Meet & greet/shootout/luistersessie bij Audio Cube in Utrecht

[garmtz]

Thanks Erik!   

Ik moet echt zeggen: als ik met weemoed zou denken aan de Aitossen had ik wel mijn Chords verkocht. Zo ben ik, dat weet je... 

[Richi]

Ben zo benieuwd wat het gaat worden morgen!   

Groetjes en veel plezier toegewenst,
Richard

[reMC]

Garmt, kan jij Roger Waters meenemen? Ben ik vergeten.

[Jiri]

Water(s)....
Ik neem wel een fles wijn mee..

Tot straks,
Jiri

[garmtz]

Garmt, kan jij Roger Waters meenemen? Ben ik vergeten.

Kan ik niet meer meenemen, ga vanaf mijn werk... Zou Wilco die niet hebben..?

[reMC]

Woej, dat was weer een leuke ervaring met wat mij betreft leuke/goede uitkomsten.

Verslag komt er vanzelfsprekend aan maar niet nu..1.5 uur geslapen vanacht..ik had inderdaad de trein gemist dus bleef in Amsterdam slapen (bij Proprius). Toen nog maar even uitgeweest  en vanochtend om 7 uur weer opstaan..

Komt er aan dus...

[Jiri]

Woej, dat was weer een leuke ervaring met wat mij betreft leuke/goede uitkomsten.

Verslag komt er vanzelfsprekend aan maar niet nu..1.5 uur geslapen vanacht..ik had inderdaad de trein gemist dus bleef in Amsterdam slapen (bij Proprius). Toen nog maar even uitgeweest  en vanochtend om 7 uur weer opstaan..

Komt er aan dus...

Oei....da's balen voor je...
Ik hoop dat je er niet al teveel last van hebt vandaag..

Groet,
Jiri

Beeldverslagje komt zo direct..

[Jiri]

Goed allereerst dan t verhaal in beeld.
Ik zal hier nog niets vertellen over hoe het allemaal klonk daar in Utrecht. Dat komt later als ik wat meer tijd heb.

Gisterenavond bij Wilco van Audiocube een versterker shootout tussen een 47labs, en een door Garmt en mij meegenomen Chord en Job.
Die shootout vond plaats in de luisterruimte op de bovenste verdieping.
Hier zitten links ReMC en rechts Gamtz naar de Chord te luisteren.

[Jiri]

Wilco wisselt de Chord voor de 47labs Op-amp

[Jiri]

Links Garmtz en rechts reMC luisteren en poserend voor mij.

[reMC]

Links Garmtz en rechts reMC luisteren en poserend voor mij.

WAAAA

[Jiri]

Toen de Job versterker erbij.....

[Movievault]

Wat een mooie apparatuur en een lelleke .. ..   

Ben benieuwd naar de comentaren.

[Jiri]

Dit is de Op-amp versterker van 47labs...ook wel "Broodrooster" genoemd!

[R]

Altijd leuk zo'n fotograaf aanwezig...

[Jiri]

Tijdens de shootout, natuurlijk de onvermijdelijke discussies!

[Jiri]

Garmtz kon zich helemaal vinden in de theorieën van Cees Pel!

[reMC]

Tijdens de shootout, natuurlijk de onvermijdelijke discussies!

Cees Pel kon er ook wat van...

..Nee, die man weet gewoon heel goed te verwoorden waar hij naar zoekt. En inderdaad erg leuk dat hij Garmt begreep..daar Garmt net een iets andere manier van luisteren heeft dan bijvoorbeeld Wilco, Cees en ik. Details volgen later... 

[Jiri]

Shootout tussen het loopwerk van garmtz, de CEC en de 47lab loopwerkje

[Jiri]

Het loopwerk van 47labs en daarachter een buizenversterker van Sun audio

[garmtz]

*gaap*  Nog steeds niet helemaal wakker (was gisteren nogal laat geworden), maar hier dan een poging tot een verslag...  

Rond een uurtje of half acht kwam ik na een treinvertraging aan bij Audio Cube. Ik was al eens in de 'zaak' (eerder gewoon een woonhuis met een huiskamer en aparte kamer boven die dienst doen als luisterruimtes) geweest, dus kende Wilco (eigenaar van Audio Cube) ook al een klein beetje. Doel van het bezoek was zoals al grondig besproken in deze thread het enerzijds beluisteren van de producten van Audio Cube, alsmede een 'shootout' tussen Chord SPM 1200E, Job Stereo en 47 Labs versterkers en tussen een gemodificeerd 47 Labs CD-loopwerk en mijn 'standaard' CEC TL-2x CD-loopwerk.

Begonnen werd boven, waar bij mijn binnenkomst al Jiri, reMC en Wilco zaten te luisteren (Jiri al pizza etend, reMC staand achter de luisterplek). Later kwam Cees Pel, die 47 Labs modificeert en maker is van de Sonatine speakers er ook bijzitten. De Chord stond te spelen op Harbeth PL3ES mini-monitors (die gedurende de luistersessie een extreem goede 'tool' bleken te zijn voor het aanduiden van versterkerverschillen, al met al een heel fijne en rustig klinkende speaker die weinig fouten maakt in zijn weergave, hoogstens iets beperkt is). Als bron deed een Accuphase CD-speler dienst en als voorversterker een 'Silver Rock' passieve dual-mono voorversterker.

Ik had aardig wat CDs meegenomen, dus we begonnen maar met wat luisteren. Ik wil erbij zeggen dat de prijzen van de versterkers sterk uiteenliepen. De Chord is nieuw €9000, de 47Labs Shigaraki (gemodificeerd) is €3000 en de Job is €1500.

Omdat het moeilijk is om op een absolute manier iets te zeggen over 1 bekend component in een onbekende set, schakelden we na wat nummers over naar de 47Labs Shigaraki. Zonder alle CDs individueel te bespreken, viel me de natuurlijkheid, relaxtheid, losheid en afwezigheid van kleuring op van de 'Shigi'. De versterker heeft 'kleur', en dan bedoel ik niet kleuring, maar tonale rijkheid. Die is wat mij betreft absoluut uniek in deze prijsklasse! Hierdoor was het niet moeilijk om de complete muziek in je op te nemen, zonder afgeleid te worden door de details. De waren er overigens in overvloed, alleen maakten de details een geïntegreerd deel uit van het geheel van instrumenten en stemmen en leken dus niet als 'effect' op te vallen. Over het algemeen vond ik persoonlijk de weergave iets 'soft' en konden stemmen mij niet zo boeien als op de Chord, die mij bijna tot tranen wist te dwingen met Tori Amos en Tindersticks. Dit kwam mede omdat de Chord naar mijn mening goed in staat is een stem compleet geïntegreerd en homogeen, maar zonder op precisie in te leveren, kan weergeven, waardoor zaken als lucht, vibrato en gewoon emotie op mij persoonlijk extreem goed overkomen. Nu moet gezegd dat ik daar erg op gepolariseerd ben, want ook niet voor niets luister ik naar elektrostaten, die deze eigenschap ook in zich hebben. Op de CD (Little Earthquakes, nummer China) van Tori Amos overigens, klonk de piano wel weer prettiger en natuurlijker op de 47Labs dan op de Chord. Het is echter de vraag of de heel lichte 'softheid' niet de piano gewoon prettiger maakte om te horen. Dit soort zaken zijn heel moeilijk absoluut vast te stellen, omdat het niet mogelijk is te weten wat er daadwerkelijk op de CD bedoeld wordt. Ook met een stuk koor (Miserere van Allegri) liet de Chord een enorm groot en precies beeld horen, waarbij je je bijna in de kerk waande. De 47Labs liet de stemmen iets groter horen, waarbij de galm om de stemmen meer bij de stemmen hoorde dan bij de ruimte. Bij de Chord was dit andersom. Ik kan nog meer vergelijkingen proberen te maken, maar we moeten er gewoon maar even over discussieren...  

De Job hoorden we eigenlijk maar heel kort, maar hier viel mij op dat bijvoorbeeld Tori Amos iets statischer en platter werd weergegeven. Iets minder leven en iets meer 'solid state' (iets 'grijzer'). De Job leek wel wat losser te klinken dan de Chord, maar met minder autoriteit. Eerlijk gezegd kan ik verder niet zo veel over de Job zeggen, misschien dat de anderen nog een toevoeging hierop hebben.

Al met al was ik nog wel blij met mijn Chord (vreesde namelijk het ergste van tevoren), vooral met stemmen en in zijn nauwkeurigheid, hoewel ik de absolute natuurlijkheid, kleur en losheid van de Shigaraki met instrumenten wel ook in mijn Chord zou willen terugzien. Zo blijft het allemaal toch een compromis...    Wel een compliment dat de Shigaraki mee kan komen met een versterker die 3x zo duur is en deze zelfs voorbijspeelt op een aantal punten.

In mijn volgende verslag meer over de shootout tussen CEC en 46 Labs...

[Jiri]

De speaker waarop geluisterd werd tijdens de loopwerkshoorout in de grote luisterruimte bij Wilco was een luidspreker van Sonatine, deze is open aan de achterkant.

[Erik van Voorst (in memoriam)]

Als jullie zulke prachtige reviews blijven plaatsen.......koop ik geen tijdschriften meer
kom maar op met meer tekst (en foto's ....top Jiri) ....ik smul ervan.....!!!!!!!

[garmtz]

Deel II... 

De hele groep verplaatste zich na de amp shootout naar beneden voor de CD-transport shootout. Hier deed de volgende apparatuur dienst:

- Sun Audio SV-2A3 Stereo Versterker (€2210), een single-ended stereo eindversterker op basis van de 2A3 buizen. Compleet 'hard-wired' klasse A zonder feedback. Vermogen 3.5W per kanaal.   
- 47 Labs Model 4716 Shigaraki CD Transport, gemodificeerd door Cees Pel (met contragewicht voor laserunit!), prijs onbekend.
- 47 Labs Model 4715 Shigaraki DAC, non-oversampling, 16 bit D/A omzetter, prijs onbekend
- Sonatine full-range speakers, open constructie, lees hier meer.
- Interlinks custom made door Ces Pel, 47 Labs 4719 luidsprekerkabels

Eenmaal gesettled op de bank, viel bij de eerste tonen mijn mond al open van verbazing. "Dit is gewoon analoog!", was ongeveer het enige wat ik uit kon brengen. Hoofdschuddend verbaasde ik me over hoe een 3,5 W versterker in godsnaam zoveel dynamiek kan ontlokken aan die speakers (o.k., ze hebben een gevoeligheid van 98 dB), hoe geraffineerd een non-oversampling DAC met antieke 16 bit D/A omzetters van minder dan €1 Euro per stuk kan klinken en hoe vreselijk dat 47 Labs CD-transport (ZWAAR gemodificeerd, dat wel) niet als een CD-transport klinkt, maar als een extreem goed schoongemaakte en verse LP en hoe vreselijk ruimtelijk, 'in de kamer', los en rustig de set klinkt. Gedurende het spelen van wat van mijn muziek kon ik gewoon absoluut niet stil blijven zitten, de muzikaliteit van de set is gewoon extreem aanstekelijk.

Maargoed, er moest ge-shootout worden...     Dus de digitale kabel verplaatsen van het 4716 transport naar de CEC TL-2x. Hmmmm... Dit klonk toch net iets statischer, minder ontwikkeld in het laag en minder geraffineerd in zijn klankkleuren en dynamische contrasten. Dit was alles met de puur gouden (!) digitale kabel waar Cees Pel 8 uur voor nodig heeft om te maken. Mijn eigen Audio Note AN-Vx digitale kabel gaf hier naar mijn smaak iets meer pit (vooral in de stem), maar ik miste ook wel behoorlijk wat in de laagweergave, het loskomen, de dynamiek... Met een wat betaalbaardere zelfbouwkabel was het wat mij betreft een gelijke strijd met de Audio Note, hoewel laatstgenoemde nog steeds wat 'grijzer' klonk (minder ontwikkeld). Maargoed, al met al stond ik nog steeds mee te tappen met mijn voeten, dus qua basis muzikaliteit gaf de CEC niet veel toe en waren de verschillen vooral duidelijk bij een direct vergelijk. De niet-gemodificeerde 47 Labs schijnt het niet te halen bij de TL-2x, dus ik hou het maar even bij mijn transport zo lang (moet ook zeggen dat ik er extreem blij en trots mee ben).

Maargoed, hoe klonk de Sonatine/47Lab/Sun Audio set nou precies? Ehhmm... Gewoon als muziek!!! Alle technische aspecten die ik kan verzinnen zijn hier gewoon aan ondergeschikt. Als je op de kast klopt van de Sonatine, denk je gelijk dat dat wel MOET gaat kleuren e.d., maar niets is minder waar! De bas is rijk, vol definitie en kleur en de speakers kunnen vrij hard spelen zonder in te boeten aan puurheid. Alle muziek die ik erop speelde van mezelf klonk gewoon geweldig en extreem aanstekelijk. Wow... Wat opvalt is dat de muziek niet uit de speakers komt, maar in de kamer is (een cliché, maar hier extremer doorgrvoerd dan ik ooit heb gehoord, de kamer WORDT de opnameruimte en gaat daar ook in sfeer volledig anders van 'aanvoelen'). De kast resoneert harmonisch en betrekt de hele kamer in zijn afstraling. Ook de achterzijde is open, wat een soort dipoolkarakter geeft. Ik herkende misschien hierdoor (en door het vrijwel filterloze, breedbandige ontwerp) ook wat van mijn elektrostaten: vooral het levendige, de snelheid ('het geluid is er gelijk, wordt niet gemaakt') en de 'presence' waren opvallend. Ook iets wat naar mijn mening vrijwel alleen elektrostaten doen is het tegelijkertijd goed weergeven van harde en zachte geluiden met minimale interferentie. De Sonatine doet dat ook uitmuntend.

Cees had ook net een nieuwe modificatie op de 47 Lab DAC gedaan (1 component veranderd!) wat gelijk een schokkend groot verschil gaf in geluidsbeeld, magie en betrokkenheid. Hij weet echt precies waar hij mee bezig is!

Al met al een prachtset en ik kan me voorstellen dat Wilco niet meer naar iets anders wil luisteren. ik kan nog wel even doorgaan, maar zal wat overlaten voor de anderen...

[reMC]

*ook gaap*

Zware avond maar vooral zware nacht gehad. Ik had het eigenlijk voor later gepland maar nu ik hier toch om mijn stageplek weinig te doen heb toch maar een poging tot mijn verslag. De reden van de shootout moge duidelijk zijn. Toch niet? Meer hierover vermeld Garmt in zijn eerste verslag hierboven, alsmede de gebruikte componenten.

We begonnen met de Chord. Ik moet zeggen dat deze mij toch wel verraste. Aangesloten op de Silver Rock had ik niet verwacht dat de Chord zo neutraal, snel en precies zou zijn, met inderdaad flink wat drive, voornamelijk opvallend in het laag. De transistor kon mij aardig tot de muzikale performance betrekken. Niet tot het geluid, maar tot de muziek. De Chord is dan ook alles behalve analytisch. Tegelijkertijd merkte ik al snel dat ik iets miste in de klankrijkheid. Het was absoluut niet vlak maar naar diepere harmonische structuren moest ik soms echt zoeken, zonder deze altijd te vinden. Na een switch door Wilco van Audio-Cube naar het broodrooster werden er veel dezelfde nummers geluisterd. En daar bleek het verschil voor mij persoonlijk al snel, terwijl "ik hoor nu al meer" in koor luidde door Garmt en Jiri. Naar mijn beleving kregen de instrumenten meer gewicht, werden nog net iets tastbaarder (dit doet de Chord trouwens ook enorm goed), de opnameruimte kon ik beter definieren alsmede de ruimte voor en achter mij en de artiesten. Het allermooiste vond ik dat dit waargemaakt werd met minder luistermoeite. Het is vanzelfsprekend, los, nog sneller en rijker en vooral dit laatste doet mij denken aan een goede buizenversterker. Hot issue was hierbij Garmt zijn 'luistermethode'. Dit lijkt eigenlijk heel veel op dat van mijzelf. We willen beide meegesleept worden in de muzikale performance zonder op het 'geluid' te letten. Maar zoals aardig bekend is heeft Garmt een zwak voor (vrouwen)stemmen. De Chord, en later bleek ook de Audio-Note, hebben bijvoorbeeld het vermogen om absoluut niet analytisch te zijn, snelheid en drive te verenigen maar toch die stem wat meer naar voren te brengen. Perfect voor Garmt, want de stem klinkt wat luider en is misschien wat emotioneler. Voor mij gaat dit echter ten koste van andere kwaliteiten. Bijvoorbeeld klankrijkheid, ook in de stem wordt deze op de Chord meer ontbeert (juist woord?) dan op de 47labs. Ik begrijp wél precies wat Garmt bedoelt, precies! Want de stemmen uit de Chord grijpen je, fluisteren in je oor, staan dichterbij en zijn beter afgebakend. Maar tóch, hoe raar dit ook mag klinken, is het zo dat ik graag naar de stem uit de Chord 'kijk' en luister, maar dat die uit het broodrooster tastbaarder en daardoor bijna te zoenen is door zijn schoonheid. Genoeg hierover denk ik, kunnen we nog over discussieren.

De Job inderdaad kort geluisterd en zal er kort iets over vertellen. Toen deze na de Chord aanging stond ik helemaal perplex! Wat een losse en rijke klanken. In het geluidbeeld is het duidelijk de Chord die beter is maar wat was de Job lekker om naar te luisteren. Echter, hoe langer we er naar gingen luisteren bleek wel dat de Job het moeilijk kreeg met complexere passage's. En verder, zoals Garmt al zei, begon het mij op den duur te vervelen, omdat het tóch als hifi klinkt, je hoort dat er een versterker staat te spelen en minder de muziek. (Eigenlijk een rare tegenstrijdigheid met de rijke klanken die ik eerst noem. Wellicht kleurt hij dan toch teveel) Alhoewel ik ook op dat gebied de 47labs het beste vond presteren, was de Chord ook enorm muzikaal, bij wijze van dat je de versterker bijna niet hoort.
Na ongeveer 2 uur luisteren waren wij boven, waar bovenstaande plaatsvond, klaar. Iedereen heeft een goed idee van de klank van de versterkers dus tijd om naar beneden te gaan, alwaar ik bij mij vorige bezoek aan Audio-cube de meest muzikale ervaring ooit heb gehad.

Wordt vervolgd...