Chord vs EarTwo mini shoot-out @ Garmt

[eduard]

Na bijna 1 jaar is het er vandaag toch van gekomen een shoot-out tussen de Chord SPM 1200E en de acoustic reality EarTwo.

Garmt nogmaals bedankt voor de gast vrijheid.

Ik hoop niet dat jullie een lang verslag van mij verwachten. Ik vind het erg lastig om te beschrijven wat ik nu precies heb gehoord.

Laat ik daarom ook gelijk maar met mijn conclusie beginnen: Er is hier geen verliezer.

De shoot-out begon rond 20 uur eerst ruim een uur naar de Chord geluisterd om vervolgens ook naar de Ear te gaan luisteren en dan geregeld te wisselen.
De shoot out was niet helemaal eerlijk dit kwam door de onmogelijke aansluiting van de Ear hier door waren we verplicht om een verloop kabel te gebruiken van Speakon naar wbt conrectoren zodat hier de speaker kabel op aan gesloten kon worden ook was het niet mogelijk om de MIT interlinks van Garmt te gebruiken. De Ear is met Eichmann fours, en de Chord met MIT aan de Lecicon gehangen
Beide versterkers hebben zo hun voor en nadelen, de Chord is op een aantal punten muzikaler dan de Ear, daar in tegen geeft de Ear op een aantal punten meer detail weer.
Bij het nummer wicked games van Cris Isaak was de chord  duidelijk muzikaler. 
Maar bij een bepaald nummer van Hoverphonic leek de Ear het weer te winnen.

Omdat de set van Garmt  voor mij redelijk ombekent is vond ik het ook erg moeilijk om bij veel nummers te zeggen welke versterker nu beter was. Er was best wel een verschil tussen beide versterkers maar dan ook weer niet. Begrijp je het nog mooi.
Ik hoop dan ook dat Garmt, Spacebass  of Audionut nog wat kunnen aanvullen.

Voordat er om gevraagd wordt NEE er zijn geen fotos.

Op de vraag of ik de 5a6000 euro extra over zou hebben om de Chord nieuw te kopen. Kan ik kort antwoorden Nee. Zou ik de Chord 2de hans kunnen kopen voor een prijs welke dichter bij de Ear zit wordt het een stuk moeilijker, deze beslissing zou ik dan ook alleen maar naar een aantal dagen luisteren op mijn set kunnen nemen. (De EarTwo kost nu dacht ik rond de 3500 euro).

[FrankB]

Mooi verhaal, zeker twee versterkers waar ik in de toekomst in geinteresseerd zou kunnen zijn (vooral de Chord ). Ben benieuwd wat voor aanvullingen Garmt & Spacebass nog hebben ...

[audionut]

Shoot-out was erg heftig kan ik wel zeggen.

De verschillen tussen de 2 versterkers waren af en toe enorm.
De EAR-Two geeft verschrikkelijk veel detail weer, je kunt bij wijze van spreken elk instrument beetpakken, je kunt het zo gek niet verzinnen of je hoort het wel. Bijvoorbeeld het nummer "Over It" van de cd-single "God" van Tori Amos. Hierop speelt ze op haar Bozendorfer en doet ze hele bizarre dingen. Je kunt het hele mechaniek van de vleugel horen werken, je hoort zelfs de dempers in de vleugel naar de snaren toegaan, waanzinnig!
Op de Chord hoor je ze ook maar ligt het wat meer op de achtergrond, daarentegen betrekt de Chord je toch wel meer bij de muziek. Het lijkt allemaal wat emotioneler.
Bij het nummer "Wicked Games" van Chris Isaak gebeurt eigenlijk precies hetzelfde. Weer op de EAR-Two een waanzinnig gevoel voor detail maar meer emotie op de Chord.
De single "Soap Bubble Box" van The Nits vervolgens met het nummer "Bird In The Back"; Dit is een nummer waar een enorme bak galm in zit en hele lekkere paukenslagen. De EAR-Two wint het op het gebied van de paukenslagen, zo ontzettend strak, zalig. Echter moet ik zeggen dat ik het nummer nog nooit zo mooi gehoord heb als toen het via de Chord werd gedraaid. De pauken werden iets minder heftig maar de rest was zo ontzettend homogeen, je luisterde echt naar een deken van muziek.

Voor mij was het een avond lang genieten van waanzinnig lekkere muziek. De 2 versterkers doen allebei op een fantastische manier hun werk. Ik heb ontzettend genoten van de EAR-Two die me elke keer weer de meest ongelooflijke details liet horen, veel daarvan had ik nog nooit eerder gehoord. De Chord liet me af en toe kippevel voelen op een manier die verslavend is.
Ik zou heel goed kunnen leven met beide versterkers maar heb een lichte voorkeur voor de Chord omdat die net even meer emotie bij me losmaakte.
Ik feliciteer dus Garmt met de heerlijke set die hij in de loop der tijd bij elkaar heeft weten te verzamelen, het plaatje klopt als een bus! Ik feliciteer ook Eduard met de EAR-Two die overal uittrekt wat erin zit.

Thanks guys,
Jeroen.

[Spacebass]

Eduard en Audionut heel mooi omschreven 

Er moet toch ook even aangemerkt worden dat tijdens het vergelijk, wat mij betreft, toch ook een flinke plaats is ingenomen door de gebruikte interlinks. Ik kon naast het verschil in versterker-karakters toch ook duidelijk de interlink-karakters horen. Bij mij zal toch de vraag blijven hangen in hoeverre deze mijn eigen beleving enigzins beinvloed hebben.

Maar goed, na een verwoedde poging ( ) van Garmt om mij uit te leggen wat hij bedoeld met de "ritme" van de versterker, snapte ik wat beter wat Garmt in godsnaam bedoeld als hij het heeft over naar de muziek luisteren. Tis een traject waar ik pas aan toekom, net als met de interlinks, als het voor mij:

1. Qua muziek aanspreekt.
Dan word ik meegenomen op een reisje of worden mijn emoties positief geprikkeld
Als dit klopt dan kan ik vrij eenvoudig (als ik dat wil)  het volgende punt "overriden" 

2. Technisch geen irritatiefactor heeft.
de opname methodiek, de natuurlijke klanken en dynamiek
Hoe "lekker" klinken de instrumenten, hoor ik alles wat er hoorbaar zou moeten zijn en op welke plek staan zij precies. Vooral bij "natuurlijke" instrumenten irriteren "abnormale" opnamen mij behoorlijk.
Ook dingen als accenten als men in een andere taal zingt, kan mij bijvoorbeeld helemaal uit mijn luisterervaring houden, of wat te denken van valse noten of niet gestemde instrumenten..AAARAHHHGGG!!!
Tja de een kan er mee leven, ik niet  Ik wil mij kunnen verliezen in de muziek, maar dit zijn wel mijn randvoorwaarden.

Zo nu dit verduidelijkt is, kan ik misschien beter uitleggen wat voor mij de voornaamste verschillen waren.

1.Detaillering
Wat mij betreft was de Ear Two, heer en meester geweest op het gebied van detaillering en diepte plaatsing.
Ik vond het heerlijk om te horen wat voor ontdekkingen er wel niet in de gedraaide muziek gedaan konden worden. Het ene na het andere muziek instrument was moeiteloos te volgen. Mijn aandacht ging heerlijk van het ene naar het andere muziek instrument. De muzikale lijn van de nummers, die zonder zang al prachtig zijn, waren prachtig te volgen. Als een compositie en bepaalde lijn heeft, dan wordt je vanzelf in vervoering gebracht doordat de verschillende intrumenten hun eigen lijn en verhaal vertellen, maar elkaar toch aanvullen. Dat is vaak de muzikale uitdaging die staat voor een arrangeur. Zij mogen de rode draad in een muziekstuk niet in de weg staan, maar wel aanvullen. En dat deed de Ear two prima wat mij betreft. Er ontstond veel ruimte tussen de instrumenten en de intrumenten hadden wat mij betreft een "eigen" plekje, die indien gewenst opgezocht konden worden.

2. Ruimtelijke afbeelding
Hier twijfel ik of niet de MIT van Garmt de oorzaak was van het enorm brede geluid die de Chord liet horen.
De muziek kwam tot ver buiten de speaker/luisteraar driehoek. Wellicht dat dit ervoor zorgt dat instrumenten een soort van uitgesmeerd worden over een breder gebied en daardoor detaillering missen, maar dit is slechts gissen wat mij betreft.
Hierin moest de Ear/eichmann combo wat mij betreft absoluut punten inleveren.

3. Muzikaliteit.
Dit wordt een moeilijke. Ik snap absoluut wat Garmt in de Chord aantrekt. De ritme/de betrokkenheid zou misschien er voor kunnen zorgen dat je op langer termijn liever een Chord zou willen dan een Ear. Bij sommige nummers laat de Ear een gemiste kans liggen. Technisch klopt het wel, maar Muzikaal kan het soms te veel worden.
Ik vind het zelf bijv belangrijk dat je muziek ook op de achtergrond moet kunnen horen. Het moet niet altijd je aandacht wegtrekken. Je moet zelf de keuze kunnen maken. De Chord geeft mij die keuze, de Ear niet. De Ear dwingt dit echt af...je moet luisteren...tegen het opdringerige aan. Op langer termijn zou dit bij mij luistermoeheid kunnen veroorzaken.
Maar als je luistert, wil ik ook alles kunnen horen, juist om die beleving intenser te maken. Dat is voor mij een onderdeel van muzikaliteit.
De Chord maakte een "gladdere" afbeelding en dus "makkelijker" om de muziek achter de technische presentatie te beluisteren. Wellicht dat de opname kwaliteit ook nog een rol speelt, aangezien ik toch echt een CD hoorde waarbij de Ear wat mij betreft muzikaler klonk dan de Chord.

Conclussie
Ondanks dat ik de muzikaliteit die Garmt zoekt snap, wil ik ook de detaillering die de Ear liet horen. Als ik de nieuwprijs in ogenschouw neem en naast CD's ook films kijk, zou ik met mijn budget eerder gaan voor 3 Ear versterkers voor de prijs van iets meer dan 1 Chord.

@Garmt,
Ik heb op weg terug naar huis zitten nadenken wat er "fout" is om ook de verschilllende aspecten van een muziekstuk te beluisteren en deze te ontleden.

Ik zou niet de conclussie trekken dat een mens die ook instrumenten individueel wil kunnen beluisteren niet naar muziek luistert. Dat is hetzelfde als tegen iemand die naar een schilderij kijkt zeggen dat hij niet moet kijken naar:
De gebruikte kleuren, schaduw en licht effecten, dieptewerking en de toegepaste verfstreken, maar slechts "mogen" zeggen of iets hen aanspreekt of niet.
De ontleding anzich is soms wat een muziekstuk soms boeiend maakt.

Soms krijg je juist enorm veel waardering voor een muziekstuk, door onder de oppervlakte te kijken. Luisteren naar de losse elementen die samen het muziekstuk vormen, is voor mij ook belangrijk en zorgt ervoor dat ik ook weet wat en waarom het mij aanspreekt (of juist niet). Maar wellicht dat ik door mijn muzikale achtergrond wat kritischer naar de compositie en afwerking luister en minder snel onder de indruk ben van het muzikaal gepresenteerde.

[eduard]

Heel mooi beschreven Spacebass

[Spacebass]

Dank je 

't blijft moeilijk zo'n shoot-out omdat er vaak veel variabelen zijn.
Het is natuurlijk zo dat Garmt zijn set het beste kent en weet wat de langertermijn effecten zijn van een component in zijn set. Wij maken eigenlijk slechts een snapshot. Zoals ik daar al aangaf zou je eigenlijk een tijdje met beide componenten moeten "samenleven".
Sommige componenten hebben zulke "magie" dat al het andere voor de potentiele koper onbelangrijk wordt en dat de keuze snel gemaakt is.
Bij andere componenten moet je vanwege een budgetaire kwestie bepalen welk compromie je wilt maken. Alleen een tijdje "samenwonen" zou je in staat stellen om een gefundeerde keuze te maken.
Het belangrijkste blijft wat je er zelf van vind.

[patrick_vdb]

Hi Space,

Ik kan me goed vinden in jouwn conclusie omtrent het luisteren naar muziek, de onderliggende lagen "analyseren" en bekijken hoe deze in het geheel passen (en of ze uberhaupt in het geheel passen of juist waarom niet etc) is zeker een onderdeel van het luisteren naar...er bestaat idd geen juiste of foute wijze hoe men muziek dient te beluisteren...

Een eerlijk vergelijk zou idd zijn geweest wanneer ook de Chord met de Eichmann's was aangesloten geweest maar goed, de impressies zijn weer veelbelovend en ik wordt eigenlijk wel nieuwsgierig naar hoe de Ear en uiteraard ook de Chord zich op de Thiels zouden presenteren.

En ik mis Garmt's beleving nog in deze shoot-out.??

mvrg

Patrick

[Del member]

Leuk dat jullie die shootout gedaan hebben. Beide versterkers zijn gewoon erg deftig en kunnen makkelijk met de top mee kwa klassement, maar wat de ene luisteraar verkiest t.o.v. de ander heeft veeleer te maken met persoonlijke smaak denk ik.

Ik hou van het analytische karakter van de eAR TWO plus, en van de power in het laag die de amp kan weergeven. Ik ken versterkers die nog analytischer zijn dan de eAR en geen enkel detail (en dan vooral fout) tolereren omdat ze het ook laten horen. De ZAP 2.2SE heeft dit nog meer dan de eAR en bij CD's met fouten in de opname is de ZAP veel minder vergevingsgezind dan de eAR.

Wat is nu het beste ? Moeilijke vraag ! Persoonlijk kies ik voor eerlijkheid en rechtoe rechtaan in plaats van kleuring die wellicht ook een emotie met zich meebrengt (het buizenversterker verhaal). Die voorkeur ligt bij iedereen anders en het is aan jou om te beslissen wat je het beste vindt.

[garmtz]

Eindelijk de tijd om wat te typen...   

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik extreem onder de indruk ben van de Acoustic Reality. Wat deze versterker doet voor zijn prijs is zo ongeveer een revolutie... Er is een immense hoeveelheid details hoorbaar, werkelijk iedere lijn in de muziek is met fluitend gemak te volgen. Daar waar koortjes bijvoorbeeld te horen zijn, hoor je meer de individuele zangers en niet een hoopje op elkaar. Transiënten (impulsen) zijn echt adembenemend. Je hoort niet alleen de eerste aanzet van de transiënt, maar ook het vel en uitsterven. Bij stemmen hoor je nog meer de lucht, de tong, het speeksel, ALLES! Dynamisch gezien is de versterker enorm goed.

Vergeleken met de Chord doet de AR technisch gezien eigenlijk bijna alles beter, hoewel ik de Chord net iets breder en ruimtelijker vond klinken, wat ook heel goed door de MIT interlinks kan komen. Alle punten die ik in de vorige alinea aanhaalde, deed de AR dus beter dan de Chord: meer detail, meer definitie, NOG iets dynamischer...

De versterkers hadden ook zeker overeenkomsten (had niet anders verwacht). Die moeten gezocht worden in de vanzelfsprekendheid van de weergave, de souvereiniteit, transparantie en snelheid. Veel versterkers zullen 'traag' klinken i.v.m. beide versterkers.

PAS OP! DE VOLGENDE ALINEA IS EEN ZEER PERSOONLIJKE VISIE!

Wat ik persoonlijk miste aan de AR was een bepaalde mate van homogeniteit en natuurlijkheid. Laat ik het proberen uit te leggen: muziek is opgebouwd uit een verzameling boventonen die pas volledig op elkaar afgestemd de muziek een bepaalde natuurlijke betrokkenheid geven, Ik noem dit harmonische structuur. Die was wat minder met de AR. Hierdoor lijkt de muziek wat sneller te gaan en ook ritmes worden een beetje rommelig. Er zit steeds iets tussen de luisteraar en de muziek, waardoor het analyseren van wat de muzikanten bedoelen, wordt verhinderd, met een verminderde betrokkenheid tot gevolg. Op stemmen is dit ook duidelijk te horen: klinkt de stem "menselijk"? Heel moeilijk te quantificeren, maar wat mij betreft cruciaal bij de weergave van muziek. Eigenlijk zijn alleen buizenversterkers in staat dit ECHT goed te doen en trouwens ook de simpelste transistorversterkers (en simpel betekent hier niet eenvoudig of goedkoop!). De ogenschijnlijke tegenstrijdigheid is dat instrumenten met de AR heel goed apart te volgen zijn, maar dat juist het geheel minder klinkt als een band die voor me muziek aan het maken is.

[patrick_vdb]

Hi,

Wow Garmt...nu wordt ik nog nieuwsgieriger

Wat mij betreft zijn disclaimers niet echt nodig, je trapt niemand of geen product in de grond en we weten toch allemaal dat het een persoonlijke beleving is/was

Anyway, tussen jouwn gemis aan homogeniteit en natuurlijkheid van de eAR en Spacebass zijn omschrijvingen als "gladdere afbeelding" en "makkelijker om de muziek achter de technische presentatie te beluisteren" voor wat betreft de Chord hebben we een 'opmerkelijke' overeenkomst, beiden echter vanuit een ander perspectief. Klopt dit?

mvrg

Patrick

[garmtz]

Anyway, tussen jouwn gemis aan homogeniteit en natuurlijkheid van de eAR en Spacebass zijn omschrijvingen als "gladdere afbeelding" en "makkelijker om de muziek achter de technische presentatie te beluisteren" voor wat betreft de Chord hebben we een 'opmerkelijke' overeenkomst, beiden echter vanuit een ander perspectief. Klopt dit?

Ik denk het zeker. Ik kan alle opmerkingen van SB plaatsen, ik heb alleen net een andere benadering/ander idioom. Zijn allebei valide, want ze geven beide een goede weergave van de verschillen. Eigenlijk had SB dus al alles gezegd en kwam ik met mosterd na de maaltijd... 

[patrick_vdb]

Hi,

Ach, zo lang de mosterd geserveerd blijft worden vind ik het prima

Maar deze overeenkomst met beide een ander vertrekpunt vond ik sterk naar voren komen en geeft een goed beeld voor mij over beide apparaten en de verschillen onderling...en dat maakt me dus zo nieuwsgierig

Heeft SB de Chord al eens gehoord met zijn Omega's?

mvrg

Patrick

[garmtz]

Heeft SB de Chord al eens gehoord met zijn Omega's?

Nope... Maar eens naar hem toeslepen denk ik. Tenzij SB dat niet wil (wat ik me voor kan stellen). Het bloed kruipt waar het eigenlijk niet gaan kan...

[patrick_vdb]

Hi,

Ach..waarom zou hij dat niet willen? De Chord is regelmatig te zien/horen op de diverse shoot-outs dus de amp vanuit de eigen set kennen is dan wel een leuke pre

mvrg

Patrick

[jeroenskie]

hmmm dat maakt een mens nieuwsgierig , zou zomaar kunnen dat een sonusfaber de EMOTIE wat de ear dan in mindere maten zou hebben ( vergeleken bij ) teniet zou doen .

Wat kost zo'n ear?

vr gr jeroen

[garmtz]

hmmm dat maakt een mens nieuwsgierig , zou zomaar kunnen dat een sonusfaber de EMOTIE wat de ear dan in mindere maten zou hebben ( vergeleken bij ) teniet zou doen .

Hmmm... Nogal raar... Je kunt geen emotie 'maken' met een speaker. De muzikale coherentie is verloren of niet, dat kan je speaker niet repareren. Maargoed, misschien luistert wel niemand zoals ik en horen anderen dit niet of minder extreem... 

[patrick_vdb]

Hi,

We luisteren allemaal met onze oren dus dat hebben we al met z'n allen gemeen

Emotie "maken" met een speaker hmmmm dat ligt er denk ik ook een beetje aan wat men onder emotie verstaat, muzikale coherentie kan een luidspreker idd niet meer repareren maar "iets" toevoegen wat sommigen als "emotie" zouden kunnen ervaren

mvrg

Patrick

[BOUBOU]

Wat kost zo'n ear?

vr gr jeroen

Ik geloof dat het €3500 was voor de EAR-two 

MvGr. BOUBOU

[bmateijsen]

Een donkere kleuring zou best wat meer emotie kunnen geven, toch Garmt?? Alleen het toevoegen daar zet ik ook vraagtekens bij, meer complementeren, maar dat is al door jou en Patrick behandelt...

[Del member]

Ik geloof dat het €3500 was voor de EAR-two 

MvGr. BOUBOU

Als mijn ZAP's gebouwd zijn mag mijnen eAR weg, zeer gelijkaardig kwa klank, de ZAP zijn wel minder vergevingsgezind maar voor de rest hebben ze heel gelijkaardige klankeigenschappen. Ik denk eraan mijn eAR voor de ronde prijs van 2500 EUR weg te doen, met factuur en slechts enkele maanden oud.

Grin .. ik heb de early adopters fee betaald

[garmtz]

Een donkere kleuring zou best wat meer emotie kunnen geven, toch Garmt?? Alleen het toevoegen daar zet ik ook vraagtekens bij, meer complementeren, maar dat is al door jou en Patrick behandelt...

Een bepaalde kleuring kan inderdaad meer 'emotie' geven, maar dat is zoals jij ook al suggereert naar mijn idee niet de weg naar het ultieme geluid. Ik geloof dat beide mogelijk zijn: zo weinig mogelijk kleuring en zo goed mogelijk behouden van coherentie, ritme, natuurlijkheid, etc. Bij de 'perfecte' versterker valt alles samen! Compromissen zijn er altijd en die compromissen moeten 'lekker' klinken in jouw oren. Ikzelf kan echter slecht tegen teveel kleuring en ZEKER niet een donker geluid. Ik denk dan namelijk dat ik niet het hele plaatje krijg en mis wat de artiest ECHT bedoelt.

Ik moet zeggen dat de Chord net iets meer alles homogeniseert en dat dat net het verschil voor mij uit kan maken. Maar als ik moet kiezen tussen NOG neutraler of NOG dichter bij de MUZIKALE waarheid, ik voor het tweede kies. Het zijn allemaal ogenschijnlijke tegenstrijdigheden, maargoed, als ik het zelf maar snap...

[bmateijsen]

Maargoed, als ik het zelf maar snap...

Dat telt altijd

[Martin_M]

Maar als ik moet kiezen tussen NOG neutraler of NOG dichter bij de MUZIKALE waarheid......

Als het goed is (wat het in de praktijk eigenlijk nooit is) is dit gewoon hetzelfde.

Martin

[bmateijsen]

contradictie interminus...


(hoewel ik hoop dat ik dat goed heb geschreven...)

[Mark Beerens]

Contradictio in terminis is het volgens mij