Plinius 9200 geintergreerde versterker

[Peerless Monster]

Plinius 9200
Waar denk je aan, als je de naam Plinius hoort? Is het die wijsgeer uit de oudheid? Of denk je zoals een iedere audiofreak aan die state-of-the-art versterker audiofabriek uit Nieuw-Zeeland?

Als men de naam Plinius intypt in de zoekmachine van de online encyclopedie Wikipedia, doemen twee namen op je scherm: Plinius de Oudere & Plinius de Jongere. Beide Romeinse schrijvers in het begin der tijden. Helaas staat de versterkerkoning er niet bij. Eigenlijk zou de Wikipedia aangevuld moeten worden:
Plinius; een uitstervend versterkermerk in Nederland.

Het is een vreemde keuze voor een merknaam, maar ik zal deze naam eens proberen te doorgronden met één van hun vele producten, de Plinius 9200. Ook probeer ik te omschrijven hoe deze naam gedefinieerd gaat worden in diezelfde Wikipedia.

Plinius' geschiedenis

Plinius is een Nieuw-Zeelandse audiofabriek dat in augustus 1980 is opgericht door Peter Thompson. Een aantal jaren later kwam Gary Morrison zijn toko versterken. (Waar blijft die uitnodiging voor dat feestje vanwege het lustrum?) In het begin een klein bedrijf dat al snel overzees ging kijken om hun producten te kunnen promoten en te verkopen.
10 Jaar ging er overheen, voordat ze het "walhalla" van de audiowereld gingen verkennen: Amerika en The United Kingdom.

In juli 2001 presenteerde Ross Stevens, directeur van de ontwerp afdeling, de nieuwe looks van de nieuwe Pliniuslijn: een stuk gebogen aluminium; de oorsprong voor na jaren van uitgebreide research en development, de geïntegreerde Plinius 9200 versterker.

Mijn geschiedenis

Ik ben ooit begonnen met de 900 serie van Philips, uitgegroeid tot Hometheater goeroe met 4 speakers van het merk Kef Reference model 3.2, een Denon AVC-A1SR en 2 Denon DVD-spelers, respectievelijk de DVD-5000 en de DVD2900 en dan nu een in maart aangekochte geïntegreerde stereo Plinius 9200 versterker. Waarom die overstap? Waarom het links laten liggen van de DVD-audios, de Super Audio's en alle andere nieuwe multi-formaten?

Deze vraag wordt meteen duidelijk met het lezen van deze recensie. Maar het hometheaterstuk is niet compleet weggevaagd in de woonkamer van mijn vriendin en ik.
Dit aangezien de Plinius één heel groot pluspunt heeft, evenals grote namen zoals Krell en Mark Levinson: Theater Througput.
Momenteel bestaat mijn set uit 2 geïntegreerde delen. Stereo en hometheater. De stereo bestaat uit de Plinius 9200 geïntegreerde versterker met als bron de Clearaudio Emotion platenspeler en de Consonance Droplet CDP 5.0 CD-speler. De Plinius stuurde tot een paar weken geleden de twee grote Usher CP-8571 aan door middel van 2 MIT MH-750 Plus kabels. Deze worden volgende week zaterdag vervangen door een stel NordOst Red Dawns REV II's...
Het hometheater gedeelte beslaat een Denon 2105 surroundversterker met een Denon DVD-1400 DVD-speler (verjaardagscadeau van mijn lieve ouders). Het beeld wordt verzorgd door de eenvoudige, doch complete en goede Infocus X1 beamer en een Beamax scherm. De surroundspeakers staan in niet conventionele opstelling van 4 Kef eitjes (KHT-2001) zonder center en zonder subwoofer, aangezien zij voor mij geen meerwaarde hebben in mijn situatie. Dus 4 surround speakers met Usher CP-8571 fronts gevoed door de eindversterking van de Plinius. Het grote voordeel van de zogenaamde processor input, ofwel in de volksmond van de boven genoemde Theatre Througput (TT). De uitleg hoe dit werkt komt later. De recensie is wel gebaseerd op de KEF speakers, aangezien de Ushers nog maar een week aan het inspelen zijn.

Aankomst Plinius 9200

In februari dit jaar heb ik een belangrijke keuze gemaakt. Een Medeforumlid had interesse in mijn ex-Denons en 2 van de 4 KEF's en ik kon mijn complete hometheater set compleet omtoveren naar stereo.
Daar zat ik dan te kijken. In een klein hoekje van onze bank. Starend naar de lege ruimte dat tussen de speakers inzat. De twee overgebleven KEFs stonden als een stel treurwilgen langs de kant van een lege weg. Geen dure Mercedessen, geen Ferrari's, geen Lamborgini's, zelfs geen burgerlijke Volkswagen Golf sierde het straatbeeld wat mijn audiomeubel voorstelde. Wat ik hier omschrijf is het gevoel van een audiofan, een diehard upgrader die alles had geprobeerd wat betreft Hometheater en bijna het "walhalla" had gezien binnen het budget dat hij al had opgebouwd door jaren lange bloed zweet en tranendal van arbeid. Nu zat ik zonder bron evenals zonder versterking. Maar ondertussen winkels, hifistores, highendtoko's afgelopen op zoek naar de ultieme stereo versterker en uiteraard een goede bron.

Daar zat ik dan in die bank te bedenken of ik dan maar televisie ging kijken. Ik besloot precies op dat moment dat het geen maand moest duren dat ik zonder muziek of überhaupt zonder geluid zat. Welke audiofiel wil nu mindnumbing televisiequizzen zien met een Hon Krandsteder of een Renny Wuisman. Ik heb de namen uit voorzorg maar even verbloemd.
Stiekem zat er in mijn hoofd de nieuwe Classé (CAP-2100) versterker, die met het blauwe display. Deze had ik beluisterd op een stel Wilson Puppy's bij een niet nader te noemen Hifi gigant, aangezien reclame maken voor een niet sponsor op dit forum ten strengste verboden is.. Een kapitaal waard en mijn budget die ik weer had vergaard door mijn halve surroundsetje te verkopen zou daardoor opgeslokt worden.
Wat moest ik doen om zo goedkoop mogelijk (want audiofielen zijn natuurlijk wel goed, maar niet dom) die mooie Classé in huis halen, zonder concessies te hoeven doen aan de bron: de CD-speler of een platenspeler en toch binnen het budget te passen. Ik had al ooit een Mark Levinson 331 eindversterker verkocht om een auto te kunnen bekostigen, je moet toch ergens prioriteiten stellen en dus je budget goed uitkienen. Eisse is er goed mee in ieder geval.

Na herhaaldelijk gezucht en gekreun, toch maar weer achter de favoriete site hifi.nl geklommen om eens op zoek te gaan voor een alternatief voor de Classé. Deze paste gewoonweg niet binnen het budget.
 
Eenmaal aangekomen bij de merknamen van Hifi in Nederland door de geweldige zoekfunctie van Hifi.nl, viel mijn oog op de naam Plinius wat direct verbonden is met de importeur in Nederland: http://www.diest-audio.com/profiel.htm. Was Plinius niet het hifimerk, dat dezelfde organische rondingen had als de Classé qua design en qua innerlijke schoonheid die ronde vormen doorzette in emotie en muziek? Ik klikte heel doelbewust op die link. Getrokken door de eenvoud van de site van Van Diest ging ik op zoek naar de Plinius met de afgeronde hoeken. Daar was hij dan. De geïntegreerde versterkers van Plinius in principe verkrijgbaar in 2 smaken, de 9100 die qua wattage minder sterk is (een understatement) en de 9200 geïntegreerde versterker. Voorts ook de P8 voorversterker en de M8 eindversterker. Deze laatste reikten (bijna helaas) tot het budget van de Classé en dus jammer genoeg niet aan mij besteedt.

Mijn enthousiasme drong erop aan om eens per mail te reageren en Han van Diest eens de vraag te stellen of ik de Plinius 9200 op mijn KEFs mocht beluisteren.
Die nacht waren de nachtmerries en hobbelpaarden uitgebleven en ik ging de volgende ochtend met goede moet naar mijn werk.
Meteen een mailtje van Han. Ik kon een afspraak maken met José. Dus meteen
bellen met die vrouw, dacht ik. Vreemd genoeg is José niet de vrouw van Han dat ik in eerste instantie dacht, maar zijn reparateur en degene die ook langs huis kwam met apparatuur om te demonstreren of te verkopen.
Tijdens het inlezen over deze versterker vielen een aantal zaken op, die mij enorm bevallen in muziek. Namelijk het buizenkarakter, waarmee de transistors speelden en de kracht toonden met, zoals van Diest het omschrijft op zijn site, een bepaalde finesse, waarmee de Plinius zijn werk deed. Twee belangrijke zaken, waar ik me wel in kon vinden in een versterker. En dat is vrij ironisch uitgedrukt.

Daar ging de bel. José op de stoep met een grote doos gevuld met versterker. Na kennismaking werd de doos geopend. Tot mijn verbazing zag ik nog géén versterker, maar nóg een doos. 2 dozen om het apparaat te beschermen, dat had ik nog nooit gezien! De tweede doos werd geopend en in het zachte schuim (soort van matras) zag de Plinius het licht weer na een lange reis vanaf het zuidelijke halfrond. José verzorgde de complete aansluiting, wat eigenlijk rechttoe rechtaan was: stekker in het net en de interlink op de RCA ingangen van de Cd. Luidsprekers aansluiten en spelen maar. José had ook maar even een bron meegenomen om mijn gemis een beetje aan te vullen, want de opgesnorde draagbare Lenco Cd-speler voldoet natuurlijk niet op een High-End installatie.
De bron werd betiteld als Atoll CD-100, zwaar gemodificeerd. Ook in het lijstje van Han van Diest.
(Deze heb ik bij de Plinius mee gekocht, maar door zijn overanalytische karakter, heb ik later voor een Consonance Droplet CDP-5.0 gekozen).

Daar was hij dan! De ronde vormen van de Plinius werden zichtbaar in de door mij gekozen kleur geborsteld en geanodiseerd (een oppervlaktebehandeling voor) aluminium. Hij is overigens ook verkrijgbaar in gewoon "ordinair" zwart. Wat een subtiel apparaat. Geen onhandelbare grootte, niet dik, geen uitstekende delen waar je aan zou kunnen bezeren tijdens eventueel vervoer of tijdens het strelen als een lief huisdier, heel strak, een hoge afwerkinggraad met een apart blauwe onder- en achterkant en handvaten aan diezelfde blauwe achterkant . Dat laatste is natuurlijk zeer gebruiksvriendelijk, maar nog belangrijker: esthetisch verantwoord.
Handgrepen aan de voorkant heeft voor mij iets onaantrekkelijks. Ik kan me voorstellen dat mensen er door gecharmeerd worden, maar het is "not my cup of tea". Het totale handvaten design is, voor wat mij betreft, niet meer van deze tijd. Helaas denken sommigen hier anders over zoals onze welbekende audiofiel. Ieder zijn smaak zeggen ze weleens, al heb ik stiekum toch de neiging om eens een Classé van Audiofiel te kopen. Al is het alleen maar voor de heb en het aansturen van mijn DIY project: de RD Kenius (afgeleide van KEF en Plinius), want zeg nu zelf 675 Euro voor een Seventy's is geweldig goedkoop!!!

Hoe ziet het geheel er uit? De voorkant omvat 3 subtiele, maar wel zichtbare draaiknoppen met een klein venstertje voor de ontvangst van de afstandsbediening signalen. Verder vallen natuurlijk die keurig afgeronde hoeken op. Ze maken de versterker minder dik en subtieler "en profile". Uitvoeriger bekeken valt de naam Plinius op aan de linkerzijde van het front, gefreesd in het dikke aluminium met door Plinius ontworpen fonts. Het oogt als een statement naar alle versterkerdesigns van andere merken. Zelfs Classé heeft moeite naast deze Plinius om overeind te blijven qua afwerking. Strak, maar elegant. Precies daar geplaatst waar het opvalt, maar niet hinderlijk fonkelt of links in een hoekje is gefrot, zoals bij veel merken. Ik vind zelfs nu het blauwe scherm van de Classé iets té. Qua design ben ik blij dat ik voor de eenvoud van de Plinius heb gekozen. Qua geluid zitten de twee merken vaak wel op één lijn.
Het is een Plinius en de naam hoort bij het ronde design. Zowel qua geluid als ontwerp.

Daar zat ik weer in diezelfde bank. Gespannen wat de Plinius met de KEFs ging doen. Gelukkig met het uiterlijk en de briljant mooie afwerking en bang voor een groot muzikaal fiasco. Zweethandjes langs de broek strijkend om de "linke" afstandsbediening niet te laten vallen. "Link", aangezien deze zware jongen gebruikt kan worden bij de bestrijding van "Hooligans", maar dan met de subtiele gefreesde letters Plinius op de bovenkant. Een bijna ordinaire aluminium honkbalknuppel.
Hetzelfde geborsteld en geanodiseerd aluminium als de versterker, maar dan net iets dunner van materiaal. Daarom niet minder zwaar. Om de kracht door te zetten van de 3 knoppen op de versterker zelf, zitten er op de afstandsbediening ook 3 knoppen. Je reinste psychologie. Een waar perfect design. Niet schrikken, want het zijn drie volumeknoppen. 1 om het volume harder te zetten, 1 om het zachter te zetten en de grote verassing: de muteknop. Zowel de versterker als de afstandsbediening heeft een dergelijk schakelaar. Erg praktisch als je bedenkt dat de schakelaar voor de muteknop op de versterker zelf op de achterkant zit.

Het grote voordeel van deze versterker is dat je de voor- en eindversterkingsdeel apart kan gebruiken. Je kunt dus een aparte eindversterker erop aansluiten. Maar wat nog veel mooier is, je kunt er een aparte voorversterker op aansluiten. Ik zie de wenkbrauwen op dit moment fronzen. Wat is daar nu weer het voordeel van? Dat is vrij simpel. Tegenwoordig heb je op bijna iedere surround versterker een aantal pre-outs voor een eindversterker erop aan te sluiten. Je kunt dus gewoon de eindversterking gebruiken van je Plinius en je gewone frontspeaker in je hometheater set-up. Je hoeft geen kabeltjes meer te verwisselen of de volumeknop van een eventuele voorversterker op een bepaalde stand te zetten. Het volume wordt door het voorversterker deel op de surround versterker geregeld en je hebt de ideale stereo/HT mix of integratie.
Waardoor kan je zoiets bewerkstelligen? Door de eerder vernoemde Theatre Throughput natuurlijk! Gewoon een RCA ingang op de Plinius die je verbindt met de Pre-outs van de surroundversterker. Simpeler kan bijna niet. Je moet alleen niet vergeten een schakelaar aan de achterkant van de Plinius om te zetten om het voorversterkerdeel van de Plinius compleet uit te schakelen. Als dat gebeurt is, dan werkt er niks meer van het op de Plinius; het is een "doodgewone" eindversterker geworden.

De binnenkant

Om deze recensie te eindigen met een audioclimax, wil ik nu even iets dieper ingaan op de binnenkant van de 9200. Wat maakt deze Plinius namelijk zo speciaal qua technisch ontwerp? Aangezien ik ook niet alle technische aspecten ken van deze versterker is het volgende stuk van het Internet geplukt:
Co-designers Peter Thompson en Gary Morrison hebben een uniek circuit ontworpen voor hun versterkers. Een conventionele versterker gebruikt een mix van PNP en NPN transistors die in tandem handelen, waarbij elk een Wavevorm behandelen.
De Plinius echter gebruikt een asymmetrisch ontwerp dat alleen werkt met NPN transistors. Deze klinkt volgens Plinius het beste van de twee. Dit ontwerp gekoppeld aan grote stoomvoorzieningen (de ringkerntrafo) produceert een zoet en erg geraffineerd geluid dat opvalt in elk component dat uit handen komt van Plinius. Je zult genieten van een betrokken en niet-vermoeiende karakter van de Plinius apparatuur, maar deze is zeker wel rijk aan details en resolutie.

Tot zover de techniek en nu dan mijn eigen ogen en oren maar weer:
Na het openen van de Plinius, zie je onderin één moederbord, waaraan de RCA-in- en uitgangen zitten en ook de 2 x 4 uitgangen voor de luidsprekers. Niet voor A/B speakers, maar om te biampen met 1 dezelfde versterker. Vreemd, maar het levert zeker mooie plaatjes op qua geluidsbeeld.
Een enorme ringkern trafo siert de voorkant van de printplaat van de Plinius. Daarboven zit een tweede printplaat, waaraan de source record selector, source selector en volume zit. Ook bevat tevens deze bovenste printplaat, de uitstekende Phono stage, waar Plinius bekend om staat.
De Phonostage van de Plinius kan MM (Moving Magnet) omzetten in een versterkt signaal, maar tevens door een jumper (zwart blokje dat stroom geleidt; een verbindingsdraadje, waardoor je zelf het circuit kan bepalen) in de versterker zelf om te zetten kan je een MC (Moving Coil) platenspeler op de Plinius aansluiten. Er zit zelfs een groundlift schakelaar op. Dan kan je zelf bepalen door een schakelaar op de achterkant van de versterker of je de platenspeler aardt aan de versterker. Dit kan aanzienlijk schelen in het ruisniveau. 

Wat meteen opvalt na het openen van de 9200, is de netheid, waarmee de vele componenten gesoldeerd zijn en allemaal gebaseerd op een natuurlijke eenvoud van ordenen. De versterking transistors zitten voor het linkse kanaal uiterst links en voor rechts vice versa. Een uiterst complex geheel qua elektrotechnisch ontwerp, maar door eenvoud makkelijk te herkennen componenten die logisch zijn geplaatst.
Geen draden die elkaar kruisen om mogelijkerwijs interferentie te veroorzaken binnen de versterker of vreemd geplaatste zélfs overbodige componenten. Neem zelf een kijkje op de foto van de "naakte" 9200 in het vervolg van deze thread.

De Plinius beluisterd

De eerste klanken vallen. De versterker is aangezet middels een zwarte aan/uit knop op de achterkant van de 9200. Een eenzaam blauw ledje aan de voorkant van de versterker begint zachtjes te knipperen. Heel subtiel gaat het feller branden en even verfijnd als deze oplicht, verdwijnt ook weer het blauwe licht. 10 Seconden duurt het volgens specificaties dat de versterker zijn componenten laadt met stroom. Een eeuwigheid duurt het voor de audiofreak die smachtend zit te wachten op die eerste klanken. Een dergelijk ledje zit ook op de afstandsbediening en licht op wanneer je een knop indrukt. Evenals op de versterker.
De eerste klanken vallen... niet. Ze blijven gewoon staan. Rechtop als een huis en sterven af in een rustige gloed. Die eerste tonen vallen erg goed in je oren. Die Eels CD is een waar meesterwerk: Daisies of the Galaxy. Een voor mij herkenbaar geluid in een nieuwe jas (de KEF sound), waarbij de goede plaatsing en diepte opvallen.

Gelukkig valt als eerste op, dat de KEF speakers het ontzettend goed doen met de Plinius. Voor het eerst luister ik niet meer naar mijn KEFs. Ik luister naar muziek! De Denon AVC-A1SR die de voorganger van deze Plinius is, als ik de vergelijking mag trekken, zet een plat geluidsbeeld neer. Een gewetenloos surroundbeest, dat zich niet stoorde aan de subtiliteit die werd gevraagd, mocht hij op stereo mode staan. Ik bedenk nu pas eigenlijk dat je nooit een surroundversterker mag vergelijken met een stereo versterker. Ze zijn gemaakt waarvoor ze voor bedoeld zijn. Een CD moet je ook niet draaien in een DVD-speler. Maar goed, je moet ergens je referentie hebben.
Het eerste kippenvel gaat over mijn ruggengraat en daar is het teken van acceptatie. Het hoeft daarvoor niet eens luid te gaan om dat gevoel te krijgen, integendeel. Als een audiosysteem geen overtuigingskracht heeft op laag volume, ontneemt het je luistergenoegen. Veel audioliefhebbers willen of kunnen niet op  hoog volume luisteren. De volle 115 dB die de KEFs kunnen produceren zijn zo dus nog nooit behaald.

De transparantie en tonale doorzichtigheid, waarmee de KEFs een concert weergeven van Vivaldi in de koude winter, die gedetailleerdheid, zwaar neigend naar het analytische in de positieve zin van het woord, de robuustheid en resolutie heb ik nog nooit vernomen. Ik vergeet de Plinius totaal en geniet van de geluiden rondom me heen, zonder het door mij inmiddels vergeten "surroundsound DST 10.2" zoals de Expert reclame ons mag doen geloven dat het de ultieme ervaring zou zijn. Het surround gevoel kan je ook creëren met maar 2 speakers met een simpel, maar goed opgenomen Cd-tje. Uiteraard moeten wel alle componenten het op die manier kunnen weergeven.
Neem als voorbeeld de CD van Madonna, The Immaculate Collection. Er zit daar zoveel langszij geluiden in. Trommeltje rechts, tingeltjes uiterst links, stem upfront, stem diep, zelfs enkele meters achter de gordijnen die achter mijn speakers hangen en tangeltjes om nog maar te zwijgen over het "gepande" geluid aan het begin van een bepaald nummer van deze muziekkunst. Je ziet een "8" in een oneindige configuratie gecreëerd worden in 3D vorm bij nummer 2 Lucky Star. Dat is genieten van een waar meesterwerk, geluisterd op een "doodgewone" Plinius 9200.

Nieuwe componenten, nieuwe geluiden

Inmiddels heb ik de KEFs vervangen door iets meer audiofiele speakers, de Usher CP-8571. De bron, de Atoll CD-100 is inmiddels vervangen door de enorm muzikale Consonance Droplet CDP-5.0 CD-speler. Uiteraard als je een Plinius bezit ontbeert een platenspeler natuurlijk niet: een Clearaudio Emotion. Bovenstaande recensie lijkt ineens een understatement als ik met deze speakers luister. Helaas heb ik deze nog maar een paar weken en ze staan in te spelen op de Plinius, dus deze kan ik helaas niet meenemen in deze recensie. Maar houd dit van me te goed, want deze jongens van 123 cm hoogte, zijn een bijna perfect huwelijk met de Plinius. Wat ik tot nu toe heb gehoord (ik heb de Plinius meegenomen voor het kopen van de Ushers om te kunnen bepalen of het geen mislukt huwelijk zou zijn) de afgelopen week, houd ik jullie een recensie tegoed van mijn nieuwe Ushers.

Negatief

Wat mij opvalt aan dit soort versterkers is niet alleen de geluidskwaliteit, maar ook het niveau, waarmee ze zijn afgewerkt. Dat gebogen aluminium, dat gefreesde merknaam op de frontplaat en in de afstandsbediening. Zijn er nu dan geen negatieve zaken te vinden over deze versterker?

Geluid is heel persoonlijk. De Plinius heeft mij geraakt daar waar het eigenlijk niet kan. Daar voorzie ik voor mezelf geen beperkende factoren. Alles is in balans.
Het enige negatieve waar ik me wel aan kan storen is de afstandsbediening die per se goed gericht moet blijven op de versterker om het volume te veranderen. Er hoeft maar een kleine plant op tafel te staan tussen die zware bedieningspaneel en de versterker en het gaat mis. Het geluidsniveau gaat zeker verfijnd harder of zachter, maar breek me niet de bek open over hoe vaak ik die knop daarvoor moet indrukken.
Mocht ik teveel technische bewoordingen gebruiken, in gewoon Jip & Janneke taal: de afstandsbediening reageert niet altijd naar behoren als je niet goed richt naar de versterker.

Maar kan dat mijn pret drukken? Nee hoor. Voor het opzetten van vinyl, wat een heel ritueel is, kan ik met de hand de volumeknop op de gewenste stand zetten. Idem geldt voor mijn aangeschafte bron de Consonance Droplet CDP-5.0, waarbij het nog langer duurt om muziek uit te krijgen dan uit de Clearaudio Emotion platenspeler.
Wat ook negatief benaderd kan worden is de stand-by knop. Je hebt op bijvoorbeeld de source selector een stand-by staan.  De aan/uit knop zit zoals eerder aangegeven op de achterkant. De versterker staat dus in principe altijd stand-by. Dus je moet altijd stroom betalen om de versterker op temperatuur te houden (wat ook het beste is voor de versterker naar zeggen van Plinius). Gelukkig is deze powerconsumptie niet erg hoog, dus dat kan wel loslopen. Maar voor sommige mensen kan dit van belang zijn. Vandaar dat ik het even noem als eventueel negatief punt.

Conclusie
Quote van Plinius, het audiobedrijf:

Music is more than a series of tones - music is the heart, the soul, the power of emotion. Music is essential to our wellbeing.

Wat voor passie zo een versterker kan brengen is ongehoord. Ik heb diverse merken gehoord van 5000+ euro, die de 9200 niet kan evenaren qua muzikaliteit. Maar zeker wel qua technische specificaties!
Maar luistert er iemand naar het ruisniveau van een versterker? Hoort die HT-forummer de dempingswaarde van de versterker? Is er een audiofreak die zich druk maakt of de bassen wel strak genoeg worden geproduceerd? Is er een geluidsnerd, die zich druk maakt om het niet verdubbelende wattage bij de halvering van de impedantie van de versterker?
Neen. Niemand maakt zich druk om deze technische dimensies, wanneer men de Plinius' klanken hoort. Dit is geen versterker, die je zondermeer bij de middenmoot kan plaatsen. Deze versterker maakt muziek en is daardoor toegankelijk voor de echte muziekliefhebbers. Niet de specificatiemonsters die al huiveren van 300 watt aan 4 ohm. De ware highender verdient deze versterker in zijn/haar audiomeubel. Een waar genot om naar te kijken, maar zeker om naar te luisteren. Je zit voor de rest van je leven vast aan dit sublieme geluid, waarbij design de essentie weergeeft van de muziek die deze kan produceren. Het is een Plinius en die naam is één met het ronde design en het ronde geluid (maar niet te té rond). Met dit statement zou Plinius zeker niet misstaan in de Wikipedia.

Specificaties Plinius 9200 Integrated

Power:   200 Watts RMS per channel into 8 Ohms. Both channels driven from 20Hz to 20kHz at less than 0.2% total harmonic distortion.
Frequency Response:   20Hz to 20kHz ± 0.2dB, -3db at 5Hz, -3db at 70kHz.
Distortion:   Typically <0.05% THD at rated power, 0.2% THD and IM worst case prior to clipping
Saturation:   300 Watts per channel or greater into 4 Ohms.
Current Output:   40A short duration peak per channel. Fuse protected.
Slewing:   50V/us.
Hum & Noise:   90dB below rated output 20Hz to 20kHz unweighted.
Input Sensitivity:   300mV RMS for rated output at 1kHz. 1.5mV RMS on Phono low gain setting. 0.75mV on Phono high gain setting.
Input Impedance:    47k Ohms
Input Overload:   5V RMS.
Phono Stage Gain:   66dB on high gain setting, 60dB on low gain setting (Phono Input To Pre-Out).
Rated Pre Out Level:   1.5V RMS into 47k Ohms or higher. Maximum 6V RMS into 10k Ohms or higher.
Pre Out Source Impedance:   Typically 1.5k Ohms.
Pre Out Minimum Recommended Load:   47k Ohms.
Tape Output Level:   190mV at 200 Ohms. Tape loop muting at 5V RMS input.
Dimensions:   Height 120mm (4.75"), Width 450mm (17.75"), Depth 400mm (15.75"), Weight 14kg (30lbs).
Warranty   7 years

Prijs:
Plinius 9200: 3700 euro adviesverkoopprijs

Gebruikte Hardware: •   Atoll CD-100 / Consonance Droplet CDP-5.0 Cd-spelers
•   Clearaudio Emotion platenspeler
•   KEF Reference model 3.2 / Usher CP-8571 luidsprekers
•   Kabels en accessoires: MIT MH-750 Plus speakerkabel, Jumbo transrotors, DIY interlink

[Peerless Monster]

De "naakte" 9200...

[Peerless Monster]

Bovenkant en afstandsbediening

[Peerless Monster]

De achterkant

[Peerless Monster]

Geen reflecties op het aluminium...

[Peerless Monster]

en meer foto's

[VlisChris]

Heb mijn vorige post maar verwijderd. Stond zo midden tussen jou eigen posts
Gigantisch verhaal zeg
Ga het binnenkort maar eens helemaal lezen. Begin is alvast veelbelovend.

[Peerless Monster]

Heb mijn vorige post maar verwijderd. Stond zo midden tussen jou eigen posts
Gigantisch verhaal zeg   
Ga het binnenkort maar eens helemaal lezen. Begin is alvast veelbelovend.

Het is bijna een slecht novelletje volgens mijn vriendin...
Suc6 ermee.

Bedankt voor het verwijderen van je posts . Was nog bezig met het plakken van foto's.
Ik vroeg me ook al af waar jouw post was, want ik mistte hem al...

Grtz.
Rens

[VlisChris]

Nieuwste Novel:
De Plinius en de verdwenen post. Geschreven door Peerles Monster
Wanneer komt die in hardcover uit?

[Peerless Monster]

Nieuwste Novel:
De Plinius en de verdwenen post. Geschreven door Peerles Monster 
Wanneer komt die in hardcover uit?

Wordt waarschijnlijk toch niet gekocht

[gast2018]

Ik ken geen Plinius en wil hem liever ook niet kennen Het is helaas boven mijn budget maar je verhaal is subliem, een beleving, er is liefde dat is duidelijk!!!!

Daarnaast wil ik je naast deze post ook complimenteren met je stijl. Je geeft vaak duidelijk je mening over producten. x is niks omdat... y is klote omdat..., daar is in deze wereld en met name in deze bizz vaak ernstig gebrek aan. Alles heeft 4 of 5 steren................

pure poëzie, mooi, mooi, erg mooi

[blue-eyes]

Inderdaad leuk geschreven, leuk om te lezen. Soms in spreektaal en soms in te populaire woorden (eerste alinea goed, de tweede direct mis: toko bijvoorbeeld).. Ik ben nu even kritisch omdat Rens ook nog wat aspiraties heeft voor een hoger plan


Maar voor dit forum ver, ver boven het gemiddelde! Mocht je hier blijven schrijven, je stijl niet veranderen

[Peerless Monster]

Wow ik schrik even van de "kritische lof".
Dank jullie wel. Leuk om te lezen dat je het leuk vind.
Ik denk dat Eisse precies de spijker op zijn kop slaat dat het soms in spreektaal is geschreven (ik ben ten slotte Brabander en dit forum is niks anders van mij gewend) en soms (misschien te vaak) populaire bewoordingen.

Ik gebruik overigens toko om eens wat anders te gebruiken dan winkel. Teveel dezelfde woorden gebruiken in 1 zin of alinea is namelijk vermoeiend om te lezen. Vandaar mijn spel in woorden...

Ik ben nu even kritisch omdat Rens ook nog wat aspiraties heeft voor een hoger plan

Dat gaat denk ik niet door of zo...
Ik heb mijn 2 emailadressen mijn recensie proberen op te sturen, maar niet gelukt denk ik, aangezien ik nog steeds geen antwoord heb gekregen van Mark van Hifi.nl (ik krijg ook elke keer errors als ik hem probeer te mailen...).
Vandaar dat een iets of wat aangepaste versie hier bovenaan staat. Dit "was" mijn recensie voor hifi... Maar voor mij mag het nu wel de publiciteit in, aangezien "hifi.nl" toch niet lukt op 1 of andere manier...

Het is helaas boven mijn budget maar je verhaal is subliem, een beleving, er is liefde dat is duidelijk!!!!

Sowieso wie een Plinius heeft gaat ook voor liefde voor het apparaat. Een streling voor het oog, maar uiteraard ook voor het gehoor .
Bedankt voor je compliment.

pure poëzie, mooi, mooi, erg mooi

Het overkomt je. Ik vind persoonlijk (aangezien ik niet echt een schrijver ben), dat bijvoorbeeld een Patrick velen malen beter nog schrijft... DIe kan het briljant mooi onder woorden brengen... Misschien onderdeel van zelfkritiek...
Ik vind jouw bewoordingen van lof ook briljant omschreven en zulke woorden doet een mens goed.
Ik schrijf niet meer voor hifi, maar voor htforum.nl

[)p(]

De liefde voor de plinius spat inderdaad van het scherm af hier tijdens het lezen van je stuk 

Heb je nog overwogen om de plinius cd speler te beluisteren. Esthetisch zou het in iedergeval een mooie combo zijn met je versterker. ( Ik vind persoon lijk dat design van de droplet wel erg over de top )

peter

[Peerless Monster]

De liefde voor de plinius spat inderdaad van het scherm af hier tijdens het lezen van je stuk   

Heb je nog overwogen om de plinius cd speler te beluisteren. Esthetisch zou het in iedergeval een mooie combo zijn met je versterker. ( Ik vind persoon lijk dat design van de droplet wel erg over de top  )

peter

Hoi Peter,

Het probleem is eigenlijk het volgende:
Plinius werd geimporteerd door van Diest in Nederland.
Maar onverhoopt is die samenwerking stop gezet. Men had nog wel ten tijden dat ik de 9200 had gekocht een CD-101 staan, maar dan in het zwart. Ik ben geen zwart liefhebber, dus vandaar geen Plinius CD-speler.
De Droplet is ook briljant en ook nog een stukje goedkoper. Ze passen op zich wel aardig bij elkaar aangezien ze beiden van aluminium zijn gemaakt.
Een echte hifi-liefhebber maakt het natuurlijk niet uit dat je verschillende merken hebt staan.

Van oorsprong is Plinius dus alleen maar een versterker gigant en per toeval hebben ze nu ook een CD-speler op de markt gebracht.
Ik vond hem iets of wat te duur nog. Ik plaats de Classé namelijk hoger en die heeft ongeveer hetzelfde design.
De Droplet speelt overigens beide weg volgens de importeur, dus ergens misschien wel een goede keus gemaakt. Vooral de Russische buizen in de Droplet zijn echt top!
In de HVT van deze maand staat de Droplet ook.

Maar stel dat ik een Plinius tegen het lijf loop voor een goede prijs, dan koop ik hem d'rbij. Uiteraard in de alu looks...
Enig id waar?

Grtz,
Rens

[DA BoSS]

Wow ]

Ben jij:

1. Homerus?
òf
2. ben je op zoek naar een nieuwe werkgever?


Gaaf stuk man, 'entertaining' piece of work 

PS Ik vind het een rare naam voor een vrouw, Plinius, maar wil der na je lyrische review heel graag ontmoeten...

[Peerless Monster]

PS Ik vind het een rare naam voor een vrouw, Plinius, maar wil der na je lyrische review heel graag ontmoeten...

Ben jij:

1. Homerus?
òf
2. ben je op zoek naar een nieuwe werkgever?

Dit was eigenlijk voor een recensie voor hifi.nl bedoeld.
Maar ik heb er
A. Nog geen reactie op gehad.
B. Misschien dat de mailings die ik heb verstuurd niet zijn overgekomen.
Het emailadres van Mark van Hifi.nl geeft constant errors en ik krijg ik mail terug.

Jammer maar helaas denk ik dan. Dan heeft het HTforum maar de primeur.
Bedankt voor je compliment.

Heb er wel 3 avonden over gedaan.

Grtz,
Rens

[garmtz]

Ik las het volgende op een forum:

Extracted (without permission) from May 2004 review in HiFi News:
"I found many problems wit the sound judged when using the established references. The upper and mid was in my view forward and wiry in an 'old fashioned' manner while the lower mid showed a thickened almost boxy quality together with a lack of clarity in this region. The treble showed a gritty emphasis: metallic transients were exaggerated such that they jumped out of the mix while vocal sibilants were distinctly slurred.

In the bass, I felt it lacked sufficient definition and was considered soft and lacking in dynamics, this clearly pointed up by the Naim warhorse.

Image depth was plain average while a certain dryness made the reproduced acoustic sound as if lacking in richness and spaciousness. Focus was rated below average, constrained partly by the out-of-image quality to the treble. This latter effect I believe was also destructive to the sense of rhythm, where this amplifier sounde noticeably downbeat, slower-paced and with significantly below average timing."

MC goes on to comment that "the sound did not old the listener's attention", was "a tad light and bright" and "lacked gravitas and a proper foundation for bass balance". Resolution of detail was described as being "just average".

Not a very flattering subjective review! Which probably explains why Plinius did not list it on their website.

The lab report was not as "condemning" - the few negative observations being limited to "running quite hot" and "high frequency distortion potentially requiring testing before use with wider bandwidth programme such as SACD".

I hope that helps...

Ach, zijn allemaal natuurlijk maar opinies...      Kun jij je wat voorstellen bij dit oordeel Peerless...? 

[Peerless Monster]

Ach, zijn allemaal natuurlijk maar opinies...      Kun jij je wat voorstellen bij dit oordeel Peerless...?

Ik kan me dat heel goed voorstellen. Het schijnt dat de inwerk periode maanden lang duurt.
Ik verdenk ook van Diest ervan dat ze mijn apparaat gewoon verkochten als een demo. De doos was namelijk al open. Ik ga daar niet van uit.
Mijn inspeeltijd heeft maar heel kort geduurd en hij werd wel wat beter, maar niet zoals wordt aangegeven overal op het net.
Maar goed ik denk dat deze persoon:
A. zijn versterker niet heeft ingespeeld
B. verkeerde bron gebruikt (ik weet niet welke). Ik vond het geluid met de Atoll ook erg dynamisch. Te veel hoog. Maar nooit distorion of iets dergelijks. Maar nu met de Droplet staat hij enorm zijn mannetje.
De Plinius is gewoon heel erg gevoelig met wat je ervoor hangt en ook kabels maken heel erg verschil.
Bij deze versterker hoor je het verschil in powercords heel erg goed, maar ook het gebruik van een interlink.
Hier hoor je het verschil tussen een Ixos 104 (instapmodelletje) en een gewone dropveter. Maar al helemaal met duurdere kabels. Het is werkelijk niet leuk hoeveel kabels ik inmiddels al heb geprobeerd zoals betuigd in de vele verkopen van kabel. Heb er nu geloof ik Jackson achterhangen en dat gaat ok. Heb nu bij Fikszo de MIT 330 S2 besteld. Dus ben benieuwd wat dat geeft. De Harmonic Technology is niet doorgegaan. Ik wacht nog steeds op mijn geld terug....
C. Verkeerde speakers gebruikt die niet huwelijken met de Plinius. Kan ik me wel voorstellen, hoewel ik al verschillende speakers erop heb gehoord. Ik vind Jean Marie Reynaud heel bruin klinken bijvoorbeeld op Plinius.
De versterker is zo neutraal dat ie gewoon laat horen hoe de andere componenten zijn en dat is een nadeel denk ik. Durf er niet teveel over te oordelen over bovenstaand stuk, maar het is nu eenmaal de perceptie van een mens. En dat zijn we nu allemaal. Daarom hebben we denk ik ook niet allemaal dezelfde spullen staan. Dan zou dit forum ook niet bestaan .

Swa. Ik zou zeggen kom maar eens luisteren Garmt. Misschien is dit een merk om te importeren in Nederland, want volgens mij zijn ze nu importloos hiero en dat verdienen ze niet. Vandaar ook mijn begin dat dit een uitstervend versterkermerk is in Nederland...

[bmateijsen]

Swa. Ik zou zeggen kom maar eens luisteren Garmt. Misschien is dit een merk om te importeren in Nederland, want volgens mij zijn ze nu importloos hiero en dat verdienen ze niet. Vandaar ook mijn begin dat dit een uitstervend versterkermerk is in Nederland...

Ik zou het moeten beluisteren voordat we die beslissing maken. Daarnaast gaat het dan om meer dan 1 component in het totale assortiment en ook hoe de componenten over de totale linie verdeelt zijn. Any way... je begrijpt dat gaat niet over 1 nacht ijs...

[Peerless Monster]

Ja dat snap ik Bjorn, maar het zou niet misstaan in jullie assortiment.
Kwaliteit/prijs verhouding is buiten gewoon.
Veel goedkoper met zijn organische vormen dan Classé (scheelt echt veel) en qua klank wijken ze niet veel van elkaar.
En ze hebben ook grote eindbakken zoals Krell, ML, Classé, Pass Labs, enz.

Je zou eigenlijk eens met van Diest moeten opnemen waarom ze Plinius niet meer voeren in hun assortiment (volgens mij
vanwege het feit dat Plinius zijn prijzen naar boven aan het aanpassen is).

Ehm en Peter die nu een CD-101 heeft besteld heeft de enige CD-speler in het assortiment van Plinius besteld.
Ook hij gaat voor een SA101 geloof ik als eindbak (of ik vergis me even). Allemaal naast elkaar zetten en luisteren.

Grtz,
Rens

PS Ook jij bent van harte uitgenodigd.

[DA BoSS]

Ach, zijn allemaal natuurlijk maar opinies...      Kun jij je wat voorstellen bij dit oordeel Peerless...? 

Ik heet geen Peerless, maar ligt dit niet 'simpelweg' aan een 'bad match' met de kamer accoustiek (eigenschappen) en/of een 'bad match' met de rest van de componenten (speakers, versterking, bron, kabels)

Mijn persoonlijke ervaring is dat hoe hoger in de markt, hoe kritischer een goede match met de rest van je componenten word...

[Peerless Monster]

Mijn persoonlijke ervaring is dat hoe hoger in de markt, hoe kritischer een goede match met de rest van je componenten word...

Tsja dat lijkt me ook, maar alles wat ik er op gehoord heb klinkt goed, maar anders. Ieder componentje heeft zo zijn voordelen, maar nadelen. VOoral met kabels hoor je dat errug goed. Schrok ervan dat een Powercord zoveel kon uitmaken. Echt meer dan een luidspreker kabel tot nu toe heeft gedaan...

[DA BoSS]

Schrok ervan dat een Powercord zoveel kon uitmaken. Echt meer dan een luidspreker kabel tot nu toe heeft gedaan...

dat moet bijna wel op je 'bron' zijn geweest ipv la belle Plinius

[Peerless Monster]

Nee op de Plinius. Daar is hij absoluut gevoelig voor schijnt...
Ik ervaar het niet als een nadeel, maar je kan het verkeerd matchen.
Ik heb er nu een Consonance achterhangen en dat gaat geweldig!