Luisterbezoek met akoestische inslag

[patrick_vdb]

Hi,

Na een tijdje wat e-mails met elkaar uitgewisseld te hebben, werd het stilaan eens tijd om een bezoek te brengen aan de akoestisch geoptimaliseerde luisterruimte van Thingman. Het heeft even geduurd maar uiteindelijk stond er toch de afspraak voor een meet&greet voor afgelopen zondag. Bewapend met een klein stapeltje CD's stond ik, na een ritje van een dik uur, aan de voordeur van Thingman. Eerst kennis maken met zowel Thingman alsook zijn vrouw onder het genot van een kop koffie, gedachten wisselen alvorens we de luisterruimte zouden gaan betrekken om ons even terug te trekken van de werkelijkheid om een reis te gaan maken door een muzikaal landschap.
Niet alleen was ik nieuwsgierig naar de stereo set van Thingman maar uiteraard ook naar zijn akoestisch geoptimaliseerde luisterruimte, een ruimte die overigens redelijk veel op mijn toekomstige HT-ruimte lijkt qua afmetingen. Ik zal het wellicht tot vervelens toe in diverse topics op dit forum herhaald hebben, maar de akoestiek van een luisterruimte is ontzettend belangrijk voor de uiteindelijke kwalitatieve weergave. Zo belangrijk dat ik gerust durf te stellen dat veel mensen wie allerlei componenten vervangen om de kwalitatieve weergave te verbeteren in een 'onbehandelde' kamer wellicht tot geheel andere keuzes zouden zijn gekomen wanneer de ruimte wel akoestisch behandeld was! Natuurlijk iets waar je niet graag aan denkt, wanneer je net een flinke uitgave gedaan hebt. Voor mij is en blijft het echter een raadsel waarom velen de akoestiek niet als een volwaardig component binnen de weergaveset behandelen?

Op het internet zijn vele foto's te vinden van Thingman's set en luisterruimte maar aangezien Thingman nog altijd bezig is met diverse experimenten/optimalisaties kan het gerust voorkomen dat de daadwerkelijke aankleding en de opstelling iets verschilt met datgeen wat verwacht gaat worden. Zo hebben ditmaal een aantal RPG diffusors plaats gemaakt voor Thingman's eigen ontwikkelde QRD diffusors. De wand achter de luidsprekers, met uitzondering van de middenkolom, en de eerste reflectiepunt op de vloer zijn rijkelijk voorzien van deze vereenvoudigde QRD-7 diffusors. Vereenvoudigd in constructie en een stevige afname in paneeldiepte maken van deze eigen ontwikkelde diffusors toch wel opzienbarende producten. Verder vinden we uiteraard de bekende tube-traps terug in de luisterruimte, alhoewel minder in aantal dan op veel foto's te zien is. Tijdens het gesprek valt mij op dat de ruimte zeer prettig klinkt, beheersd maar absoluut niet doods. Mijn nieuwsgierigheid naar het effect van deze goede akoestiek op de uiteindelijke kwalitatieve weergave zal snel gestild gaan worden.

Met ruime afstand tot de achtermuur staan twee Apogee ribbon luidsprekers pontificaal opgesteld. Deze Duetta Signature's worden, middels Nordost bekabeling, gevoed met de nodige current door een Krell KSA50 eindversterker. Een zeer mooie, klasse A, transistorbak die met zijn 'slechts' 50w per kanaal tot grootse prestaties in staat is. De Krell krijgt zijn signaal via een Audio Research LS7. Een buizen-voortrap die het muzikale signaal van de robuuste Marantz SA-1 mag voorversterken. Oa. twee aparte audiogroepen, Master Base ontkoppeling en Soundboards van Callas Audio zijn tweaks die de set verder complementeren.

Thingman start met Patricia Barber en al direct vallen mij twee zaken op die de luistersessie verder blijven domineren. Op de eerste plaats is het toch de kompleetheid en homogeniteit waarmee gespeeld wordt, de set en de akoestische behandeling vullen elkaar niet perfect aan maar vormen juist een synergie met elkaar waardoor de fysieke ruimte al snel verwisseld wordt voor het muzikale landschap dat de opname biedt. Op het forum maak ik wel vaker de opmerking dat ik geen muzikanten in mijn luisterruimte wil zien of horen spelen maar dat ik juist naar hun speelruimte wil worden getransporteerd, een opmerking die soms wat argwanend of bevreemdend kan werken. En juist dat is wat er hier gebeurt, fysieke grenzen verdwijnen en de ruimte waarin deze set staat te spelen laat zich al snel doen verdwijnen door de opname. Het andere punt dat mij opvalt is de lage plaatsing van de stem, volgens Thingman een veel gehoorde kritiek op deze Apogee's. Na het vocale gedeelte was ik benieuwd hoe de Apogee's zich zouden houden met wat basrijkere muziek, gekozen werd voor Gary Karr die zijn amati double bass bespeelt zoals niemand anders dat kan. Rijk aan kastkleuring van de Amati rolt het laag de ruimte in waarin het diepe laag het middenlaag wat overstemt. Tot voor kort speelde Thingman met de Apogee's gepositioneerd op de soundboards, nu enkel op de master base blokjes. De situatie is dus duidelijk ook anders geweest en Thingman is nog aan het bepalen welke positionering hem het meeste winst opleverd zonder er te veel voor hoeven in te leveren. De Apogee's en de ruimte verwerken de laaginformatie echter uitstekend, tijd dus voor een stapje verder. Marcus Miller verdwijnt in de Marantz, het nummer 'Cousin John' begint te spelen en al snel worden we overspoeld met laaginformatie. Een absoluut gemene track met zijn vele baslagen lopende van het diepe laag tot het hoge laag en alhoewel de beperkingen van de ruimte worden opgezocht wordt het toch allemaal met verve gebracht. Zoveel verve zelfs dat het 'buzzen' van de Apogee's mij eigenlijk niet echt van de wijs kunnen brengen. Alhoewel het een enorme kick geeft zoveel laaginformatie is toch wel duidelijk dat er op die punten, zou er meermaals zo veel laaginformatie de ruimte ingeslingerd worden, nog wat verbeteringen aangebracht kunnen worden.

Eigenlijk al snel heb ik in de gaten dat de set gecombineerd met de ruimte in staat is om een analytisch (in positieve zin des woords), muzikaal beeld neer te zetten waarin het gehele frequentiebereik homogeen met elkaar harmonieerd. Deze weergaveset zet een goed gedefinieerd beeld neer waarin niet enkel sprake is van een diepte maar waarin de performer juist ook een flinke stap naar voren kan zetten en heerlijk direct tot de luisteraar kan worden. Persoonlijk houd ik hier gewoon enorm van, enkel een enorme diepte vind ik een gemis aan 3D imaging. Een lekker punchy midbass, open en neutraal midden en een mooi, transparant hoog met een goede harmonische gelaagdheid. Het totaal is snel en direct maar ook discreet en ingetogen wanneer de opname daarom vraagt. Macrodynamiek is gewoonweg goed te noemen zoals valt te horen met Aaron Copland's Fanfare for the common man. Het technisch luisteren maakt al snel plaats van gewoonweg genieten van de muziek, een samenspel tussen Thingman en mij waarbij elkaars muziekkeuze leidt tot eigen associaties die onze verdere reis bepalen die dag. Een reis die ons oa leidt langs Mike Stern & Richard Bona (het typerende ingetogen maar uiterst 'liquid' basspel van Richard Bona kwam mooi naar voren), Madonna (waarbij het 'elevator-effect' in de muziek prachtig tot uiting komt), The Nits (een goed voorbeeld waarin de opname duidelijk sprak in plaats van de apparatuur), Joe Satriani (meestervirtuoos!) en Nils Lofgren (wederom zo'n virtuoos, ditmaal op akoestische gitaar waarbij een uitstekende microdynamiek het gitaarspel erg goed te volgen maakte) leidde.

De invloed van de akoestiek is ontzettend groot en zo blijkt ook weer vandaag. Vaak wordt er gesproken over de winst in ruimtelijkheid, articulatie of gelaagdheid bij de overstap naar een beter component zoals bv bekabeling. Thingman echter speelt met vrij basic Nordost bekabeling, de flatline Gold, en weet een winst in al deze aspecten te behalen die een Valhalla nooit zou kunnen brengen in een onbehandelde kamer!

Ik wil Toine en Pauline hierbij nogmaals bedanken voor de gastvrijheid en gezellige dag welke zij mij geboden hebben.

mvrg

Patrick

[Fransvis]

Mooi verslag, Patrick. Toch eindelijk naar een meet en greet ? 

[advr]

mooi verslag Patrick ...

een akoestisch verslag, lijkt me een prachtige ervaring, iets voor jouw ruimte??

[SpeedyAndré]

Zo te zien is e.e.a veranderd sinds mijn bezoek van eind 2004
Uit je beschrijving leid ik af dat de set (weer) in de lengte staat, toen ik op bezoek was zaten we niet 'op' het toegangsluik, maar een eind er naast en met uitzicht op de schuine kant van het dak.
De SA-1 was er toen nog niet volgens mij.
Je luisterindruk komt aardig overeen met wat ik heb gehoord, ik ben wel benieuwd naar de nieuwe qrd diffusers (jaja ik heb al op de website gekeken) 

André 

[patrick_vdb]

Hi,

@Fransvis,

Yep, en het lijstje met mogelijke meet&greets is inmiddels zo lang geworden dat ik er nog een lange tijd over kan doen eer ik ze allemaal gehad heb

@Ad,

Mijn HT-ruimte zal idd ook akoestisch behandeld gaan worden. Tegen de tijd dat het zo ver is zal ik wel een topic openen in het bekende gedeelte van het forum

@Andre,

De set stond idd weer in de lengterichting opgesteld, zittende op het toegangsluik had ik een prachtig uitzicht op de Duetta's.

De thingman-diffusors vind ik tov de 'klassieke' QRD-7 diffusors behoorlijk inovatief. Door de afgenomen paneeldiepte en het gemis aan holle ruimtes toch een stuk makkelijker in constructie, petje af voor Toine en hoe hij tot dit concept is gekomen.

mvrg

Patrick

[garmtz]

Leuk om te lezen! 

[Niet actief]

Op de eerste plaats is het toch de kompleetheid en homogeniteit waarmee gespeeld wordt, de set en de akoestische behandeling vullen elkaar niet perfect aan maar vormen juist een synergie met elkaar waardoor de fysieke ruimte al snel verwisseld wordt voor het muzikale landschap dat de opname biedt. Op het forum maak ik wel vaker de opmerking dat ik geen muzikanten in mijn luisterruimte wil zien of horen spelen maar dat ik juist naar hun speelruimte wil worden getransporteerd, een opmerking die soms wat argwanend of bevreemdend kan werken. En juist dat is wat er hier gebeurt, fysieke grenzen verdwijnen en de ruimte waarin deze set staat te spelen laat zich al snel doen verdwijnen door de opname.

Dank je voor je objectieve relaas en ik ben blij dat het bezoek in elk geval de reis waard is geweest, Patrick! Ik moet zeggen dat ik het zelf ook prettig vond iemand op bezoek te krijgen wiens mening ik waardeer, hoe deze ook zou zijn. Nav de persoonlijke emails kon ik me eigenlijk ook weer niet voorstellen dat je het niet mooi zou vinden, maar het compliment hierboven vind ik persoonlijk het belangrijkste, omdat het "the final frontier" vertegenwoordigt. Het komt simpelweg zelden voor dat een weergeefruimte akoestisch terugtreedt om plaats te maken voor de akoestiek van de opnameruimte en hoewel ik weet dat ik er al een eindje mee ben gekomen is het mij duidelijk dat er nog meer geëxperimenteerd mag worden. Diffusie op de achterwand heb ik nog niet of nauwelijks iets mee gedaan omdat de diffusers die ik bouw steeds gelijk ook weer verkocht worden.

Het andere punt dat mij opvalt is de lage plaatsing van de stem, volgens Thingman een veel gehoorde kritiek op deze Apogee's.

Ja, dat is waar. Ik ben niet in staat om de Apogees een centimeter of 20 hoger te plaatsen -- iets dat met dit euvel zou kunnen afrekenen. De driehoekige vorm van mijn ruimte heeft als ongewenste bijwerking dat er een soort bundeling optreedt in het middendeel; de vorm heeft de neiging om de geluidsgolven in het middendeel bij elkaar te brengen. Ik ben er nog niet uit hoe het precies zit, maar toen ik eerder nog een groter vloeroppervlak met diffusers had belegd bemerkte ik voor het eerst zelf dat de artiesten zo'n beetje op correcte hoogte stonden te zingen. Maar die diffusers komen dus niet meer terug; het was ook niet zo praktisch om nog meer diffusie op de vloer te leggen, maar het resultaat ervan op het geluidsbeeld was wel spectaculairder dan wat jij hoorde.

Marcus Miller verdwijnt in de Marantz, het nummer 'Cousin John' begint te spelen en al snel worden we overspoeld met laaginformatie. Een absoluut gemene track met zijn vele baslagen lopende van het diepe laag tot het hoge laag en alhoewel de beperkingen van de ruimte worden opgezocht wordt het toch allemaal met verve gebracht. Zoveel verve zelfs dat het 'buzzen' van de Apogee's mij eigenlijk niet echt van de wijs kunnen brengen. Alhoewel het een enorme kick geeft zoveel laaginformatie is toch wel duidelijk dat er op die punten, zou er meermaals zo veel laaginformatie de ruimte ingeslingerd worden, nog wat verbeteringen aangebracht kunnen worden.

Dit is de derde winter dat ik op mijn zolder luister. Ik gebruik er geen verwarming. Het is ook de derde winter dat ik tijdens een vorstperiode denk dat het geluid "te dun" is -- het is zeker dunner dan normaal. Het sublaag onder 50Hz was dan nagenoeg verdwenen. Soms denk ik dat ik mezelf voor de gek hou, maar ik heb de proef op de som genomen en de luidsprekers van de Callas-SoundBoards afgehaald, waarvan ik weet dat ze nogal veel energie kunnen absorberen / neutraliseren (zoals ook de bedoeling is natuurlijk!). Het werd weer te dik. Ook dat wist ik al, want dat is ook de reden geweest dat ze op de soundboards kwamen te staan vorig voorjaar. Ik heb hierover op het Apogee-forum vragen gesteld; niemand die echt dacht dat de omgevingstemperatuur er veel mee te maken kon hebben, maar wel allerlei verhalen over de eigenschappen van lucht onder verschillende temperatuurs- en vochtigheidsomstandigheden en die op deze situatie van toepassing zouden zijn. Maar ik denk zelf van niet, want dit soort verschijnselen treedt niet op in een ruimte van 70 kuub. Wel in de Ahoy en in Thialf, maar niet onder huiskameromstandigheden.

Deze weergaveset zet een goed gedefinieerd beeld neer waarin niet enkel sprake is van een diepte maar waarin de performer juist ook een flinke stap naar voren kan zetten en heerlijk direct tot de luisteraar kan worden.De invloed van de akoestiek is ontzettend groot en zo blijkt ook weer vandaag. Vaak wordt er gesproken over de winst in ruimtelijkheid, articulatie of gelaagdheid bij de overstap naar een beter component zoals bv bekabeling. Thingman echter speelt met vrij basic Nordost bekabeling, de flatline Gold, en weet een winst in al deze aspecten te behalen die een Valhalla nooit zou kunnen brengen in een onbehandelde kamer!
Ik wil Toine en Pauline hierbij nogmaals bedanken voor de gastvrijheid en gezellige dag welke zij mij geboden hebben.
mvrg
Patrick

Haha, het wakkert natuurlijk wel de nieuwsgierigheid aan om eens te luisteren naar zo'n duurdere Nordost, al zeggen prijzen mij niets op dit punt. Ik heb twee sets peperdure Siltechs liggen die het niveau van de Nordost Black Knight (89 euro nieuw) op geen stukken na weten te halen. Ik heb ook een peperdure zilverstrip liggen van Siltech die de vergelijking met de Nordost Flatline gold (150 euro voor een biwire-set geloof ik) niet konden doorstaan en nu werkloos liggen te zijn. De mythe, niet alleen die van Siltech, is voor mij wel heel pijnlijk door de mand gevallen nu ik ongeveer 100 verschillende sets per jaar hoor waarin kabels voorkomen die op zichzelf al duurder zijn dan mijn hele set bij mekaar. Ruilen? Nee, dankuwel..... 

Pauline en ik hebben het graag gedaan! Ik breng je tzt nog een tegenbezoek natuurlijk.
Toine.

[redfox001]

Hè wat Apogee ruilen? Nooit!

[patrick_vdb]

Hoi Toine,

Het komt simpelweg zelden voor dat een weergeefruimte akoestisch terugtreedt om plaats te maken voor de akoestiek van de opnameruimte en hoewel ik weet dat ik er al een eindje mee ben gekomen is het mij duidelijk dat er nog meer geëxperimenteerd mag worden. Diffusie op de achterwand heb ik nog niet of nauwelijks iets mee gedaan omdat de diffusers die ik bouw steeds gelijk ook weer verkocht worden.

In vergelijk met de meeste luisterruimtes of woonkamers zoals we ze bv hier op het forum zien, ben je verder dan slechts 'een eindje' gekomen! Dat er nog ruimte voor experimenten is, ben ik wel met je eens. De achterwand kende bij, eigenlijk vooral de 'electronische' muziek (ben even de naam van de uitvoerende vergeten) sterke reflecties die de aanwezigheid ervan verraadde. Het gaf daarintegen wel een 'surround' effect die door sommigen misschien als goed beoordeeld zal worden, maar volgens mij niet origineel bij de opname hoort, en dus ook niet wenselijk. Al die andere nummers die we gedraaid hebben, sprak de achterwand beduidend minder aan.

Maar die diffusers komen dus niet meer terug; het was ook niet zo praktisch om nog meer diffusie op de vloer te leggen, maar het resultaat ervan op het geluidsbeeld was wel spectaculairder dan wat jij hoorde

Er was best nog wat ruimte om diffusers neer te leggen hoor, al helemaal als het de kwaliteit ten goede gaat komen. Praktisch? Ach...

Ik kan me goed voorstellen dat meer diffusie op de vloer een positieve bijdrage zal leveren aan dit fenomeen. Ik heb redelijk wat zitten verschuiven op de luisterstoel om verschillende luisterhoogtes te proberen, met veel effect overigens want elke variatie in luisterhoogte gaf mij ook een variatie in de hoogteplaatsing van de stem!

niemand die echt dacht dat de omgevingstemperatuur er veel mee te maken kon hebben, maar wel allerlei verhalen over de eigenschappen van lucht onder verschillende temperatuurs- en vochtigheidsomstandigheden en die op deze situatie van toepassing zouden zijn.

We hebben het hier ook over gehad tijdens het luisterbezoek, en naar mijn idee zou een hogere luchtvochtigheidsgraad een positieve bijdrage kunnen leveren! Een luchtbevochtiger kost tegenwoordig niet meer zo gek veel, het is het uitproberen waard (en indien het klopt wat ik zeg, dan ga ik ze verkopen als audiofiele tweakmiddel! ).

Haha, het wakkert natuurlijk wel de nieuwsgierigheid aan om eens te luisteren naar zo'n duurdere Nordost

LOL Dit antwoord had ik uiteraard al verwacht. Nieuwsgierig? Absoluut, ik durf zelfs te stellen dat je kabels etc eigenlijk enkel onder dit soort omstandigheden op hun juiste waarde weet te schatten

mvrg

Patrick

[Niet actief]

Hè wat Apogee ruilen? Nooit!

Rustig maar Tjeerd! Niemand wil ze en dat kan maar beter zo blijven.....  
Toine.

[redfox001]

Rustig maar Tjeerd! Niemand wil ze en dat kan maar beter zo blijven..... 
Toine.

[HJ]

hmmm,heel interesant om te lezen allemaal
ik ben er zelf al een tijdje van overtuigt dat de akoustiek heel belangrijk is.
maar het is gewoon eenvoudiger(lees minder ingewikkeld) om bv een nieuwe versterker,kabels of speakers neer te zetten dan de akoustiek aan te pakken.
ik wil bij mij graag nog het eea gaan aanpakken maar zou nu echt niet 123 weten waar te beginnen.en dat dan ook nog zo dat het een ''normale''huiskamer lijkt....
gr,
hans

[beunky]

hmmm,heel interesant om te lezen allemaal
ik ben er zelf al een tijdje van overtuigt dat de akoustiek heel belangrijk is.
maar het is gewoon eenvoudiger(lees minder ingewikkeld) om bv een nieuwe versterker,kabels of speakers neer te zetten dan de akoustiek aan te pakken.
ik wil bij mij graag nog het eea gaan aanpakken maar zou nu echt niet 123 weten waar te beginnen.en dat dan ook nog zo dat het een ''normale''huiskamer lijkt....
gr,
hans

Als je budget toereikend is voor een praktisch akoestisch advies zou je Tingman eens kunnen consulteren: www.soundscapes.nu.

[redfox001]

Hoi Toine,

Ik heb inmiddels ontdekt wat je met de 3d stage van de Apogee bedoelde, door ze een heel klein beetje te verschuiven van de plek waar de bass ideaal klinkt en ze tot op de halve centimeter gelijk vanaf de muur te plaatsen ontstaat er plotseling een soundstage die echt als een koepel om je heen hangt. Een klein stukje ray of light van madonna geeft je het gevoel in een magnetisch geluidsveld getrokken te worden en vooral een piano stuk van Mozart het klinkt nu echt alsof ik op de gallerij zit en die piano daar in het midden omhoog borrelt. Het is natuurlijk ook het vlakke van de ribbon dat de ruimtelijkheid zo perfect neerzet. Voor anderen die geïnteresseerd zijn in het principe van de vlakke weergever is dit een aardige link: http://www.apogeespeakers.info/projectstech/ribbon_speakers.htm

Met name dit gedeelte is verhelderend:
Finally there is the relatively high degree of directivity of these driver types, especially in the vertical plane (which minimizes the destructive early reflections from the floor). Speakers with several midrange arid treble units in a vertical row are often said to have better transient response, fewer colorations and so on. than normal speakers, These features are said to depend on the lower distortion obtained with multiple units. The real reason is, of course. the greed vertical directivity.

[Niet actief]

Ik heb inmiddels ontdekt wat je met de 3d stage van de Apogee bedoelde, door ze een heel klein beetje te verschuiven van de plek waar de bass ideaal klinkt en ze tot op de halve centimeter gelijk vanaf de muur te plaatsen ontstaat er plotseling een soundstage die echt als een koepel om je heen hangt. Een klein stukje ray of light van madonna geeft je het gevoel in een magnetisch geluidsveld getrokken te worden en vooral een piano stuk van Mozart het klinkt nu echt alsof ik op de gallerij zit en die piano daar in het midden omhoog borrelt.

Met name dit gedeelte is verhelderend:
Finally there is the relatively high degree of directivity of these driver types, especially in the vertical plane (which minimizes the destructive early reflections from the floor). Speakers with several midrange arid treble units in a vertical row are often said to have better transient response, fewer colorations and so on. than normal speakers, These features are said to depend on the lower distortion obtained with multiple units. The real reason is, of course. the greed vertical directivity.

Wat je beschrijft lijkt wel op wat ik zelf ook ken van "Ray of Light". D'r zit meer in die opname dan zo op het eerste gehoor vaak lijkt, met name op het punt van ambiance-achtige effecten.
Ondanks de relatieve ongevoeligheid van die vloerreflectie heb ik toch wel hele positieve ervaringen bij de experimenten met diffusers op de vloer (eerste reflectiezone), maar ik heb nog geen idee hoe dit zal zijn bij dynamische luidsprekers. Dat gaat binnenkort echter veranderen.

Toine.

p.s.: vanavond is voor het eerst in maanden Scylla aangezet....

[Niet actief]

We hebben het hier ook over gehad tijdens het luisterbezoek, en naar mijn idee zou een hogere luchtvochtigheidsgraad een positieve bijdrage kunnen leveren! Een luchtbevochtiger kost tegenwoordig niet meer zo gek veel, het is het uitproberen waard (en indien het klopt wat ik zeg, dan ga ik ze verkopen als audiofiele tweakmiddel! ).

Geloof het of niet, maar ik heb vandaag voor het eerst verwarming op zolder gebruikt. Er stond een luisterafspraak gepland met iemand en ik heb een kacheltje aangezet waardoor het lekker warm op zolder was. Hoe het klonk op de luisterplaats weet ik niet, maar vanuit de stoel aan de zijkant (waar ik ook zat toen jij er was) klonk het behoorlijk anders -- voller, correcter in het laag. Vanavond heb ik de proef zelf op de som genomen door wederom het kacheltje anderhalf uur tevoren aan te zetten en...... het klonk voortreffelijk. Ik kende mijn laag weer een beetje terug.....

Ik ga geen verklaring zoeken. Het is er gewoon. Het gevoel bedriegt niet altijd.

[redfox001]

Wat je beschrijft lijkt wel op wat ik zelf ook ken van "Ray of Light". D'r zit meer in die opname dan zo op het eerste gehoor vaak lijkt, met name op het punt van ambiance-achtige effecten.
Ondanks de relatieve ongevoeligheid van die vloerreflectie heb ik toch wel hele positieve ervaringen bij de experimenten met diffusers op de vloer (eerste reflectiezone), maar ik heb nog geen idee hoe dit zal zijn bij dynamische luidsprekers. Dat gaat binnenkort echter veranderen.

Toine.

p.s.: vanavond is voor het eerst in maanden Scylla aangezet....

Ja, die diffusers op de vloer kan ik me wel indenken dat het een goed idee is voor dynamische luidsprekers, ben benieuwd naar de praktijk. Ben ook benieuwd of de Scylla met de Krell kan wedijveren. Ik heb geen enkel probleem kunnen horen met mijn Scylla hij vangt met zijn 8 mosfets per kanaal iedere gril probleemloos op :-)

[Niet actief]

Ben ook benieuwd of de Scylla met de Krell kan wedijveren. Ik heb geen enkel probleem kunnen horen met mijn Scylla hij vangt met zijn 8 mosfets per kanaal iedere gril probleemloos op :-)

Iemand vertelde me dat het hoog niet heel luchtig is; ik geloof dat zelf ook wel. Eén van de kritiekpunten op de Krell is dat hij niet zo subtiel zou zijn in het hoog, een euvel waar meer zware versterkers last van schijnen te hebben. Nu heb ik 12 jaar naar Scylla geluisterd, maar nog nooit via de Duetta's zoals je weet, vandaar het experiment. Van mosfets kun je van alles zeggen, maar niet dat ze niet goed zijn in het hoog -- daar zijn ze juist heel sterk in. Anderzijds zou het moeilijk zijn om de Krell te verbeteren in het middengebied en het laag en het is natuurlijk ook heel wat waard als dat goed is.
Van 't weekend hoor ik het vanzelf.....
Toine.

[HJ]

Als je budget toereikend is voor een praktisch akoestisch advies zou je Tingman eens kunnen consulteren: www.soundscapes.nu.

als je budget toereikend is.... ik denk eigenlijk dat goede akoestische aanpassingen net zoveel gaan kosten als bv een goede speaker upgrade

[beunky]

Ik denk dat je er dan wel (veel) meer uithaalt... en je legt een goeie basis voor een toekomstige upgrade...

[Niet actief]

als je budget toereikend is.... ik denk eigenlijk dat goede akoestische aanpassingen net zoveel gaan kosten als bv een goede speaker upgrade

Ik denk dat je je vergist. Het merendeel van de mensen past akoestiek aan voor een bedrag dat nogal wat lager ligt dan een "echte" interlink. Het spreekt vanzelf dat je daarvoor doorgaans nogal wat meer terugkrijgt aan weergavekwaliteit dan door het opwaarderen van een interlink.
Het is inderdaad ook mogelijk om voor 80.000 euro je akoestiek aan te pakken, maar dat doen er maar heel weinig natuurlijk. En zelfs dan is het nog aardig in verhouding met de prijs van de rest van die set.....

Toine.

[redfox001]

Iemand vertelde me dat het hoog niet heel luchtig is; ik geloof dat zelf ook wel. Eén van de kritiekpunten op de Krell is dat hij niet zo subtiel zou zijn in het hoog, een euvel waar meer zware versterkers last van schijnen te hebben. Nu heb ik 12 jaar naar Scylla geluisterd, maar nog nooit via de Duetta's zoals je weet, vandaar het experiment. Van mosfets kun je van alles zeggen, maar niet dat ze niet goed zijn in het hoog -- daar zijn ze juist heel sterk in. Anderzijds zou het moeilijk zijn om de Krell te verbeteren in het middengebied en het laag en het is natuurlijk ook heel wat waard als dat goed is.
Van 't weekend hoor ik het vanzelf.....
Toine.

Ik heb voor de verandering eens de schakelaar aan de achterkant van de Stage's op high gezet en ik val nog steeds van mijn stoel Ik denk dat de Scylla idd nogal wat hoog weergeeft en eerder terwijl ik luisterde vond ik het soms wat vermoeiend, ik kon er niets fouts aan ontdekken, heel veel detail en echtheid maar het was gewoon te hard, je staat echt onder vuur als je op de goede hoogte zit. Met die knop in de stand high kan ik veel meer genieten van het midden gebied, als of het hoog wat wordt afgezwakt. Het realisme is echt ongelooflijk en ik zit met open mond te luisteren. Een paar kenwoorden: echte drums en bekkens die iets verder weg staan, een midden waar letterlijk de tranen van in je ogen komen en een laag van b.v. contrabass dat open is en realistisch. Binnenkort ga ik bi-wiren en ben benieuwd wat dat oplevert.

Ik heb trouwens het idee dat de muren bewerken met b.v. schuim weinig effect heeft. Die diffusers die jij achter de Apogee's hebt staan is dat voornamelijk voor nagalm?

[Niet actief]

Ik heb voor de verandering eens de schakelaar aan de achterkant van de Stage's op high gezet en ik val nog steeds van mijn stoel Ik denk dat de Scylla idd nogal wat hoog weergeeft en eerder terwijl ik luisterde vond ik het soms wat vermoeiend, ik kon er niets fouts aan ontdekken, heel veel detail en echtheid maar het was gewoon te hard, je staat echt onder vuur als je op de goede hoogte zit. Met die knop in de stand high kan ik veel meer genieten van het midden gebied, als of het hoog wat wordt afgezwakt. Het realisme is echt ongelooflijk en ik zit met open mond te luisteren. Een paar kenwoorden: echte drums en bekkens die iets verder weg staan, een midden waar letterlijk de tranen van in je ogen komen en een laag van b.v. contrabass dat open is en realistisch. Binnenkort ga ik bi-wiren en ben benieuwd wat dat oplevert.
Ik heb trouwens het idee dat de muren bewerken met b.v. schuim weinig effect heeft. Die diffusers die jij achter de Apogee's hebt staan is dat voornamelijk voor nagalm?

Als je 'm nu op "high" hebt gezet stond ie eerder dus op "normal" of "low" of zoiets?
Maar ik begrijp wel waar je op doelt; de schakelaar brengt een kleine zuigkring in de signaalweg die ervoor zorgt dat het hoge middengebied wat tempert -- niet het echte hoog dus. Het gaat daarbij slechts om een verzwakking in de orde van grootte van 2dB, maar in het kritische toongebied waar het speelt is dat duidelijk waarneembaar, zeer zeker als je het geluid van je set al goed kent.

Je moet de muren, althans achter de Apogee, NIET met schuim bewerken. Als je aanvullend wilt dempen kun je dat beter doen vanaf het eerste reflectiepunt aan de zijwanden en verder naar achteren, naar de luisteraar toe, maar niet onmiddellijk opzij/achter en achter deze luidsprekers. Anderzijds, je moet ook gewoon proberen wat je gevoel je wil laten doen, want algemene regels zijn er om te overschrijden als het gaat om audio.....

De diffusers zijn juist niet bedoeld om nagalm te reduceren, maar om het geluid dat in de ruimte MAG blijven in ruimte en tijd te spreiden (dat is wat goede diffusie behoort te doen in elk geval). In mijn geval betekent dit dat de wanden meer lijken te verdwijnen en als de opname informatie over een grote ruimte bevat komt die ook in deze kleine ruimte nog behoorlijk tot uiting in de vorm van driedimensionaliteit.

Toine.

[redfox001]

je moet ook gewoon proberen wat je gevoel je wil laten doen, want algemene regels zijn er om te overschrijden als het gaat om audio.....

Dat is iets dat ik ook begin te leren, je kunt alles heel mooi calibreren en er dan totaal niet van genieten. Dan draai je wat aan de knoppen naar je gevoel en ineens merk je dat je niet meer analyseert maar echt in de muziek dan wel film zit. Ik denk dat als ik nu zou meten dat er dan te weinig hoog zou zijn maar het klinkt gewoon fenomenaal, dit begint te lijken op wat ik me bij echte muziek voorstelde Ik las dat de Apogee's het ook goed doen met hardere muziek, zal toch eens wat van Metallica proberen Geweldig als je in een nummer een stuk gitaar voorbij hoort komen alsof het life in je kamer is, wat een sfeer

[Niet actief]

Dat is iets dat ik ook begin te leren, je kunt alles heel mooi calibreren en er dan totaal niet van genieten. Dan draai je wat aan de knoppen naar je gevoel en ineens merk je dat je niet meer analyseert maar echt in de muziek dan wel film zit. Ik denk dat als ik nu zou meten dat er dan te weinig hoog zou zijn maar het klinkt gewoon fenomenaal, dit begint te lijken op wat ik me bij echte muziek voorstelde Ik las dat de Apogee's het ook goed doen met hardere muziek, zal toch eens wat van Metallica proberen Geweldig als je in een nummer een stuk gitaar voorbij hoort komen alsof het life in je kamer is, wat een sfeer

.... and nothing else matters