Electrickery | Appletje, maar geen eitje

[Jean Sibelius]

LOL. Dat bedoel ik

[Robiwan]

Mooi rack Bas! Komt je setup mooi tot zijn recht. 

Mooi om te zien dat het met de CAT factor (cat acceptance factor) ook snor zit.
Dat wordt straks vechten met de platenspeler  .

Groeten, Jan

De kat wint!

[Bas Akkerman]

Mooi rack Bas! Komt je setup mooi tot zijn recht. 

Mooi om te zien dat het met de CAT factor (cat acceptance factor) ook snor zit.
Dat wordt straks vechten met de platenspeler  .

Groeten, Jan

Haha, dat denk ik ook. Dat wordt dan een ander mooi plekje voor ze verzinnen waar ze lekker hoog zitten.

De kat wint!

Als ik moet kiezen tussen de katten en een draaitafel, kies ik voor de eerste natuurlijk. Iets levends is zoveel mooier dan domme apparatuur. Apparatuur brengt dan wel weer muziek tot leven...

[RZeemering]

 

[Robiwan]

Haha, dat denk ik ook. Dat wordt dan een ander mooi plekje voor ze verzinnen waar ze lekker hoog zitten.
Als ik moet kiezen tussen de katten en een draaitafel, kies ik voor de eerste natuurlijk. Iets levends is zoveel mooier dan domme apparatuur. Apparatuur brengt dan wel weer muziek tot leven...

je snapt hem niet bas . De kat wil graag op de bovenste plank van het meubel zitten en als daar een DT komt te staan dan wil ik nog wel eens zien hoe lang dat goed gaat

[Bas Akkerman]

je snapt hem niet bas . De kat wil graag op de bovenste plank van het meubel zitten en als daar een DT komt te staan dan wil ik nog wel eens zien hoe lang dat goed gaat

Haha, we gaan het zien.

[vik]

Als ik zo vrij mag zijn 

Persoonlijk vind ik de oude situatie (foto links) wat mooier. In de toekomst een platenspeler erop en de kabels wegwerken.

Dank je.

De drie onderste componenten zitten aan elkaar vast, anders had ik het inderdaad beter verdeeld. Vandaar ook mijn wens om de middelste plek iets naar boven te verplaatsen, dat klopt denk ik visueel net wat beter. Vik heeft overigens nog een foto zoals het eerst stond toen hij weg ging. Die zal ik ook nog plaatsen dan kunnen jullie bepalen wat je mooier vindt.

[Bas Akkerman]

Dank je wel Vik! Het meubel staat nog mooier als er nog iets op de bovenste plank staat. Er moet dus maar snel een draaitafel komen.

Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik mooier vind. Bij de eerste opstelling is het rack meer gevuld, maar contrasteren de Squeezebox Touch en de voeding van Tomanek minder mooi met de apparatuur van Resolution Audio. Bij de tweede opstelling is het rack wat kaler, maar ben ik ook geneigd het wat rustiger te vinden.

[Robiwan]

Dank je wel Vik! Het meubel staat nog mooier als er nog iets op de bovenste plank staat. Er moet dus maar snel een draaitafel komen.

Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik mooier vind. Bij de eerste opstelling is het rack meer gevuld, maar contrasteren de Squeezebox Touch en de voeding van Tomanek minder mooi met de apparatuur van Resolution Audio. Bij de tweede opstelling is het rack wat kaler, maar ben ik ook geneigd het wat rustiger te vinden.

probeer wat te doen aan cable dressing, nu lijkt het me een zootje achter het rack met al die kabels!

[Bas Akkerman]

probeer wat te doen aan cable dressing, nu lijkt het me een zootje achter het rack met al die kabels!

Ga ik ook zeker doen. Het lijkt niet alleen een zooitje, het is ook een zooitje! Ik wil eerst nog even wennen aan hoe het nu staat en dan het bij elkaar gaan binden. Stroom bij stroom en los van luidsprekerkabels en interlink, toch?

[Eddye]

snel

gniffel....

probeer wat te doen aan cable dressing, nu lijkt het me een zootje achter het rack met al die kabels!

Dat hou je toch een beetje met een open rek. Je kijkt constant tegen kabels en stekkerdozen aan, helaas

[Bas Akkerman]

gniffel....

Ja, absoluut! Ergens in 2015 staat er een draaitafel.

Dat hou je toch een beetje met een open rek. Je kijkt constant tegen kabels en stekkerdozen aan, helaas

Klopt. Maar het zal al helpen het samen te bundelen. Dan is het georganiseerde chaos.

[chansig]

Kabels moeten elkaar toch kruisen onder een audiofiel afgemeten hoek van 38,75555 graden. Hiervoor koopt men een audiofiel apparaat om dit zo nauwkeurig te doen...dit noemen we dan de geofieledriehoek.

Gr Hans

[Kjelt]

Kabels moeten elkaar toch kruisen onder een audiofiel afgemeten hoek van 38,75555 graden. Hiervoor koopt men een audiofiel apparaat om dit zo nauwkeurig te doen...dit noemen we dan de geofieledriehoek.

90 graden tussen netspanning en interlinks maar liever helemaal niet kruisen en al helemaal niet parallel laten lopen.
Daarom zou eigenlijk alle high-end audio batterijgevoed dienen te zijn. Maar ja die high end merken zijn allemaal prutsers 

[Bas Akkerman]

Kabels moeten elkaar toch kruisen onder een audiofiel afgemeten hoek van 38,75555 graden. Hiervoor koopt men een audiofiel apparaat om dit zo nauwkeurig te doen...dit noemen we dan de geofieledriehoek.

Gr Hans

Ah, goed om te weten!

90 graden tussen netspanning en interlinks maar liever helemaal niet kruisen en al helemaal niet parallel laten lopen.
Daarom zou eigenlijk alle high-end audio batterijgevoed dienen te zijn. Maar ja die high end merken zijn allemaal prutsers 

Dat wordt dus nog een stelletje batterijen kopen.

Zelf hoorde ik in het verleden elders wel verschil tussen luidsprekerkabels op tapijt en er los van. Maar dat was heel minimaal. Ik ga er dus allemaal niet teveel energie en tijd in steken, wees niet bang.

[drevox]

Ik zie toch wel eens mensen met kabel lifters/verhogers. Die kabels lopen gewoon parallel maar dus wel van de grond af. Ik denk dat ik die in de toekomst zelf ga maken. Toch beter dan tapijt. Zelf vond ik een combo van steen, plint en tapijt wel goed klinken. Mja dat waren ook niet echt hi fi kabels dus met matige isolatie.

Ik heb een 10 meter verlengkabel van stekkerdoos wel eens in wol gewikkeld. Dat gaf best een redelijk resultaat. Vooral in het hoog maar ook in het middengebied.

[Bas Akkerman]

In de toekomst ga ik ook wel aan de slag met betere stroomvoorziening, dat zal zeker zijn effecten hebben. Nu zit alles bijvoorbeeld de hifi met de keuken op één groep. Akoestiek heeft naar mijn ervaring een veel grotere invloed. Een draaitafel weet muziek weer te geven die ik uniek vind. Die twee zaken krijgen dan ook voorrang gedurende de komende maanden/jaren.

[Bas Akkerman]

Dromen mag, toch?

Er zijn van die momenten dat je ergens enorm van overdondert raakt. In mijn leven waren dat de glimlach van Linda, een schilderij van Piet Mondriaan, een overstekende slak, de eerste keer dat ik mijn kater zag, de eerste keer dat ik I See A Darkness en Walking In My Shoes hoorde, het beeldje dat hier staat en waarvoor ik meerdere keren naar de galerie ging om het te bekijken. Momenten die soms ongrijpbaar, niet te koop of ver buiten mijn kapitaalkracht liggen.

Enige tijd geleden hoorde ik CH Precision. Apparatuur die erg hoog aangeschreven stond, maar mijn eerdere ervaringen met ultra hifi waren eigenlijk nooit heel positief. Geluidstechnisch bijzonder goed, maar ook een kille, verstilde weergave van muziek.
Een klein stukje had ik al geschreven over wat ik vond van CHP. Daar wil ik graag nog wat aan toe voegen, want de overdondering blijft.

In eerste instantie werd aan mijn hooggespannen verwachting niet voldaan. Ik verwachtte iets spectaculairs, iets groots en overweldigend als de muziek aan werd gezet. Niets van dit alles. Wel bleef mijn nieuwsgierigheid en wilde ik mijn luisterervaring nog een kans geven. Zoals wel vaker werkt echte klasse op mijn gemoedsrust. Al was de demomuziek niet helemaal de mijne, ik merkte dat mijn handen ontspannen in mijn schoot lagen, mijn hoofd iets naar beneden, rustig ademhalend. Kortom, er kwam een heel aangename rust over me.

Elk overdonderend moment heeft een fractie van bewustzijn in zich. Het moment dat je beseft dat je iets bijzonders meemaakt. De echt speciale dingen, zoals die ik eerder noemde, hebben alle één ding gemeen. Ze hebben dat moment van besef én tegelijkertijd blijf ik verwonderd. Exact dat had ik ook met de luisterervaring met CH Precision. Aan de ene kant was ik me bewust van de technische kant van de muziek. De manier waarop de opname tot stand was gekomen en waarom bepaalde aspecten in de muziek waren gebruikt. Met een steeds terugkerend besef dat dynamiek en snelheid de bouwstenen zijn van een juiste geluidsweergave. Aan de andere kant bleef ik verwonderd hoe die technische kant een bepaald gevoel veroorzaakte.

Niet geheel onterecht hebben sommigen inmiddels een broertje dood aan termen als zwart, dynamiek en kleur in het geluidsbeeld. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, omdat het snel meer van hetzelfde wordt. Ik zal ze proberen zo min mogelijk te gebruiken en in plaats daarvan met wat muziekindrukken proberen weer te geven wat de CH Precision deed.

Riders On The Storm begint met een onweersbui en een rustige intro. Nu leek het net of ik in een schuur aan het schuilen was terwijl de donder buiten raasde. De muziek voelt als een zomerse blues, loom en warm. Ik had ook graag in die schuur willen schuilen. Dat is het gevoel. Technisch gezien hoorde ik dat de drummer meerdere keren het ritme verknoeide en het zou me ook niet verbazen als Morrison dit nummer met de nodige middelen vertolkte.

Technisch is Bridge Over Trouble een zooitje. De Wall of Sound is voor mij de moderne variant van de loudness war. Nooit heeft het nummer mij echter zo weten te raken als deze keer. Zo simpel als de tekst is, zo krachtig voelde ik de betekenis. Dat Simon en Garfunkel het vervolgens uit de punten van hun tenen zingen, is niet meer dan passend.

Trip-hop, elektronische muziek. Eerlijk is eerlijk, Angel van Massive Attack mocht wat mij betreft tot voor kort ook zo beschreven worden. Natuurlijk is het best meeslepend, maar bijvoorbeeld de slepende gitaren er bij de snaren (sorry voor de pun!) bij gesleept. Deze set maakte ondubbelzinnig duidelijk dat die gitaren er niet zomaar bij zitten. Ja, ze zijn smerig opgenomen, gruizig. Voor mij horen ze echter vanaf nu ook absoluut bij de muziek. Als een scheurend verlangen naar degene die je mist.

Meerdere keren kreeg ik kippenvel en meer dan eens kwam de omschrijving 'prachtig' in me op. Natuurlijk minder leuk, maar met deze ene zin had ik het ook kunnen afdoen.

Niet alles klinkt geweldig. Een Frans nummer deed me echt niks bijvoorbeeld. Ook weet ik niet of ik enorm fan ben van de Wilson Benesch, waarvan ik de tweeters de muziek soms een hard randje vond meegeven. Ervan uitgaande dat dat inderdaad aan de luidsprekers lag.
En bovenal, het bleef digitaal. De ultieme vanzelfsprekendheid van weergave vind ik (op een live uitvoering na) bij een draaitafel toch altijd nog beter. Ik durf niet eens te denken aan wat een phonotrap van CH Precision zou kunnen doen...

Linda, Tommie en de overstekende slak zijn niet te koop. Piet Mondriaan is dat voor mij ook niet.
CH Precision is dat in de (verre) toekomst wellicht wel. Ik zou het geld er misschien nog best wel voor over hebben. Voor dat geld, voor elk geld, zou ik meer gaan beluisteren en vergelijken. Maar CH Precision heeft op mij een overdonderende indruk achter gelaten, zoveel moge duidelijk zijn.

Wie weet heb ik ooit (de C1? van) CH Precision in huis.
Dromen mag, toch?

[VlisChris]

Dromen mag, toch?

Er zijn van die momenten dat je ergens enorm van overdondert raakt ... knip..... een overstekende slak

Met het tempo waarop jij beslissingen neemt kan ik me dat bijzonder goed voorstellen

Zo. De flauwe opmerking zit erop. Nu je verhaal even echt lezen

edit

Voor dat geld, voor elk geld, zou ik meer gaan beluisteren en vergelijken.

Oh shoot

[Bas Akkerman]

Met het tempo waarop jij beslissingen neemt kan ik me dat bijzonder goed voorstellen

Ik ook!

Zo. De flauwe opmerking zit erop. Nu je verhaal even echt lezen

edit

Oh shoot

Dat is even schrikken hè?

[clockwork]

Prachtig onder woorden gebracht Bas. Daar draait het toch allemaal om in onze jacht naar 'de heilige graal'.

Als ik jouw verslag lees en die bijvoorbeeld op hifi.nl krijg ik steeds meer spijt dat ik toen niet ben gaan luisteren. 
Ach, wie weet komt er nog een volgende keer een kans.
   

[Bas Akkerman]

Prachtig onder woorden gebracht Bas. Daar draait het toch allemaal om in onze jacht naar 'de heilige graal'.

Als ik jouw verslag lees en die bijvoorbeeld op hifi.nl krijg ik steeds meer spijt dat ik toen niet ben gaan luisteren. 
Ach, wie weet komt er nog een volgende keer een kans.

Het is echt "something else". De combinatie van technisch inzicht met behoud van meeslependheid is, voor mij althans, echt uniek.

[RZeemering]

Dromen mag, toch?

Je kunt ook zorgen recensent te worden. Ik vond het heerlijk om te lezen en wie weet mag je bepaalde apparatuur wat langer in huis houden

[Bas Akkerman]

Je kunt ook zorgen recensent te worden. Ik vond het heerlijk om te lezen en wie weet mag je bepaalde apparatuur wat langer in huis houden

Haha, nou dank je. Soms zou ik dat best willen, maar soms is het ook beter voor je gemoedsrust om dat niet te doen. In het geval van CH Precision zou het zeker dat laatste zijn. Het is een mooi spaardoel waar ik op dit moment tussentijdse upgraden best voor zou laten liggen.

[felix01]

Dromen mag, toch?

Er zijn van die momenten dat je ergens enorm van overdondert raakt. In mijn leven waren dat de glimlach van Linda, een schilderij van Piet Mondriaan, een overstekende slak, de eerste keer dat ik mijn kater zag, de eerste keer dat ik I See A Darkness en Walking In My Shoes hoorde, het beeldje dat hier staat en waarvoor ik meerdere keren naar de galerie ging om het te bekijken. Momenten die soms ongrijpbaar, niet te koop of ver buiten mijn kapitaalkracht liggen.

Enige tijd geleden hoorde ik CH Precision. Apparatuur die erg hoog aangeschreven stond, maar mijn eerdere ervaringen met ultra hifi waren eigenlijk nooit heel positief. Geluidstechnisch bijzonder goed, maar ook een kille, verstilde weergave van muziek.
Een klein stukje had ik al geschreven over wat ik vond van CHP. Daar wil ik graag nog wat aan toe voegen, want de overdondering blijft.

In eerste instantie werd aan mijn hooggespannen verwachting niet voldaan. Ik verwachtte iets spectaculairs, iets groots en overweldigend als de muziek aan werd gezet. Niets van dit alles. Wel bleef mijn nieuwsgierigheid en wilde ik mijn luisterervaring nog een kans geven. Zoals wel vaker werkt echte klasse op mijn gemoedsrust. Al was de demomuziek niet helemaal de mijne, ik merkte dat mijn handen ontspannen in mijn schoot lagen, mijn hoofd iets naar beneden, rustig ademhalend. Kortom, er kwam een heel aangename rust over me.

Elk overdonderend moment heeft een fractie van bewustzijn in zich. Het moment dat je beseft dat je iets bijzonders meemaakt. De echt speciale dingen, zoals die ik eerder noemde, hebben alle één ding gemeen. Ze hebben dat moment van besef én tegelijkertijd blijf ik verwonderd. Exact dat had ik ook met de luisterervaring met CH Precision. Aan de ene kant was ik me bewust van de technische kant van de muziek. De manier waarop de opname tot stand was gekomen en waarom bepaalde aspecten in de muziek waren gebruikt. Met een steeds terugkerend besef dat dynamiek en snelheid de bouwstenen zijn van een juiste geluidsweergave. Aan de andere kant bleef ik verwonderd hoe die technische kant een bepaald gevoel veroorzaakte.

Niet geheel onterecht hebben sommigen inmiddels een broertje dood aan termen als zwart, dynamiek en kleur in het geluidsbeeld. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, omdat het snel meer van hetzelfde wordt. Ik zal ze proberen zo min mogelijk te gebruiken en in plaats daarvan met wat muziekindrukken proberen weer te geven wat de CH Precision deed.

Riders On The Storm begint met een onweersbui en een rustige intro. Nu leek het net of ik in een schuur aan het schuilen was terwijl de donder buiten raasde. De muziek voelt als een zomerse blues, loom en warm. Ik had ook graag in die schuur willen schuilen. Dat is het gevoel. Technisch gezien hoorde ik dat de drummer meerdere keren het ritme verknoeide en het zou me ook niet verbazen als Morrison dit nummer met de nodige middelen vertolkte.

Technisch is Bridge Over Trouble een zooitje. De Wall of Sound is voor mij de moderne variant van de loudness war. Nooit heeft het nummer mij echter zo weten te raken als deze keer. Zo simpel als de tekst is, zo krachtig voelde ik de betekenis. Dat Simon en Garfunkel het vervolgens uit de punten van hun tenen zingen, is niet meer dan passend.

Trip-hop, elektronische muziek. Eerlijk is eerlijk, Angel van Massive Attack mocht wat mij betreft tot voor kort ook zo beschreven worden. Natuurlijk is het best meeslepend, maar bijvoorbeeld de slepende gitaren er bij de snaren (sorry voor de pun!) bij gesleept. Deze set maakte ondubbelzinnig duidelijk dat die gitaren er niet zomaar bij zitten. Ja, ze zijn smerig opgenomen, gruizig. Voor mij horen ze echter vanaf nu ook absoluut bij de muziek. Als een scheurend verlangen naar degene die je mist.

Meerdere keren kreeg ik kippenvel en meer dan eens kwam de omschrijving 'prachtig' in me op. Natuurlijk minder leuk, maar met deze ene zin had ik het ook kunnen afdoen.

Niet alles klinkt geweldig. Een Frans nummer deed me echt niks bijvoorbeeld. Ook weet ik niet of ik enorm fan ben van de Wilson Benesch, waarvan ik de tweeters de muziek soms een hard randje vond meegeven. Ervan uitgaande dat dat inderdaad aan de luidsprekers lag.
En bovenal, het bleef digitaal. De ultieme vanzelfsprekendheid van weergave vind ik (op een live uitvoering na) bij een draaitafel toch altijd nog beter. Ik durf niet eens te denken aan wat een phonotrap van CH Precision zou kunnen doen...

Linda, Tommie en de overstekende slak zijn niet te koop. Piet Mondriaan is dat voor mij ook niet.
CH Precision is dat in de (verre) toekomst wellicht wel. Ik zou het geld er misschien nog best wel voor over hebben. Voor dat geld, voor elk geld, zou ik meer gaan beluisteren en vergelijken. Maar CH Precision heeft op mij een overdonderende indruk achter gelaten, zoveel moge duidelijk zijn.

Wie weet heb ik ooit (de C1? van) CH Precision in huis.
Dromen mag, toch?

Mooie droom!!