Aankoopadviezen draaitafel, budget €3500,- | Garrard 301! Goede Vrijdag!

[Jumping Jack]

Je zit al in de laatste 100m voor een aanschaf?

[lynch1979]

Je zit al in de laatste 100m voor een aanschaf?

Je bent mij net voor 

[garmtz]

[Jumping Jack]

Eén van de lp12's van BB&G?

[Deleted Member 2]

Je hebt in 9.69 seconden het besluit genomen om eem LP12 aan te schaffen!

[Tube-freak]

Ik zag alleen 9 grote negers.

Wat heb dat met draaitafels te maken.  Zoekt ie een ebony misschien?

[pietjepc]

Iets met zwart en goud, wellicht??

[raindog]

Ik gok dat Bas gisteren iets gehoord heeft dat eigenlijk geen concurrentie heeft en dat hem dat herinnerde aan de heer Bolt, die spelenderwijs iedereen te kakken zet die denkt bij hem aan te kunnen haken... 

[selmer]

Ik zag alleen 9 grote negers.

Wat heb dat met draaitafels te maken.  Zoekt ie een ebony misschien?

Zeker geen hip hop fan?

[Jumping Jack]

Bas is lekker aan het meegenieten van onze speculaties, de snoodaard! 

[Bas Akkerman]

Bas is lekker aan het meegenieten van onze speculaties, de snoodaard! 

[Bas Akkerman]

Rondes maken
In het verleden heb ik bij andere mensen en bij mij thuis wel eens een draaitafel gehoord. Nooit echt was het serieus luisteren door het vele rumoer. De sets zullen vast niet audiofiel zijn geweest noch zal de eigenaar heel veel aandacht hebben besteld aan het instellen van zijn draaitafel, maar altijd viel het gemak waarmee de muziek tot leven kwam mij op. Alsof het de draaitafel geen enkele moeite kostte om de essentie van muziek te laten horen.

Gaandeweg mijn zoektocht werd mij helder dat het horen van die essentie een stuk lastiger blijkt dan ik van tevoren dacht. Met de ervaringen van mijn zoektocht en de ervaringen, al was het nog zo minimaal, van draaitafels ben ik nu een zoektocht gestart naar een draaitafel die ik de mijne mag noemen. Dat wil ik doen door een mix van luisterbezoeken bij forumleden thuis en bij winkels. Ik besef daarbij goed dat ik altijd naar andere invloeden (akoestiek, andere apparatuur) luister dan slechts de draaitafel. Toch hoop en denk ik dat ik wel de specifieke eigenschappen van een bepaald type draaitafel kan bepalen. En, misschien nog wel belangrijker, het is ook een poging te achterhalen wat ik mooi vind aan de desbetreffende draaitafel. Eenzelfde manier dus als waarop ik mijn huidige set heb samengesteld.

Eerste slachtoffer van mijn luisterdrift is Garmt geworden die de beschikking heeft over een Linn LP12. Een Linn Sondek LP12 in eiken met Akito IIB arm, Adikt element, Lingo voeding en Trampolin base om precies te zijn. Niet de minste draaitafel dus en volgens velen is de "full-blown" versie het mooiste dat je voor €20.000 en nog ver daar boven kunt hebben. Nou zijn de prijzen van zowel de versie die Garmt heeft als de laatste natuurlijk boven budget. Toch hoop ik een klein beetje van het Linn LP12 geluid te horen. En dat doe je alleen maar door... te luisteren!

Lightning(Bolt)
We beginnen eerst met een aantal nummers via de Oppo 93 (?) die als cd-speler fungeert. Dezelfde albums (Violator, Kind Of Blue, Thriller) die ik even daarvoor bij Rik Stoet heb gekocht en lekker fris gewassen in hun antistatisch hoesje en buitenhoes met mij meereizen. Kort samengevat mis ik wat druk soms in de weergave, wat wellicht te maken heeft met het ontbreken van de subwoofer. Door de kleinere kamer is de opstelling anders en ook de meer aangeklede akoestiek zorgt voor een ander geluidsbeeld. Meer intiem zoals Garmt het zelf noemt. Daardoor mis ik ook wat diepte en breedte, maar hoor ik wel meer detail dan bij mij thuis. Tenminste, zolang ik zelf niet thuis meer richting de luidsprekers ga zitten. Weer een extra motivatie om eerst de akoestiek onder handen te nemen, daar is veel winst te behalen.
Overschakelend naar de Linn Akurate waarvoor ik een aantal geripte albums op de USB-stick heb gezet. Een bekend liedje, meer rust en een evenwichtiger geluidsbeeld is wat me meteen opvalt. Meer gemak eigenlijk, een schoner geluid en weer een veel kleinere stage dan ik thuis gewend ben. Een paar luisterindrukken die ik gezien het doel van mijn komst voor nu even genoeg vind met jullie welbevinden. Dat maakt dat het wat langer duurt voordat ik aan het geluid gewend ben geraakt. Na een zestal nummers of delen daarvan vind ik wel dat mijn nieuwsgierigheid naar wat de draaitafel te bieden heeft beloond mag worden.

'Waiting For The Night'. Ik moet daar toch weer eens wat over zeggen vind ik. Niet zelden is me gevraagd waarom ik dit nummer nou zo vaak gebruik om een set mee te beoordelen. Vaak ook met een soort van verbazing volgens mij van iemand die zo uitgebreid over zijn luisterervaringen schrijft, zo'n nummer uitkiest. Ik kom eigenlijk woorden te kort om dat goed te beschrijven, maar laat ik een poging wagen. Voor mij is het een enorm goed geslaagde combinatie van hoe een muzikale boodschap zowel in stem als in muziek kan worden verbeeld. Die muzikale boodschap is (wederom enorm subjectief) die van een jongentje dat in een niet zo fijn gezin woont en 's nachts eindelijk de rust en veiligheid vindt die hij zo nodig heeft. Gelukkig is het geen autobiografische aangelegenheid, maar of dat ook voor één of meerdere bandleden geldt durf ik te betwijfelen. Een treurige, angstige en tegelijkertijd hoopvolle muzikale boodschap dus. In de muziek zelf hoor ik in de arrangementen een haast perfecte symbiose met de stem en de bedoeling van het nummer. Anders gezegd, ook zonder zang zou je een beeld kunnen krijgen van wat Depeche Mode met dit nummer wilde, althans wat mij betreft.

Waarom deze godsgruwelijke lange inleiding voor een nummer dat toch gewoon electro-pop is? Omdat op veel sets het inderdaad bij slechts electro-pop blijft. Zo, het moest eens gezegd worden. En om dan meteen verder te gaan met de titel van dit stukje, de LP12 lukt het met gemak om meer te zijn dan dat genre. Misschien mis ik wat strakheid in het laag en hoog, maar de stemweergave is zo ontzettend goed getroffen dat ik me moet bedwingen geen natte ogen te krijgen. Dit is exact hoe de stem voor mij mag, nee van nu af aan, moet klinken. De LP12 is als Usain Bolt die haast lachend en met plezier streamers en cd-spelers in de schaduw stelt. Misschien moet ik dat wat nuanceren en moet ik zeggen dat het medium langspeelplaat de cd en de digitale versies in de schaduw zet, in ieder geval op dit prijsniveau. Nog wat genuanceerder: het medium langspeelplaat kán de cd en digitale versies in de schaduw zetten.
Verder valt me de stage op die eigenlijk groter wil zijn dan de kamer van Garmt is. Het speelt met zo'n volwassenheid dat ik wederom de vergelijking met Bolt maak die nu in een gymzaal rondjes aan het lopen is. De klasse en de kracht spat er vanaf, maar hij heeft geen ruimte om zich echt te laten gaan. Dat belooft wat in de toekomst in mijn situatie... Het oh zo belangrijke van de opname zijn de verschillende laagjes in de muziek en die weet de LP12 aardig goed te treffen. Misschien net wat minder puntig dan ik gewend ben, maar het vloeit wel mooi. Bijvoorbeeld de tweede zang die heen en weer van links naar rechts zweeft. Haast een buizengeluid zonder het op den duur vermoeiende glazen neonrandje. Ik smijt weer met termen, ik weet het...

Michael Jacksons 'Thriller'. Een heel ander nummer, al zou je dit ook electro-pop kunnen noemen, en dat is wel even goed. Dat is al een heel stuk puntiger zeg! Vooral de drum valt op met forse slagen waar ik ook het vel onder hoor. Misschien wat minder diep dan bij mij thuis, maar wel veel volwassener en met meer druk. De opening van het nummer met een open- en dichtslaande deur en de wind buiten is absoluut "digitaal", maar dat vind ik eigenlijk wel de charme van deze opname. Garmt draait later de originele versie en daarbij vallen de geluiden meer samen. We verschillen van mening welke opname we beter vinden, omdat ik het duidelijkere van de remaster eigenlijk wel fijner vind. Misschien dat dat na langer luisteren wel anders ligt.
Bij 'Billie Jean' is het niet anders waar misschien nog wel meer de stemweergave tot zijn recht mag komen. Zoveel gemak, zoveel plezier, het is haast schandalig om niet ten minste een draaitafel te overwegen. Het basloopje, die ik bij Michael Jackson misschien nog wel het beste vindt wordt duidelijk weergegeven, maar ook nu mis ik misschien wat diepte in het beeld. Ik ben echt verwend thuis merk ik. Los van de stage is ook nu weer de manier waarop stemmen worden weergegeven formidabel. Het is een combinatie van klankkleur, dynamiek en vooral ook detail die stemmen en instrumenten zoveel meer echtheid geven. Nou ja, instrumenten, echt akoestische instrumenten heb ik nog niet gehoord.

Daarom heb ik als derde langspeelplaat 'Kind Of Blue' van Miles Davis gekocht. Wederom de remaster, maar deze keer niet alleen om een (hopelijk) zelfde opname te horen als die ik op cd heb. Er staat ook het nummer 'Flamenco Sketches (alternate take)' op. Op cd heeft dit laatste nummer een net wat fellere trompet en dat vind ik juist wel positief. Op lp is dat niet anders en waar de cd-opname de grens opzoekt, gaat de lp-opname nog een stapje verder. Echt op het randje van wat fijn is trompettert Miles een eind weg. Wow. Net als bij de saxofoon is de afbeelding ook mooi, alsof ik er schuin tegenaan kijk. Ik val in herhaling, maar ook nu is jammer dat de artiesten zo dicht op elkaar zitten. Zeker Paul Chambers zit aardig klem met zijn contrabas die overigens zeer gloedvol en met druk wordt weergegeven.

Bliep, blip versus tik, kraak
Is nou echt alles zo geweldig aan de LP12? Zoals ik al zei mis ik soms net wat meer strakheid en kan de LP12 als een warme deken aanvoelen. De vraag is of ik dat op langere termijn ook fijn vind. Volgens Garmt is een MC-element net wat pittiger en wie weet vind ik dat juist wel betere eigenschappen hebben.
Nog veel belangrijker is de opname en dan vooral of er echt aandacht is besteed aan de transfer (en welke transfer) naar de lp. Fever Ray bijvoorbeeld vind ik op cd echt een stuk beter dan op lp. Op lp is het wat mat en staat de stem naar mijn smaak te veel naar achteren. Het is nu haast andersom, je weet dat de LP12 tot meer in staat is. Misschien is dat ook wel de conclusie die ik moet trekken. De LP12-configuratie van Garmt is zo goed in staat mooie opnames te vertolken dat mindere opnames (hetzij door persing, transfer of gebruikte opname) de bepalende factor zijn.
Andere opnames zoals 'Fratres' op Arvö Parts 'Tabula Rasa' zijn dan wel mooi opgenomen maar missen in een bepaald instrument weer wat mij aantrekt. Bij het beginnen van dit nummer hoor ik de viool nog completer dan bij mij thuis. Meer een combinatie van hout en snaren en vooral de lucht en trillingen tussen die twee. Je zou haast kunnen zeggen welke houtsoort het is. Ik vraag hem mij vast te houden, omdat ik met grote nieuwsgierigheid zit te wachten op de geweldig opgenomen piano. Nou ja, op de cd-weergave dan. Ik sluit het missen van de DD18 niet uit, noch de invloed van de versterker, maar wat ik nu hoor valt wel wat tegen. De piano is te bedeesd en mist nou net die volwassenheid en autoriteit waar ik, nu al, de LP12 zo om waardeer.
Radiohead klinkt dan juist wel weer mooier op lp dan cd. De eerste biedt een verfijndere en natuurlijker weergave waar de cd teveel doorslaat naar het technische en dat de band juist niet kan gebruiken.
Kortom: niet alle opnames zijn per definitie geschikt om op lp te kopen. Of, maar ik denk dat het dat minder snel zal zijn, de LP12 is niet in staat om elke opname volwassen te laten klinken.

Een ander nadeel, of laat ik het eigenschap noemen, is het gekraak en getik in de weergave. Ik begrijp dat dit inherent is aan het spelen met een draaitafel en met de detailweergave vanzelfsprekend ook onvolkomenheden worden weergegeven. Maar ik moet zeggen dat de verschillen van opname tot opname wel heel erg verschillen. Het leidt gelukkig niet genoeg af van het genieten van muziek, maar het verbaast me wel dat je midden in een prachtig stuk ineens het idee hebt dat de desbetreffende plaat in de open haard is verdwenen (credits naar Garmt ). Een schone, in nieuwstaat verkerende lp is dus wel een must. Wellicht ook het inspelen van het element, maar dat laat ik aan Garmt over om daar wat over te zeggen.

Nu thuis weer luisterend mis ik bepaalde aspecten van de LP12 zeker, anderen juist weer niet. De akoestiek blijft een prioriteit, omdat ik daarmee zo goed als het volle potentieel uit de apparatuur haal. Zoals Usain Bolt een mooie atletiekbaan op het hoogste niveau en de media-aandacht verdient, zo verdient een draaitafel een mooi uitgewogen set met een akoestiek waar met zorg aan gewerkt is.

[Bas Akkerman]

Ik gok dat Bas gisteren iets gehoord heeft dat eigenlijk geen concurrentie heeft en dat hem dat herinnerde aan de heer Bolt, die spelenderwijs iedereen te kakken zet die denkt bij hem aan te kunnen haken... 

Raindog gaat door voor de koelkast!

[Arden]

Zo dan... Heel verhaal! Ook herkenbaar op sommige momenten. Ik heb nog wel wat kanttekeningen, als eerste die kraken en tikken: ga je goed met je vinyl om blijven lp's over het algemeen smetteloos. Goed ermee omgaan betekend ook dat de draaitafel volledig goed moet worden afgesteld. Als ik daar nu de eerdere opmerking van Garmt bijneem waaruit bleek dat het nog niet het summum was, ik vermoed dat de overhang niet helemaal juist staat ingesteld. Waar ik dat op bazeer hou ik nog even voor me, maar dat is niet Garmt zijn fout. Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat een millimeter verschil de klank kan maken of breken...

Dan de opmerking over de warme deken, dat is de LP 12 klank. Niet zo als het er geschreven staat, het is maar minimaal, maar nog steeds, de LP 12 klank. Hou je daarvan is hij onverslaanbaar.
Of een MC echt pittiger is als dit MM element durf ik niet te zeggen, maar dat zou in principe niet zo mogen zijn. Wel is wederom de afstelling een optie, door eenvoudig de arm wat op te hogen aan de achterkant beinvloed je daarmee de klank, en dus ook de ''warme deken''.

In ieder geval in je tocht begonnen, daar gaat het om!

PS, waarom kan je alleen met een omweg op dit topic reageren? Telkens krijg ik de opmerking teveel karakters in het onderwerp! Ik heb naar een antwoord moeten zoeken zonder ''het luisteren is begonnen'' en deze moeten quoten en leeghalen om te kunnen reageren... Nou ben ik geen digitaal wonder, is dat een instellingsfout van mijn kant?

[Deleted Member 2]

Bas, mooi verhaal weer. Ik lees en proef dat je genoten hebt.

Over tikken en kraken:
dat hoort een beetje bij analoog. Het gekke is dat het mij binnen bepaalde grenzen niet stoort. Misschien omdat ik er mee opgegroeid ben. Zelfs op nieuwe LP's komt het voor ondanks dat ik ze met veel zorg behandel.
Het tikken en kraken heeft wel een aantal factoren die van invloed zijn:
- de vorm van de stylus
- het element zelf
- afstelling van de arm (de belangrijkste zijn overhang, azimuth, VerticalTrackingAngle), dwarsdrukcompensatie, naalddruk)
- het soort vinyl en uiteraard hoe schoon dat is en vrij van statische electiciteit

Ik neem echt aan dat de LP12 van garmt perfect ingesteld is. Het is niet voor niets dat één van de LP12 specialisten lid is van hun team.

Op naar je volgende ervaring,

Henk

[garmtz]

Even een paar opmerkingen:

- Een LP12 is geen analytisch klinkende draaitafel, maar een moderne versie klinkt niet zo warm en wollig als velen denken
- Overhang van de Adikt kan inderdaad nog beter, door de nokjes weg te halen, maar de aansluitpinnen laten dit praktisch gezien niet toe. Vraag me af of dat de klank kan 'maken of breken'
- Hoogte van de arm is gebaseerd op een correcte SRA, die ik gehoormatig heb vastgesteld en visueel met vergrootglas gechecked. Hiervoor moest de arm behoorlijk omhoog in mijn geval overigens. VTA/SRA is geen toonregeling! Er is een 'correcte' instelling!
- Ik heb niet gezegd dat een MC pittiger is, dat is een interpretatie van Bas. Heb wel gezegd dat een MC meer detail, verfijning en lucht in het hoog heeft oha. Ik hou echter van het middengebied en de rauwe dynamiek van een goede MM.

[Deleted Member 2]

Even een paar opmerkingen:

- Een LP12 is geen analytisch klinkende draaitafel, maar een moderne versie klinkt niet zo warm en wollig als velen denken
- Overhang van de Adikt kan inderdaad nog beter, door de nokjes weg te halen, maar de aansluitpinnen laten dit praktisch gezien niet toe. Vraag me af of dat de klank kan 'maken of breken'
- Hoogte van de arm is gebaseerd op een correcte SRA, die ik gehoormatig heb vastgesteld en visueel met vergrootglas gechecked. Hiervoor moest de arm behoorlijk omhoog in mijn geval overigens. VTA/SRA is geen toonregeling! Er is een 'correcte' instelling!
- Ik heb niet gezegd dat een MC pittiger is, dat is een interpretatie van Bas. Heb wel gezegd dat een MC meer detail, verfijning en lucht in het hoog heeft oha. Ik hou echter van het middengebied en de rauwe dynamiek van een goede MM.

Een WB Full Circle is erg goed in het weergeven van het middengebied

sorry garmt

[garmtz]

Een WB Full Circle is erg goed in het weergeven van het middengebied

sorry garmt

Is zonder meer waar!

[clockwork]

 Prachtig verslag (weer) en aansluitend leerzaam commentaar. Ik hoop dat de zoektocht van Bas nog lang duurt. 

[Jumping Jack]

Mooi verslag. Ik dacht niet dat het element al volledig ingespeeld was? Maakt ook best wel veel uit...

[garmtz]

Mooi verslag. Ik dacht niet dat het element al volledig ingespeeld was? Maakt ook best wel veel uit...

Klopt, die is nu denk ik op zijn best halverwege.

[Arden]

Even een paar opmerkingen:

- Een LP12 is geen analytisch klinkende draaitafel, maar een moderne versie klinkt niet zo warm en wollig als velen denken
- Overhang van de Adikt kan inderdaad nog beter, door de nokjes weg te halen, maar de aansluitpinnen laten dit praktisch gezien niet toe. Vraag me af of dat de klank kan 'maken of breken'
- Hoogte van de arm is gebaseerd op een correcte SRA, die ik gehoormatig heb vastgesteld en visueel met vergrootglas gechecked. Hiervoor moest de arm behoorlijk omhoog in mijn geval overigens. VTA/SRA is geen toonregeling! Er is een 'correcte' instelling!
- Ik heb niet gezegd dat een MC pittiger is, dat is een interpretatie van Bas. Heb wel gezegd dat een MC meer detail, verfijning en lucht in het hoog heeft oha. Ik hou echter van het middengebied en de rauwe dynamiek van een goede MM.

Hier wil ik toch nog even op reageren, daarna laat ik het weer rusten:

Met punt 1 heb je volledig gelijk, zo omschreef ik het zelf ook.
Punt 2 dan, de overhang, deze zit er bijna een millimeter naast, daarmee is je fouthoek ook niet meer optimaal. Voor een naaltip is een fractie van een fractie al veel. Daarmee kun je idd het resultaat maken of breken. Breken is dan niet om zeep helpen, maar het magische achterwege laten.
Punt 3, een correcte hoogte bestaat alleen in theorie. Bij een 90-, 140-, 180-, of 220 grams lp of een hobbelend exemplaar is deze ook steeds onderhevig aan een andere hoek. Stel hem dan betere direct volledig naar je smaak in en leef met deze compensatie.
Punt 4 ben ik weer volledig met je eens op de afsluitende opmerking na, maar dat is smaak, geen definitie.

PS: Wederom kan ik alleen via een omweg reageren, wat doe ik nu fout?

[Bas Akkerman]

Arden, als je het goed vindt, reageer ik alleen op onderstaande quote van Garmt. Niet dat ik je inzichten en adviezen niet op waarde schat, in tegendeel, maar omdat hij antwoorden geeft op jouw vragen en bedenkingen. Vervolgens kan ik ze wat makkelijker aanvullen met de manier waarop ik de punten zie. Laat ik daarbij als algemene "leestip" meegeven dat ik ultrakritisch ben en jullie mijn kritiekpunten dan ook in perspectief moeten blijven zien.

Zo dan... Heel verhaal! Ook herkenbaar op sommige momenten. Ik heb nog wel wat kanttekeningen, als eerste die kraken en tikken: ga je goed met je vinyl om blijven lp's over het algemeen smetteloos. Goed ermee omgaan betekend ook dat de draaitafel volledig goed moet worden afgesteld. Als ik daar nu de eerdere opmerking van Garmt bijneem waaruit bleek dat het nog niet het summum was, ik vermoed dat de overhang niet helemaal juist staat ingesteld. Waar ik dat op bazeer hou ik nog even voor me, maar dat is niet Garmt zijn fout. Ik hoef denk ik niet uit te leggen dat een millimeter verschil de klank kan maken of breken...

Dan de opmerking over de warme deken, dat is de LP 12 klank. Niet zo als het er geschreven staat, het is maar minimaal, maar nog steeds, de LP 12 klank. Hou je daarvan is hij onverslaanbaar.
Of een MC echt pittiger is als dit MM element durf ik niet te zeggen, maar dat zou in principe niet zo mogen zijn. Wel is wederom de afstelling een optie, door eenvoudig de arm wat op te hogen aan de achterkant beinvloed je daarmee de klank, en dus ook de ''warme deken''.

In ieder geval in je tocht begonnen, daar gaat het om!

PS, waarom kan je alleen met een omweg op dit topic reageren? Telkens krijg ik de opmerking teveel karakters in het onderwerp! Ik heb naar een antwoord moeten zoeken zonder ''het luisteren is begonnen'' en deze moeten quoten en leeghalen om te kunnen reageren... Nou ben ik geen digitaal wonder, is dat een instellingsfout van mijn kant?

Even een paar opmerkingen:

- Een LP12 is geen analytisch klinkende draaitafel, maar een moderne versie klinkt niet zo warm en wollig als velen denken

Een warme deken was inderdaad wat groots gezegd. Zeker omdat dit mijn echte kennismaking is met draaitafels vind ik het nog wat lastig precies goed te benoemen wat ik ervaar en dit op waarde schatten. Misschien moet ik het eerder een "gloed" noemen, een analoog gevoel dat zo opvalt tegenover het digitale geweld dat mijn huiskamer binnentreedt. Bovendien weet ik nog helemaal niet of dat nu juist iets is voor een draaitafel.

- Overhang van de Adikt kan inderdaad nog beter, door de nokjes weg te halen, maar de aansluitpinnen laten dit praktisch gezien niet toe. Vraag me af of dat de klank kan 'maken of breken'

Ook zo'n factor waarvan ik nog helemaal niet weet welke invloed dat heeft. Ik leer wel enorm veel zo met de combinatie van luisteren en lezen.

- Hoogte van de arm is gebaseerd op een correcte SRA, die ik gehoormatig heb vastgesteld en visueel met vergrootglas gechecked. Hiervoor moest de arm behoorlijk omhoog in mijn geval overigens. VTA/SRA is geen toonregeling! Er is een 'correcte' instelling!

Mooi, eindelijk eens een variabele minder!

- Ik heb niet gezegd dat een MC pittiger is, dat is een interpretatie van Bas. Heb wel gezegd dat een MC meer detail, verfijning en lucht in het hoog heeft oha. Ik hou echter van het middengebied en de rauwe dynamiek van een goede MM.

Klopt helemaal! In mijn zoektocht naar een goed woord kwam ik op pittiger als tegenhanger van het warme, wat zachte karakter zoals ik dat schreef. Met een moe lijf, een training en een slechte nacht tussen wat ik hoorde en hoe ik dat op papier heb gezet, kan er wat wegvallen.
Daarbij zoek ik natuurlijk ook naar duiding, wat doet een element/ophanging/arm/etc.?

Een WB Full Circle is erg goed in het weergeven van het middengebied

sorry garmt

Is zonder meer waar!

Potver, nog beter? Dat is het ook wel hoor jongens. Ik ben dusdanig onder de indruk van wat ik gisteren gehoord heb dat ik het moeilijk vind goed onder woorden te brengen waar dat nou precies door komt.

Prachtig verslag (weer) en aansluitend leerzaam commentaar. Ik hoop dat de zoektocht van Bas nog lang duurt. 

Ik ook! Leuk weer zo van alles te mogen ontdekken.

Mooi verslag. Ik dacht niet dat het element al volledig ingespeeld was? Maakt ook best wel veel uit...

Klopt, die is nu denk ik op zijn best halverwege.

Wat verwacht je aan veranderingen Garmt wanneer het element helemaal is ingespeeld?

PS, waarom kan je alleen met een omweg op dit topic reageren? Telkens krijg ik de opmerking teveel karakters in het onderwerp! Ik heb naar een antwoord moeten zoeken zonder ''het luisteren is begonnen'' en deze moeten quoten en leeghalen om te kunnen reageren... Nou ben ik geen digitaal wonder, is dat een instellingsfout van mijn kant?

Ik kreeg van anderen ook al een dergelijke opmerking. Ik had één van de mods al gevraagd hoe dat kwam, maar zal dat nogmaals doen.

[raindog]

Raindog gaat door voor de koelkast!

mooi verslag!

[Bas Akkerman]

Lichtvoetigheid! Dat is wat ik gisteren misschien wat meer zocht.
Zo, kan ik weer rustig slapen.