Aankoopadviezen draaitafel, budget €3500,- | Garrard 301! Goede Vrijdag!

[Bas Akkerman]

En ik ga zo met veel plezier weer met de WOW! aan de slag...

Dat is meer dan terecht!

[Bas Akkerman]

Mijn bevindingen van de verschillende uitvoeringen van de Linn LP12

Handen schudden
'Ik ben er om 8.30u' lees ik in het sms-je dat ik net binnen krijg. Het is van Garmt die mij ophaalt van huis om vervolgens naar Hilversum eh Zevenbergen te rijden. Ik moet er even aan wennen dat BB&G een "nieuwe" zaak heeft. Vol met LP12's en Jan Verlegh waar ik in mijn eigen zoektocht naar een draaitafel al het één en ander over heb gehoord. Nog snel even wat yoghurt naar binnen en dan via het huis van Garmt echt op weg.

Ik ben de auto nog niet uit of Jan geeft me een stevige hand, waarna we even wat keuvelen over van alles en nog wat. Al snel worden we vergezeld door Alan en Tony van Linn die die dag zullen vertellen over het ontstaan van de LP12, de nieuwe chassis, voeding, arm en element. Dat vind ik persoonlijk erg prettig, omdat ik er weer wat van kan leren. Daarnaast biedt deze dag mij de gelegenheid om ook daadwerkelijk te horen wat verschillende onderdelen van een draaitafel nu mogelijk met het geluid "doen". Na de lunch komen de eerste andere bezoekers van die dag langs en maak ik weer kennis met nieuwe forumleden. Toch altijd leuk, al is het jammer dat ik relatief weinig tijd heb om met ze te praten. Kletsende mensen tijdens een luistersessie is zoooo vervelend!

All-(L)inn
In een paar rijen staan de stoelen klaar voor de luistersessie en het is het handigste om tijdens de middagsessie links vooraan te gaan zitten. Een tweetal meter van Alan die enthousiast begint te vertellen. Wat hij precies heeft gezegd laat ik aan een ander. Niet omdat het me niet boeide of het niet begreep, maar omdat ik het ondergeschikt vind aan de weergave. Er wordt continu gespeeld met een gehele keten van Linn. De heren van Beter Beeld en Geluid kunnen hier vast meer over vertellen (lees: ik ben het vergeten op te schrijven). In totaal staan er zes verschillende draaitafels klaar waar mee gespeeld zal worden: een met Lingo-voeding, Akito-arm en een Benz Micro ACE SL-element, eenzelfde LP12 maar dan voorzien van Keel-subchassis, eenzelfde LP12 met Radikal-voeding-/motorupgrade, maar zonder Keel, en eenzelfde LP12, maar dan met Radikal én Keel upgrades. Op het meubel staan de "full blown" LP12's: de eerste is er één met Aktiva MC-element, Urika-phonotrap, Tiger Paw Kahn-topplaat en Ekos SE-arm. De tweede is een identieke LP12, maar dan met het Kandid-element. Nogal wat veranderingen (voeding, arm, topplaat en element) dus ten opzichte van de vier andere draaitafels.

Genoeg cijfertjes en uitleg, tijd om te beginnen met luisteren. Dat doen we met de als eerst genoemde LP12, de versie die Garmt zelf ook heeft en die ik dus al van hem ken. Al klinkt het nu toch wel anders, minder warm dan bij Garmt. Wat me vooral opvalt is de behoorlijk rijke klankkleuren die de ruimte in worden geslingerd. Of het aan de akoestiek ligt, de luidsprekers of versterking weet ik niet, maar ik mis wat drive en punch in het geluid. Misschien typisch Linn, het mag van mij wel iets ruiger soms. Dan heb ik het vooral over de bas en midbas, al zijn fellere instrumenten als een trompet of de snaren van een gitaar ook soms net wat timide. De bas is vrij omfloerst iets dat ik ook wijt aan de akoestiek en vooral de plaats waar ik zit. Die is in eerste instantie vrij dicht bij de hoek en ik hoor dan ook een staande golf. Later in het midden valt dat mee, al blijft het omfloerste in de basweergave en minder in de rest van de weergave. Warm zou ik het niet willen noemen, eerder wat minder scherp afgetekend.

De LP12 met Keel-subchassis doet een schepje bij de rijke klankkleuren, heel fraai. Opvallend vind ik de toegenomen klankkleur in het hoog. Iets dat ik zou verklaren doordat er een ander element speelt, maar dat is natuurlijk niet het geval. Met name de microdynamiek vind ik een stuk beter waardoor de detailweergave verder toeneemt. Er komt meer scheiding in instrumenten en zang. Al blijft het hele geluidsbeeld wat omfloerst, ik word wel meer betrokken bij de muziek. Dat komt denk ik vooral omdat ik beter de melodielijn kan volgen en kleine nuances beter hoor. Zoals een stem die bij het in- en uitademen van toonhoogte verandert of een gitaar die net wat andere klankkleuren laat horen doordat de snaren anders worden beetgepakt. De muzikale boodschap is sterker aanwezig door de verbeterde microdynamiek.

Weer een andere variant, nu die zonder Keel-subchassis en met Radikal voeding-/motorupgrade. Netter, schoner en rust. Soms heb je minder woorden nodig voor een verandering, al is het natuurlijk wel leuker om er meer woorden aan vuil te maken. Laat ik dat dan ook maar gewoon doen. Met deze verandering is voor mij de macrodynamiek verbetert. Waar ik net zei dat de scheiding in instrumenten en zang was verbetert, is dat nu het geval tussen instrumenten en zang. Deze staan wat meer los en meer afgetekend in de ruimte. Dat zorgt ook voor meer PRAT en ik merk dat ik meer mee beweeg met de muziek. Paradoxaal merk ik wat minder dynamiek in het geluidsbeeld, het verschil tussen de "kleine" geluidjes en de grote uithalen. Die liggen dichter bij elkaar. Tegelijkertijd mis ik de verfijning van de vorige upgrade en lijkt de muziek zelfs wat onzekerder en meer timide. Mooi voorbeeld is de stem van de zanger in één van de nummers die van nature al vrij timide is. Dat is ook deel van de muzikale boodschap, maar verliest nu wat aan zeggingskracht.
Grappig genoeg vinden verreweg de meeste mensen dit een betere upgrade dan die met de Keel. Het zal een kwestie van smaak zijn, waarbij het pakkende van de Radikal ook zeker een rol zal spelen.

Een ander nummer, Chris Jones met 'No Sanctuary Here', dat we net al speelden en nu weer. Niet mijn lievelingsnummer, maar het biedt wel voldoende aanknopingspunten om de combinatie van Keel én Radikal te beoordelen. 1+1=3. Flauw natuurlijk, omdat het enorm cliché is. Het is wel wat ik ervaar met de combinatie. De mannelijke achtergrondstemmen klinken dreigender en dieper en ik hoor de stemmen ook daadwerkelijk apart. Ik hoor makkelijker het uitklinken van de snaren van de gitaar als deze worden losgelaten. Of de nuances van een stem, zoals 's avonds die van Lou Reed. Daardoor komt zijn ironie ook beter over en zonder dat zou ik 'Walk On The Wild Side' ook minder interessant vinden. Dan wordt zijn stem haast zeikerig, als ik zo vrij mag zijn. 'Waiting For The Night' (jaha, ik ga echt wel een ander nummer gebruiken) moet natuurlijk even gedraaid worden. Sweep, getik en een zichzelf herhalende Dave Gahan. Het zal toch niet weer dat wat uit mijn handen komt tot falende apparatuur leidt!? Het zweet breekt me wel een beetje uit moet ik zeggen. Jan weet echter de remedie, het simpelweg iets verplaatsen van de toonarm. Nu vind ik Garmt "no slouch" op het gebied van draaitafels, maar het respect voor Jan wordt alleen maar groter. Super dat Bjorn en Garmt zo'n kennis mogen verwelkomen, daar mogen ze mee in hun handjes knijpen.
Maar goed, hoe klonk dat? Prima! De stem van Dave kwam mooi over en de tinkeltjes mooi los. Toch kan de muzikale boodschap niet echt doorkomen. Dat wijd ik echter aan dat ik schrok om de naald. Dadelijk nog eens een kans geven.

Full Blown Away?
We zijn alweer een aantal uurtjes verder, maar trek voor het toetje heb ik zeker! Ik hoop dat het net zo lekker is als een duo van chocolade wat ik graag als afsluiter van een diner neem. De full blown LP12 met het "oude" Aktiva-element zou dat moeten zijn.
Chris Jones weer. En dat is toch wel gaaf, het klinkt nu haast analoog. Dat had ik niet verwacht, want ik vind diens opnames en de Stockfish-opnames toch altijd vrij klinisch. Het tweede wat me meteen opvalt, misschien zelfs nog wel meer wanneer ik linksvoor zit dan in het midden, is de toegenomen stage. Met name is er meer gelaagdheid te horen, waardoor de mannenstemmen nu gestaffeld staan. De rustige weergave doet me meer ontspannen. Geniet ik ook meer? Dat vind ik toch lastiger te beantwoorden en ik neig naar nee. Wellicht door de verwachtingen die ik had, misschien door de gehele keten van Linn. Maar ik mis echt wat muzikale spanning. Het speelt heel audiofiel en coherent hoor, maar de muzikale boodschap die ik zo goed vond bij de vorige combinatie is nu wel wat weg.

De laatste versie, die met het Kandid-element. Die doet alles van de vorige Linn LP12 nog eens dunnetjes over. Met een nog meer toegenomen stage en weer met meer stage. Meer dynamiek en een betere verstaanbaarheid. Met meer flow ook en dat is best lekker. Heen en weer schakelend tussen de Aktiva en Kandid valt op dat de laatste meer verfijning heeft. Een mooi stuk waarbij dat opvalt, is er één van Cantate Domino. Met name in het midhoog is goed te horen dat het Kandid-element beter is. De slikgeluidjes zijn goed te horen, maar doordat de vrouwen in het koor slikken, hoor je ook de toonhoogte iets veranderen. Het Aktiva-element verslikt zich echt en is niet in staat deze nuances te laten horen. Dan hoor je "slechts" een grover toonhoogteverschil en valt er zelfs wat definitie weg.
De toename aan verfijning is echter ook een tweesnijdend zwaard. De weergave wordt weer wat verfijnder, maar ook meer audiofiel en met meer afstand tot de oorspronkelijke muzikale boodschap. Althans voor mij.

Not worse, not better, different
Het zijn de woorden van Alan die hij als een mantra herhaalt tijdens de middag en avond. Ik weet het, ik moet ook niet denken in termen als goed of slecht. Toch kan ik niet anders zeggen dat wederom niets zonder nadelen is. De full blown LP12's, tenminste in deze uitvoering op deze set, weten me te weinig boeien. Teveel Linn en daardoor voor mij te lief en te terughoudend? Of zijn de versterkers en luidsprekers toch te weinig in staat het volle potentieel van de ultieme versie van de LP12 te laten horen? Of is het dan de toonarm, het element, de voeding? Of de topplaat van Tiger Paw Kha die niet door Linn zelf vervaardigd is (en waar Alan op een vraag open antwoordde)? Misschien. Wat ik wel weet is dat mijn voorkeur meer naar de muzikale boodschap neigt dan naar het laatste beetje detail. Nou ja, als ik zou moeten kiezen. Al betwijfel ik of er een systeem bestaat dat het maximale uit detailweergave én muzikaliteit weet te halen. Hoe hoger op de audiofiele ladder hoe meer detail en hoe verder weg van de muzikaliteit lijkt het soms wel. Boeiend om ook tijdens mijn zoektocht naar een draaitafel het muzikale midden te vinden...
[/quote]

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

En mijn bevindingen van mijn eerste bezoek aan A10-Audio op 12 juli 2013

Vijf uur slapen omdat je het spannend vindt om naar verschillende LP12's te gaan luisteren. Om 02.00u weer thuis komen en vervolgens zes uur slapen om weer naar Amsterdam te vertrekken. Je zou toch soms denken dat ik gek ben. Mijn hart gaat echter steeds harder kloppen als ik aan draaitafels denk. Niet alleen wat uiterlijk betreft, maar vooral de kwaliteiten in absolute zin en al helemaal in vergelijking met streaming en cd-spelers.

Plaats van handeling is A10-Audio in Amsterdam op uitnodiging van forumlid Arden. Dit naar aanleiding van dit topic waarin hij al wat tips en adviezen heeft gegeven. De premisse mag er zijn! Op de website staat namelijk dat er wordt gedemonstreerd door KEF Blade luidsprekers, aangestuurd door de Einstein hybride geïntegreerde versterker 'The Amp'. Verder staat er een Einstein 'The Source II' buizen cd-speler en een draaitafel van Acoustic-Signature de 'WOW' met Rega RB 202-arm met een Van de Hul MC One-element en Einstein phonotrap. Om de laatste is het me te doen en als mooie tegenhanger staat er ook een Lenco-draaitafel. Naar de precieze types zal ik nog even vragen, maar er wordt gebruik gemaakt van verschillende phono-versterkers voor beide draaitafels. Een flinke set-up en ik realiseer me dat veel van wat ik zal horen niet alleen door de draaitafel zal komen, maar ook door de rest van de set. Dat is ook voor jullie, lieve lezers, iets om in gedachten te houden.
Later zal ik nog luisteren naar een set-up die beneden staat met onder andere de top van Blumenhofer, Octave-versterker en volgens mij dezelfde Lenco-draaitafel. Ik moet toch echt eens wat opschrijven de volgende keer...

Bij binnenkomst valt me onmiddellijk de prettige akoestiek in deze zaak in Amsterdam. Hoge plafonds met verticaal geplaatste akoestische panelen, veel, heel veel spullen tegen de muren. Het maakt dat het prettig praten is en dat belooft wat voor de muziek. Die wordt in eerste instantie boven gespeeld en Alex Loth schudt me eerst de hand waarna hij helpt met mijn rolstoel. Die verlaat ik al snel om in de sweetspot te gaan zitten. Hoewel, die is misschien iets hoger. De tweeters van de flinke KEF Blades komen namelijk net iets boven mijn hoofd. Wanneer ik me later iets optil, verschuift het stereobeeld iets, maar verandert er vrijwel niets in de klankkleur. Dat scheelt me weer opdrukken.
Wat algemene indrukken voordat ik me stort op het beschrijven van mijn indrukken van de draaitafels. De set (de Einstein-versterker?) geeft alles behoorlijk neutraal weer, misschien iets aan de warme kant en met een klein gloedje. Daardoor komt alles wel heel duidelijk en "live" over zonder overdreven upfront te klinken. Of het nu aan de KEF Blades ligt, weet ik niet. Maar wat me ook opvalt is de mooie plaatsing van instrumenten en zang. Met name de hoogte valt op waarbij precies te horen is hoe er opgenomen is.

Met een kop thee in de hand en wat lekkers op het tafeltje voor me beginnen we met de WOW. Dat is toch helemaal niet slecht! De dag ervoor merkte ik dat ik het belangrijk vind dat de muzikale boodschap goed wordt overgebracht en dat details in verhouding minder belangrijk zijn. En daar slaagt de Acoustic-Signature WOW prima in, meer dan prima zelfs. Dead Can Dance bijvoorbeeld dat soms naar het analytische neigt en geluidjes om de geluidjes kan worden. Niet op de WOW die goed de voor mij dromerige sfeer weergeeft. De draaitafel heeft misschien niet het laatste woord in detail en wat scheiding betreft kan het wel wat beter, wordt het wat losser. Drive, schwung en flow zijn echter heel goed. Frank Sinatra bijvoorbeeld, echt goed. Je proeft haast de rook van de club waar hij speelt, al is het natuurlijk gewoon een studio-opname. Jazz, net zo met een prachtig optreden van Illinois Jacquet op hun album 'Swing's The Thing'. Ik zou er haast een instrument door willen bespelen! Klapstuk is 'La Grange' van ZZ Top. Had je me gezegd dat ik ooit van ZZ Top zou gaan houden, dan zou ik je glimlachend hebben aangekeken. Maar dit is toch echt wel lekker. Ik waan me in een Cadillac op Route 66 met de wind door de haren.
Het is altijd wat oppassen met superlatieven, ook de WOW doet nog veel verkeerd. Versmering, rommelig, niet enorm veel detail. Maar dat hij muziek weergeeft, dat is wel duidelijk.

De Lenco dan, een tussenwielaandrijving met Corian plinth voorzien van een REED 3P-arm, een Benz Wood-element en en Blue Amp 42 Comfort phonotrap. Deze setup was ruim vier keer zo als de setup van de Acoustic-Signature. Iets dat ik pas later hoor, omdat ik het fijn vind puur iets te horen onafhankelijk van de prijs. De Lenco speelt natuurlijker als het om klankkleur gaat, laat veel meer details horen en is evenwichtiger en stabieler in zijn drive. Een combinatie van toonarm, aandrijving en element. Zo hoor ik Dead Can Dance heel mooi en precies of de verschillende geluidjes afkomstig zijn uit een keyboard of dat het natuurlijke instrumenten zijn. De balletjes in de sambabal kan ik nu haast tellen zoveel detail heeft het. Wat dynamiek doet de Lenco het iets rustiger aan, misschien wel preciezer maar ook wat minder spannend. Verder is de plaatsing nog een stuk beter, zeker ook in de diepte. Ook nu weer meer inzicht in de opname, zodat ZZ Top echt een studio-album wordt. Jullie voelen het al een beetje aankomen denk ik... Technisch beter, maar minder beleving.

De cd-speler dan die we ook nog even horen. Die is nog beter in de rust en het onderscheiden van instrumenten, die zijn beter omlijnd. Dat is ondanks de prijs van €12.000,- ook het enige dat de cd-speler in mijn oren beter doet dan de draaitafels. Het blijft me verbazen dat een draaitafel zoveel meer detail en vooral muziek kan laten horen. Nu heb ik natuurlijk niet alle cd-spelers gehoord, maar toch.

Als toetje nog de set beneden van Blumenhofer-luidsprekers, Octave-versterker en een draaitafel van Dr Feickert Blackbird met Kuzma 4 point arm en een Van De Hul Canary SE element. Aandrijving bij deze tafel is snaar via 2 motoren. Eerst wat vooraan gezeten, later achter de leestafel een stuk of acht meter van de luidsprekers. Tja... Verstilling. Daar word je wel even stil van kan ik zeggen. In ieder geval als het gaat om de stage. Ik moest mezelf echt een paar keer knijpen om zeker te weten dat de artiesten niet daadwerkelijk in de ruimte stonden te spelen. Bij een aardige set heb ik het idee dat ik naar een foto van een schilderij van een bos kijk en bij een goede set het idee naar een schilderij van een bos te kijken. Cliché, maar bij deze set sta ik aan de rand van het bos. Bij de eerste plek voor heb ik mijn eerste stap in dat bos gezet. Bij de plek verder weg, kijk ik nog meer naar het bos en heb ik meer overzicht. Er is meer dan stage natuurlijk. Ook de dynamiek is prachtig met de kleinste inner notes die je makkelijk kan volgen als resultaat. Detail, daar is ook niets mee aan de hand. Verstilling, dat woord gebruikte ik niet voor niets. Want hoe indrukwekkend ook, de muziek doet ook wat minder gevoelsmatig met me. Best kans dat dat komt doordat het indrukwekkend is en dat ik bij langer luisteren ook emotioneel betrokken raak. Toch blijft er een stemmetje fluisteren dat ook nu weer lijkt dat hoe verder ik de audiofiele trap opga hoe minder de muzikale boodschap nog wordt vertolkt. Misschien is dat wel gewoon zo en moet je accepteren dat het op een bepaald moment 'niet beter, niet slechter, maar anders wordt'.

En ook nu denk ik, hoe geweldig is het toch naar een draaitafel te zoeken die dat mooie midden van muziek en inzicht in de opname kan combineren.

Arden en Alex, ontzettend bedankt voor de leuke en leerzame middag. Ik kom zeker nog eens terug om op mijn gemak wat meer draaitafelcombinaties te horen!

[Martin!!!]

Mooi verslag weer Bas......... 

[Bas Akkerman]

Mooi verslag weer Bas......... 

Thnx. Is gewoon leuk om zo met die zoektocht bezig te zijn.

[lynch1979]

Mijn complimenten voor je verslag, het plezier druipt er vanaf 

Waar ik wel benieuwd naar ben is of je (wat je tot nu toe hebt beluisterd) al een voorkeur hebt?

[Bas Akkerman]

Mijn complimenten voor je verslag, het plezier druipt er vanaf 

Waar ik wel benieuwd naar ben is of je (wat je tot nu toe hebt beluisterd) al een voorkeur hebt?

Daar heb ik de laatste dagen ook aan gedacht, maar een antwoord laat nog op zich wachten. Eerst wat uitkristalliseren wat ik nu precies mooi vind van elke draaitafel. Ik denk dat het soort aandrijving nog wel eens heel belangrijk zou kunnen worden voor mijn verdere zoektocht.

[Deleted Member 2]

complimenten Bas voor je verslag, de stijl, maar vooral voor je onderscheidend vermogen in wat je hoort.
Ik heb nu nog meer spijt dat ik niet mee kon: Blumenhofer en Illinois Jacquet combinatie is fantastisch

Vergeet je niet een Thorens TD124 en soortgenoten? Tussenwiel aandrijvers dus.....

Ga maar gauw weer testen, als was het maar om ons weer een mooi verslag voor te schotelen.

Gr
Henk

[Arden]

Mooi verslag Bas! Heb maar 1 klein foutje kunnen vinden, over de set beneden bij A10 Audio. De tafel aldaar was geen Lenco, maar een Dr Feickert Blackbird met Kuzma 4 point arm en een vdH Canary SE element. Aandrijving bij deze tafel is snaar via 2 motoren.

Als aanvulling op de tafels boven: Een snaar aangedreven Acoustic Signature WOW tafel met Rega RB 202 arm van in totaal 1250 euries(!!) met een vdH MC One element en Einstein phonotrap. De Lenco (tussenwiel aandrijving) was, buiten de Corian plinth voorzien van een REED 3P arm, een Benz Wood element en en Blue Amp 42 Comfort phonotrap. De Stealth kabel achter deze combinatie, daar hebben we het maar even niet over, want dat drijft de prijs in vergelijking tot ruim 5 x op...

[Bas Akkerman]

complimenten Bas voor je verslag, de stijl, maar vooral voor je onderscheidend vermogen in wat je hoort.
Ik heb nu nog meer spijt dat ik niet mee kon: Blumenhofer en Illinois Jacquet combinatie is fantastisch

Vergeet je niet een Thorens TD124 en soortgenoten? Tussenwiel aandrijvers dus.....

Ga maar gauw weer testen, als was het maar om ons weer een mooi verslag voor te schotelen.

Gr
Henk

Er komt zeker nog een keer bij A10-Audio Henk. Aardige lui en mooie apparatuur waar vooral het aantal draaitafels om te kunnen vergelijken een groot pluspunt is.
Illinois Jacquet hebben we alleen op de bovenste set gedraaid. Dat was zeer zeker geen straf zoals je kon lezen.

Mooi verslag Bas! Heb maar 1 klein foutje kunnen vinden, over de set beneden bij A10 Audio. De tafel aldaar was geen Lenco, maar een Dr Feickert Blackbird met Kuzma 4 point arm en een vdH Canary SE element. Aandrijving bij deze tafel is snaar via 2 motoren.

Als aanvulling op de tafels boven: Een snaar aangedreven Acoustic Signature WOW tafel met Rega RB 202 arm van in totaal 1250 euries(!!) met een vdH MC One element en Einstein phonotrap. De Lenco (tussenwiel aandrijving) was, buiten de Corian plinth voorzien van een REED 3P arm, een Benz Wood element en en Blue Amp 42 Comfort phonotrap. De Stealth kabel achter deze combinatie, daar hebben we het maar even niet over, want dat drijft de prijs in vergelijking tot ruim 5 x op...

Dank je voor de aanvulling, die ga ik zo spoedig mogelijk verwerken. Normaliter schrijf ik het altijd op, maar ik zal vast onder de indruk zijn geweest van de audiofiele snoepwinkel.

[Deleted Member 2]

Mooi verslag Bas! Heb maar 1 klein foutje kunnen vinden, over de set beneden bij A10 Audio. De tafel aldaar was geen Lenco, maar een Dr Feickert Blackbird met Kuzma 4 point arm en een vdH Canary SE element. Aandrijving bij deze tafel is snaar via 2 motoren.

Als aanvulling op de tafels boven: Een snaar aangedreven Acoustic Signature WOW tafel met Rega RB 202 arm van in totaal 1250 euries(!!) met een vdH MC One element en Einstein phonotrap. De Lenco (tussenwiel aandrijving) was, buiten de Corian plinth voorzien van een REED 3P arm, een Benz Wood element en en Blue Amp 42 Comfort phonotrap. De Stealth kabel achter deze combinatie, daar hebben we het maar even niet over, want dat drijft de prijs in vergelijking tot ruim 5 x op...

Dat is different cook....

Bas was mogelijk nog beneveld door de muziekale emoties

[Robiwan]

Mijn complimenten voor je verslag, het plezier druipt er vanaf 

Waar ik wel benieuwd naar ben is of je (wat je tot nu toe hebt beluisterd) al een voorkeur hebt?

denk toch stiekem een budget LP12

[Deleted Member 2]

denk toch stiekem een budget LP12

Ga jij eerst maar eens zorgen dat die van jou gaat zingen. Wat dacht je van een vdHul DDT of beter een MC one elementje in je Jelco in plaats van de Goldring?

[AbZ]

denk toch stiekem een budget LP12

Dat zou wel een Anti-Klimax zijn...

[Deleted Member 2]

Dat zou wel een Anti-Klimax zijn...

Als Bas een LP12 aan zou schaffen, moet ik toch weer eens naar deze draaiert gaan luisteren.........

[Robiwan]

Ga jij eerst maar eens zorgen dat die van jou gaat zingen. Wat dacht je van een vdHul DDT of beter een MC one elementje in je Jelco in plaats van de Goldring?

sing hallelulahhhhhhhh

[lynch1979]

sing hallelulahhhhhhhh

Doctor Alban 

[AbZ]

Als Bas een LP12 aan zou schaffen, moet ik toch weer eens naar deze draaiert gaan luisteren.........

Dan kan je vast een afspraak gaan maken gok ik.

[Deleted Member 2]

Dan kan je vast een afspraak gaan maken gok ik.

het gaat nog heeeel lang duren

[AbZ]

het gaat nog heeeel lang duren

Ja daarom meld ik het vast even.

[Robiwan]

het gaat nog heeeel lang duren

wat een beeldje nu he Henk

[Deleted Member 2]

wat een beeldje nu he Henk

Ik geef me een weekje om te wennen aan de nieuwe instellingen van het LCD-scherm

Het ziet er veel belovend uit mag ik wel zeggen.

Je bent de keyzer van de beeldbuis.

Zonder gekheid: absolute aanrader om de TV te laten calibreren. 

[Deleted Member 2]

De titel van je topic is inmiddels wel toe aan een update, Bas. Het luisteren is al stevig aan de gang

[Bas Akkerman]

denk toch stiekem een budget LP12

Nou, op dit moment denk ik dat niet. Dat komt ook doordat ik de full blown LP12 niet super geweldig vond klinken, ook al is dat een voorbarige conclusie gezien de opstelling en wellicht de topplaat van Tiger Paw. Kiezen voor de LP12 heeft ook te maken met de optie naar een full blown te groeien. Al hoeft dat niet per se en zou ik voor een eerlijk vergelijk ook andere draaitafels in die prijsklasse moeten horen.

Sowieso vind ik dat lastig om nu te bepalen, omdat ik de gehoorde draaitafels niet achter elkaar gehoord heb. Daarnaast heb ik de draaitafels nog niet zo geconfigureerd zodat ze het dichtst bij mijn smaak komen. Kortom, ik weet het nog lang niet.

LP12:
+ muzikaliteit (t/m de Keel en Radikal), flow, detail
- drive, dynamiek met name in het laag, iets warm, scheiding/stage

Michell Gyro:
+ drive, dynamiek, puntigheid
- flow, middengebied

VPI:
+ drive, goed "gemiddelde" in laag-/mid-/hoogweergave
- dynamiek, geen uitschieters in positieve zin

Acoustic-Signature:
+ muzikaliteit, drive, flow
- warm, scheiding, detail

Ik haat eerlijk gezegd een dergelijke opsomming, het doet totaal geen recht aan de eigenschappen van de draaitafels en aan wat ik qua nuances heb gehoord. Daarnaast zijn het feitelijk opsommingen van sets waarbij ik de invloed van de draaitafel zo goed en zo kwaad als het kan heb geprobeerd te destilleren.

Duidelijk is dat ik een draaitafel zoek die de beste punten van bovenstaande combineert. Belangrijk vind ik muzikaliteit, maar zaken als dynamiek en detail wegen ook zwaar. Warm heb ik als minpunt, omdat mij.eigen set al aan de warme kant is.

[weust]

En Clearaudio? Die is hier in Den Haag te beluisteren.
Niet alle modellen, maar wellicht genoeg om een indruk op te doen?

[AbZ]

Ok my bad, met die score wordt het geen Linn 

Rega?  of anders toch iets met veel massa?