De topic titel wil ik nog aanvullen met: Als je naar iets nieuws gaat luisteren. We hebben allemaal wel ons standaard repertoire dat we goed kennen en ons - denken we - in staat stelt om een nieuw apparaat of de set van iemand anders snel op een aantal basale kwaliteiten te beoordelen.
Ik zeul al sinds 1982 het vierde solo-album van Peter Gabriel mee. In dat jaar kwam dat album uit en ook in dat jaar had ik met mijn eerste baan genoeg gespaard om mijn eerste stereo te kopen. Gewapend met o.a. dat album, een zwager 'die er verstand van had' en 4000 guldentjes naar Art Fidelity in Amsterdam getogen.
Uiteindelijk kwamen er een Thorens platenspeler met Denon 301 element, een Yamaha versterker en twee Translator Impact 5 speakers uit de hoge hoed, maar wat me nog het meest is bijgebleven is wat er gebeurde toen ik de betreffende plaat opzette en op enig niveau door de luisterruimte liet klinken. Na een paar minuten stond het voltallige personeel ook in de ruimte met een blik van wtf is dit voor muziek.
De wijze waarop een set voornamelijk het laag van dit album kan weergeven is voor mij dus al veertig jaar een soort lakmoes proef voor stereo sets en dan vooral de combinatie speaker en ruimte. Natuurlijk moet de bron ok zijn en moet de versterking niet in ademnood raken maar dan zijn meestal niet de grootste struikelblokken in mijn beleving. De basdrum op de derde en vierde track kan vreselijk gaan boemen maar bij sets met te weinig laagweergave valt de hele beleving van de muziek weg.
Hebben jullie ook zo'n referentie die al decennia wordt meegesleept?
Haha, nu je het zegt. Sinds 1982 ongeveer, 2e Symphonie Anton Bruckner Concertgebouworkest o.l.v. Bernhard Haitink.
Die naam ik vaak mee.
Verstuurd vanaf mijn SM-G986B met Tapatalk
@gerard123 Graag de naam van het album. Kunnen wij ook ervaren wat je bedoelt.
Quote from: 5061 on May 8, 2021, 20:31:30
@gerard123 Graag de naam van het album. Kunnen wij ook ervaren wat je bedoelt.
Het was het vierde solo album, volgens mij waren ze doorgaans naamloos maar deze wordt meestal aangeduid met de naam Security.
Peter Gabriel bracht in september 1982 in Europa zijn vierde titelloze studioalbum uit. Het werd uitgegeven door Charisma Records. In de Verenigde Staten en Canada werd het uitgegeven via Geffen Records en die gaf het ondanks licht protest van Gabriel de titel Security mee.
Deze dus: (https://images-na.ssl-images-amazon.com/images/I/61Wrj14hKcL._SL1200_.jpg)
Er zijn een aantal nummers die ik vaak gebruik.
Ten eerste The Space van Marillion van het album Seasons End. Het is zo'n nummer waarbij het allemaal wat kan vol lopen en te veel kan worden.
Dan gebruik ik van Quartz van het album Less Is More van Marillion om te kijken hoe de kleine details overkomen. Daar zitten op zeker moment een soort kleine belletjes in, altijd mooi om te zien hoe dat overkomt. Het is een acoustisch nummer en als het goed is kan je op zeker moment een beetje een schorheid ontdekken in de stem van Steve Hogarth. Daarnaast is het sowieso de beste uitvoering van dit nummer door hun, dus nooit vervelend om naar te luisteren.
Tegenwoordig luister ik dan ook vaak naar Refuge van Steven Wilson. Dat is wel het nummer dat ik omschrijf als 'Als ik maar 1 nummer mee mag nemen naar een onbewoond eiland dan is het deze'. Qua opname kwaliteit en mixing zit je bij Steven altijd wel goed. En het enige waar ik hier dan op let is of ik er inderdaad helemaal in gezogen wordt door de set zodat ik alles om mij heen vergeet.
Bij mij is dat dan toch Dead can Dance - Spiritchaser.
Is van 1996 en dat klopt wel zo'n beetje. Paar weken terug nog heel even gebruikt toen ik bij Koen de speakers ging luisteren.
Wist een paar jaar lang niet dat het interessant was om je eigen muziek mee te nemen naar een winkel oid. :D
Gr. Hans
Leuk!
Dat heb heb ik met het album "A night in San Francisco" van Van Morrison. Niet omdat het nu zo audiofiel is opgenomen (niet slecht overigens), maar dat is voor mij de "tappen-met-je-voeten"-test. Nummers als Moondance doen iets hier als de balans in de set goed is en je mee wordt genomen in de muziek.
Buiten dat maakt het speelplezier op dit album me altijd vrolijk, win-win dus.
(https://media.s-bol.com/xkGojNEmzzXP/550x549.jpg)
(https://i.ebayimg.com/images/g/y1gAAOSwcddfsEYw/s-l500.jpg)
Private investigations, Woman in Chains, Twilight Zone en Hot for teacher zet ik er dan meteen op. TZ trouwens omdat het vanaf release mijn ultieme favo band werd en dat nooit meer heeft losgelaten. Ondanks dat het geen superproductie heeft, maar toch gewoon fijn klinkt.
Die eerste 2 vanwege finesse en dynamiek, de laatste voor snelheid. En als beginnend drummertje destijds een earcandy. 😁
Quote from: pameijer on May 9, 2021, 11:18:14
(https://i.ebayimg.com/images/g/y1gAAOSwcddfsEYw/s-l500.jpg)
Das alles.......geef eens aan waarom je dit album voor jou je hele leven meezuilt
Vicious Pink - 8.15 To Nowhere
https://www.youtube.com/watch?v=v7S5V0yVpNo&list=LL&index=7&ab_channel=ViciousPink
M'n eerste echte discotheek ervaring met echt gave installatie en lichtshow , heeft toch wel echt indruk gemaakt ...
maar ik heb nog zoveel meer nummers van heel uiteenlopende genres die toch regelmatig weer aan de beurt komen , vaak ook met leuke herinneringen aan maar ook vaak gewoon omdat ik ze graag hoor , en niet precies meer weet waar en wanneer het uiteindelijk in mijn persoonlijke playlist is gekomen .
Dat zijn in mijn geval dan toch wel twee albums:
- Dire Straits - Brothers in Arms
- Phil Collins - In the air tonight
Brothers in Arms omdat mijn oom veel Dire Straits albums bezat en ook regelmatig speelde op zijn installatie. En hij speelde op zijn gitaren ook regelmatig een stukje mee. Dit album is - op een paar nummers na - toch wel mijn all-time favorite. De muziek verveelt me nog steeds niet omdat het zo goed in elkaar zit en er zoveel te beleven valt in de nummers.
In the air tonight is een heel divers album waarvan ik wel alle nummers mooi vind. De opbouw van het titelnummer blijft ongeevenaard en hoe beter de installatie waarop je het beluisterd, des te mooier klinkt het album. En het moet ook HARD gespeeld worden. Dat is altijd erg lekker.
Beide albums stammen uit de tijd dat ik met echt begon te interesseren voor goede (lees: betere) muziek en ik langzaam maar zeker de disco/pop meuk achter me begon te laten. :D
Genesis (uit de periode met Peter Gabriel) met als uitschieter het album 'Selling England by the Pound'
Die nam ik mee van een werkweek in Frankrijk toen ik een jaar 15 was.
Geen souvenirtjes van Rouen of Normandië maar dit album.
Na de vinyl-versie was het ook de eerste cd die ik ooit aanschafte (ergens eind jaren 80 van de 20e eeuw ;D)
Quote from: Benco on May 10, 2021, 23:04:29
Vicious Pink - 8.15 To Nowhere
https://www.youtube.com/watch?v=v7S5V0yVpNo&list=LL&index=7&ab_channel=ViciousPink
M'n eerste echte discotheek ervaring met echt gave installatie en lichtshow , heeft toch wel echt indruk gemaakt ...
maar ik heb nog zoveel meer nummers van heel uiteenlopende genres die toch regelmatig weer aan de beurt komen , vaak ook met leuke herinneringen aan maar ook vaak gewoon omdat ik ze graag hoor , en niet precies meer weet waar en wanneer het uiteindelijk in mijn persoonlijke playlist is gekomen .
Op dit soort muziek is de latere Detroit electro zwaar gebaseerd, met Adult. als voorbeeld.
Quote from: DofN on May 11, 2021, 10:46:31
Op dit soort muziek is de latere Detroit electro zwaar gebaseerd, met Adult. als voorbeeld.
Zoals u wel weet , ik kan echt genieten van heel uiteenlopende genres ...
Zo is er bvb ook deze : https://www.youtube.com/watch?v=7A40Ug9Kphg&ab_channel=%5BAloneHQ-Sound%5D%5BSoloHQ-Audio%5D
Nightflight to Venus - Boney M.
Dat was ook een eerste audio ervaring ...
Wij waren thuis gewend aan zeer middelmatige stereosets , we wisten niet beter , je kan niet willen wat je niet kent .
De meeste mensen in onze familie en vriendenkring hadden minder goede klank dan bij ons thuis , dus dacht ik ook als kind dat wij echt super stereo hadden .
Maar dan kom je toch toevallig eens ergens ...
bij een vriend van m'n broer die een stuk ouder is dan ikzelf hadden ze thuis wel straffere kost qua stereoset en ik moch een keer mee ...
Eerste ervaring toen met Nightflight to Venus op de grote Leak 2075 speakers...
Ik hoorde dingen die ik nog nooit gehoord had bij ons op de Teleton receiver met ITT speakertjes .
Oh by the way ... Rasputin vind ik vreselijk ! ik zal nooit de in mekaarvloeiende versie opzetten ;)
Leuk topic.
Ik dacht dat elke 'audiofiel' Diana Krall, Dire Straits of Eric Clapton (Unplugged) op zijn lijstje zou zetten. Dat kwam bij mij steevast uit de tas van de luisteraar als ik een onderdeel van mijn set in de aanbieding had.
Zelf is mijn referentieplaat altijd Boys and Girls van Bryan Ferry geweest. Het was ook mijn eerste CD, ik had net het audiovirus te pakken (1985). Daar ben ik toen als studentje mee naar RAF op de Overtoom gestapt om brutaalweg te vragen om een luistersessie in hun 'high-end luisterstudio'. Er stond een set met electrostaten, ik ben het merk vergeten. Die lieten elke tape-las van de opname horen. Ik heb nooit meer zo'n hoge resolutie gehoord maar knapte er volledig op af. Zo krijgt smaak vorm en ontstaat een referentie.
Spiritchaser is later mijn belangrijkste referentie geweest, en CP Bach's 'Magnificat' op Decca voor de 'scherpe-randjes-test'.
Dire Straits- Love over Gold
Toto -IV
Tears for Fears- The Seeds of Love
Vivaldi - 4 jaargetijden
Deze vier neem ik al jaren mee als ik wil luisteren
Mark Knopfler – Sailing to Philadelphia
Dit album heb ik tot in den treure gedraaid in de tijd dat ik nog regelmatig luisterbezoekjes aflegde, en zelf bijna vaker van luidsprekers of versterker verwisselde dan van onderbroek. Het was me zodoende erg vertrouwd en dus geschikt om snel te horen hoe iets klonk. Het dynamisch bereik had best wel wat groter gemogen, maar voor de rest is het een mooie opname. Ik zat destijds in wat ik nu maar de condition audiophile noem: steeds op zoek naar een ongrijpbaar ideaal geluid, in de verwachting dat ik bij het vinden ervan gelukstranen plengend van mijn stoel zou vallen als ware ik beroerd door de hand Gods. ::)
Tegenwoordig luister ik het niet vaak meer, hooguit een paar stukjes als ik met de set aan het klooien ben. Als je niet meer op spokenjacht bent houd je ineens een hoop tijd over om naar muziek te luisteren. :laugh:
@ Sjettepet: Off topic, even een vraagje - RAF op de Overtoom? Waar zat die dan, ik ken nl alleen RAF in de Rijnstraat. Ik ken op de Overtoom wel een Sony dealer, die vlak bij het oude politie bureau vooraan zat, en een HIFI zaak ergens in het midden vlak bij het Kattenlaantje. Was dat een RAF?
Quote from: Koen K on May 11, 2021, 15:47:32
Mark Knopfler – Sailing to Philadelphia
(..) gelukstranen plengend van mijn stoel zou vallen als ware ik beroerd door de hand Gods. ::)
Dat jij gelukkig wordt van de hand Gods is nogal een aanname.
Ik neem tot groot verdriet van velen bijna altijd Annie Lennox' The Gift mee. Geen slechte opname, ook niet heel goed. Maar soms grijpt het nummer me naar de keel. ::)
Quote from: Mokumer45 on May 11, 2021, 16:37:22
@ Sjettepet: Off topic, even een vraagje - RAF op de Overtoom? Waar zat die dan, ik ken nl alleen RAF in de Rijnstraat. Ik ken op de Overtoom wel een Sony dealer, die vlak bij het oude politie bureau vooraan zat, en een HIFI zaak ergens in het midden vlak bij het Kattenlaantje. Was dat een RAF?
Klopt RAF Amsterdam Rijnstraat en Hilversum Langestraat.
Ernst Neve ( hoofdredacteur HVT) heeft begin 90 op de Overtoom Audio X Change gehad. ;)
Volgens mij was dat idd de naam van die winkel.
Quote from: Mokumer45 on May 11, 2021, 16:37:22
@ Sjettepet: Off topic, even een vraagje - RAF op de Overtoom? Waar zat die dan, ik ken nl alleen RAF in de Rijnstraat. Ik ken op de Overtoom wel een Sony dealer, die vlak bij het oude politie bureau vooraan zat, en een HIFI zaak ergens in het midden vlak bij het Kattenlaantje. Was dat een RAF?
Art Fidelity zat helemaal aan het einde van de Overtoom, eigenlijk net de hoek om op de Amstelveenseweg. Die winkel is op een gegeven moment overgenomen door RAF. Dus misschien bedoelt hij die.
Die winkel kan ik me nog wel herinneren, maar eigenlijk was dat al de Amstelveense weg en op de hoek van de Zocherstraat. Wist alleen niet, dat dit ook een RAF zaak was geworden. Kwam wel eens kijken in dat deel van de Zocherstraat, daar zat/zit (iig toen) een elektische treinen winkel om er voor staand te dagdromen. Altijd iets gehad met die treinen, maar nooit zelf ook maar een gehad.
Quote from: gerard123 on May 11, 2021, 20:57:14
Art Fidelity zat helemaal aan het einde van de Overtoom, eigenlijk net de hoek om op de Amstelveenseweg. Die winkel is op een gegeven moment overgenomen door RAF. Dus misschien bedoelt hij die.
Ja die bedoel ik. In het gebouw zat ook een Sanders Meubelstad, als ik me goed herinner.
Ik werd trouwens later vaste klant bij Zwolsman in de Klinkerstraat (toch?). Tsja, goeie ouwe tijd toen ik de nieuwe lijn van NAD nog kon bewonderen bij de Bijenkorf.
Nee, die zat in een ander gebouw. Dit gebouw staat echt op de hoek van de Overtoom en de Amstelveense weg. Eerst zat daar Volkswagen (Pon), daarna Sanders en nu al een hele poos o.a. een fitness centrum.
Quote from: Mokumer45 on May 12, 2021, 05:24:25
Nee, die zat in een ander gebouw. Dit gebouw staat echt op de hoek van de Overtoom en de Amstelveense weg. Eerst zat daar Volkswagen (Pon), daarna Sanders en nu al een hele poos o.a. een fitness centrum.
Volgens heeft daar jaren lang een meubelzaak in gezeten. Sanders meubelstad als ik mij niet vergis.
:D ik las er overheen zie dat je Sanders al vermeld had.
De Vogeltjes Dans van de Electronicas .....
https://www.youtube.com/watch?v=7wS_gVP97Ao (https://www.youtube.com/watch?v=7wS_gVP97Ao)
(https://media.s-bol.com/JJgWMVzWo0v/550x366.jpg)
Dit album en dan met name de track Fishing Boats on the Beach at Les-Saintes-Maries-De-La-Mer. De bas in dat nummer is heerlijk en op een goede set zelfs overheerlijk. Het is sowieso een mooi luisteralbum, en een geheimtip. Niet veel mensen lijken het te kennen...
(Niet heel mijn leven maar slechts een aantal jaren, maar het was het eerste en enige dat in me opkwam. Voor de rest pak ik meestal wat willekeurige cd's van een stapeltje 'usual suspects' als ik ergens naar ga luisteren.)
Ik vind het best een aardig nummer, leuke post.
The Van Gogh by Van Eck project was produced in an intense collaboration with Tom Harriman and Pamela Phillips Oland. Together they created a series of songs which they call "A Musical Journey into the Heart and Soul of Vincent van Gogh."
Twelve of Vincent's artworks–each a milestone in the artist's development—influenced the songwriting, enabling the telling of Vincent's story as if spoken by the artist.