A Woman’s Nightmare….

[chansig]

Tsja wat zou er nu achter moeten ?

Gr Hans

[Martin!!!]

Tsja wat zou er nu achter moeten ?

Haha ik heb geen idee, maar ik zal dergelijke zaken niet meer posten nu ik de indruk heb dat het jou en misschien ook anderen irriteert, excuses............. 

[chansig]

Irriteren is dan wel weer een heeeeeeeeeeeeeeeeel erg groot woord. Als je het niet erg vindt maak ik er liever grapjes over..heb ik er ook plezier aan.

Gr Hans

[YamahaRXV]

Tsja wat zou er nu achter moeten ?

Gr Hans

''Gehakt'' modificaties misschien..... ? 

[chansig]

Zou erg raar wezen als dat het geval zou zijn...

Gr Hans

[YamahaRXV]

Vooral dat bordje

Als jij die Mac mini van Sam zijn kamer afplukt en aan mij geef dan tweak ik hem wel voor je 
Krijg je ook zo,n mooi RVS upgrade plaatje met mijn initialen er bij 

[YamahaRXV]

Zou erg raar wezen als dat het geval zou zijn...

Gr Hans

Je weet het natuurlijk nooit met jou...

[twani]

Als jij die Mac mini van Sam zijn kamer afplukt en aan mij geef dan tweak ik hem wel voor je 
Krijg je ook zo,n mooi RVS upgrade plaatje met mijn initialen er bij 

Dat aanbod hou ik achter de hand Jan, zat eigenlijk nog te wachten op een nieuwe generatie MM. Die zat er echter niet bij in de 2014 Apple "line up"

[BuSpu]

Zo al wat beter Henk....? 

n.b. de camera (Nikon Coolpix) waar de plaatjes mee geschoten zijn heeft niet zo lang geleden een aantal minuten op de bodem van een emmer met water gelegen....   Ik zeg: goede actie van mijn lieve zoontje 

Staat dat rechter pootje nou onder een hoek? Of is dat vertekening van de lens?

[VlisChris]

n.b. de camera (Nikon Coolpix) waar de plaatjes mee geschoten zijn heeft niet zo lang geleden een aantal minuten op de bodem van een emmer met water gelegen....  

Ik zeg Nikon Wetpix Bizarre plek voor een camera overigens

[YamahaRXV]

Dat aanbod hou ik achter de hand Jan, zat eigenlijk nog te wachten op een nieuwe generatie MM. Die zat er echter niet bij in de 2014 Apple "line up"

Heb er ook nog op gelet, maar nee....

Overigens heb je (waarschijnlijk) nog relatief weinig aan een nieuwe versie van de MM als je deze meteen wilt tweaken, zeker niet als er allerlei hardware en software veranderd zou zijn t.o.v. de 2012 > versie.
Hardware matig mogelijke wijzigingen zoals bv. interne voeding, voedingspanning etc. Ook software matig zou het problemen kunnen opleveren de eerste tijd omdat bedrijven als Channel D (Pure Music) , Sonic Studio,s (Amarra), Audirvana, etc.  maanden tijd nodig zullen hebben om hun optimalisatie software te kunnen ontwikkelen en op de markt te brengen 
Sonic Studio,s heeft overigens nog steeds niet hun Amarra software op orde, want ondanks dat het een zeer goedklinkend pakket is, is het nog steeds niet bug-free 
De klankmatige verschillen tussen de kale iTunes variant en bv. Pure Music of Amarra zijn overigens erg groot i.m.o.

Verder is er op tweak gebied van de laatste versie al enorm veel te vinden aan informatie op het net en voor mij heeft deze ook helemaal geen geheimen meer  (kan haast ook niet anders als je het ding al zo,n 4x compleet gedemonteerd heb tot het laatste schroefje  )

[YamahaRXV]

Ik zeg Nikon Wetpix Bizarre plek voor een camera overigens

inderdaad ja.  Wat dat betreft was mijn zoontje nogal ''creatief'' met allerlei acties waarbij vooral electronica items zijn bovengemiddelde interesse hadden....
Een kleine opsomming: een handset van de huistelefoon deponeren/verstoppen in een actieve sub, een dig. camera van zijn oma in het vriesvak van de koelkast stoppen, mijn dig. camera in een emmer met water onderdompelen, volumeknop van een versterker getrokken, een ''wandtekening'' op een plasma scherm gemaakt met kunststof kabelgoten die in huis stonden en zo kan ik nog wel even doorgaan 

Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat de situatie met de ondergedompelde dig. camera een laatste uitspatting was en dat het de laatste 2,5 jaar over het algemeen erg goed gaat en hij voor een zeven jarige erg goed met electronica zoals pc,s , tablets, etc. om kan gaan.
Ook is er een medische reden geweest voor zijn hyperactieve en soms bizarre acties in het verleden en dan leer je toch wel om op een gepaste manier hier mee om te gaan. 

[VlisChris]

Ouch.
Dit doet me denken aan een quote uit Top Gun.
The list is long. So is my J. . . . . (die mag je zelf opzoeken).

Pijnlijk lijstje zo. Maar die reden is geweest lees ik? In dat geval hoop ik dat het voor je kleine ook rustiger is geworden. Want gewoon vervelend gedrag is het een. Maar vervelende dingen door medische oorzaken is heel wat anders

[YamahaRXV]

Staat dat rechter pootje nou onder een hoek? Of is dat vertekening van de lens?

Niet alleen het rechter pootje, alle vier zelfs    Dit komt doordat de onderzijde van de aluminium behuizing van een MM niet geheel vlak is.
De aluminium schijven die aan de onderzijde van de MM zitten hebben op het hart een verzonken (center) boring waardoor de hoeken van de behuizing rusten op de spikes van de 20 mm. dikke aluminium base plate.
Met name deze constructie zorgt ervoor dat de MM geheel gefixeerd en resonantievrij opgesteld is zo.
Klankmatig is dit (na veel testen en experimenteren) voor mij nog steeds de beste optie 

[YamahaRXV]

Ouch.
Dit doet me denken aan een quote uit Top Gun.
The list is long. So is my J. . . . . (die mag je zelf opzoeken).

Pijnlijk lijstje zo. Maar die reden is geweest lees ik? In dat geval hoop ik dat het voor je kleine ook rustiger is geworden. Want gewoon vervelend gedrag is het een. Maar vervelende dingen door medische oorzaken is heel wat anders

Die tijd is inderdaad (gelukkig) geweest Christiaan    Eigenlijk hebben alle ervaren problemen te maken gehad met puur medisch geblunder vanaf de geboorte van ons zoontje. Net voordat mijn vriendin moest gaan bevallen kwamen ze er in het ziekenhuis achter dat de baby in een stuitligging lag en de bevalling wel eens een hele lastige kon gaan worden...  De verloskundige praktijk had hier dus al erg mee ''geblunderd'', maar helaas werd dit wel heel erg laat opgemerkt    Vast stond wel dat de bevalling moest plaatsvinden en er geen andere mogelijkheden meer waren dan ''de boel'' openknippen en de kleine achterwaarts ter wereld te laten komen. Deze handeling vergde enorm veel moeite van het ziekenhuispersoneel en natuurlijk van mijn vriendin.
Na veel inspanningen en zelfs een angstaanjagende korte periode zonder hartslag bij de kleine was het zaak om als laatste het hoofdje zo snel mogelijk naar buiten te krijgen en dit lukte zeer moeizaam. De blikken op de gezichten van het ziekenhuis personeel verraadden dat er toch wel paniek ontstond en met (naar later bleek) vele krachten kwam de kleine ter wereld en leek alles goed te zijn op dat moment.

Vriendin en zoontje moesten een nacht blijven ter observatie en de volgende dag ben ik ze op gaan halen.
Na enige dagen viel het ons op dat de kleine wel erg veel huilde en pijn leek te hebben.
Ook viel het ons op dat er een enorme bult waarneembaar was aan de rechterzijde van zijn hals en deze werd met de dag groter...
Na deze constatering zijn we gelijk naar het ziekenhuis gegaan en de radioloog die een echo scan maakte van de bult gaf aan dat er veel interne bloedingen in de hals hadden plaatsgevonden en er mogelijk interne schade was opgelopen door verkeerde handelingen door het ziekenhuispersoneel.
Dit was medische blunder nr. 2 en eigenlijk het begin van een zeer langdurige en zware periode die achteraf gezien niet zonder slag of stoot is verlopen.
Door de vele pijn die de kleine had sliep hij slecht en ging vrijwel meteen een sterke voorkeurshouding aannemen waar hij niet meer uit te halen viel.
Hierdoor ontstond asymmetrie in de schedel die met de week erger werd. Onze huisarts melde ons dat dit wel goed zou komen, maar ik stond er op dat wij doorverwezen zouden worden naar het Sophia kinderziekenhuis waar een grote expertise is op dit gebied.
In het Sophia bleek al snel dat mijn wens om doorverwezen te worden de goede was en snelle actie was vereist. Hierop heeft de kleine een zgn. redressiehelm aangemeten gekregen die 23 uur per dag gedragen diende te worden en dat een jaar lang !

In de tijd dat dit allemaal plaatsvond bleek mijn vriendin ook nog eens last van zware postnatale depressie verschijnselen te hebben en ook was mijn vader een aantal maanden voor de geboorte van de kleine komen te overlijden waardoor het voor mij mentaal gezien een hele zware periode was 
Na de periode van een jaar helmdragend geweest te zijn bleek deze vorm van therapie de goede geweest te zijn en was de asymmetrie van de schedel van ons zoontje tot nagenoeg onzichtbare proporties gebracht. Dit was voor mij en mijn vriendin eindelijk een positief lichtpuntje waar we wat mee konden.

Lang duurde de euforie overigens niet want al snel bleek dat de ''cosmetische'' problemen waren verholpen, maar de lichamelijke niet...
Ons zoontje sliep slecht en werd s'nachts vaak gillend wakker en leek wel door de duivel bezeten te zijn. Wat we ook deden, niets hielp en dit alles werkte ook niet bevorderlijk voor de postnatale depressie van mijn vriendin die nog steeds gaande was.
Omdat wij beiden ten einde raad waren en lichamelijk en mentaal niet sterk meer waren hebben we de hulp van een kinderpsycholoog ingeroepen die ons zoontje wekenlang heeft geobserveerd en tot de ontdekking kwam dat het bewegingsapparaat van de kleine niet was zoals het hoorde te zijn en dat hij met name problemen had met bewegingen in zijn nek en dat de gedragsstoornissen hier mogelijk door veroorzaakt werden.
Dit was het moment dat we weer een nieuwe fase in gingen en de kleine vele behandelingen moest ondergaan bij een kinderfysiotherapeut.
Na zo,n tien behandelingen was er wat verbetering waarneembaar en was een verdere voortzetting van de behandelingen niet meer noodzakelijk volgens de fysiotherapeut.
Na een paar weken kwamen de heftige gedragsstoornissen weer terug en heb ik mij op het internet verdiept in deze stoornissen en kwam terecht op een forum waar meerdere ouders actief waren met exact dezelfde problemen als de onze en waar men sprak over het K.I.S.S. syndroom: een afwijking in de nekwervel kolom die hevige gedragsstoornissen kan veroorzaken doordat de zenuwbanen die door de hals lopen hevig in de verdrukking kunnen zitten en kinderen met deze afwijking totaal niet met de daarbij gepaard gaande pijn en emoties overweg kunnen.
In de medische wereld is helaas veel onwetendheid, maar ook niet-erkenning van deze (niet aangeboren) afwijking en ouders van kinderen met dit probleem waren veelal aangewezen op ervaringen van andere ouders.

Doordat ik contact kreeg met een aantal ouders van kinderen met deze problemen kwam ik er achter dat normale fysiotherapie totaal niet helpt, maar dat er er afhankelijk van de ernst vele manuele therapie behandelingen noodzakelijk bleken te zijn.
Gelukkig bleek er in ons buurdorp één van de beste manueel therapeuten van Nederland actief te zijn en zij heeft ontdekt dat de bovenste 2 nekwervels bij ons zoontje compleet uit lijn stonden en dat dit de kern van het probleem was.
Er waren 26 redelijk zware behandelingen nodig om het probleem weg te krijgen en met iedere behandeling werd ons zoontje beetje voor beetje een ander kind tot een uiteindelijke transformatie naar een vrolijk kind waarbij alles was zoals het hoorde te zijn.
Wilma (de manueel therapeute) vertelde mij later dat zij alles uit de kast heeft moeten halen qua ervaring en expertise om het tot het uiteindelijke resultaat te brengen. Ik ben deze dame dan ook eeuwig dankbaar en ik heb in mijn hele leven nog nooit zoveel bloemen aan een vrouw gegeven als aan mijn heldin Wilma   

Ik zie nu dat ik ongemerkt wel een heel verhaal heb zitten tikken als antwoord op de vraag van Christiaan     Excuses aan degenen die het (terecht) zwaar off topic vinden, maar het was een periode in mijn leven die toch wel aanzienlijk minder leuk was als het ''klooien'' met audio apparatuur 



 

[VlisChris]

Wat een verhaal

[YamahaRXV]

Wat een verhaal

Ja, wat lang misschien, maar wel 1 op 1 geschetst aan de situatie zoals die helaas was....
Blijkt ook wel uit dat gezondheid, medische kunde, etc. niet altijd zo vanzelfsprekend zijn als we soms denken.

[Jumping Jack]

Herkenbaar verhaal Jan. Viktor lag ook in stuit en duwde met zijn hoofd tegen het middenrif van zijn moeder waardoor hij ook nekblokkages had, een afgeplat hoofd en 'kikkerbeentjes' van maanden in hurkzit te zitten. Wendy had dan weer gekneusde ribben... Hij heeft de eerste vier maanden van zijn leven niets anders gedaan dan geschreeuwd. Enerzijds door die problemen gerelateerd aan de stuitligging, maar ook door problemen met zijn spijsvertering (blijkt dat hij geen koemelk- en soja-eiwitten verdraagt)... We (ik vooral) hebben dan ook zwaar getwijfeld of er nog wel een tweede zou komen, maar we hebben het ons nog geen seconde beklaagd.

Nu is het nog steeds een druk baasje, maar naarmate hij ouder wordt, lijkt hij zichzelf ook wat meer onder controle te hebben. Iets wat zijn kleine zus nu al onder de knie heeft, gelukkig.

[twani]

Die tijd is inderdaad (gelukkig) geweest Christiaan    Eigenlijk hebben alle ervaren problemen te maken gehad met puur medisch geblunder vanaf de geboorte van ons zoontje. Net voordat mijn vriendin moest gaan bevallen kwamen ze er in het ziekenhuis achter dat de baby in een stuitligging lag en de bevalling wel eens een hele lastige kon gaan worden...  De verloskundige praktijk had hier dus al erg mee ''geblunderd'', maar helaas werd dit wel heel erg laat opgemerkt    Vast stond wel dat de bevalling moest plaatsvinden en er geen andere mogelijkheden meer waren dan ''de boel'' openknippen en de kleine achterwaarts ter wereld te laten komen. Deze handeling vergde enorm veel moeite van het ziekenhuispersoneel en natuurlijk van mijn vriendin.
Na veel inspanningen en zelfs een angstaanjagende korte periode zonder hartslag bij de kleine was het zaak om als laatste het hoofdje zo snel mogelijk naar buiten te krijgen en dit lukte zeer moeizaam. De blikken op de gezichten van het ziekenhuis personeel verraadden dat er toch wel paniek ontstond en met (naar later bleek) vele krachten kwam de kleine ter wereld en leek alles goed te zijn op dat moment.

Vriendin en zoontje moesten een nacht blijven ter observatie en de volgende dag ben ik ze op gaan halen.
Na enige dagen viel het ons op dat de kleine wel erg veel huilde en pijn leek te hebben.
Ook viel het ons op dat er een enorme bult waarneembaar was aan de rechterzijde van zijn hals en deze werd met de dag groter...
Na deze constatering zijn we gelijk naar het ziekenhuis gegaan en de radioloog die een echo scan maakte van de bult gaf aan dat er veel interne bloedingen in de hals hadden plaatsgevonden en er mogelijk interne schade was opgelopen door verkeerde handelingen door het ziekenhuispersoneel.
Dit was medische blunder nr. 2 en eigenlijk het begin van een zeer langdurige en zware periode die achteraf gezien niet zonder slag of stoot is verlopen.
Door de vele pijn die de kleine had sliep hij slecht en ging vrijwel meteen een sterke voorkeurshouding aannemen waar hij niet meer uit te halen viel.
Hierdoor ontstond asymmetrie in de schedel die met de week erger werd. Onze huisarts melde ons dat dit wel goed zou komen, maar ik stond er op dat wij doorverwezen zouden worden naar het Sophia kinderziekenhuis waar een grote expertise is op dit gebied.
In het Sophia bleek al snel dat mijn wens om doorverwezen te worden de goede was en snelle actie was vereist. Hierop heeft de kleine een zgn. redressiehelm aangemeten gekregen die 23 uur per dag gedragen diende te worden en dat een jaar lang !

In de tijd dat dit allemaal plaatsvond bleek mijn vriendin ook nog eens last van zware postnatale depressie verschijnselen te hebben en ook was mijn vader een aantal maanden voor de geboorte van de kleine komen te overlijden waardoor het voor mij mentaal gezien een hele zware periode was 
Na de periode van een jaar helmdragend geweest te zijn bleek deze vorm van therapie de goede geweest te zijn en was de asymmetrie van de schedel van ons zoontje tot nagenoeg onzichtbare proporties gebracht. Dit was voor mij en mijn vriendin eindelijk een positief lichtpuntje waar we wat mee konden.

Lang duurde de euforie overigens niet want al snel bleek dat de ''cosmetische'' problemen waren verholpen, maar de lichamelijke niet...
Ons zoontje sliep slecht en werd s'nachts vaak gillend wakker en leek wel door de duivel bezeten te zijn. Wat we ook deden, niets hielp en dit alles werkte ook niet bevorderlijk voor de postnatale depressie van mijn vriendin die nog steeds gaande was.
Omdat wij beiden ten einde raad waren en lichamelijk en mentaal niet sterk meer waren hebben we de hulp van een kinderpsycholoog ingeroepen die ons zoontje wekenlang heeft geobserveerd en tot de ontdekking kwam dat het bewegingsapparaat van de kleine niet was zoals het hoorde te zijn en dat hij met name problemen had met bewegingen in zijn nek en dat de gedragsstoornissen hier mogelijk door veroorzaakt werden.
Dit was het moment dat we weer een nieuwe fase in gingen en de kleine vele behandelingen moest ondergaan bij een kinderfysiotherapeut.
Na zo,n tien behandelingen was er wat verbetering waarneembaar en was een verdere voortzetting van de behandelingen niet meer noodzakelijk volgens de fysiotherapeut.
Na een paar weken kwamen de heftige gedragsstoornissen weer terug en heb ik mij op het internet verdiept in deze stoornissen en kwam terecht op een forum waar meerdere ouders actief waren met exact dezelfde problemen als de onze en waar men sprak over het K.I.S.S. syndroom: een afwijking in de nekwervel kolom die hevige gedragsstoornissen kan veroorzaken doordat de zenuwbanen die door de hals lopen hevig in de verdrukking kunnen zitten en kinderen met deze afwijking totaal niet met de daarbij gepaard gaande pijn en emoties overweg kunnen.
In de medische wereld is helaas veel onwetendheid, maar ook niet-erkenning van deze (niet aangeboren) afwijking en ouders van kinderen met dit probleem waren veelal aangewezen op ervaringen van andere ouders.

Doordat ik contact kreeg met een aantal ouders van kinderen met deze problemen kwam ik er achter dat normale fysiotherapie totaal niet helpt, maar dat er er afhankelijk van de ernst vele manuele therapie behandelingen noodzakelijk bleken te zijn.
Gelukkig bleek er in ons buurdorp één van de beste manueel therapeuten van Nederland actief te zijn en zij heeft ontdekt dat de bovenste 2 nekwervels bij ons zoontje compleet uit lijn stonden en dat dit de kern van het probleem was.
Er waren 26 redelijk zware behandelingen nodig om het probleem weg te krijgen en met iedere behandeling werd ons zoontje beetje voor beetje een ander kind tot een uiteindelijke transformatie naar een vrolijk kind waarbij alles was zoals het hoorde te zijn.
Wilma (de manueel therapeute) vertelde mij later dat zij alles uit de kast heeft moeten halen qua ervaring en expertise om het tot het uiteindelijke resultaat te brengen. Ik ben deze dame dan ook eeuwig dankbaar en ik heb in mijn hele leven nog nooit zoveel bloemen aan een vrouw gegeven als aan mijn heldin Wilma   

Ik zie nu dat ik ongemerkt wel een heel verhaal heb zitten tikken als antwoord op de vraag van Christiaan     Excuses aan degenen die het (terecht) zwaar off topic vinden, maar het was een periode in mijn leven die toch wel aanzienlijk minder leuk was als het ''klooien'' met audio apparatuur 

Niks off topic! Geweldig geschreven verhaal, zó uit het leven gegrepen en recht uit het hart...

Als ik dan nu het eindresultaat zie van de inspanningen die jullie gedrieën hebben geleverd, kan ik alleen maar meer genieten van de aanblik van dat knappe ventje op de foto's, die hier heel af en toe voorbijkomen.

Geniet van dat "menneke" Sheila en Jan, het is een prachtkereltje

En ja, hij haalt wel eens streken uit maar dat doen kinderen die niet "klem" hebben gezeten óók

[YamahaRXV]

Herkenbaar verhaal Jan. Viktor lag ook in stuit en duwde met zijn hoofd tegen het middenrif van zijn moeder waardoor hij ook nekblokkages had, een afgeplat hoofd en 'kikkerbeentjes' van maanden in hurkzit te zitten. Wendy had dan weer gekneusde ribben... Hij heeft de eerste vier maanden van zijn leven niets anders gedaan dan geschreeuwd. Enerzijds door die problemen gerelateerd aan de stuitligging, maar ook door problemen met zijn spijsvertering (blijkt dat hij geen koemelk- en soja-eiwitten verdraagt)... We (ik vooral) hebben dan ook zwaar getwijfeld of er nog wel een tweede zou komen, maar we hebben het ons nog geen seconde beklaagd.

Nu is het nog steeds een druk baasje, maar naarmate hij ouder wordt, lijkt hij zichzelf ook wat meer onder controle te hebben. Iets wat zijn kleine zus nu al onder de knie heeft, gelukkig.

Nick, de geboorte van Viktor en de periode daarna is bij jullie ook geen makkelijke geweest lees ik wel; allemaal heel herkenbaar 
Het probleem met de ''kikkerbeentjes'' heeft Brandon ook even gehad, maar dit was gelukkig minimaal omdat hij niet langdurig in stuitligging heeft gelegen.
Tijdens de zwangerschap bleek al dat Brandon een zeer beweeglijke baby was. Nu achteraf maken we er nog wel eens grapjes over en komt het feit dat mijn vriendin nogal vaak Red Bull dronk tijdens en voor de zwangerschap naar voren als mogelijke reden van zijn drukke actieve karakter 
Het is overigens niet onomstotelijk bewezen, maar kinderen die als baby in stuitligging hebben gelegen schijnen doorgaans drukker en actiever te zijn dan gemiddeld.
De wens voor een 2e kind is bij ons na alle problematiek niet meer naar voren gekomen. Het heeft mij ontzettend veel energie gekost en onze relatie heeft eerlijk gezegd ook enorm onder druk gestaan en veel van mij gevraagd qua geduld en doorzettingsvermogen 

Zo, nu genoeg serieus gepraat en weer tijd voor leukere dingen 
Forumlid Linx heeft zojuist mijn Hiface Evo teruggebracht met daarbij zijn Evo Clock waar ik straks uitgebreid mee gaat testen.
Ook heb ik hier nog twee mooie Furutech dig. interlinks op demo liggen die ook meteen aan de tand gevoeld gaan worden.

Ik heb er zin aan 

[chansig]

Wat een pittige tijd hebben jullie gehad (ws understatement of the year)...maar fijn om te lezen dat het allemaal weer gaat zoals het hoort te zijn.

Gr Hans

[YamahaRXV]

Niks off topic! Geweldig geschreven verhaal, zó uit het leven gegrepen en recht uit het hart...

Als ik dan nu het eindresultaat zie van de inspanningen die jullie gedrieën hebben geleverd, kan ik alleen maar meer genieten van de aanblik van dat knappe ventje op de foto's, die hier heel af en toe voorbijkomen.

Geniet van dat "menneke" Sheila en Jan, het is een prachtkereltje

En ja, hij haalt wel eens streken uit maar dat doen kinderen die niet "klem" hebben gezeten óók

Theo, bedankt nog voor de mooie uitgesproken woorden 

[AbZ]

Wat een pittige tijd hebben jullie gehad (ws understatement of the year)...maar fijn om te lezen dat het allemaal weer gaat zoals het hoort te zijn.

Gr Hans

+1

Overigens niet fraai dat een 'verloskundige' de stuitligging niet doorhad    Dit is nu juist hun werk.

[Jumping Jack]

In zo'n situaties ben ik toch blij met de Belgische aanpak waarbij de gynaecoloog vaker wordt geraadpleegd en er meerdere echo's worden gedaan... Mocht dat niet het geval zijn, dan was mijn vrouw er al niet meer (extra-uteriene zwangerschap vóór Viktor, waarbij de vrucht bleef groeien maar wel in een eileider. Spoedoperatie waarbij de eileider, die op springen stond, werd verwijderd).
Ook de komst van Elise werd trouwens voorafgegaan door een miskraam.

We gaan er in het Westen maar al te gemakkelijk aan voorbij dat een zwangerschap in wezen levensbedreigend is...

[Deleted Member 2]

In zo'n situaties ben ik toch blij met de Belgische aanpak waarbij de gynaecoloog vaker wordt geraadpleegd en er meerdere echo's worden gedaan... Mocht dat niet het geval zijn, dan was mijn vrouw er al niet meer (extra-uteriene zwangerschap vóór Viktor, waarbij de vrucht bleef groeien maar wel in een eileider. Spoedoperatie waarbij de eileider, die op springen stond, werd verwijderd).
Ook de komst van Elise werd trouwens voorafgegaan door een miskraam.

We gaan er in het Westen maar al te gemakkelijk aan voorbij dat een zwangerschap in wezen levensbedreigend is...

Ik heb al eens als procesanalyticus naar het geheel van conceptie tot en met geboorte gekeken. Als je daar de normering op los laat zoals bijvoorbeeld in productiebedrijven, is het om nog weer meer redenen een wonder......