Frida

Started by bmateijsen, October 24, 2003, 12:50:27

Previous topic - Next topic

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

bmateijsen

Nog nooit was een actrice waarschijnlijk zo gemotiveerd en gebrand om een rol te willen spelen, als Salma Hayek. We hebben het hier over de rol van de Mexicaanse schilderes Frida Khalo. Echter de concurrentie lag om de hoek te loeren, ook Jennifer Lopez en Madonna schenen zich kandidaat te hebben gesteld voor die rol. Natuurlijk het boeiende leven van deze merkwaardige artieste, met alle aspecten als kunst, biseksualiteit, kwetsbaarheid, opstandigheid, haat en liefde, is voor iedere respectabele acteur een vijver van creativiteit. Het project van Julia Taymor kwam voor Salma Hayek in ieder geval als geroepen en wat mij betreft was Salma ook de enige geschikte kandidaat voor deze rol.

Het leven van Frida Kahlo moet vooral in de begin jaren geen makkelijke zijn geweest. We worden meegenomen naar het jaar 1920, Frida raakt op haar achtiende vreselijk gewond bij een busongeval. Na in coma te hebben gelegen voor meer dan 3 weken, zal het moeilijk zijn om te zeggen of Frida ooit nog zal lopen, ze zal moeten leren leven met pijn dag in dag uit. Pure doorzettingsvermogen, maar ook de liefde voor schilderkunst zorgt ervoor dat Frida weer kan lopen, de familie, die op zich geen slechte inkomsten hebben, moeten werkelijk lijden voor dit 'wonder'.

Frida's politieke opvattingen en prachtige schilderkunst, leiden haar naar Diego Rivera, gespeeld door Alfred Molina, een artiest voor met name muurschilderingen, maar ook een verleider. Diego heeft een aantrekkingskracht die ook voor Frida, maar voor vele anderen vrouwen onweerstaanbaar is. Ook Frida heeft zo haar eigen uitspattingen in de liefde. Ondanks de verschillen en de negatieve kanten van Diego, trouwen zij met elkaar. Een huwelijk voor het leven, althans zo zou het moeten zijn.

Lees verder hier....

Groet Bjorn

Gaeje

heel mooie film, mooie kleuren, leuk geacteerd, toffe muziek en natuurlijk een goed verhaal ook. Misschien een beetje veel geromantiseerd, maar hey... das nu eenmaal film hé