Electrickery | Appletje, maar geen eitje

[Knor]

Systeemplafond bestaat niet uit alleen vierkante tegels. Destijds had ik de keuze uit 60x60 of 120x60, maar tegenwoordig kan je volgens mij ook andere maten krijgen. Knor heeft het zelfs over 240x120.

Akotherm is een hele goede oplossing voor extra absorptie. Bovendien heeft het niet de nadelen van glas- en steenwol. Ik heb het alleen in mijn basstraps gebruikt, maar als ik het eerder had geweten, had ik de minerale wol vervangen door Akotherm.

De plafondplaten kunnen verwijderen is niet alleen voor de fine-tuning van de akoestiek, door absorptie toe te voegen/verwijderen, maar ook om kabels (speakers, verlichting, projector) te verbergen, waar je natuurlijk ook bij moet kunnen. Akoestiek is overigens geen exacte wetenschap, dus hoe goed de simulaties ook zijn, er zijn altijd factoren die het uiteindelijk resultaat beïnvloeden. Dus een mate van trial-and-error zit er toch wel in.

Als ik het daarover had, dan moest het 240*60 zijn, niet 120. Meer is niet meer 'handelbaar'... Het is altijd op basis van 60cm raster breedte.

[HTip]

Als ik het daarover had, dan moest het 240*60 zijn, niet 120. Meer is niet meer 'handelbaar'... Het is altijd op basis van 60cm raster breedte.

Net even teruggelezen en je zegt idd 240*60. Ik vond 120*60 al een klus om goed te hanteren

[Bas Akkerman]

Even snel tussendoor: de Wilson Audio speelt toch weer erg fijn hoor.

[Bas Akkerman]

Een klein verslagje van vandaag volgt nog.

Ik heb al gezocht op het forum, maar kom nog niet echt een vergelijk tegen.
Welke aanbieders van akoestiekmetingen/-oplossingen kennen jullie en hebben jullie ervaring mee?

Snel via het forum kom ik op: Mutrox, Rivasono, Thingman. Er zullen vast nog wel meer zijn, zoals Acoustic Matters die ik vandaag bij Chattelin sprak.

[skyfox]

Thingman is niet meer actief, heb ik gemerkt.

[Bas Akkerman]

Nee, dat begreep ik ook.
Dichter bij huis is natuurlijk ook zeker BB&G absoluut een partij die ik meeneem.

Vooruit, eigenlijk wil ik gaan slapen, maar ik schrijf nog een klein stukje over de Wilson Audio Sabrina die ik vandaag hoorde. Ze stonden te spelen op een ASR-versterker en Wadia-cd-speler met MIT- en CH Precision-bekabeling.
De kleinste vloerstaanders van Wilson Audio klonken beslist niet klein en zette net als de oudere zussen een evenwichtig plaatje neer. Niet alleen wat ruimtelijke afbeelding betreft, maar zeker en vooral enorm coherent. Ook nu hoorde je typisch Wilson Audio, coherent en dynamisch waardoor ze heel vanzelfsprekend klonken. Waar Vivid Audio misschien wat spannender en energieker klinken, zijn de Sabrina's wat meer bescheiden. Zonder dat dit doorslaat in saaiheid.

De coherentie is en blijft erg goed, misschien nog wel beter dan voorheen en de luidspreker lijkt nog verder doorontwikkeld. Niets springt eruit, zodat bas, midden en hoog werkelijk gelijkmatig verdeeld zijn. Moeilijke instrumenten als piano en cello vormden daarom echt één geheel, idem voor het misschien nog wel lastiger stemmen. Kleine nuances in klankkleur hoor je daardoor veel makkelijker, zonder dat dit doorslaat naar analytisch. Zo wist Agnes Obel op haar laatste album Citizen of Glass me onverwachts toch te boeien (ook die op het verlanglijstje!). Door de compactere afmetingen is er wel minder laag dan bij de andere luidsprekers van dit merk, er is minder oomph. Wennen, maar voor de gemiddelde huiskamer is dat vermoedelijk een zegen.

Dynamiek gaat hand in hand met de coherentie en zorgt voor een spannende weergave (Muddy Water's Folk Singer blijft een heerlijk album, de 45-toeren LP komt zeker op het verlanglijstje) . Die wel wat wordt tegengehouden door de ASR. Een mooie combinatie als het gaat om ambiance, maar Sabrina lust wel wat meer kracht. Gaat het volume wat hoger (zoals de uithalen van Regina Crespin) of zijn er drukke passages (bigband), dan loopt het beeld dicht en komt het wat schreeuwerig over. Gelaagdheid en meerstemmigheid wordt ook wat vaker een rommeltje. Ook nu is goede versterking wel nodig wil je echt alles uit de luidspreker halen op hoog volume of juist alles horen op laag volume. Heb je de sweetspot gevonden, dan zijn kleine stembuigingen en het befaamde doorklinken van snaren in een klankkast een genot voor het oor.

Absoluut afhankelijk van de keten ervoor en uiteraard ook de opname, deze weergevers maken de verschillen ertussen meer dan duidelijk. Fever Ray is opnametechnisch minder overtuigend dan gewend, maar door de combinatie van coherentie en dynamiek is de stem wel mooi kwetsbaar. Bij een mooie opname word je dan weer getrakteerd op een echtheid, die ik wel degelijk nog beter heb gehad, maar voor deze prijsklasse toch wel erg goed is.

De kleinere kast heeft ook zijn beperkingen in de ruimtelijke afbeelding. Die is echt wel wat minder groot in zowel breedte, hoogte als (met name) diepte. Dat lever je in ten opzichte van grotere Wilson Audio's. Persoonlijk vind ik dat een van de minst belangrijke aspecten, in het "echie" is het ook een zooitje. Dynamiek en coherentie zijn naar mijn mening veel belangrijker. Net als snelheid, die hier weer behoorlijk beperkt wordt door de ASR. De Mark Levinson 585 schijnt een erg mooie combinatie te zijn met de Sabrina, dus dat wordt beslist nog een keer luisteren.

De Magico dan. Heel kort. Niet beluisterd.
Enerzijds speelden we ongemerkt langer met de Wilsons, waardoor er nog beperkte tijd was. Anderzijds was dit een wat minder goed bezochte showdag. In combinatie met een onverwachte oproep van een klant werd er dan ook besloten om de Magico niet op te stellen. Jammer, maar begrijpelijk. Van de drie luidsprekers (Wilson Audio, Magico, Vivid Audio) heeft die ook mijn minste aandacht.

Volgende week Vivid Audio G4 op CH Precision. Het was alweer een aantal maanden geleden dat ik heb geluisterd naar een show, dus zo twee na elkaar is wel mooi.

[Xander32]

Mooi verslag Bas, zoals wij van jou kennen. Jammer dat de versterking het presteren beperkte.
Maarre, al na het lezen van de eerste zin komt dit beeld bij mij op;

[Bas Akkerman]

Haha, dat had ik moeten spelen ja!

[eddy135]

Je verhaal is niet onverdeeld enthousiast, dat zou wel moeten bij een dergelijk grote uitgave.

Het lijkt of je de minpunten in de luistersessie vooral bij de versterking neerlegt, heel gevaarlijk volgens mij...
Hoe weet je zeker dat de beperkingen van de Wilsons ook niet een rol spelen? 

[chansig]

Of de akoestiek ?

Gr. Hans

[eddy135]

 

[Xander32]

Terechte vraagtekens aangaande de conclusie .

Je verhaal is niet onverdeeld enthousiast, dat zou wel moeten bij een dergelijk grote uitgave.

Het lijkt of je de minpunten in de luistersessie vooral bij de versterking neerlegt, heel gevaarlijk volgens mij...
Hoe weet je zeker dat de beperkingen van de Wilsons ook niet een rol spelen? 

Of de akoestiek ?

Gr. Hans

[Bas Akkerman]

Je verhaal is niet onverdeeld enthousiast, dat zou wel moeten bij een dergelijk grote uitgave.

Het lijkt of je de minpunten in de luistersessie vooral bij de versterking neerlegt, heel gevaarlijk volgens mij...
Hoe weet je zeker dat de beperkingen van de Wilsons ook niet een rol spelen? 

Dat weet ik ook niet zeker. De typische kenmerken van te weinig vermogen (schreeuwerig bij hogere volumes, dichtlopen zowel in dimensies als in dynamiek bij hogere volumes en bij lagere volumes een onevenwichtig geluidsbeeld) doen me de schuld bij de versterking leggen. Dat in combinatie met eerdere ervaringen met Wilson Audio in combinatie met versterking.
Natuurlijk kan het ook aan iets anders liggen, de positieve punten zorgen er wel voor dat ik nieuwsgierig blijf naar een nieuwe luistersessie. Altijd listig, maar ik heb inmiddels meer luisterervaring opgebouwd waardoor ik wellicht beter in kan schatten welke factoren wat bepalen.

Of de akoestiek ?

Gr. Hans

Dat kan ook, er was volgens mij best nog wat nagalmtijd en reflecties. Dat zou de resultaten bij hogere volumes kunnen verklaren.
Volgende week dezelfde ruimte en een andere set, dus dan heb ik net wat meer vergelijk voor wat betreft de akoestiek.

[Jean Sibelius]

Hoi Bas,
Persoonlijk ben ik van mening dat het niet uitmaakt wat iets kost onder de voorwaarden dat a) je het kunt betalen en b) het doet wat je wilt dat het doet . Als jij speakers van 20 -30K wilt kopen en je hebt het ervoor over, waarom niet? Wat ik ondertussen heb ervaren is dat je alleen maar weet of iets je bevalt als alles op zijn plek valt... dan weet je zeker dat het kan klinken. Als het niet voldoende klinkt, dan kan dit talloze redenen hebben. Heb jaren geleden mijn C4's op een beurs gehoord en ik was toen zwaar teleurgesteld. Heb ze jaren daarna gehoord in een goede ruimte en met goede front-end en toen was ik verkocht. Mijn stelregel: als ik twee keer een andere set hoor maar met daarin dezelfde component en beide sets weten me  niet te bekoren, dan valt die component (dat merk) voor mij af. Succes met je zoektocht! Wanneer komt Garmt bij je schuiven?
Groeten, Jan 

[Bas Akkerman]

Een recensent van Stereophile schreef eens over de Garrard: 'Some people select a turntable—or an amp, or a preamp, or a cable, or whatever—because they don't hear anything wrong with it. I prefer to select a product because I hear a lot of things that are right with it. The Garrard 301 fits that bill perfectly well.'
http://www.stereophile.com/content/listening-99-0#TbtRILOvTqWq2DEd.97

Exact met die voorwaarde en die voorwaarde alleen heb ik apparatuur gekocht en zal ik apparatuur blijven kopen, net zoals dat voor de muziek zelf geldt. Op die manier beoordeel ik ook nieuwe kandidaten. Vandaar ook dat ik eerst in zal zetten op akoestiek, er mag niks "wrong" zijn. De bron, versterker en luidsprekers moeten daarna "right" zijn. Zeker de bron is daarbij vaak een ondergeschoven kindje, maar de beloning is er meer dan welk ander component wel naar.

[Xander32]

Wijs om vast te blijven houden aan een voor jou bewezen werkwijze.

[Bas Akkerman]

[...]
Wanneer komt Garmt bij je schuiven?
Groeten, Jan

Vrijdag komt hij langs voor de (her)installatie van de Lexicon en de Oppo. Dan komt hij ook met een tijdelijke vervanger van de Resolution Audio Opus. Nog los of hij dan zin en tijd heeft om ook nog de luidsprekersplaatsing te veranderen, twijfel ik ook. Niet over de luidsprekerplaatsing an such, maar in hoeverre een verandering van set luidsprekerplaatsing beïnvloedt. Ik kan me voorstellen dat de set ervoor ook van invloed is op de beste opstelling van de luidsprekers. Of zijn puur de karakteristieken van de luidspreker daarbij van belang? Als de set er wel invloed op heeft, wacht ik liever tot de Resolution Audio Opus-set er weer is.

[chansig]

Dus....(mede) bepaalt versterker/bron de plaatsing van je speakers ?

Gr. Hans

[Bas Akkerman]

Dat is inderdaad mijn vraag. Ik kan me voorstellen dat bijvoorbeeld een versterker die de basdriver minder goed onder controle heeft voor een andere laagweergave zorgt. Volgens mij heb ik die vraag al eens gesteld, dus daar eens naar zoeken.

[Staaled]

Vrijdag komt hij langs voor de (her)installatie van de Lexicon en de Oppo. Dan komt hij ook met een tijdelijke vervanger van de Resolution Audio Opus. Nog los of hij dan zin en tijd heeft om ook nog de luidsprekersplaatsing te veranderen, twijfel ik ook. Niet over de luidsprekerplaatsing an such, maar in hoeverre een verandering van set luidsprekerplaatsing beïnvloedt. Ik kan me voorstellen dat de set ervoor ook van invloed is op de beste opstelling van de luidsprekers. Of zijn puur de karakteristieken van de luidspreker daarbij van belang? Als de set er wel invloed op heeft, wacht ik liever tot de Resolution Audio Opus-set er weer is.

Niet ,tenzij er DSP plaatsvindt of de set defect is in de zin van een niet lineaire respons.

[Bas Akkerman]

Dat herinnerde ik me ook. Mooi, is dat helder.

[chansig]

Dat is inderdaad mijn vraag. Ik kan me voorstellen dat bijvoorbeeld een versterker die de basdriver minder goed onder controle heeft voor een andere laagweergave zorgt.

Dat je versterker in staat is om de speaker op een juiste manier aan te sturen lijkt mij een logische. Een goede akoestiek gaat, wanneer dat niet gebeurt, niet verhelpen.

Gr. Hans

[Bas Akkerman]

Nu komen we op een glad ijs, maar ik denk dat de ene versterker dat beter doet dan de andere. Ik was gewoon benieuwd of een minder goede grip op de versterking ook andere eisen stelt aan luidsprekerplaatsing en akoestiek.

[Bas Akkerman]

En vandaag deel twee van luidsprekers die in mijn woonkamer passen. Deze keer de eer aan de Vivid Audio Giya G4. Zijn grote broer, de Giya G2, die ik eerder hoorde in combinatie met een Linn Klimax setup in Hilversum. Die combinatie vond ik toen erg fraai, omdat het enthousiasme van de Vivid mooi samenging met de subtiele gelaagdheid van de Linn. In Veldhoven hoorde ik dan weer de Giya G4 met Mola Mola en samen met het enthousiasme van de importeur Ewald Verkerk was dat ook een mooie combinatie. CH Precision stal een tijd daarvoor al mijn hart toen een volledige setup met Wilson Benesch in Hilversum speelde; een zeer mooi huwelijk dat leidde tot technisch inzicht én muzikale meeslependheid.

De G4 stond vandaag te spelen met CH Precision, de C1 en A1 welteverstaan. In het eerste deel speelde een Wadia-cd-speler nog mee als loopwerk. Mijn verwachtingen na bovenstaande waren dus vanzelfsprekend hoog. Ook nu was Ewout er en zijn passie over muziek was er niet minder om. Klassiek, singer songwriter, fado in een kasteel, drie Waalse jongens over een mooi, blond meisje. Diverser kan haast niet.
Vanaf de eerste klanken werd duidelijk dat dit verregaand neutraal was, met voor mij als hoogtepunt een blaasensemble waarvan het koper heel natuurlijk klonk. Duidelijk dat hier een heel volwassen set stond. Wel kwam de G4 me wat te pittig in het midhoog over, iets dat ik al erg snel heb.
Dynamiek was ook erg goed en in combinatie met die pittigheid kregen blaasinstrumenten daardoor juist die scherpte die je in het echt ook hoort. Ook kleine blaasgeluidjes of smakken waren erg duidelijk.
En zoals in mijn eerdere ervaringen was het onmogelijk om de luidsprekers aan te wijzen, met een eerder breed en diep dan hoog beeld. Steeds terugkijkend naar de fysieke afmetingen van de luidsprekers is het haast onmogelijk je voor te stellen dat er zo'n wolk van geluid uitkomt.
Idem voor de basweergave die vaak strak en subtiel, maar ook groots kon zijn en bij tijd en wijle iets teveel voor de ruimte was.
Het beste vond ik wederom de timing die zorgde voor een compleet vanzelfsprekende presentatie en daardoor/ook voor rust zorgde. Het moeilijkst uit te leggen ook.

Verregaand neutraal dus, soms zelfs leek het wat kleurloos. Ik vind het lastig te bepalen, maar soms wenste ik wat meer kleur. Letterlijk kleur bekennen misschien wel, want de set betrok me niet zo als de Wilson Audio van vorige week. Die veel gekleurder speelde en op veel belangrijke punten (autoriteit, timing, beeld) toch echt de mindere was. Maar me ook meer boeide. Gewenning ook denk ik, want in een wereld vol met volle kleuren, is het lastig het echte plaatje te kennen.

Een wat korter verslag dan vorige keer. Voor een groot deel, omdat het al wat later is. Ook omdat ik niet zo goed weet wat ik moet doen met wat ik vandaag hoorde. De set deed zoveel goed, maar ook belangrijke aspecten minder. 1+1= soms 3 als de combinatie klikt en de set meer is dan de som der delen. Soms ook 2 als een set doet wat je ervan verwacht. En soms ook 1 als er een mismatch is. Laat ik vandaag een 2 invullen. Het is misschien wel logisch dat de uitkomst zo zou zijn. Een 3 was een vader van de gedachte en daardoor is gevoelsmatig als ik niet oppas een 1 ook wel van toepassing.
Ik ben echter de maker van de som en het zou zo maar kunnen dat het resultaat van vandaag as good as it gets is. Wellicht dat ik de ervaring met Wilson Benesch wat te groot maak. En misschien, heel misschien is een match made in heaven wel gewoon meer werk dan zomaar wat topapparatuur aan elkaar knopen. Dat laatste hoop ik stiekem, want dan kan ik nog lang op zoek.

[felix01]

En vandaag deel twee van luidsprekers die in mijn woonkamer passen. Deze keer de eer aan de Vivid Audio Giya G4. Zijn grote broer, de Giya G2, die ik eerder hoorde in combinatie met een Linn Klimax setup in Hilversum. Die combinatie vond ik toen erg fraai, omdat het enthousiasme van de Vivid mooi samenging met de subtiele gelaagdheid van de Linn. In Veldhoven hoorde ik dan weer de Giya G4 met Mola Mola en samen met het enthousiasme van de importeur Ewald Verkerk was dat ook een mooie combinatie. CH Precision stal een tijd daarvoor al mijn hart toen een volledige setup met Wilson Benesch in Hilversum speelde; een zeer mooi huwelijk dat leidde tot technisch inzicht én muzikale meeslependheid.

De G4 stond vandaag te spelen met CH Precision, de C1 en A1 welteverstaan. In het eerste deel speelde een Wadia-cd-speler nog mee als loopwerk. Mijn verwachtingen na bovenstaande waren dus vanzelfsprekend hoog. Ook nu was Ewout er en zijn passie over muziek was er niet minder om. Klassiek, singer songwriter, fado in een kasteel, drie Waalse jongens over een mooi, blond meisje. Diverser kan haast niet.
Vanaf de eerste klanken werd duidelijk dat dit verregaand neutraal was, met voor mij als hoogtepunt een blaasensemble waarvan het koper heel natuurlijk klonk. Duidelijk dat hier een heel volwassen set stond. Wel kwam de G4 me wat te pittig in het midhoog over, iets dat ik al erg snel heb.
Dynamiek was ook erg goed en in combinatie met die pittigheid kregen blaasinstrumenten daardoor juist die scherpte die je in het echt ook hoort. Ook kleine blaasgeluidjes of smakken waren erg duidelijk.
En zoals in mijn eerdere ervaringen was het onmogelijk om de luidsprekers aan te wijzen, met een eerder breed en diep dan hoog beeld. Steeds terugkijkend naar de fysieke afmetingen van de luidsprekers is het haast onmogelijk je voor te stellen dat er zo'n wolk van geluid uitkomt.
Idem voor de basweergave die vaak strak en subtiel, maar ook groots kon zijn en bij tijd en wijle iets teveel voor de ruimte was.
Het beste vond ik wederom de timing die zorgde voor een compleet vanzelfsprekende presentatie en daardoor/ook voor rust zorgde. Het moeilijkst uit te leggen ook.

Verregaand neutraal dus, soms zelfs leek het wat kleurloos. Ik vind het lastig te bepalen, maar soms wenste ik wat meer kleur. Letterlijk kleur bekennen misschien wel, want de set betrok me niet zo als de Wilson Audio van vorige week. Die veel gekleurder speelde en op veel belangrijke punten (autoriteit, timing, beeld) toch echt de mindere was. Maar me ook meer boeide. Gewenning ook denk ik, want in een wereld vol met volle kleuren, is het lastig het echte plaatje te kennen.

Een wat korter verslag dan vorige keer. Voor een groot deel, omdat het al wat later is. Ook omdat ik niet zo goed weet wat ik moet doen met wat ik vandaag hoorde. De set deed zoveel goed, maar ook belangrijke aspecten minder. 1+1= soms 3 als de combinatie klikt en de set meer is dan de som der delen. Soms ook 2 als een set doet wat je ervan verwacht. En soms ook 1 als er een mismatch is. Laat ik vandaag een 2 invullen. Het is misschien wel logisch dat de uitkomst zo zou zijn. Een 3 was een vader van de gedachte en daardoor is gevoelsmatig als ik niet oppas een 1 ook wel van toepassing.
Ik ben echter de maker van de som en het zou zo maar kunnen dat het resultaat van vandaag as good as it gets is. Wellicht dat ik de ervaring met Wilson Benesch wat te groot maak. En misschien, heel misschien is een match made in heaven wel gewoon meer werk dan zomaar wat topapparatuur aan elkaar knopen. Dat laatste hoop ik stiekem, want dan kan ik nog lang op zoek.

mooi verslag!