Vicol high density luidsprekerkabel + aanvulling Vicol bruggen

Started by frank2, December 3, 2012, 13:44:40

Previous topic - Next topic

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Ruud-

Ik kan niet meer of minder zeggen dat ik prima tevreden ben. Lofuitingen over laag/mid/hoog, plaatsing, stereobeeld, diepte, homogeniteit, e.d. laat ik aan anderen over ;D
Wie met andermans oren luistert...bedriegt zichzelf. C.D.speler:NorthStarDesign, v.v.: Counterpoint 1000, EV: Aragon 8008ST, speakers: KEF LS50,: Interlinks Sonore Reference Gold, speakerkabel: Vicol..

Deleted Member 2

#126
Een review van de Vicol heb ik geplaatst in de topic van Frank2: http://www.htforum.nl/yabbse/index.php?topic=49503.8000

Deleted member

Ook ik heb de Vicol eens aan de tand mogen voelen (met dank aan Erik S voor het ter beschikking stellen van een mooie test-set); de review die ik gedaan heb staat in het topic van Frank, maar ik heb 'm op verzoek van Erik ook hier geplaatst (een meer logische plek...). De luistertest is in twee fasen uitgevoerd. Hier de eerste indruk:

Zo... De kids liggen op bed, tijd om eens -op semi-veilig volume- de eerste echte indrukken van de Vicol op te doen. Dit zijn echt de eerste indrukken, een meer uitgebreide review zal nog volgen.

Ik zet de Vicol af tegen een Van de Hul McD 385 Hybrid kabel. Onder013 heeft al een mooie review gemaakt van dezelfde kabel, maar aangezien onze muzieksmaak en klankvoorkeur niet helemaal overeenkomt denk ik dat mijn review een aanvulling de voorgaande reviews mag zijn.

Nogmaals: dit is slechts een eerste indruk. Ik hoop volgend weekend -en als ik een kans zie om deze week thuis te werken ook tussendoor- kans te zien om de kabel uitgebreid het vuur aan de schenen te leggen.

Uiteraard heb k eerst mijn faorieten de revue laten passeren. Hieronder een korte eerste indruk:

Roger Waters - Perfect Sense Part 1 (Amused to Death Mastersound Edition): de rust in het laag valt me als eerste op. De basdrum op iedere eerste tel komt heel beheerst infaden. Het lijkt of deze nu zachter komt opzetten (minder attack heeft). Het gerommel van de donder klinkt hoog boven het geluid; het klinkt wat losser en opener en lijkt lost te staan van de muziek zelf. De stem van Roger in combinatie met de zangeres is duidelijker te onderscheiden. De zangeres klinkt wat zachter qua stemkarakter (niet qua volume) en komt weer net wat aangenamer naar voren dan voorheen.

Roger Waters -Three Wishes (Amused to Death Mastersound Edition): de stem van Genie kan nogal overdonderend klinken en de rest van de muziek uit het geluidsbeeld wegdrukken ("if you Don't take to Long..."). De druk is er met de Vicol nog steeds, maar de balans blijft; er wordt niets weggedrukt en het detail blijft.

Vangelis - Chung Kuo (China): nog nooit heb ik het effect (de eerste 30 seconden) in de opening zo ruimtelijk en gedetailleerd gehoord! De echo leeft, stereobeeld is duidelijk en de vonken spetteren ervan af! Ik hoor nu ook voor het eerst (of het valt me voor het eerst op) dat het reverb op de melodielijn naar rechts trekt. Geloof me, ik heb deze -afgerond naar beneden  :D- 100.000 keer beluisterd op verschillende sets en dit is de eerste keer dat me dit detail opvalt.

Vangelis - l'enfant (Opera Sauvage): de tingel op 0.59 klinkt subliem helder en echt. De dynamiek in de toms komt zeer overtuigend over, maar domineert niet in het geluidsbeeld. De balans in hoog, midden en laag is mooi, ondanks de minder goede opnames die Vangelis traditioneel heeft.

Vangelis & Irene Papas - the beauty of your virginity and the splendor of your purity (Rapsodies): de stem van Irene Papas kan magistraal mooi zijn, maar blijkt in de praktijk verdomd moeilijk weer te geven, vooral door de gebrekkige opnamekwaliteit die Vangelis helaas zo eigen is. Ik heb deze track, ondanks de onwaarschijnlijk mooie compositie, instrumentatie en zang, altijd als vlak ervaren. De mooiste track van de wereld, maar helaas door de vlakke sound die eraan gegeven is net niet zo emotioneel als dat 'ie waarschijnlijk bedoeld is. De Vicol slaagt er in ieder geval in om de emotie duidelijker weer te geven. De pauken hebben impact en ruimte, details van de stem klinken duidelijk door en het algehele beeld is een stuk ruimtelijker dan dat ik gewend ben.

Johan Timman - The Heart (Trip into the Body): een gouwe ouwe! Ooit heb ik deze meester in levenden lijve mogen aanschouwen in het zuidplein in Rotterdam, en het gevoeld dat die man daar aan het spelen is komt gewoon weer terug bij het beluisteren van deze track! Heerlijk open en energiek, zoals het -denk ik- hoort.

Jean Michel Jarre - Souvenir de Chine (Aero): direct valt het brede geluidsbeeld op, gevolgd door de zijdige strings. Ook lijken de strijkers wat meer body te hebben dan dat ik gewend ben. De effecten en belletjes komen duidelijker naar voren dan voorheen. De Vicol lijkt wat meer te focussen op het midden en hoog.

Pink Floyd - The Gunner's Dream (The Final Cut): de sax is wat milder, stemmen klinken realistischer. Er wordt op de achtergrond geschreeuwd (klinkt erger dan het is  :D) en dat komt realistischer over dan voorheen. Als het dan losbarst op 3.36 barst het ook echt los en komt het met een goede dosic energie over. De schreeuw van Roger klinkt getemd en de plaatsing verschuift duidelijk achter de muziek als 'ie klaar is. De piano klinkt ook wat helderder dan dat ik gewend ben, vooral in combinatie met de strijkers komt dat krachtiger over.

Tanita Tikaram - Preyed upon (Ancient Heart): Tanita wil de S nog wel eens langdurig laten hangen en benadrukken; plemp daar dan ook nog eens een heldere opname en een hele bak reverb bij op zodat de ene scherpe S in de reverb nog niet is uitgestorven voordat de volgende wordt aangezet en de ellende is compleet: je hoort geen muziek meer maar zit naar 1/26e deel van het alfabet te luisteren  :D zoals te zien in mijn signature heb ik Elac luidsprekers met jet tweeter die toch ook al een hang hebben naar het hoog, dus dit is een spannende... Ik moet eerlijk bekennen dat het me meevalt. Helemaal overtuigd ben ik nog niet, en ik kan op dit moment ook niet op volume draaien (kids liggen op bed) maar het hoog is duidelijk terrein van de Vicol en als je dan veel hoog gaat weergeven op een set waarvan zowel versterker als luidsprekers ook al de neiging hebben fris te klinken, dan kan het net wat te veel van het goede zijn. Binnenkort nog maar eens echt op volume luisteren.

Peter Gabriel - Don't give up (Real world Live): het rauwe van Peter's stem en de lucht in Paula's stem klinken subliem! Ook vallen meer bijgeluiden op. Meer detail (vingers over snaren, adem halen, enz) klinken duidelijker en geeft meer een live-feel aan de muziekbeleving. Zeer indrukwekkend!

Wordt wederom vervolgd!
Stereo-fan for life!

Deleted member

#128
... en hieronder deel twee van de review:

Zo, tijd voor de tweede luistersessie van de Vicol luidsprekerkabel, dus hierbij de review part 2.

Een lekkere bak koffie erbij, kids spelen boven en vrouwlief ligt uitgebreid in bad met smeerseltjes, cremes en poedertjes. Het uitgelezen moment om een eindoordeel te vellen over de Vicol kabel welke Erik S me ter beschikking heeft gesteld (waarvoor dank...)

Dit is een aanvulling op de "first look" die ik eerder in deze thread heb gepost, en wederom zal ik aan de hand van specifieke tracks aangeven wat de bevindingen zijn, gevolgd door een voorzichtige conclusie. Ook heb ik de Vicol afgezet tegen de Van de Hul McD 385 Hybrid, de vorige luidsprekerkabel.

Alle tracks zijn beluisterd via de Pioneer SC-LX 90 als voor- en eindtrap (Pure Direct, dus zonder Phase control en MCACC) op de Elac CL-330 Jet. Als bron heb ik een Logitech Squeezebox met standaardvoeding gebruikt, welke via een Wireworld Starlight Gold 5 op coax verboden is met een Musical Fidelity M1 DAC, waarna het analoge signaal via een AudioQuest Colorado naar de LX-90 gaat. De LX-90 wordt van stroom voorzien door een AudioQuest NRG-10 en de DAC wordt gevoed middels een Belden netsnoer met custom connectors. Alle tracks zijn FLAC-bestanden welke ik zelf heb geript vanaf eigen CDs middels dB PowerAmp, en alle tracks zijn "accurate" geript. Er wordt geen subwoofer gebruikt.

Hieronder de tracks, met de bevindingen:

Pink Floyd, Comfortably Numb (Delicate Sound of Thunder): Het ging me hierbij uiteraard vooral om de solo (met extreem kippevel-moment op 7:37). Even buiten dat dit naar mijn bescheiden mening de allerallerallerallerallerallermooiste gitaarsolo allertijden is, is het ook een solo waarbij er zo hier en daar wat schelle klanken uit kunnen springen. Eerste wat nu opvalt, is dat het geheel "licht" klinkt. Zo ken ik het niet. De focus ligt nu meer op midden en hoog, waardoor de solo wat frisser en energieker overkomt dan dat ik gewend ben. Niet dat het laag het onderspit delft, maar het laag speelt een minder voorname rol dan het midden en hoog. Ook blijven de accenten die gezet worden in de "gitaarbrei" op het einde van de solo behouden. Genieten!

John Hopkins, the Wider sun / Vessel (Insides): Vervolgens de eerste twee tracks van het album "Insides" waarin het laag, warmte, ruimtelijkheid, fase, harmonie, plaatsing, snelheid, detail en dynamiek naar voren komen. Buitengewoon prachtige tracks, die heel veel over een set kunnen onthullen. De eerste track "the Wider Sun" opent met een kale-bijna mono klinkende- strijker waarbij je de vezels op de strijkstok kunt tellen. Na een paar seconden trekt het geluidsbeeld open en de track groeit in harmonie, waarbij het afsluit met een heerlijk warme synthesizer-string die langzaam uitfade en opgaat in de volgende track. Dit klinkt heerlijk op de Vicols! Zo warm en "echt" heb ik het met de Van de Hul kabels nog niet gehoord.
De tweede track "Vessel" sluit direct aan op de eerste track, maar bouwt veel sneller op. De opening met de piano is een snelle opzet naar een licht agressieve track, vol met kleine geluidjes, details en het is heel gelaagd qua opbouw. De bijgeluiden klinken heerlijk ruimtelijk en diep. Een diepte die ik eerder minder ervaren heb. Hier gebeurt heel snel heel veel, en de gelaagdheid van de track sprint er echt uit. Op de 3e en 4e tel van iedere 4e maat zit bijvoorbeeld een lage synth-bas die er echt uitspringt. Als de track dan op 3: 42 ineens explosief wordt gebeurt er heel veel. Wederom blijft het detail bewaard en het geheel klinkt uitermate beheersd, maar niet bekrompen. Lastig uit te leggen, vooral als je deze track niet kent. Wat me hier zeer opviel in ieder geval is dat -ook op hoog volume- het detail erin bleef, en ik heb de woofers van m'n luidsprekers extreme dingen zien doen! ;-p Het laag klinkt mooi energiek en krachtig, zoals het -denk ik- hoort en zoals ik het graag hoor.

Paul Simon, Diamonds on the Soles of her Shoes (Graceland): Heerlijk open klank, waarbij de stem van Paul wat van zijn vlakheid verloren lijkt. De stemmen van Ladysmith Black Mombazo klonken altijd prima, maar de stem van Paul klonk altijd wat vlak. Dat is nu een heel stuk verbeterd; nog niet optimaal, maar dat zal ook aan de opname liggen.

Paul Simon, Homeless (Graceland): Wederom klinken de mannen bijzonder open, eerlijk en echt, ook bij delen waar ze echt losgaan. Het stereobeeld is heerlijk fris, open en duidelijk gedefinieerd. Het geheel klinkt "schoner" en meer als een studio-opname van met de Van de Hul-kabels. De bijgeluidjes (smakken e.d.) maken het "echt"; je ziet haast voor je hoe dat gasten bezig zijn met hun vak.

Orchestral Manoeuvres in the Dark, The Romance of the Telescope (Architecture and Morality Extended and Remastered): De toms klinken wat vlak, maar de dissonantie in de hoorns / trompetten (wat zijn het eigenlijk?) komt heerlijk uit de verf. Het is niet de beste opname ooit, maar klinkt zeer ruimtelijk. De toms klinken verder naar voren geplaatst, terwijl de claps meer naar het midden-achter geplaatst zijn. Een detail dat me eerder niet is opgevallen. Ook kon de stem van Andy Mc Cluskey en het gesamplede koor op momenten wat schel klinken, zeker op hoger volume. De Vicols brengen het er hier echter prima vanaf, maar het zou nog iets beter kunnen. Het is een minder goede opname en deels zal ook in de opname zitten, maar het koor heeft nog wel wat scherpe kantjes. Het is ook geen koor dat live staat te zingen maar gesampled is en uit een synthesizer komt. Goed, maar niet perfect dus.

Orchestral Manoeuvres in the Dark, Forever Live and Die (The Pacific Age): Hier mis ik een beetje de definitie in het laag. Wederom klinkt het midden en hoog lekker sprankelend en fris, maar ik mis de "punch" van het laag. Het zit er wel, maar ik moet het meer "opzoeken" dan dat ik me kan herinneren. Misschien iets dat met MCACC op te lossen is, maar dan worden er ook weer direct heel veel andere zaken beinvloed, dus... Lastig.

Klause Schulze and Lisa Gerrard, Liquid Coincidence Part 1 (Farscape): In de opening klinkt het al warmer en levendiger dan voorheen. De strijkers leven meer en zweven breder rond, de kleine geluidjes komen meer tot leven en hebben wat meer diepte. Het laag is hier prima aanwezig, maar niet dominant. Lisa klinkt bezwerender dan ooit en het geheel lijkt wat meer samenhangend.

Chicane, no Ordinary Morning (Behind the Sun): Wederom wordt de breedte in het geluidsbeeld duidelijk. De Vicols trekken de boel goed open. De mono-achtige drums in de opening wordt na de eerste 4 maten met allerlei effecten heerlijk de breedte in getrokken. Het laag wordt gevormd door een simpel basloopje, maar hier zit ook een verraderlijke lage string overheen waardoor het op hoog volume kan gaan drukken. Dat is niet meer met de Vicols. Ook op hoog volume blijft alles heerlijk in de pas lopen en beheersd klinken. De scherpe S-klanken van de (monotone) zang blijven ook goed in bedwang en het geheel klinkt fris en beheersd.

The Art of Noise, Ode to Don Jose (In No Sense - Nonsense!): Ook hier weer een heerlijk fris klinkend geheel, met een mooie ruimtelijkheid en veel detail. Ik begin een patroon te herkennen ;-p. Ook valt op dat de percussie hoog boven de rest van de track uitzweeft. De hihats en bijgeluidjes lijken zich van de rest van de muziek te hebben losgemaakt.

The Art of Noise, Moments in Love (Who's Afraid of the Art of Noise): Plaatsing is duidelijk, en het laag hakt er dit keer echt in. De baslijn wordt nu strak en snel neergezet. Bij eerdere tracks (OMD) was het laag wat minder uitgesproken, maar nu is het juist het laag dat de track draagt.

Tanita Tikaram, Preyed Upon (Ancient Heart): Deze track baarde me een beetje zorgen voor wat betreft de Vicol kabels. Ik heb hier ook expres even mee gewacht en ben deze niet als eerste gaan beluisteren. Van hoog tot laag is alles aanwezig, waarbij het hoog al snel scherp kan gaan klinken. Eens temeer daar mijn Pioneer versterk een hang heeft naar het hoog, en ook de Elacs met de Jet tweeter gek zijn op hoog. Leuk, want het geeft me een gevoel van detail, maar niet als het schel gaat klinken. Als Tanita dan uithaalt op 2:49 ("unless it's all alone... ") domineert de S:-klank. En met de reverb die eroverheen ligt wordt het alleen nog maar erger. Op hoog volume, maar ook op laag volume. Hoe vaak ik het ook luister, het blijft overdreven geslis. Het zit ook in de track op deze manier, want ook op laag volume clipt het bijna door de S:-klank, en zowel met de Van den Hul als met de Vicol domineert de S. Dezelfde uithaal op 4:19 is een stuk minder erg. Details als bijvoorbeeld het kraakje in haar stem op 1:25 ("I'm not choosy...") is duidelijk te horen. De strijker in deze track klinken frisser dan voorheen. Met de Van de Hul kabel lijken ze wat "zieliger en triester" te klinken, waardoor de track wat meer meeslepend wordt. Het kabbelende basloopje op 3:58 komt duidelijk naar voren en klinkt absoluut niet zompig, wat het eerder met de Van de Hul kabel wel deed.

Jean Michel Jarre, Pleasure Principle (Geometry of Love): De opening begint met water dat door grint spoelt. Ook hier weer: Heerlijk fris, en het water klinkt "schoner" dan met de Van de Hul. De sparkle-geluiden (luchtbelletjes? ) verderop klinken energiek en levendig. De breedte in het geluid is zeker aanwezig, met een zeer duidelijk links- rechts definitie. Het laag en alle bijgeluiden klinken enorm samenhangend en het werkt echt als een symbiose. Werkelijk schitterend!

Jean Michel Jarre, Geometry of Love Part 1 (Geometry of Love): Hier laat het laag het wat afweten. De impact en punch van het basloopje blijft hier wat achter bij hoe ik het van de Van de Hul gewend ben, maar wederom klinkt het midden-laag en stereobeeld heerlijk!

Jean Michel Jarre, Oxygene Part 2 (Oxygene Live in your Livingroom): De gelaagdheid van de diverse instrumenten springt er hier uit. De diepte is er ook helemaal: Alle geluidseffecten komen vanuit de diepte op je af of komen van rechts naar links op de achtergrond voorbij.

Tomita, Bolero (The Best of Tomita): De track bouwt voorzichtig op en komt stilaan steeds meer tot expressie (of moet ik zeggen "orgasme"? :P), totdat het op het einde losbarst. het typische ritme-loopje wordt heerlijk breed -ver buiten de luidsprekers- links en rechts weergegeven. De baslijn op 1:38 komt er beschaafd maar duidelijk inzetten en de dissonanten zitten in een laag onder de melodielijn. Mooi! De breedte in de geluidseffecten achter de melodielijn vanaf 2:30 is opvallend. Het kerkorgel op 3:15 klinkt heerlijk krachtig en ruimtelijk. Die reverb lijkt nooit uit te sterven! Het laag vanaf 6:05 klinkt erg plomp en wordt wat feller weergegeven dan met de Van de Hul kabel. Zo fel zelfs dat het volume even terug moet! Zoveel laag is me eerder niet opgevallen!

Vangelis, L'enfant (Opera Sauvage): Wat een heerlijke track blijft dit toch. Al heel oud, maar het blijft fascineren en het blijft spreken. Helaas is de geluidskwaliteit abominabel en is de opname niet alleen voorzien van de nodige ruim, maar blijft deze ook heel vlak. Geen actie, geen avontuur, gewoon een dooie boel qua geluidservaring. De tingels en pingels springen er wel uit en worden heerlijk helder weergegeven door de Vicols.

Conclusie:
De Vicol is een fantastische kabel om te zien. Je ziet de kwaliteit eraan af en de kabel klinkt als een klok! Bijna letterlijk klinkt de kabel als een klok, want hij heeft een hang naar het hoog. Mijn persoonlijke voorkeur qua geluid ligt in het midden-hoog, met een wat warme klank (warme strijkers met hoge tingeltjes en een strakke kick eronder vind ik prachtig...). Deze Vicol kabel doet dat ook, met als extra bonus dat het stereobeeld aanzienlijk verbreed wordt. De diepte die deze kabel weergeeft is zeer behoorlijk, want bij tracks van bijvoorbeeld The Art of Noise en Jon Hopkins gebeurt er een heleboel, ook in de diepte.

Oudere en slechte opnamen zijn niet aan de Vicol besteed. Met name schelle opnames zorgen ervoor dat het teveel aan hoog nog duidelijker benadrukt wordt waardoor het op momenten gewoon minder lekker kan klinken. Deels zal dit op te lossen zijn met MCACC, ARC of welke processor dan ook, maar ikzelf ben geen fan van externe geluidsbeinvloeding.

Positief:
De Vicol kan het geluidsbeeld heerlijk opentrekken. Tracks als "The Wider Sun" van Jon Hopkins en Chung Kuo van Vangelis worden een belevenis met deze kabels. Muziek wordt heerlijk muzikaal weergegeven, ritme en energie blijven. Ruimtelijkheid in breedte is er zeker; in de diepte misschien iets minder, maar het is er wel en kan een kwestie van luidsprekerpositie zijn. Sowieso heb ik in mijn set issues met de weergave van diepte (zie mijn Pioneer met een Susano-smaakje topic), maar ik heb wel het idee dat diepte met de Vicols beter weergegeven wordt dan met de Van de Hul kabels. Over het algemeen is het genieten geblazen met deze kabel; Ik kan m'n hele collectie weer doorrouzen om nieuwe details te ontdekken, want daar is deze kabel naar mijn mening heel sterk in. Ook lijkt deze kabel je meer in de muziek te trekken! In ieder geval worden mijn Van de Hul kabels vervangen door deze Vicols!

Negatief:
Er is een hang naar het midden en hoog. Dat zorgt enerzijds voor een heerlijk energieke en detailrijke sound, maar kan er ook voor zorgen dat het met slechtere opnamen (oud of al voorzien van veel hoog) wat schel en overdreven "in your face" kan gaan klinken. Ik heb het zelf ervaren met Tanita's Ancient Heart, en ook die prachtige Gilmour solo in Comfortably Numb van Delicate Sound of Thunder bevat wat felle noten. Het stoort niet maar valt wel op. Ook kwam op een vreemde manier het laag in de Bolero-uitvoering van Tomita op negatieve manier aan het licht. Enorm dominant en plofferig, zodanig zelfs dat het volume terug moest. MCACC van mijn versterker is uitgeschakeld (Pure Direct), dus misschien moet ik daar nog iets meer mee doen om dit op te lossen.

Het is weer een kort verhaaltje geworden...  8)

Ik kan inmiddels met gepaste trots meededelen dat de kabel bij Erik in bestelling staat, maar dan met de WBT Next CU pluggen. Als er interesse is kan ik nadere bevindingen ook posten, hoewel ik niet denk dat ik nog veel meer textx aan dit onderwerp hoef te wijden...  :P
Stereo-fan for life!

frank2

Binnenkort zal ik de review iets aanvullen. Ik heb nu Vicol bruggen, aangezien mijn speakers een biwire uitvoering hebben. Tot voor kort kon ik kiezen tussen de standaard Usher bruggen en de Cardas koper en zilver bruggen.
Nu na bijna 150 uur ziet het er naar uit dat de Vicol brug het het beste doet.
Als ze ingespeeld zijn zal ik een aanvulling op de review maken.
Stereo: EV: Plinius 103A/ VV-DAC: Auralic Altair G2.1/ SPEAKERS: Focal spectral 40th anniversary
Surround:Yamaha rv A4A /Usher 525 center / Usher X7-708 /Pioneer LX58 / LG C2 oled
kabel: LS: Stockfish ttc pro / johan interlinks /Black Power X1 gemod./ Audioquest Niagara 1200. POWER: mono kristal met rodium connectoren

Pjotr27

Mooi goed nieuws,  ik denk er hard over na de interne bekabeling van mijn Grand Crescendo`s ook te vervangen door Vicol.
Zal eens gaan meten hoeveel cm ik per luidspreker nodig heb...
Sansui Au-8500, Spring Audio 2a3 versterker, Pel luidsprekerkabels, Ocos kabels, Pel Interlinks, AudioMaat stekkerblok, Aurel Bryan field coil speakers, Spring Audio 1540 dac, M-Way netkabels, Ilusi Audio hoofdtelefoonversterker, Audio Technica ATH-W1000X hoofdtelefoon.

frank2

Ik heb op pagina 1 de review aangevuld met een kleine review over de Vicol bruggen.
Stereo: EV: Plinius 103A/ VV-DAC: Auralic Altair G2.1/ SPEAKERS: Focal spectral 40th anniversary
Surround:Yamaha rv A4A /Usher 525 center / Usher X7-708 /Pioneer LX58 / LG C2 oled
kabel: LS: Stockfish ttc pro / johan interlinks /Black Power X1 gemod./ Audioquest Niagara 1200. POWER: mono kristal met rodium connectoren

Deleted member

Goeie review Frank! Als ik dit zo lees wordt het alleen maar moeilijker om te wachten...  :D
Stereo-fan for life!

chansig

Leuke revieuw...maar een paar octaven lager...whauw. 

Gr Hans
Teleskopos, Paradigm PW Link, BACCH software, akoestisch gefröbel, Audio Gear powerkabels,  AQ Forest digitale/optische kabels.

frank2

Quote from: chansig on March 19, 2013, 10:32:37
Leuke revieuw...maar een paar octaven lager...whauw. 

Gr Hans

Hoe moet je het anders omschrijven, het gaat dieper, meer definitie. Het "lijkt" een paar octaven lager
Stereo: EV: Plinius 103A/ VV-DAC: Auralic Altair G2.1/ SPEAKERS: Focal spectral 40th anniversary
Surround:Yamaha rv A4A /Usher 525 center / Usher X7-708 /Pioneer LX58 / LG C2 oled
kabel: LS: Stockfish ttc pro / johan interlinks /Black Power X1 gemod./ Audioquest Niagara 1200. POWER: mono kristal met rodium connectoren

chansig

http://nl.wikipedia.org/wiki/Octaaf_(muziek)

Als ik het goed begrijp is het verschil tussen een octaaf een verdubbeling van het aantal Hertz...een paar octaven is dan erg veel. Dan zou je dus van 110 Hz naar 27,5 Hz gaan.. :D

Ik zou het dan houden dat het dieper lijkt te gaan en dat er meer definitie lijkt gekomen in het laag.

Het zal je terughoudenheid wel zijn.. :D

Gr Hans
Teleskopos, Paradigm PW Link, BACCH software, akoestisch gefröbel, Audio Gear powerkabels,  AQ Forest digitale/optische kabels.

frank2

Stereo: EV: Plinius 103A/ VV-DAC: Auralic Altair G2.1/ SPEAKERS: Focal spectral 40th anniversary
Surround:Yamaha rv A4A /Usher 525 center / Usher X7-708 /Pioneer LX58 / LG C2 oled
kabel: LS: Stockfish ttc pro / johan interlinks /Black Power X1 gemod./ Audioquest Niagara 1200. POWER: mono kristal met rodium connectoren

flakkees

frank , ik ben bereid als geen ander een paar duizend € te besteden aan nieuwe kabels
is het misschien mogelijk om bij jou eens het verschil waar te nemen tussen de jouwe en de mijne
ik moet er wel bij zeggen dat ik niet geloof in verschillen in kabels maar wel bereid ben geld uit te geven als die verschillen er echt zijn
jou omschrijvingen van verschillen die je hoort spreken mij aan en ook hier is verbetering
altijd welkom .

flakkees.
Philips pus7805 ambilight 65''/ Panasonic DMP-BDT310
Denon avc X4700H / Onkyo PA-MC 5500 / Emotiva XPA 5
Klipsch / RF-83 / RC-64 / RS-52 / RB-61 / RB-15 / RB-51
Ascendant Audio Havoc18'' Qsc-plx3002 miniDsp / Monolth 12'' Thx

Kwabbernoot

Quote from: chansig on March 19, 2013, 10:50:39
<knip>

Ik zou het dan houden dat het dieper lijkt te gaan en dat er meer definitie lijkt gekomen in het laag.

<knip>

Gr Hans

Dat gaat Frank nooit zeggen. Dat zou suggereren dat er sprake is van autosuggestie.

Groeten...

frank2

Quote from: flakkees on March 19, 2013, 15:08:41
frank , ik ben bereid als geen ander een paar duizend € te besteden aan nieuwe kabels
is het misschien mogelijk om bij jou eens het verschil waar te nemen tussen de jouwe en de mijne
ik moet er wel bij zeggen dat ik niet geloof in verschillen in kabels maar wel bereid ben geld uit te geven als die verschillen er echt zijn
jou omschrijvingen van verschillen die je hoort spreken mij aan en ook hier is verbetering
altijd welkom .

flakkees.

De vicol kabel kun je bij jouw hifi lenen,oordeel zelf.... op jouw set. Die is geheel anders dan de mijne.
Bovendien woon ik 4 uur rijden van jou.
Stereo: EV: Plinius 103A/ VV-DAC: Auralic Altair G2.1/ SPEAKERS: Focal spectral 40th anniversary
Surround:Yamaha rv A4A /Usher 525 center / Usher X7-708 /Pioneer LX58 / LG C2 oled
kabel: LS: Stockfish ttc pro / johan interlinks /Black Power X1 gemod./ Audioquest Niagara 1200. POWER: mono kristal met rodium connectoren

flakkees

thuis al een en ander geprobeerd maar helaas nog niets gehoord waar ik rillingen van krijg
, had er graag een stukje voor gereden  ;)
Philips pus7805 ambilight 65''/ Panasonic DMP-BDT310
Denon avc X4700H / Onkyo PA-MC 5500 / Emotiva XPA 5
Klipsch / RF-83 / RC-64 / RS-52 / RB-61 / RB-15 / RB-51
Ascendant Audio Havoc18'' Qsc-plx3002 miniDsp / Monolth 12'' Thx

frank2

Quote from: flakkees on March 19, 2013, 16:47:57
thuis al een en ander geprobeerd maar helaas nog niets gehoord waar ik rillingen van krijg
, had er graag een stukje voor gereden  ;)

je hebt PM
Stereo: EV: Plinius 103A/ VV-DAC: Auralic Altair G2.1/ SPEAKERS: Focal spectral 40th anniversary
Surround:Yamaha rv A4A /Usher 525 center / Usher X7-708 /Pioneer LX58 / LG C2 oled
kabel: LS: Stockfish ttc pro / johan interlinks /Black Power X1 gemod./ Audioquest Niagara 1200. POWER: mono kristal met rodium connectoren

vanzomereng

Quote from: frank2 on March 19, 2013, 10:44:33
Hoe moet je het anders omschrijven, het gaat dieper, meer definitie. Het "lijkt" een paar octaven lager

Frank, laten we het erop houden, dat je wel het gehoor heb van professionele hifi-reviewers
maar niet over diens schrijftalenten beschikt  ;D
Luidsprekers: B&W 702S2,  All-In-One: Atoll SDA300-Signature,
Blue-ray player: Denon DVD-3800BD

Xander32

Quote from: VANZOMERENG link=topic=128703.msg2384936 #msg2384936 date=1363715024
Frank, laten we het erop houden, dat je wel het gehoor heb van professionele hifi-reviewers
maar niet over diens schrijftalenten beschikt  ;D

:D


Ach, Frank zit iig. niet stil en ik vind het wel positief dat hij zijn ervaringen deelt.
Tannoy Kensington SE  ||  Accuphase E-480 & DAC-50  ||  Auralic Aries G2.1  ||  Sonnet Morpheus  ||  Audiolab 6000 CDT

vanzomereng

Quote from: Xander32 on March 19, 2013, 18:45:55
:D
Ach, Frank zit iig. niet stil en ik vind het wel positief dat hij zijn ervaringen deelt.

Tsja... dat klopt

Wat dat betreft, zal het vele niet anders vergaan, alleen vele hoor je hier niet over  :eh:
Frank moet zich zeker niet laten ontmoedigen door allerlei reacties
Luidsprekers: B&W 702S2,  All-In-One: Atoll SDA300-Signature,
Blue-ray player: Denon DVD-3800BD

Spijkie

Quote from: technative on February 11, 2013, 18:18:33
... en hieronder deel twee van de review:

Zo, tijd voor de tweede luistersessie van de Vicol luidsprekerkabel, dus hierbij de review part 2.

Een lekkere bak koffie erbij, kids spelen boven en vrouwlief ligt uitgebreid in bad met smeerseltjes, cremes en poedertjes. Het uitgelezen moment om een eindoordeel te vellen over de Vicol kabel welke Erik S me ter beschikking heeft gesteld (waarvoor dank...)

Dit is een aanvulling op de "first look" die ik eerder in deze thread heb gepost, en wederom zal ik aan de hand van specifieke tracks aangeven wat de bevindingen zijn, gevolgd door een voorzichtige conclusie. Ook heb ik de Vicol afgezet tegen de Van de Hul McD 385 Hybrid, de vorige luidsprekerkabel.

Alle tracks zijn beluisterd via de Pioneer SC-LX 90 als voor- en eindtrap (Pure Direct, dus zonder Phase control en MCACC) op de Elac CL-330 Jet. Als bron heb ik een Logitech Squeezebox met standaardvoeding gebruikt, welke via een Wireworld Starlight Gold 5 op coax verboden is met een Musical Fidelity M1 DAC, waarna het analoge signaal via een AudioQuest Colorado naar de LX-90 gaat. De LX-90 wordt van stroom voorzien door een AudioQuest NRG-10 en de DAC wordt gevoed middels een Belden netsnoer met custom connectors. Alle tracks zijn FLAC-bestanden welke ik zelf heb geript vanaf eigen CDs middels dB PowerAmp, en alle tracks zijn "accurate" geript. Er wordt geen subwoofer gebruikt.

Hieronder de tracks, met de bevindingen:

Pink Floyd, Comfortably Numb (Delicate Sound of Thunder): Het ging me hierbij uiteraard vooral om de solo (met extreem kippevel-moment op 7:37). Even buiten dat dit naar mijn bescheiden mening de allerallerallerallerallerallermooiste gitaarsolo allertijden is, is het ook een solo waarbij er zo hier en daar wat schelle klanken uit kunnen springen. Eerste wat nu opvalt, is dat het geheel "licht" klinkt. Zo ken ik het niet. De focus ligt nu meer op midden en hoog, waardoor de solo wat frisser en energieker overkomt dan dat ik gewend ben. Niet dat het laag het onderspit delft, maar het laag speelt een minder voorname rol dan het midden en hoog. Ook blijven de accenten die gezet worden in de "gitaarbrei" op het einde van de solo behouden. Genieten!

John Hopkins, the Wider sun / Vessel (Insides): Vervolgens de eerste twee tracks van het album "Insides" waarin het laag, warmte, ruimtelijkheid, fase, harmonie, plaatsing, snelheid, detail en dynamiek naar voren komen. Buitengewoon prachtige tracks, die heel veel over een set kunnen onthullen. De eerste track "the Wider Sun" opent met een kale-bijna mono klinkende- strijker waarbij je de vezels op de strijkstok kunt tellen. Na een paar seconden trekt het geluidsbeeld open en de track groeit in harmonie, waarbij het afsluit met een heerlijk warme synthesizer-string die langzaam uitfade en opgaat in de volgende track. Dit klinkt heerlijk op de Vicols! Zo warm en "echt" heb ik het met de Van de Hul kabels nog niet gehoord.
De tweede track "Vessel" sluit direct aan op de eerste track, maar bouwt veel sneller op. De opening met de piano is een snelle opzet naar een licht agressieve track, vol met kleine geluidjes, details en het is heel gelaagd qua opbouw. De bijgeluiden klinken heerlijk ruimtelijk en diep. Een diepte die ik eerder minder ervaren heb. Hier gebeurt heel snel heel veel, en de gelaagdheid van de track sprint er echt uit. Op de 3e en 4e tel van iedere 4e maat zit bijvoorbeeld een lage synth-bas die er echt uitspringt. Als de track dan op 3: 42 ineens explosief wordt gebeurt er heel veel. Wederom blijft het detail bewaard en het geheel klinkt uitermate beheersd, maar niet bekrompen. Lastig uit te leggen, vooral als je deze track niet kent. Wat me hier zeer opviel in ieder geval is dat -ook op hoog volume- het detail erin bleef, en ik heb de woofers van m'n luidsprekers extreme dingen zien doen! ;-p Het laag klinkt mooi energiek en krachtig, zoals het -denk ik- hoort en zoals ik het graag hoor.

Paul Simon, Diamonds on the Soles of her Shoes (Graceland): Heerlijk open klank, waarbij de stem van Paul wat van zijn vlakheid verloren lijkt. De stemmen van Ladysmith Black Mombazo klonken altijd prima, maar de stem van Paul klonk altijd wat vlak. Dat is nu een heel stuk verbeterd; nog niet optimaal, maar dat zal ook aan de opname liggen.

Paul Simon, Homeless (Graceland): Wederom klinken de mannen bijzonder open, eerlijk en echt, ook bij delen waar ze echt losgaan. Het stereobeeld is heerlijk fris, open en duidelijk gedefinieerd. Het geheel klinkt "schoner" en meer als een studio-opname van met de Van de Hul-kabels. De bijgeluidjes (smakken e.d.) maken het "echt"; je ziet haast voor je hoe dat gasten bezig zijn met hun vak.

Orchestral Manoeuvres in the Dark, The Romance of the Telescope (Architecture and Morality Extended and Remastered): De toms klinken wat vlak, maar de dissonantie in de hoorns / trompetten (wat zijn het eigenlijk?) komt heerlijk uit de verf. Het is niet de beste opname ooit, maar klinkt zeer ruimtelijk. De toms klinken verder naar voren geplaatst, terwijl de claps meer naar het midden-achter geplaatst zijn. Een detail dat me eerder niet is opgevallen. Ook kon de stem van Andy Mc Cluskey en het gesamplede koor op momenten wat schel klinken, zeker op hoger volume. De Vicols brengen het er hier echter prima vanaf, maar het zou nog iets beter kunnen. Het is een minder goede opname en deels zal ook in de opname zitten, maar het koor heeft nog wel wat scherpe kantjes. Het is ook geen koor dat live staat te zingen maar gesampled is en uit een synthesizer komt. Goed, maar niet perfect dus.

Orchestral Manoeuvres in the Dark, Forever Live and Die (The Pacific Age): Hier mis ik een beetje de definitie in het laag. Wederom klinkt het midden en hoog lekker sprankelend en fris, maar ik mis de "punch" van het laag. Het zit er wel, maar ik moet het meer "opzoeken" dan dat ik me kan herinneren. Misschien iets dat met MCACC op te lossen is, maar dan worden er ook weer direct heel veel andere zaken beinvloed, dus... Lastig.

Klause Schulze and Lisa Gerrard, Liquid Coincidence Part 1 (Farscape): In de opening klinkt het al warmer en levendiger dan voorheen. De strijkers leven meer en zweven breder rond, de kleine geluidjes komen meer tot leven en hebben wat meer diepte. Het laag is hier prima aanwezig, maar niet dominant. Lisa klinkt bezwerender dan ooit en het geheel lijkt wat meer samenhangend.

Chicane, no Ordinary Morning (Behind the Sun): Wederom wordt de breedte in het geluidsbeeld duidelijk. De Vicols trekken de boel goed open. De mono-achtige drums in de opening wordt na de eerste 4 maten met allerlei effecten heerlijk de breedte in getrokken. Het laag wordt gevormd door een simpel basloopje, maar hier zit ook een verraderlijke lage string overheen waardoor het op hoog volume kan gaan drukken. Dat is niet meer met de Vicols. Ook op hoog volume blijft alles heerlijk in de pas lopen en beheersd klinken. De scherpe S-klanken van de (monotone) zang blijven ook goed in bedwang en het geheel klinkt fris en beheersd.

The Art of Noise, Ode to Don Jose (In No Sense - Nonsense!): Ook hier weer een heerlijk fris klinkend geheel, met een mooie ruimtelijkheid en veel detail. Ik begin een patroon te herkennen ;-p. Ook valt op dat de percussie hoog boven de rest van de track uitzweeft. De hihats en bijgeluidjes lijken zich van de rest van de muziek te hebben losgemaakt.

The Art of Noise, Moments in Love (Who's Afraid of the Art of Noise): Plaatsing is duidelijk, en het laag hakt er dit keer echt in. De baslijn wordt nu strak en snel neergezet. Bij eerdere tracks (OMD) was het laag wat minder uitgesproken, maar nu is het juist het laag dat de track draagt.

Tanita Tikaram, Preyed Upon (Ancient Heart): Deze track baarde me een beetje zorgen voor wat betreft de Vicol kabels. Ik heb hier ook expres even mee gewacht en ben deze niet als eerste gaan beluisteren. Van hoog tot laag is alles aanwezig, waarbij het hoog al snel scherp kan gaan klinken. Eens temeer daar mijn Pioneer versterk een hang heeft naar het hoog, en ook de Elacs met de Jet tweeter gek zijn op hoog. Leuk, want het geeft me een gevoel van detail, maar niet als het schel gaat klinken. Als Tanita dan uithaalt op 2:49 ("unless it's all alone... ") domineert de S:-klank. En met de reverb die eroverheen ligt wordt het alleen nog maar erger. Op hoog volume, maar ook op laag volume. Hoe vaak ik het ook luister, het blijft overdreven geslis. Het zit ook in de track op deze manier, want ook op laag volume clipt het bijna door de S:-klank, en zowel met de Van den Hul als met de Vicol domineert de S. Dezelfde uithaal op 4:19 is een stuk minder erg. Details als bijvoorbeeld het kraakje in haar stem op 1:25 ("I'm not choosy...") is duidelijk te horen. De strijker in deze track klinken frisser dan voorheen. Met de Van de Hul kabel lijken ze wat "zieliger en triester" te klinken, waardoor de track wat meer meeslepend wordt. Het kabbelende basloopje op 3:58 komt duidelijk naar voren en klinkt absoluut niet zompig, wat het eerder met de Van de Hul kabel wel deed.

Jean Michel Jarre, Pleasure Principle (Geometry of Love): De opening begint met water dat door grint spoelt. Ook hier weer: Heerlijk fris, en het water klinkt "schoner" dan met de Van de Hul. De sparkle-geluiden (luchtbelletjes? ) verderop klinken energiek en levendig. De breedte in het geluid is zeker aanwezig, met een zeer duidelijk links- rechts definitie. Het laag en alle bijgeluiden klinken enorm samenhangend en het werkt echt als een symbiose. Werkelijk schitterend!

Jean Michel Jarre, Geometry of Love Part 1 (Geometry of Love): Hier laat het laag het wat afweten. De impact en punch van het basloopje blijft hier wat achter bij hoe ik het van de Van de Hul gewend ben, maar wederom klinkt het midden-laag en stereobeeld heerlijk!

Jean Michel Jarre, Oxygene Part 2 (Oxygene Live in your Livingroom): De gelaagdheid van de diverse instrumenten springt er hier uit. De diepte is er ook helemaal: Alle geluidseffecten komen vanuit de diepte op je af of komen van rechts naar links op de achtergrond voorbij.

Tomita, Bolero (The Best of Tomita): De track bouwt voorzichtig op en komt stilaan steeds meer tot expressie (of moet ik zeggen "orgasme"? :P), totdat het op het einde losbarst. het typische ritme-loopje wordt heerlijk breed -ver buiten de luidsprekers- links en rechts weergegeven. De baslijn op 1:38 komt er beschaafd maar duidelijk inzetten en de dissonanten zitten in een laag onder de melodielijn. Mooi! De breedte in de geluidseffecten achter de melodielijn vanaf 2:30 is opvallend. Het kerkorgel op 3:15 klinkt heerlijk krachtig en ruimtelijk. Die reverb lijkt nooit uit te sterven! Het laag vanaf 6:05 klinkt erg plomp en wordt wat feller weergegeven dan met de Van de Hul kabel. Zo fel zelfs dat het volume even terug moet! Zoveel laag is me eerder niet opgevallen!

Vangelis, L'enfant (Opera Sauvage): Wat een heerlijke track blijft dit toch. Al heel oud, maar het blijft fascineren en het blijft spreken. Helaas is de geluidskwaliteit abominabel en is de opname niet alleen voorzien van de nodige ruim, maar blijft deze ook heel vlak. Geen actie, geen avontuur, gewoon een dooie boel qua geluidservaring. De tingels en pingels springen er wel uit en worden heerlijk helder weergegeven door de Vicols.

Conclusie:
De Vicol is een fantastische kabel om te zien. Je ziet de kwaliteit eraan af en de kabel klinkt als een klok! Bijna letterlijk klinkt de kabel als een klok, want hij heeft een hang naar het hoog. Mijn persoonlijke voorkeur qua geluid ligt in het midden-hoog, met een wat warme klank (warme strijkers met hoge tingeltjes en een strakke kick eronder vind ik prachtig...). Deze Vicol kabel doet dat ook, met als extra bonus dat het stereobeeld aanzienlijk verbreed wordt. De diepte die deze kabel weergeeft is zeer behoorlijk, want bij tracks van bijvoorbeeld The Art of Noise en Jon Hopkins gebeurt er een heleboel, ook in de diepte.

Oudere en slechte opnamen zijn niet aan de Vicol besteed. Met name schelle opnames zorgen ervoor dat het teveel aan hoog nog duidelijker benadrukt wordt waardoor het op momenten gewoon minder lekker kan klinken. Deels zal dit op te lossen zijn met MCACC, ARC of welke processor dan ook, maar ikzelf ben geen fan van externe geluidsbeinvloeding.

Positief:
De Vicol kan het geluidsbeeld heerlijk opentrekken. Tracks als "The Wider Sun" van Jon Hopkins en Chung Kuo van Vangelis worden een belevenis met deze kabels. Muziek wordt heerlijk muzikaal weergegeven, ritme en energie blijven. Ruimtelijkheid in breedte is er zeker; in de diepte misschien iets minder, maar het is er wel en kan een kwestie van luidsprekerpositie zijn. Sowieso heb ik in mijn set issues met de weergave van diepte (zie mijn Pioneer met een Susano-smaakje topic), maar ik heb wel het idee dat diepte met de Vicols beter weergegeven wordt dan met de Van de Hul kabels. Over het algemeen is het genieten geblazen met deze kabel; Ik kan m'n hele collectie weer doorrouzen om nieuwe details te ontdekken, want daar is deze kabel naar mijn mening heel sterk in. Ook lijkt deze kabel je meer in de muziek te trekken! In ieder geval worden mijn Van de Hul kabels vervangen door deze Vicols!

Negatief:
Er is een hang naar het midden en hoog. Dat zorgt enerzijds voor een heerlijk energieke en detailrijke sound, maar kan er ook voor zorgen dat het met slechtere opnamen (oud of al voorzien van veel hoog) wat schel en overdreven "in your face" kan gaan klinken. Ik heb het zelf ervaren met Tanita's Ancient Heart, en ook die prachtige Gilmour solo in Comfortably Numb van Delicate Sound of Thunder bevat wat felle noten. Het stoort niet maar valt wel op. Ook kwam op een vreemde manier het laag in de Bolero-uitvoering van Tomita op negatieve manier aan het licht. Enorm dominant en plofferig, zodanig zelfs dat het volume terug moest. MCACC van mijn versterker is uitgeschakeld (Pure Direct), dus misschien moet ik daar nog iets meer mee doen om dit op te lossen.

Het is weer een kort verhaaltje geworden...  8)

Ik kan inmiddels met gepaste trots meededelen dat de kabel bij Erik in bestelling staat, maar dan met de WBT Next CU pluggen. Als er interesse is kan ik nadere bevindingen ook posten, hoewel ik niet denk dat ik nog veel meer textx aan dit onderwerp hoef te wijden...  :P

Ik vind dit een heel mooie en goed review, wat ik tot nu toe had gelezen vond ik een hoog Boston Accoustics 25 gehalte hebben, alsof de kabel gewoon de beste kabel is in elke set en dan krijg ik gelijk mijn twijfels. Het is voor mij heel goed om te lezen dat de kabel iets  naar het hoog zet ( alles in verhouding snap ik natuurlijk!) Ik vraag me wel af hoe de kabel verhoud met andere kabels maar dat zal je in eigen set moeten luisteren natuurlijk. Ook ik ben nieuwsgierig geworden, haha.

groeten,
Spijkie
Lumin,audioquest,Lyngdorf 2170, Cardas,Piega,Supra,Essential Audio Tools.

frank2

Persoonlijk vind ik de kabel niet naar hoog gaan, het zal afhankelijk zijn van de gebruikte set. Hij is wel open. Ik heb deze kabel vergeleken met de transparent ultra biwire welke duurder is, maar vond de Vicol een mooier geluid geven, meer open, homogener.
Aangezien dit m'n derde LS kabel is, zou hij dus ook beter moeten zijn dan een audioquest bedrock en virtual dynamics, die had ik voor de transparent en vond destijds de transparent beter, al is mijn set ondertussen wel stevig veranderd.

Gewoon een proefsetje bij erik S vragen.
Stereo: EV: Plinius 103A/ VV-DAC: Auralic Altair G2.1/ SPEAKERS: Focal spectral 40th anniversary
Surround:Yamaha rv A4A /Usher 525 center / Usher X7-708 /Pioneer LX58 / LG C2 oled
kabel: LS: Stockfish ttc pro / johan interlinks /Black Power X1 gemod./ Audioquest Niagara 1200. POWER: mono kristal met rodium connectoren

Spijkie

@frank2: ik kijk ook naar transparent maar dat is toch een heel andere prijsklasse, dan presteert de vicol gewoon wel erg goed!Ik moet niet een kabel hebben die erg open is hoe vreemd dat ook klinkt. ivm mijn piega's gaat het al snel naar schel toe ben ik bang
Lumin,audioquest,Lyngdorf 2170, Cardas,Piega,Supra,Essential Audio Tools.

frank2

Klopt Spijkie, de transparent zijn aanmerkelijk duurder, maar klonken in het hoog niet erg mooi, hoewel dat nu ook weer niet slecht was. Maar de Vicols zijn in het hoog erg mooi, niet schel, daar hoef je absoluut niet bang voor te zijn. Ook al hebben je speakers de neiging ertoe. Dmv. goede ls kabels wordt het hoog niet schel. Ik ziu ze gewoon eens testen, er een paar dagen aan laten hangen en dat beoordelen. De eerste dag moet je nooit beoordelen. Het kost je alleen wat postzegels en mocht het niets voor je zijn heb je toch een goede ervaring opgedaan.
V.d. Hul teatrack heb ik ook ooit gehad, die zijn precies het tegenovergestelde, donker, sompig.
Stereo: EV: Plinius 103A/ VV-DAC: Auralic Altair G2.1/ SPEAKERS: Focal spectral 40th anniversary
Surround:Yamaha rv A4A /Usher 525 center / Usher X7-708 /Pioneer LX58 / LG C2 oled
kabel: LS: Stockfish ttc pro / johan interlinks /Black Power X1 gemod./ Audioquest Niagara 1200. POWER: mono kristal met rodium connectoren

erik s.

Vicol gaat ook met Elac. die zijn ook best wel pittig.
<a href="http://www.jouwhifi.com"></a> Vanaf 50 euro gratis verzending binnen Nederland, vanaf 100 euro gratis naar Belgie en Duitsland[/B