of in een zaal geklonken moet hebben. Je hebt dan echt geen ijkpunt meer, je kan alleen gissen.

Ik heb nergens beweerd dat elektronische muziek geen emoties kan verwoorden. Alle goede muziek kan emoties overbrengen, of het nu een Stradivarius of een Fender of Gibson is. Ik kan net zo genieten van Kraftwerk of Tool als van Miles Davis of Mahler. Maar ik houd de aard van de muziek wel in gedachten bij het beoordelen van componenten.

Met vriendelijke groet,

Stanley

[intergallactic]

Hoi Stanray

Ik had het niet beter kunnen formuleren. Naar mijn mening sla je de nagel op de kop.

Bovendien Shorty, de plaats van de dirigent als referentie??? De taak van de dirigent is uit een wirwar van klanken de zaak zodanig te coördineren dat het op de 10 de rij perfect klinkt. Niet om er klankmatig van te genieten, want daarvoor staat hij ook niet op de goeie plaats!

mvg, //WDC

[Shorty]

Hai Intergallactic,

De dirigent is helemaal niet bezig met de klank op de tiende rij; hij is bezig op papier geschreven noten om te zetten in emotie. Hoe het in de zaal klinkt weet hij niet, want bij repetities, als hij zijn orkest door een assistent kan laten "inzepen", is de zaal leeg en die heeft daardoor natuurlijk een heel andere akoestiek. De enige plek waarvandaan hij de klank kan beoordelen is nu eenmaal de bok waarop hij staat. En dat is dus de enige plek in de zaal waarop de muziek klinkt als de dirigent bedoeld heeft. En trouwens, waarom de tiende rij? Betekent dat alle andere rijen het 'verkeerde' geluid horen? Kortom: die zogenaamd objectieve referentie van jou is zo subjectief als de neten.

...en hoi Stanray,

Het beoordelen van een synthesizer of  elektrische gitaar gaat niet wezenlijk anders dan van een viool, hobo of saxofoon. Net zoals een elektrische gitarist zijn snaren, plectrum, versterker en luidspreker uitkiest - waarbij elk onderdeel zijn eigen herkenbaar karakter aan de sound toevoegt, zo zit bijvoorbeeld een violist soms eindeloos te zoeken naar de juiste strijkstok, de bespanning daarvan, de spanning daarop, het afstellen van de brug, de snaren... Om nog maar niet te spreken van het instrument zelf. Een vriend van mij zoekt al jaren naar een goede en betaalbare strijkstok. Met een andere is hij niet tevreden over de klank van zijn instrument. Dus hoezo referentie? En het eindeloos zoeken naar het perfecte riet, wat saxofonisten doen! Een akoesties instrument is net zo afhankelijk van toegevoegde factoren als een elektrisch. En bij het luisteren naar een plaat moet je dus bij beide instrumenten raden naar "de" referentie.

Maar waar het om draait is hoe wij allen optimaal emotioneel bij de muziek betrokken kunnen raken. Als jouw installatie dat met jouw muziek naar jouw gevoel beter doet dan met andere spullen dan heb je natuurlijk altijd gelijk. of je nu met een SETbak speelt, met een monster van Krell of van de ZAP [heee! zowaar on topic!!  ] Maar 'de referentie', da's een wassen neus.
Zo. Nu even m'n nieuwe sacd van Los Lobos (Good Morning Aztlán) gaan luisteren. 

VrGr,

Bart J.
   

[Jan Deckers]

Hi,

helemaal met Shorty eens. Een symfonieorkest als referentie is nogal niet moeilijk, laat staan objectief onmogelijk. De dirigent heeft overigens de beroerdste luisterpositie van het geheel (afgezonder van de orkestleden zelf). Daarbij verschillen de orkesten ook nog al met opbouw. Het concertgebouw orkest heeft een andere opbouw van o.a. de strijkers (1e violen links, daarnaast de 2e violen, dan de alten en rechts de celli met daarachter de contrabassen alles in een halve cirkel) dan de Wiener of Berliner. Daar zitten de eerste en tweede violen respectievelijk links en rechts (voor het publiek), en de celli en alten in het midden. Hetgeen ook weer een leuk stereo-effect geeft bij sommige Mozart symfonien (bv. nr.25) waar je een soort akoustisch tennis kunt beleven. Dus zit je op rij 10, of rij 20 dan zal dat ook nog eens een groot verschil uitmaken.
En inderdaad met violen hetzelfde. Daar speelt zelfs de vochtigheid van de dag een rol. De ene dag klinkt het mooi, de andere dag als bagger. En dan nog maar niet eens te spreken over de hars die een violist op de strijkstok doet.
Dit als aanvulling op shorty.
Ga van het weekend hopelijk een ZAP beluisteren, en kan dan zelf een oordeel vellen. Ben in ieder geval nieuwsgierig.

GRTN,

Jan

[Erik van Voorst (in memoriam)]

Draven we niet een beetje door met het off-topic tentoonstellen van onze kennis van de klassieke muziek en de daarbij horende instrumenten.....

In ieder geval ben ik binnenkort de gelukkige bezitter van een Krell (eenzelfde welke Toine gehoord heeft)  en ik verzeker je dat ik hem t.z.t. aan de tand ga voelen met de Zappies....... 

Ik heb totaal geen voorkeur voor de Krell of de Zapp dus blijft het lekker objectief....

Als de Krell tegenvalt gaat "de plotselinge afdanker"   naar mijn HT.

Ik vraag mij trouwens af of wat Toine hoorde bij een "normaal" luisternivo (Krell gaf hier meer/beter laag dan de zappies ) of dit terug te voeren is naar de klasse A schakeling.

Ik vind dit zelf nogal een belangrijk punt.    Ik teister nl. niet elke avond de hele straat....

[Duck Twacy]

Nou ja dat las ik ergens op een linkje over NTC weerstanden: http://www.ametherm.com/Inrush_Current/transformer_case_study.htm

De goedkoopste manier om dit op te lossen is temperatuur afhankelijke weerstanden aan de primaire kant van de trafo. Gewoon 1 NTC Thermistor aan iedere draad van je AC 230 volt input (achter je IEC connector of zo). Koud is de weerstand hoog, maar na opwarmen wordt ie laag en is de weerstand infeite transparant voor je voeding. Dat opwarmen gaat vrij snel (10 seconde of zo)

Dit is ook de meest gebruikte methode in Pass Labs clonen. Enige waar je rekening mee moet houden is dat je de versterken nier meerdere malen kort achter elkaar aan, uit en weer aan zet. Dan is de thermistor nog heet en heeft een lage weerstand en werkt dus niet. De thermistor moet eerst weer afkoelen (geen monkey proof oplossing dus).
..

Dit draadje doet me twijfelen of een thermistor aanpak in een pwm amp wel een goede oplossing is
http://www.diyaudio.com/forums/showthread.php?s=&threadid=36504
Wellicht loopt er gemiddeld te weinig stroom om de thermistors op te warmen (tenzij je steeds op 110 db speelt natuurlijk...)

[Gydotron]

Ik wil toch nog eens reageren op dit alles.
Ik denk dat akoestische muziek een goede referentie is om iets te beoordelen, met emoties heeft dat niets te maken, die kan elke muziek losmaken.
Dan het verhaal Krell- buizen-zap.
Ik luister al een hele tijd naar mijn keten en denk daardoor toch een neutraler oordeel te kunnen geven dan de andere. Laat ons het zo stellen dat de buizen de winnaar zijn, zij geven net wat meer microdetail, net wat meer timbre van het instrument, of zoals sommige het graag horen, net wat meer emotie.
De Zap versterkers zijn zeker beter in hun ruimtebeeld, dat is groter en precieser. Het laag is strakker en doortekender dan de buis al is dat ook erg goed.
De Krell geeft meer laag, is wat bruiner gekleurd. Ik vind de Zap versterkers dieper gaan maar gecontroleerder, droger en sneller. De Krell zijn ruimtebeeld is kleiner. Ik vind de Krell minder al is het een mooie versterker. De opmerkingen van Toine daar ben ik het niet mee eens en heb daar een verklaring voor. Mijn speakers zijn welliswaar erg gemakkelijk kwa belasting maar hebben een laag rendement. En voor de duidelijkheid, ze staan op 4 ohm! De Krell levert ruim het dubbele kwa vermogen tegenover mijn zap versterkers. Toine speelde net onder het maximum niveau van de modules en dan spelen ze glazig, een beetje hard.
Voor de rest merk ik dat er veel vooringenomenheid is tegenover de klasse D versterkertechniek. Je kan over elke versterkertechniek wel 10 blz negativieve aspecten aanhalen. Buizen, transistoren, versterkerprinciepe's , kortom er is niets volmaakt ! Ik vind de zap versterkers prachtige producten die enorm betaalbaar zijn en die een serieuze brok kwaliteit leveren en om dat met buizen te verkrijgen moet je heel wat dieper in je buidel gaan. Ik heb het dan over een buizenversterker die ook wat vermogen levert en uiteraard een ook brok kwaliteit. Dan is er nog het feit dat bijna en leek deze modules in mekaar kan steken en dat niet iedereen een buizenversterker kan bouwen. Ik ben er van overtuigd dat de klasse D techniek de buis zal voorbijsteken en dat dit niet zo lang zal duren. Een kwestie van nog snellere fet's zodat de versterkers op een hogere frequentie kunnen werken. Trouwens grote merken schakelen ook over op deze techniek, Jeff Rowland  ja zelfs Audio Research heeft nu een klasse D versterker.
Ik ga zeker nog en krachtige buizenversterker bouwen voor mijn speakers, al was het gewoon omdat het zulke mooie hobby is.
Zo, dat wou ik even kwijt.

MVG Guido

[Erik van Voorst (in memoriam)]

Leuk je weer te lezen op het forum..!!!

Je resultaat mag er zijn als ik zo volg wie er allemaal enthousiast "over de streep zijn" !!!!!
Dat moet je goed doen...

Groetjes

[Niet actief]

Ik heb totaal geen voorkeur voor de Krell of de Zapp dus blijft het lekker objectief....
Als de Krell tegenvalt gaat "de plotselinge afdanker"   naar mijn HT.
Ik vraag mij trouwens af of wat Toine hoorde bij een "normaal" luisternivo (Krell gaf hier meer/beter laag dan de zappies ) of dit terug te voeren is naar de klasse A schakeling.
Ik vind dit zelf nogal een belangrijk punt.    Ik teister nl. niet elke avond de hele straat....

Van meet af aan heeft Krell de naam gehad dynamiek en diepgang (basextensie) gemakkelijk te kunnen neerzetten. Talloze recensenten voelde diverse types aan de tand en voor wat betreft de eerste generatie kwamen ze allemaal op die conclusie uit. Of je dit mooi vind, aankunt of kwijt kunt in je ruimte is een tweede, maar op die kwaliteit valt niet af te dingen: die heeft een Krell gewoon.
Nu luister ik zelf naar een combinatie die aan de slanke kant is. Met name mijn versterker is hier debet aan, maar dat is 12 jaar geleden mijn eigen keus geweest. Mijn huidige luidspreker kun je, mits correct opgesteld, ook "slank" noemen in het laag. Ik zou mezelf tekort doen als ik opnieuw iets "slanks" ging kopen op versterkergebied, nu ik besloten heb om verder te gaan met deze luidspreker, of tenminste met het merk Apogee (op de Scintilla na is een groter exemplaar plotseling ook geen punt meer met de Krell). Ik heb er geen enkele twijfel over dat het extra gewicht van de Krell in mijn huidige configuratie goed zal uitpakken. Het heet "matchen" en het komt erop neer dat je een versterker kiest op grond van zijn prestaties in het geheel; niet om wat ie op zichzelf kan. Dat wil ik niet meer.

[Del member]

Even nog een aankondiging :

Wie de modules eens wil horen alvorens te beslissen kan dat morgen, namelijk

donderdag 24 juni vanaf 19:00 ~ 19:30

op volgend adres :

Kortrijksesteenweg 430
9000 Gent
Belgie

[Shorty]

Draven we niet een beetje door met het off-topic tentoonstellen van onze kennis van de klassieke muziek en de daarbij horende instrumenten.....

Sommige mensen weten iets van akoestische instrumenten; anderen kunnen met zaag en lijm overweg en doen van elke zaagsnede en lijmdot uitgebreid verslag. 
Een forum als dit bestaat per definitie uit mensen die 'doordraven'. 
De mythe van klassieke muziek als 'de referentie' houdt al jaren stand, en toen die hier bij het beoordelen van de ZAP ter sprake kwam begon het plotseling toch zó vreselijk te jeuken....  

VrGr,

Bart J.

[Sherwin]

Ik wil toch nog eens reageren op dit alles.
Ik denk dat akoestische muziek een goede referentie is om iets te beoordelen, met emoties heeft dat niets te maken, die kan elke muziek losmaken.
Dan het verhaal Krell- buizen-zap.
Ik luister al een hele tijd naar mijn keten en denk daardoor toch een neutraler oordeel te kunnen geven dan de andere. Laat ons het zo stellen dat de buizen de winnaar zijn, zij geven net wat meer microdetail, net wat meer timbre van het instrument, of zoals sommige het graag horen, net wat meer emotie.
De Zap versterkers zijn zeker beter in hun ruimtebeeld, dat is groter en precieser. Het laag is strakker en doortekender dan de buis al is dat ook erg goed.
De Krell geeft meer laag, is wat bruiner gekleurd. Ik vind de Zap versterkers dieper gaan maar gecontroleerder, droger en sneller. De Krell zijn ruimtebeeld is kleiner. Ik vind de Krell minder al is het een mooie versterker. De opmerkingen van Toine daar ben ik het niet mee eens en heb daar een verklaring voor. Mijn speakers zijn welliswaar erg gemakkelijk kwa belasting maar hebben een laag rendement. En voor de duidelijkheid, ze staan op 4 ohm! De Krell levert ruim het dubbele kwa vermogen tegenover mijn zap versterkers. Toine speelde net onder het maximum niveau van de modules en dan spelen ze glazig, een beetje hard.
Voor de rest merk ik dat er veel vooringenomenheid is tegenover de klasse D versterkertechniek. Je kan over elke versterkertechniek wel 10 blz negativieve aspecten aanhalen. Buizen, transistoren, versterkerprinciepe's , kortom er is niets volmaakt ! Ik vind de zap versterkers prachtige producten die enorm betaalbaar zijn en die een serieuze brok kwaliteit leveren en om dat met buizen te verkrijgen moet je heel wat dieper in je buidel gaan. Ik heb het dan over een buizenversterker die ook wat vermogen levert en uiteraard een ook brok kwaliteit. Dan is er nog het feit dat bijna en leek deze modules in mekaar kan steken en dat niet iedereen een buizenversterker kan bouwen. Ik ben er van overtuigd dat de klasse D techniek de buis zal voorbijsteken en dat dit niet zo lang zal duren. Een kwestie van nog snellere fet's zodat de versterkers op een hogere frequentie kunnen werken. Trouwens grote merken schakelen ook over op deze techniek, Jeff Rowland  ja zelfs Audio Research heeft nu een klasse D versterker.
Ik ga zeker nog en krachtige buizenversterker bouwen voor mijn speakers, al was het gewoon omdat het zulke mooie hobby is.
Zo, dat wou ik even kwijt.

MVG Guido

Zeer goede reactie... (ben zelf ook zo nuchter van aard), en emotie heeft niets met het 'standaard cliche klassieke muziek' te maken waarmee geoordeeld kan worden. Het systeem moet je gewoon kunnen raken, dan is het goed.. en dat maakt niet uit met welke muziek.

Ik ga ook voor klasse D, nu vinden mijn ouders het tenminste goed als ik de versterker de hele dag continue aan laat staan  . En mijn speakers krijgen wat ze willen.. 

Mvgr, Shrewin

[Erik van Voorst (in memoriam)]

ahum...sorry shorty ik speel al 12 jaar klassiek gitaar en 3 jaar klassiek piano..en bezit 1800 cd's waarvan de helft klassiek....(ik draaf een beetje door  ...)

ik vond het alleen niet zoveel meer met de zappies en krell te maken hebben....
hars op de strijkstok....heb ik trouwens nog nooit op een topsysteem kunnen ontwaren....

no hard feelings

[Shorty]

Hier ook slechts zachte gevoelens, Erik! 

VrGr,

Bart J.

[Jan Deckers]

Hi Erik,

ik wilde slechts een positieve post brengen t.a.v. klassieke muziek. Speel zelf al 30 jaar viool, en 32 jaar piano. Heb daarbij ook orkesten en koren gedirigeerd, en heb ook voldoende klassieke CD's. Met die hars en die strijkstok wilde ik slechts aangeven hoe beperkt een referentie kan zijn. Doordraven of niet, voor sommige op een site die over de beleving van muziek gaat misschien een leuk weetje.
Ik bedoel, Intergallactic mag toch ook over-drijven of doordraven in een geluidsbeschrijving van de ZAP-versterker en iets met violen? De hars is wel degelijk hoorbaar, maar dan moet je het krassen een beetje goed beluisteren. Zonder hars geen goede toon, maar dat is weer of toppic en leent zich meer voor een avond luisteren met een flesje wijn. Hetgeen zal gebeuren dit weekend als ik de ZAP hoop te horen.

GRTN,

Jan

[Erik van Voorst (in memoriam)]

Jan no problem...

Ik voelde het als een beetje off-topic een soort krachtmeting wie weet er het meeste van......

Kom dat flesje wijn t.z.t. bij mij open maken...luisteren we gezellig naar
een avondje klassiek of zo.

[Jan Deckers]

Hi Erik,

mits er een wederbezoek aanvast zit in het oosten van nederland? Als mijn nieuwe luidsprekers tenminste af zijn. Ik luister ook naar andere muziek, maar inderdaad een avond klassiek...heerlijk. Dus alvast bedankt voor de uitnodiging.

GRTN,

Jan