Welke scenes hou je het niet droog bij.

[Point7]

Daarjuist heb ik een waterval van tranen gelaten bij The Green Mile (scene met de executie van John Coffey)

Ik had de film nog nooit gezien.

[ThinWhiteDuke]

Daarjuist heb ik een waterval van tranen gelaten bij The Green Mile (scene met de executie van John Coffey)

Couldn't agree more

[VlisChris]

braveheart,
LionKing
ET
ForestGump
Green Mile
Gladiator
Kortom, alle films die al eens genoemd zijn heb ik wel eens vochtige ogen gehad. Echt tranen nog nooit, al zat ik er laatst bij The LionKing wel heel dichtbij. Vooral bij Mufasa's dood idd.
Gladiator het allerlaatste stuk: als hij het Collosseum uitgedragen wordt. Bijzonder imponerend stuk voor mij. The Greenmile aan het einde, etc.

[Point7]

Ik denk juist weer aan een film waarbij ik tranen gelaten heb.

Het einde van Saving Private Ryan op het kerkhof.

[Spacebass]

Kreeg vandaag wel tranen...maar dat was idd weer eens van een muzikale ervaring (moulin rouge)...brrrr nog steeds kippevel bij sommige muziekstukken  

Had geen tijd meer om de hele film te bekijken...ga ik morgen maar weer eens doen....


sterk spul.....

[PVDB]

Tranen biggelen niet zo snel over mijn wangen, echter een serieus verstikkend brok in de keel dat overkomt mij nog wel eens. Ik denk daarbij aan de volgende scene's;

-Santa Sangre, de scene waar vader Orgos als teken van vrijheid een
adelaar op de borst van zijn zoontje Fenix tatoeëert. De kermende
Fenix, de acoustische gitaar op de achtergrond... elke keer weer adem
te kort. Santa sangre is bij uitstek een film die je van de ene uiterste
emotie naar de andere uiterste emotie sleurt, mijn favouriete film dus.

-Dancer in the dark, meerdere scene's. Top tearjerk scene, de gang
van Björk naar het schavot.

-Once upon a time in the west- de scene waarin de Baines family wordt
uitgemoord en natuurlijk de ontknoping.

In alle drie gevallen is de begeleidende muziek die de emoties tot uitbarsten brengt. Zodra ik de soundtrack van bijvoorbeeld Once upon.. uitzet doet het me eigenlijk weinig meer.

Groet,
Peter

[garmtz]

-Dancer in the dark, meerdere scene's. Top tearjerk scene, de gang
van Björk naar het schavot.

Mijn hemel, wat heb ik hartverscheurend GEHUILD (niet eens gesnotterd) bij het einde van die film...  

[Grindtegel]

Van Bjork die naar het schavot wordt gestuurd kan ik alleen maar genieten :badhairday:

[SiR-ROUND]

Oh, zoveel!

Als ik echt zin heb om te janken zijn deze twee gegarandeerd een succes:

Independance day - Randy Quaid die zich opoffert voor all humanity...

A.I. - Vooral het einde natuurlijk...

Maar eigenlijk ligt het aan dat jong, dus Sixth Sense kan net zo goed, maar die heb ik alleen nog maar in het illegaal chinees...

[PaulB.]

Independance day - Randy Quaid die zich opoffert voor all humanity...

Ik hoop toch echt dat dit een geintje is???

MvrGr. Paul

[SiR-ROUND]

Aiaiai, val ik door de mand...  

Nee, geen geintje... Mon vrouw lacht me ook vierkant uit.

Eigenlijk is die scene op het einde met Will en zoontje op de arm tegen die ONTZETTENDE NEPACHTERGROND echt om t ehuilen...

...maar dan anders...

[garmtz]

Van Bjork die naar het schavot wordt gestuurd kan ik alleen maar genieten  :badhairday:  

Ahhh!!! :cwm23: :cwm28:

Jij Barbaar!!!!

[Grindtegel]

That's me!  

[take5]

De scene met de video-opname op het einde van de film "Failan" , mijn god ik heb zelden zo gejankt

Oei, deze film heb ik een paar dagen geleden gezien. Ik kan me geen één film herinneren die me zo raakte als deze. Wat een ongelooflijk onroerende film. De enige vergelijkbare filmervaring, die er een beetje bij in de buurt kwam, was E.T. Maar toen was ik ook nog maar een klein jongetje...

take5

[Moviefreak]

Donnie Darko. Ik vind het einde briljant.

"...and I find it kinda funny
I find kinda sad
the dreams in which I'm dying
are the best I've ever had"

Ik kwam erg stil de zaal uit toen ik deze film voor het eerst in een vrijwel lege bioscoop zag.

Gary Jules - Mad World  (org. van Tears for Fears)
wordt van de week de "megahit"(of zoiets) op 3fm...

Donnie is een culthit...  ook de soundtrack...
Maar de meeste DJ's kennen de film niet eens... helaas...

CU,
MovieFreak.

[daburnd]

Waar ik bijna in de tranen schoot was bij the green mile... vooral bij de executie van john coffey.
Super film, maar ik hoef em niet te hebben omdat ik em te zielig vind op opnieuw te kijken. Heb em 2 keer gezien.

In het totaal wel bij the shawshank redemption... tenminste daar wordt ik dan toch wel helemaal stil van als ik bedenk dat iemand zo zn levensjaren kan kwijt raken.

Gladiator als hij zijn vrouw en kind vermoord ziet... zulke ideen zijn niet voor mij weg gelegd... kan ik zelfs kwaad om worden.. vooral als hij naderhand nog hoort hoe zijn vrouw verkracht werd en ze kermde als een hoer die steeds opnieuw werd genomen

Lotr, gewoon altijd als je die anti climax voelt als je de bioscoop uit loopt nadat je em voor het eerst ziet... das weer ff wennen aan het normale leven.

Van natural born killers word ik altijd een hele poos stil, moet zeker niet huilen maar ik blijf ff de wereld door andere ogen zien.

[Kerstmanno]

Gladiator als hij zijn vrouw en kind vermoord ziet... zulke ideen zijn niet voor mij weg gelegd... kan ik zelfs kwaad om worden.. vooral als hij naderhand nog hoort hoe zijn vrouw verkracht werd en ze kermde als een hoer die steeds opnieuw werd genomen

Dat zijn ook dingen waar ik niet tegenkan. Daar kan ik gewoon zo boos om worden, terwijl het maar film is!!!
Scenes waarbij mensen mishandeld worden, of expres gekwetst e.d., kan ik sowieso niet goed tegen. Een film als Irreversible is voor mij dan ook niet weggelegd. Daar ga ik echt niet aan beginnen. Ook omdat de film voor mij indirect wat dichter bij de werkelijkheid ligt dan voor sommige anderen

Maar ik kan op de stomste momenten huilen. Waar het ene moment zo droevig en goed opgebouwd is, kan ik soms prima kijken zonder enig probleem (vaak ook niet hoor) en een ander, veel simpeler iets kan ik dan wel van gaan huilen.

Ik durf het bijna niet te zeggen... maar ik keek laatst 'Larger than life' op tv, met Bill Murray... toen moest die op het eind afscheid nemen van die olifant... nou shit zeg, ik hield het gewoon niet droog! Echt belachelijk!

[wil]

Ook heel erg...

The Pianist
en
De Tweeling
en
Krassen in het tafelblad

De laatste twee echt heel erg, ze zij ook meesterlijk gespeeld...

wil

[Del member]

Als ik het subject van deze thread lees dan komt er een sfeer van taboe naar boven, door de manier waarop de vraag gelanceerd wordt. Is het taboe te stellen "welke films roepen bij jou hevige emoties op ?" of "bij welke film krijg je tranen in de ogen". Dat heeft wellicht te maken met onze ouderlijke programmering "flink" te moeten zijn, vandaar ook de vraag in negatie (niet mogen zijn).

Back on track : welke films zetten mij persoonlijk tot hevige emoties aan ?

Leaving las vegas (einde)
Blue-blanc-rouge trilogie : momenten waar de verhaallijnen ineen schuiven
AI
Dark City : hevige plotwendingen, zoals bvb John die ziet wat de strangers met de stad uithalen, of als William Hurt de muur openbreekt en blijkt dat de hele stad een illusie is.

En nog tal van andere films waar ik nu niet direct op kom.

[J.A.F._Doorhof]

Niet zeuren over de vraagstelling, maar gewoon on-topic posten aub.
Taboo bestaat alleen in je hoofd .

MvrGr.
Frank

[Del member]

Niet zeuren over de vraagstelling, maar gewoon on-topic posten aub.
Taboo bestaat alleen in je hoofd .

MvrGr.
Frank

Frank, het valt me gewoon op dat jij heel veel in negatie spreekt. Beetje diepgang op het forum kan geen kwaad, hoeft niet altijd oppervlakkige babbel te zijn.

[Spacebass]

Dat zijn ook dingen waar ik niet tegenkan. Daar kan ik gewoon zo boos om worden, terwijl het maar film is!!!

De scene is misschien maar een film, maar walgelijke dingen als verkrachtingen en moord gebeuren elke dag in de gehele wereld. Raar dat de realiteit ons vaak minder ontroert en/of anderzins emotioneerd dan een film....

[RubenP]

Als ik Annie kijk houd ik het nooit droog 
Maar het einde van Moulin Rouge doet het ook goed

Ruben

[Del member]

De scene is misschien maar een film, maar walgelijke dingen als verkrachtingen en moord gebeuren elke dag in de gehele wereld. Raar dat de realiteit ons vaak minder ontroert dan een film....

Dat had ik nu net met 09/11. We waren die dag net aan het fantaseren : stel dat de tunnel onder schelde plots volloopt (nationale ramp), zou onze internet pijp het kunnen slikken dat iedereen plots massaal naar nieuwssites gaat surfen (zoals dat bij 09/11 was).

We waren dus net goed aan het meeten en al wat traffiek scenario's uitgedacht hoe de belasting van het netwerk er dan zou gaan uitzien, komt er een collega binnengelopen "HET WTC IS OMPLOFT".

Wij zo van "Ben je met ons aan het lachen". Pas 's avonds op de terugweg is het beginnen doordringen dat het realiteit was. En dan 's avonds de beelden van instortende torens, dan had ik zoiets van : ja dat is erg maar ik die beelden raken me minder omdat we die gewoon zijn met CGI effecten, kijk maar naar een film a la Armageddon, Deep Impact ....

De scheiding tussen fictie en realiteit is gewoon te klein geworden in onze maatschappij, en daar zit de media en filmwereld dus voor tussen.

[Spacebass]

Dat zou wel eens een deel van de redenen kunnen zijn idd.
Gewenning.

Wat ik wel merk is dat het komt door het algemene beeld wat je te zien krijgt.

Bij een rapportage krijg je net als bij een film dat een persoon gevolgd wordt in zijn belevenissen. Dat brengt het leed aardig dichtbij. zoals laatst een docu over controleposten in de palestijnse gebieden en jonge israelische soldaten.

Bij een film wordt ook dat leed uitvergroot. Misschien dat dat de reden is van onze emotionele binding met de personages.