Leesvoer; een soort erfenis van een forumlid

[wil]

Het lijkt alsof de Acurus ACT-3 ook besproken is in dat nummer, klopt dat?

wil

[Peerless Monster]

nee. Ik heb het net ff zitten doorbladeren, maar dat is niet het geval.
Die Belgen zijn wel lovend over de Aragon. Verbaasd me eigenlijk niks, aangezien ik hem bij Audiofiel heb mogen beluisteren...

[Audiofiel]

Het lijkt alsof de Acurus ACT-3 ook besproken is in dat nummer, klopt dat?

Ik heb nog wel wat Duitstalige besprekingen voor je van de Acurus, Wil.

Op verzoek scan ik ze in en post ze hier.

[wil]

Ik heb nog wel wat Duitstalige besprekingen voor je van de Acurus, Wil.

Op verzoek scan ik ze in en post ze hier.

Gewoon posten hoor
Deutsch verstehen wir alle, nicht war Herr Tampert?

wil

[Audiotwin]

Wil,

Ik heb nog een hele stapel hvt's,musichome's,whats hifi en een paar duitse bladen,mocht je interesse hebben

Ar

[wil]

Wil,

Ik heb nog een hele stapel hvt's,musichome's,whats hifi en een paar duitse bladen,mocht je interesse hebben

Ar

Hoho! ik ben geen bibliotheek aan het aanleggen hoor

Ik heb gewoon een flinke collectie overgenomen en vind dat de leuke highlights best via dit forum overgedragen mogen worden. Dus duik in die stoffige stapel, vis dat bijzondere artikel op en post het hier met eventueel een mooi plaatje.

wil

[Audiotwin]

Hoho! ik ben geen bibliotheek aan het aanleggen hoor

Ik heb gewoon een flinke collectie overgenomen en vind dat de leuke highlights best via dit forum overgedragen mogen worden. Dus duik in die stoffige stapel, vis dat bijzondere artikel op en post het hier met eventueel een mooi plaatje.

wil

Stoffig is de stapel zeker 

Ar

[wil]

Natural Sound Digital Sound Field Processor

Een van de eerste machines in het surround tijdperk staat beschreven in de Homestudio van december 1986. We gaan dus 19 jaar terug in de tijd en stuiten op de Yamaha DSP-1. In 2005 maken we ons druk over 4G, wel/niet een center en of 5.1 minder goed is dan 6.1 of 7.1. Nee, dat was toen wel anders.

Yamaha introduceerde op de Firato van 1986 een component dat nu een klein onderdeel is van de meeste surround receivers en prepro's. De NSDSFD heet het apparaat voluit: "Natural Sound Digital Sound Field Processor", kijk, dat is nog eens wat! Dit apparaat kan geluidseffecten genereren waarmee zaalakoestieken zijn na te bootsen maar ook allerlei effecten zijn toe te voegen aan bestaand geluid. Naast deze DSP had je wel vier extra "boxen" nodig en een extra vierkanaals versterker, want de DSP-1 was slechts een processor. De opstelling van deze "boxen" – ik schrijf het expres zo op aangezien speakers toen nog echte "boxen" waren, yuk! – was vergeleken met onze huidige cirkelopstellingen curieus. Schuin achter de gewone fronts kwamen twee extra "boxen" voor diepte-effecten en achter de luisteraar werden er ook twee geplaatst.

De standaard effecten op de DSP-1 werden ingedeeld in Acoustic Surround effecten en Sound Effects. De Acoustic Surround effecten zijn nu nog steeds bij velen bekend ondeer namen als: Hall, Jazz Club, Chamber en (Münster) Church maar ook al heus Dolby Surround. Je kon dus al echt surround draaien maar dan in een voor ons nu vreemde opstelling. Met de Sound Effects kun je het geluid om je heen laten draaien, toonhoogten veranderen (Mickey Mouse effect  ), en vertragen zodat je verschillende echo's kan genereren. Al dit soort grappen kon je ook zelf aanpassen en er een eigen naampje aan geven. Het apparaat bezat een afstandsbediening zodat je vanuit het midden, belangrijk!, de effecten goed kon horen en kon aanpassen.
Over de boxen valt nog het een en ander te zeggen en klinkt als een enorm deja vu voor iedereen die anno 2005 ook meerkanaals wil gaan draaien. Ze hebben als eerste Hepta subtweeters geprobeerd van ca. fl. 100,- per stuk. Men vond het bruikbaar maar de effecten waren toch nog aan de dunne kant. "Reflecties" worden nl. niet door de Hepta's weergegeven want zo laag konden ze niet gaan. De DSP-1 kwam "beter tot zijn recht met vier min of meer normale luidsprekers". En dan de conclusies van dit apparaat. Die zijn echt heel leuk als je nu DD en DTS heel gewoon vind. Ik citeer: "Conclusie: Alhoewel de vraag wat we nu eigenlijk met deze effectmachine aanmoeten onbeantwoord blijft kunnen we stellen dat het zondermeer een kwalitatief zeer goed apparaat is. ... Zoals al gesteld doet het apparaat een beroep op de zelfdiscipline van de luisteraar, want de neiging is groot om constant van de kathedraal van Münster even over te stappen naar een Jazz club. Hoe zou Mozart trouwens klinken in een warenhuis?" (om over Wibi Soerjadi op een Brabants familiefeest maar te zwijgen ).
De DSP-1 kostte toen fl. 2199,- en de vierkanaals eindversterker fl. 699,-. Daar moesten dan nog vier "boxen" bij van fl. 250,- per stuk en nog fl. 100,- aan luidsprekerkabels. Kortom, voor zo'n vierduizend gulden heb je dan een hele effect-installatie. "De vraag blijft uiteraard wat je in de huiskamer aan de DSP 1 hebt. En dat laten we graag aan u over." Denk daar maar eens over na 

Misschien is dit juist het probleem met de acceptatie van surround systemen in woonkamers en werd door dit apparaat eigenlijk al het begrip WAF gecreëerd  . Yamaha maakte een apparaat wat lollige dingen kon, maar toch wel veel geld was voor een beetje speelgoed dat nog geen toepassing kende. Achteraf is de toekomst makkelijk te voorspellen, maar ik denk dat als de dvd tegelijkertijd werd geïntroduceerd met dit soort processoren in plaats van eerst de apparaten en dan pas (heel veel later) de gebruiksgemakkelijke toepassing het begrip WAF mogelijk nooit bestaan had  .

Tot slot nog even de ingezonden brief van een meneer van 72 die nog veel plezier beleefde aan zijn Beard P35 buizenversterker en een grote platencollectie. Hij schrijft: "Bij mijn jongste zoon lees ik zo nu en dan wel eens in Uw blad, en nu moet mij toch iets van het hart. ... In moderne uitvindingen als de CD-speler ben ik dan ook niet bijster geïnteresseerd. Het geluid en het bedieningsgemak mogen dan goed zijn, voor mij blijft het een modern apparaat zonder sfeer."
Ik dacht, die man had toen al door dat platen en analoog het qua emotie altijd zouden winnen van de cd en digitaal. Maar nee, hem moest iets anders van het hart:
"Want kil vind ik het wel, al die moderne apparatuur. Vooral de afstandsbediening is een gif dat langzaam maar zeker binnensluipt. ... Is het dan echt te veel gevraagd om af en toe op te staan? Platen omdraaien kan toch niet vanuit je luie stoel. Nee, als ik zie hoe sommige mensen muziek luisteren dan denk ik toch mensen, mensen, waar zijn we nou toch mee bezig! Afstandsbediening, het woord zegt het al: het is mij te afstandelijk. Laat mij maar opstaan, ik voel me er nog jong genoeg voor en het houdt mijn liefhebberij tenminste sfeervol. Met verschuldigde hoogachting, ...."

wil

[garmtz]

Briljante stukjes, bedankt voor dit prachtige leesvoer! 

[wil]

Jules Verne achterna

Waar deze titel op slaat weet ik ook niet. Het komt nergens terug in het stuk dat ik gisterenavond zat te lezen toen - eindelijk - de kinderen naar bed waren en ik dus klaar met het uitleggen van hun biologie pta-toets (zie nieuwe Van Dale of Google). Waar gaat het over?

Há! Mijn eigen versterkers ! De Acūrus ACT-3 digitale processor/voorversterker en de Acūrus eindversterkers A200 en A200X3. Ik heb me vaak afgevraagd waar dat streepje op die u voor is, maar ook dat kom ik nergens te weten; ach ja, het staat wel lekker alto . Deze combinatie van prepro met 2- en 3-kanaals eindversterking wordt al snel de hemel in geprezen. Fijn, dat streelt mijn ego en het gevoel dat ik met mijn versterking voorlopig nog wel meekan. Immers, het hele merk Acūrus bestaat niet meer. Acūrus was met Aragon onderdeel van Mondial waarvan alleen Aragon in de VS nog door Klipsch wordt gedistribueerd. Dat is altijd iets treurigs, zo'n merk dat niet meer bestaat. Mensen kennen het dan opeens niet meer het wordt dan snel niet meer serieus genomen terwijl oudere modellen van wel nog bestaande merken het op de tweedehands markt makkelijk blijven doen. Gelukkig zijn kenners hier niet gevoelig voor. Een paar andere merken die van de bodem zijn verdwenen waar ik zo'n zwak voor heb zijn: Proceed, Sansui en Luxman. Juweeltjes, maar qua looks kunnen ze vaak niet meer mee...

Enfin, de MusicHome no. 6 uit 1999 test de Acūrus set: "Wij kregen een stapeltje Acurus over de vloer, high end electronica voor de thuisbioscoop met nadrukkelijk respect voor het hifi-gedachtengoed". Ik ben benieuwd.
Veel informatie over de ACT-3. De ACT-3 is duidelijk een prepro die nog even achteromkijkt naar de laserdisc en tegelijkertijd de dvd omarmt. Immers, er zitten twee DTS standaarden ingebouwd en een Dolby Digital decoder. Verder een viertal DSP-modes: Club, Hall, Arena en Party. Klinkt qua naam wel goed eigenlijk, ze zijn allemaal in de hoofdstad vertegenwoordigd . Uitgebreid wordt verteld hoeveel in- en uitgangen het ding heeft en dat is wel opmerkelijk; drie Toslink ingangen, wat al redelijk wat is, en maar liefst acht (8 dus!) coaxiale ingangen. Wie in hemelsnaam heeft acht bronnen die je digitaal gaat aansluiten? Verder dan een 1. cd-speler, 2. dvd-speler, 3. laserdiscspeler, 4. md-speler en 5. cd-recorder kom ik niet, de dvd-recorder bestond nog niet. Het is duidelijk dat deze prepro zich helemaal heeft gestort op de digitale bronnen.
Voor A/D-omzetting heeft deze prepro een 20-bit Crystal DAC aan boord. Dat betekent dat alle analoge ingangen direct gedigitaliseerd worden, je kan vervolgens elke ingang geheel naar eigen wens programmeren: volume, basmanagement, etc. Ook kan je een eigen naam geven aan elke ingang. Leuk, maar het is geen echte audiofiele benadering. Veel mooier was het als de A/D-D/A-omzetting uit te schakelen was en er een gewone analoge doorgifte was. Een écht gemis vind ik, vooral omdat de uitgangsschakeling een volledige klasse-A schakeling is. Mocht je overwegen zo'n ACT-3 nu nog aan te schaffen dan zou ik overwegen om een paar ingangen langs de A/D-D/A weg te leiden en hem als analoge weg te laten modificeren; ik weet niet óf het kan, maar het lijkt me veel mooier.
Het artikel meldt nog veel blabla over de afstandbediening omdat er geen osd aanwezig is; "Acurus stelt immers - niet onterecht overigens - dat de beeldvorming voor dit handige hulpje teveel storingen veroorzaakt op het geluid.. Ik weet niet of het waar is, of dat het een smoesje is, maar we geloven het maar.

Luisteren
En hoe vind men het klinken? De ACT-3 is eerst alleen aan de A200 gekoppeld om te zien hoe die fungeert als stereo-voorversterker; lijkt me belangrijk. Bron was een Marantz cd-14 en Dynaudio Contour 2.8 als speakers. "De set laat een warm geluid horen, enigszins geflatteerd voor jazz. Het laag is bijzonder stevig en de versterking toont veel stuurkracht in de laagste regionen... De stemweergave mist wat openheid en 'lucht', wat zich vooral bij een sopraan als 'ademnood' (ik hoop niet dat ze daarmee Katja S. en haar vriendinnetjes mee bedoelden) liet opmerken. Het klankbeeld wordt mooi breed uitgezet, maar wordt nogal nadrukkelijk afgelijnd door de positie van de boxen. Kijk. aan die laatste opmerking heb je dus helemaal niks. Dan zet je je boxen toch anders neer? Nou ja...
In hometheater opstelling was het resultaat zeer overtuigend, met een grote dynamische werking en verrassende muzikaliteit. Onze kanttekeningen bij de stereo-weergave waren hier niet of nauwelijks op te merken.

En dan dat - achteraf - treurige bericht in de conclusie: "De aansluit- en processormogelijkheden zijn uniek te noemen en de voorspelbare toekomstzekerheid (upgradable was/is het toverwoord in high-end prepro's) is mooi meegenomen. Tja, als je dan nu weet dat Acūrus niet meer bestaat, dan wordt dat met die upgradability ook niks. Ik weet niet of Proceed-bezitters nog bij Mark-Levinson kunnen aankloppen voor een upgrade, maar die toekomstzekerheid heb je dus nooit, ook als TAG-bezitter niet.

Zo'n setje zware Amerikaanse high-end tover- en versterkdozen kostte je in 1999:
ACT-3: fl. 6000,-
A200: fl. 3545,-
A200X3: fl. 4860
Bij elkaar toch een krappe vijftien mille, maar met een hoop plezier rijker.

wil

[Audiofiel]

Okee, dan kan ik niet achterblijven, Wil. Ik heb wat voor je zitten scannen.

Allereerst de folder van de Acurus eindversterkers:

[Audiofiel]

En dan de folder van de Acurus ACT-3:

[Audiofiel]

En een test van zowel de ACT-3 als de 5-kanaals eindbak in de Duitse Stereo:

[Audiofiel]

En nog een test, maar dan uit Image Home Entertainment en met de ACT-3 en de A-200 / A200x3:

[wil]

Zo, nu heeft Acurus wel weer genoeg aandacht gehad. Een geweldig controlerende eindversterker met heel veel rust. Dynamiek als er veel te doen is zoals bij film, maar stil als het rustig moet zijn (zwart) .

Nu weer iets anders...

[Peerless Monster]

Ik heb eigenlijk nog nooit in dat soort boekjes wat van Plinius gelezen... 

[wil]

Ik heb eigenlijk nog nooit in dat soort boekjes wat van Plinius gelezen... 

Je gaat op je wenken bediend worden want ik heb al een stuk erover gezien dat ik snel wil gaan bespreken. Maar dan nu eerst een ander troetelding van een forumlid .

wil

[Peerless Monster]

Wist je dat je al goed bezig was Wil? 

[wil]

De nieuwe 'reference' speler

Waarom vind ik Marantz mooi? Het is gewoon nét iets anders dan andere merken. Het heeft een moderne uitstraling met klassieke elementen. Het marantz-logo bijvoorbeeld blijf ik prachtig tijdloos vinden (jammer dat ze een jaar geleden het lettertype iets verhoogd hebben ). Verder is Marantz natuurlijk bekend vanwege de typerende champagne-kleur.

CD-16
Het gaat in het november nummer van HomeStudio van 1994 om de Marantz CD-16. Een speler waarvan een enkel forumlid er ook eentje heeft (en daar ben ik wel een beetje jaloers op). De CD-16 is qua uiterlijk duidelijk een transitievorm van de oudere Vintage-lijn van Marantz waarin de componenten nog uitzagen als degelijke dozen en de Premium lijn van voor de zilveren serie van 2005.
De HomeStudio roemt het gewicht van het apparaat: "Het gewicht van de CD-16 bedraagt 13,5 kg. Daarvan neemt de stevige metalen deksel ruim 2 kg voor zijn rekening. Het zeer zware chassis van giet-alumiium is volledig verkoperd en alle gebruikte schroeven zijn dat eveneens." Deze bouw zie je bij Marantz nu alleen nog maar onder de KI-versies, toen was het gewoon "reference"; what's in a name.
De CD-16 wordt in het artikel vergeleken met een test in een eerdere Homestudio waarin de CD-72mkII werd getest. Die kreeg al veel lofzang, maar dit ding is in alles mooier, zwaarder, beter. Hoewel het artikel vooral geïnteresseerd is in de muzikale kwaliteiten van de CD-16, wordt veel aandacht geschonken aan de techniek hetgeen geïllustreerd wordt met enkele oscilloscoop diagrammen. Weet je gelijk het verschil tussen een blokgolf en een bagger-blokgolf  .

Loopwerk
Eén van de opvallende complimenten die het ding krijgt is het gebruik van een "gedempt-verend opgesteld gietmetalen CDM-4 loopwerk toegepast met de bekende radiale aftasting door een swingarm en aandrijving door een Hall-motor." Nou weet ik dat er op het forum ook nog iemand is die met enige frustratie (hij zegt het zelf! ) zoekt naar een nóg hogere mate van natuurlijkheid om daarmee het moeilijk te verkrijgen 'kippenvel' te krijgen. Misschien moeten hij en het andere forumlid die een CD-16 heeft maar eens een onderlinge shoot-out gaan houden, ik ben benieuwd of dit oudje dan voor dat kippenvel kan zorgen  .
Mooi van de CD-16 is dat sobere uiterlijk: zo min mogelijk knoppen. Een champagne-behuizing is fraai, maar – zoals de huidige premium reeks dat ook heeft – de zwarte versie is net zo'n beauty.

Klank?  
Er wordt verder wat gezegd over de klankeigenschappen, maar eigenlijk zegt me dat helemaal niks. Natuurlijk is het goed, prachtig zelfs. En natuurlijk is ie beter dan de CD72mkII, maar ook dat zegt me niks want er komt geen geluid uit een tijdschrift waarmee ik niet wil beweren dat schrijven over geluid zinloos zou zijn  ). Daarvoor blijkt maar weer dat een review vaak loze praat is als je het component niet kan horen, voelen en ruiken in een eigen set. Dat blijkt maar weer uit de laatste conclusie: "Hoewel de CD-16 in de Reference serie thuis hoort is het echter nog niet dè absolute referentie van Marantz. Want dat is de belangrijk duurdere CD-15, die muzikaal tot nòg grotere prestaties in staat moet zijn." (blijkbaar kent de schrijver van het stuk de CD-15 niet maar gaat er klakkeloos van uit dat de duurdere dús de betere is, zucht  ) "Maar liefhebbers die zich de CD-15 niet kunnen of willen veroorloven zullen het ongetwijfeld niet als een straf beschouwen om een aantal jaren met de CD-16 te gaan samenwonen!"

De CD-16 kostte in 1994 fl. 3499,- in zwart en fl. 3599,- in champagne kleur.
Echt een cool ding

wil

[wil]

en de zwarte CD-16:

[wil]

Wist je dat je al goed bezig was Wil? 

ik ben een love-junk

wil

[Audiofiel]

ik ben een love-junk

Kom je ook nog met wat Classé-spul, Wil?

[wil]

Kom je ook nog met wat Classé-spul, Wil?

nee







gewoon om een beetje te fokken

wil 

[Audiofiel]

gewoon om een beetje te fokken

Lekker geloofwaardig, Wil. Ik wacht rustig af.

[wil]

Lekker geloofwaardig, Wil. Ik wacht rustig af.