Versterker Shootout bij Jiri

[blue-eyes]

[filosoof mode] Terwijl ik dit zat te typen dacht ik het volgende: ik vind het laag van de Classe en de Goldmund veel indrukwekkender dan dat van de Shigaraki, maar ik vraag me dan af: "wat is er eigenlijk opgenomen?". Ook Jiri en Garmt zeiden dat Tuck & Patty op de Classe meer klonk naar hoe je ze live zou horen dan de Shigaraki.

Dit vind ik dus tegensprekend...........

Iedereen werkt naar het geluid zoals te horen tijdens live concerten. Remco claimt daar dat hij met de 47labs hier het dichts bij komt. Bjorn en Garmt zijn ook helemaal weg van de 47labs, maar zeggen dat met de Classe en de Goldmund beter het live wordt benaderd................ De 47labs kleurt niet zegt men, maar als die niet klinkt zoals live, dan kleurt deze dan toch juist wel??? Zijn we dan juist geneigt de zaken om te draaien? Dus dat we denken iets ongekleurds te hebben maar juist kleurend is?

Schiet mij maar lek Ik volg het niet meer

p.s. Dit is geen aanval op de 47labs, maar een constantering mijner zijds.

[wil]

[filosoof mode] Terwijl ik dit zat te typen dacht ik het volgende: ik vind het laag van de Classe en de Goldmund veel indrukwekkender dan dat van de Shigaraki, maar ik vraag me dan af: "wat is er eigenlijk opgenomen?". Ook Jiri en Garmt zeiden dat Tuck & Patty op de Classe meer klonk naar hoe je ze live zou horen dan de Shigaraki, maar dan ook weer: "wat is er opgenomen?". Maar, het antwoord komt al sneller dan ik dacht naar me toe en ik schrijf dit dan ook in 1 keer op. Niemand weet wat er is opgenomen. Er is geen absoluutheid in hoe een cd zou moeten kinken. Zo ontstaan er door het beluisteren van cd door sets verschillende smaken en voorkeuren die niet goed- of afgekeurd kunnen worden. Een goede zaak, zo blijft het interessant! [/filosoof mode]

Leuke review, ook van ReMC! Ik heb deze Classé ook gehoord en kan me iets voorstellen bij jullie bevindingen.
Over deze filosoofpassage wil ik dan toevoegen dat er maar heel weinig stervelingen in de gelegenheid zijn om de opname LIVE te kunnen vergelijken met de opname zelf. Je moet immers bij de opname zelf in de studio geweest zijn. Je hebt daarom geheel gelijk met je stelling, en daardoor met het fenomeen dat je moet luisteren naar de set/klank/sound die je het meeste aanspreekt. Is het mooi, dan ís het mooi.

wil

[reMC]

Dit vind ik dus tegensprekend...........

Iedereen werkt naar het geluid zoals te horen tijdens live concerten. Remco claimt daar dat hij met de 47labs hier het dichts bij komt. Bjorn en Garmt zijn ook helemaal weg van de 47labs, maar zeggen dat met de Classe en de Goldmund beter het live wordt benaderd................ De 47labs kleurt niet zegt men, maar als die niet klinkt zoals live, dan kleurt deze dan toch juist wel??? Zijn we dan juist geneigt de zaken om te draaien? Dus dat we denken iets ongekleurds te hebben maar juist kleurend is?

Schiet mij maar lek Ik volg het niet meer

p.s. Dit is geen aanval op de 47labs, maar een constantering mijner zijds.

Ik begrijp je enigszins, Garmtz Bjornz en ik hebben een iets ander idee bij het repoduceren van muziek zodat het 'live' klinkt. Ik verhelder later.

[DaveClarke]

1. Hooverphonic - ? - ?
2. ? - ? - Time after time
3. Miles Davis - Live around the world - New Blues
4. Tom McRae - Tom McRae - Boy with the bubblegum
5. ? - ? - ?

Naast het lezen van de boeiende verslagen (ik heb nog niet iedereen zijn mening gelezen), is het ook leuk om te kijken wat anderen als referentiemateriaal gebruiken. Kan iemand deze lijst compleet maken?

[reMC]

Dit vind ik dus tegensprekend...........

Iedereen werkt naar het geluid zoals te horen tijdens live concerten. Remco claimt daar dat hij met de 47labs hier het dichts bij komt. Bjorn en Garmt zijn ook helemaal weg van de 47labs, maar zeggen dat met de Classe en de Goldmund beter het live wordt benaderd................ De 47labs kleurt niet zegt men, maar als die niet klinkt zoals live, dan kleurt deze dan toch juist wel??? Zijn we dan juist geneigt de zaken om te draaien? Dus dat we denken iets ongekleurds te hebben maar juist kleurend is?

Schiet mij maar lek Ik volg het niet meer

p.s. Dit is geen aanval op de 47labs, maar een constantering mijner zijds.

Ok, even wat verheldering met mijn ideeën. Live ervaar ik altijd een enorme diversiteit aan klankkleuren. Koper van een blazer, hout van de hamers van piano, snaren, etc.. Juist die dingen maken een instrument zo herkenbaar. Bovendien kan je ze live vaak ZIEN. In een set heeft dat te maken met de harmonische structuur, grondtonen en boventonen. Juist als dat in tact en fase blijft komen die klankkleuren zo mooi tot leven en krijg je die losse, levendige en rijke weergave. Een instrument klinkt voor mij dan meer zoals het echt ook zo klinken.

Nou weet ik dat live vaak meer laag te horen is. Helaas zijn wij in deze tijd niet in staat om dat op te nemen. In dat geval, waarin niet zo veel laag als in het echt is opgenomen, hoor ik liever minder laag als het rijk, snel, levendig en los is dan een dieper laag die zojuist genoemde eigenschappen meer ontberen en minder als een instrument klinken, voor mij.

Het is duidelijk, ik vond het op de Shigaraki meer live, instrumenten klonken voor mij meer zoals IK ze in het echt ken. De Classé zet een groter podium neer, wat best live lijkt, maar met minder intimiteit en ambiance (achterkant van het podium bijvoorbeeld), en dan is het voor mij afgelopen zaak.

Natuurlijk weet ik niet wat er is opgenomen, maar ik weet wel waar ik mijn prioriteiten leg en wat mijn smaak is, en daar staat en valt het allemaal mee. Dat de 47labs neutraal is kunnen de meeste luisteraars wel beamen denk ik. Ik ervaar dat zelf doordat die klankkleuren anders nooit zo mooi tot leven zouden komen komen, dat kan alleen als de versterker zelf weinig/niets toevoegt.

Ik weet trouwens niet precies WAAROM Garmt de Classé meer live vond, opheldering is fijn

[Joep]

Dit vind ik dus tegensprekend...........

Schiet mij maar lek Ik volg het niet meer

Kijk, mijns inziens heb je twee soorten 'live'. Live 1 is als iemand op een verjaardag achter een instrument kruipt en erop gaat spelen en je het dus onbewerkt en onversterkt beluisterd. Live 2 is een concert in bijvoorbeeld Paradiso door grote PA boxen. Het probleem is dat er twee verschillende soorten onder 1 noemer vallen. Net als bij bijvoorbeeld het woord 'dynamiek'...

Zo spreek ik mezelf niet meer tegen

[Richi]

Leuke reviews hoor!  Vooral leuk omdat ik met de kleine broertjes van de TD-12 speel. Erg leerzaam voor mij dus! Bedankt. 

Groet,
Richard

[reMC]

Leuke reviews hoor! Vooral leuk omdat ik met de kleine broertjes van de TD-12 speel. Erg leerzaam voor mij dus! Bedankt.

Groet,
Richard

Graag gedaan

Jouw speakers ken ik niet maar de TD-12 vind ik heerlijk om naar te luisteren. Het gaat wat dieper in klankkleur dan de meeste speakers. Niet het meest neutraal maar wel genieten gewoon!

[Raphie]

dat er maar heel weinig stervelingen in de gelegenheid zijn om de opname LIVE te kunnen vergelijken met de opname zelf. Je moet immers bij de opname zelf in de studio geweest zijn. J

REMC/PROP: leuke revieuw had van jullie ook niet verwacht dat andere verstekers superlatieven zouden krijgen toegeschoven. Maar getuigd er destemeer van dat jullie voor jezelf de juiste keuze hebben gemaakt.

WIL, Ik heb in het verleden diverse releases op vinyl 12" gehad, zowel instrumentaal als met vocaal. Er zijn op dit forum misschien nog wel meer mensen die proffessioneel met muziek bezig zijn (geweest) en kan inderdaad bevestigen dat het luisteren van je eigen opnames een mix is van:
1. je eigen downmix (en de stemming waarin je op dat moment verkeerde)
2. het masteringsproces
3. de set waarop het speelt

Door de combi van deze factoren zal het nooit meer klinken zoals het was, Tevens meet een Microfoon geen diepte en hangt het ook nog eens van miking technieken en signaalpaden af hoe instrumenten worden nabewerkt.

Denk eens mee 8 mics (van acht instrumenten) komen samen een mengtafel binnen. Een engineer gaat pannen, volume afstellen / compressen / EQ afstellen etc. en dan heb je een luisteraar thuis op de CD die zegt: "wow wat een diepte, ik kan de bassist precies 1.5m achter de zanger horen Een zangeres zingt ook over het algemeen "droog" de reverb komt achteraf pas uit een Lexicon of Alesis.

Moraal van dit verhaal, denk niet te veel na over orginele opnames, maar geniet van het resultaat!  (en romantiseer niet te veel over hoe de bandleden in de studio stonden opgesteld. Dan is de desillusie ook niet zo groot als je dan merkt dat de verschillende instrumenten solo achtereen zijn opgenomen en later samengemixed. ipv van een take waarbij de complete band in een keer speelt.

[patrick_vdb]

Hi,

Moraal van dit verhaal, denk niet te veel na over orginele opnames, maar geniet van het resultaat! 

Ik kan het niet meer dan eens met je zijn Raphie Ook aanwezigheid bij de opname of het mixen geeft nog lang geen uitkomst over hoe het nu zou moeten klinken, het zou enkel het hoe je denkt dat het zou moeten klinken kunnen funderen maar dan wel op een vrij onnauwkeurige wijze.

Ik had de vraag ook al eens gesteld in het topic over de luistersessie bij audio-cube, en stel 'm nu weer...Hoe was het contrast tussen de CD's onderling en bij welke combinatie was dit contrast het groots?

Overigens mag men van mij gerust romantiseren hoe de band in de opname-studio staat tijdens het luisteren van een CD...Indien dit namelijk met gemak lukt weet je ook dat de illusie geslaagt is

mvrg

Patrick

[bmateijsen]

Waar blijven de foto's? 

[patrick_vdb]

Hi,

Waar blijven de foto's? 

Ik heb Arjen een paar foto's zien maken iig

Maar waar blijven ook de rest van de verslagen/meningen van de aanwezigingen? Naast het (te) korte stukje van Bjorn en de meningen/verslagen van Remko en Proprius mis ik nog het een en ander, niet dat ik iemand wil opjagen hoor

mvrg

Patrick

[bmateijsen]

Hi,

Ik heb Arjen een paar foto's zien maken iig

Maar waar blijven ook de rest van de verslagen/meningen van de aanwezigingen? Naast het (te) korte stukje van Bjorn en de meningen/verslagen van Remko en Proprius mis ik nog het een en ander, niet dat ik iemand wil opjagen hoor

mvrg

Patrick

Van mij komt er verder ook geen stukje Het belangrijkste was natuurlijk dat Jiri een aantal versterkers heeft gehoord die zijn horizon weer een beetje hebben verbreed..  (hoewel het natuurlijk altijd leuk leesvoer is.. )

[Jiri]

Verslag van mijn kant komt zeer zeker, ik hoop daar aan het einde van de middag eens voor te kunnen gaan zitten, met nog wat plaatjes erbij ook.... ;-)

Groetjes,
Jiri

[Audiofiel]

Geduld, geduld. De rest van het weekend zat vol sociale afspraken. Ik kom nu juist toe aan het lezen, ik zal vanochtend mijn stukje proza toevoegen en uiteraard foto's: "We want pictures!".

[wil]

WIL, Ik heb in het verleden diverse releases op vinyl 12" gehad, zowel instrumentaal als met vocaal. Er zijn op dit forum misschien nog wel meer mensen die proffessioneel met muziek bezig zijn (geweest) en kan inderdaad bevestigen dat het luisteren van je eigen opnames een mix is van:
1. je eigen downmix (en de stemming waarin je op dat moment verkeerde)
2. het masteringsproces
3. de set waarop het speelt

Door de combi van deze factoren zal het nooit meer klinken zoals het was, Tevens meet een Microfoon geen diepte en hangt het ook nog eens van miking technieken en signaalpaden af hoe instrumenten worden nabewerkt.

Denk eens mee 8 mics (van acht instrumenten) komen samen een mengtafel binnen. Een engineer gaat pannen, volume afstellen / compressen / EQ afstellen etc. en dan heb je een luisteraar thuis op de CD die zegt: "wow wat een diepte, ik kan de bassist precies 1.5m achter de zanger horen Een zangeres zingt ook over het algemeen "droog" de reverb komt achteraf pas uit een Lexicon of Alesis.

Moraal van dit verhaal, denk niet te veel na over orginele opnames, maar geniet van het resultaat!  (en romantiseer niet te veel over hoe de bandleden in de studio stonden opgesteld. Dan is de desillusie ook niet zo groot als je dan merkt dat de verschillende instrumenten solo achtereen zijn opgenomen en later samengemixed. ipv van een take waarbij de complete band in een keer speelt.

Dat is precies wat ik ook bevestigde:

Je hebt daarom geheel gelijk met je stelling, en daardoor met het fenomeen dat je moet luisteren naar de set/klank/sound die je het meeste aanspreekt. Is het mooi, dan ís het mooi.

Een aspect als "natuurlijikheid" is iets wat je kan horen, maar kleuring/diepte/plaatsing met de werkelijkheid in gedachten is inderdaad een illusie. Maar dat geeft niks. Een mooi schilderij is ook illusie.
Kortom, helemaal eens...

wil

[Audiofiel]

(deel 1 van 6)

Jiri had al gewaarschuwd dat het centrum van Den Haag dicht zou zitten, maar deze verkeerschaos had ik niet verwacht op de vroege ochtend. Waarschijnlijk zou ik wel wat later dan de anderen gaan arriveren, want na de A4 te verlaten via afrit 11 kom ik pas een half uur later voorbij het eerste punt wat ik herken: het Museon. Ging dat via het Malieveld niet in een kleine 10 minuten? Na nog een stief kwartiertje heb ik eindelijk een plekje gevonden om te parkeren die groot genoeg is om mijn bus kwijt te kunnen. Met de Classé CA-100 van 16 kilo onder de arm loop ik de paar straten terug naar het huis van Jiri, mij ondertussen afvragend waarom die versterker bij aankomst 30 kg weegt...

Na hartelijk ontvangen te zijn door Jiri en zijn vriendin, blijk ik om kwart voor elf de tweede bezoeker te zijn: alleen Bjorn was netjes op tijd. De versterker die op dat moment staat te draaien is de PrimaLuna Prologue One. Het geluid komt warm en supervriendelijk uit de toch wel vrij forse Tannoy Dimension TD 12's  van Jiri, zoals dat wel een beetje te verwachten is van een bekende buizenversterker. In een hoek staat de Apple iSight als webcam te draaien op een 15" Apple Powerbook om iedere seconde een nieuw plaatje op het (door Jiri gecommuniceerde) ip-adres te zetten voor de 'thuisblijfers'. We kunnen beginnen aan een leerzame dag.

[Audiofiel]

(deel 2 van 6)

Nadat het luisterpanel is gearriveerd wordt aan het serieuze werk begonnen. Eerst is de PrimaLuna Prologue One aan de beurt (net geen 1000 euro). Er worden 5 CD samengesteld met totaal 5 tracks om de versterkers te gaan vergelijken. Alle CD's worden door Jiri keurig eerst 'gedemagnetiseerd' door ze langs de woofer te bewegen. Ik vind het leuk te zien dat deze 'gratis tweak' navolging verdient. Eerst wordt "Sit down and listen to" van Hooverphonic in de speler gestopt. De muziek ken ik niet, maar ik vind het heel fraai klinken en de zangeres doet erg haar best om overtuigend door te komen en doet dat op een uiterst vriendelijke en warme manier. De tweede track is van een CD die ik zelf heb meegenomen: "Time after Time" van Tuck & Patti, een nummer wat ik eigenlijk altijd gebruik om te testen vanwege de macrodetails, de duidelijk hoorbare opname-ruimte en de enorme dynamiek in de tweede helft van het nummer. Nou, dit was een verbazend moment, zo had ik Patti Cathcard nog nooit horen zingen. Ze had duidelijk haar dag niet, want ze brabbelde alle woorden aan elkaar en gitarist Tuck Andrews had handschoenen aangetrokken. Bovendien hadden ze er een trendy vitrage voor gehangen. Hier wil ik geen CD van kopen. Het moge duidelijk zijn: deze 'One' is niet mijn ding; alles was een beetje omvloerst en details verdwenen in het bruine geheel.

[Audiofiel]

(deel 3 van 6)

En nu de beurt aan de Classé CA-100 die inmiddels weer gewoon 16 kg weegt (iets boven de 2000 euro nieuw). We houden dezelfde volgorde van tracks aan en beginnen weer met Hooverphonic. De zangeres heeft duidelijk meer in de melk te brokkelen met deze Canadese telg: de betrokkenheid is direct groter. En dan Tuck & Patti, mijn favoriet erin. Hoopvol wacht ik de eerste klanken af ,en ja hoor: de vingertjes op de gitaar zijn terug. Dit is weer mijn Patti: waar kon ik die CD ook weer kopen? Opvallend vind ik ook dat ik weer veel meer het nummer in wordt getrokken, de 'pace & rhythm' is goed en ik zit weer gewoon te luisteren. Wel het ik het idee dat ik nog niet het volle potentieel hoor van het nummer zoals ik het vaker heb gehoord, maar ik moet zeggen dat de CA-100 bij mij ook gewoon op de werkkamer staat en in de huiskamer zijn GROTE broer. Zodra Jiri een stuk klassiek opzet van Ravel (nee, niet dat speakermerk) roept hij dat het wel mooi is maar toch iets te plat. Dat ervaarde ik ook bij Patti, dus ik stel voor om even te proberen om een nummer gebalanceerd te draaien. De Levinson 390s wordt met Madrigal HPC XLR's verbonden met de CA-100 en we draaien nogmaals Ravel. Ik heb inmiddels op de 'zijbank' plaats genomen en merk direct een groot verschil. Ik hoor meer zaal dan toen ik op de 'bijna-sweetspot' zat. Ik kijk naar de gezichten van het luisterpanel en ze verraden bijna niets. Voorzichtig probeer ik na een paar minuten Jiri een uitspraak te ontlokken: "En, verschil gehoord?". "Nou dat is compleet anders, hier staat ineens een heel orkest!", zegt Jiri, "Ik wist wel dat mijn Levinson meer potentieel had als je hem gebalanceerd aansluit...". Het grappige is dat de CA-100 is ene eerdere luistertest bij mij niet beter klonk als ik hem gebalanceerd aansloot (ook niet slechter). Bij Jiri duidelijk wel, wat veel zegt over zijn CD-speler: die presteert gewoon stukken beter op XLR dan op cinch.

[Audiofiel]

(deel 4 van 6)

De aluminium broodrooster is nu aan de beurt: 47labs Shigaraki 4717. Het lijkt nog het meeste op een zolderkamer-DHZ-project versterker van de hobbyclub uit Almelo, maar het is toch echt een commerciële versterker met een dito prijskaartje van 2000 euro. Er is veel over te doen op ons forum en Remko laat geen kans onbenut om deze Japanner aan te prijzen als 'meeste natuurlijke versterker', dus het lijkt mij erg interessant om deze Ushi eens te beluisteren. Al bij de eerste klanken valt op dat het geluid ontzettend schoon is. Er is een rijkheid aan details te horen. Het geluidsbeeld komt mij minder diep over dan de CA-100, en ook de breedte is iets minder groot. Hooverphonic komt mooi uit de speakers, maar mijn hoop is gevestigd op Tuck & Patti. Ook hier zijn weer de vingertjes op de gitaar aanwezig en haar stem komt duidelijk naar voren, het beeld speelt zich meer af tussen en voor de speakers, dan erachter want ik kan de akoustiek van de kamer nu niet horen. De tweede helft van het nummer, waarin Patti fors uithaalt, geeft mij een heel vreemd beeld. Het geluid loopt niet dicht, integendeel zelfs, maar het wordt wel heel druk. Niet in het middengebied, maar in het midden-hoog: het geeft mij op het eind van het nummer een zenuwachtig gevoel. Iets wat met het volgende nummer wordt versterkt richting luister-moedheid: het midden-hoog is wel erg nadrukkelijk aanwezig. Dat geeft veel details, maar eist wel erg veel aandacht op. Wat ik vooral mis is het midden-laag: zoals in de onderkant van stemmen, wat ik erg belangrijk vind bij een muziekweergave. Dat wordt des te duidelijk met het nummer "Boy with the Bubblegun" van Tom McRae. Een heftig akoustisch nummer, vol al dan niet gemeende triestheid. Tom is hier een vrouw(!) met een iele stem, er zijn echt geen testikels te bekennen. Dit is schoon geluid, maar voor een prijs. Ik vind de Japanner absoluut heel interessant en had nooit verwacht dat er zoveel goed geluid uit een 'broodrooster' kan komen (zeker gezien de revolutionair simpele techniek), maar dit is duidelijk bedoeld voor een andere muzieksoort dan 'live' of 'unplugged'. Met Ravel valt het nog meer op. Met de Classé stond er een flink orkest met alle kracht en dynamiek, nu is het een orkest van dwergen met mini-instrumenten. Wat ik wel opvallend vind van het kleine kastje, is dat er best nog wel wat laag uitkomt (met uitzondering van het allerdiepste misschien) en met een behoorlijke snelheid. Alleen het middenlaag is absent.

[Audiofiel]

(deel 5 van 6)

Jan was inmiddels ook gearriveerd met een stukje Zwitserse precisie, dus nu wordt het stokje overgegeven aan de Goldmund SR 3.3/b], een driekanaals-deelnemer die met 4500 euro de duurste van het stel is. Wat direct opvalt is dat het karakter niet direct is te vergelijken met de Job, zoals Jiri die zelf ook heeft. Dit is de vierde versie van de Job-module en dat is te horen. Er is zowel een veelheid aan details als een extreem doorlopend laag te horen. Ik kan me voorstellen dat deze versterker uitstekend geschikt is voor surround, waar Jan hem ook voor gebruikt. Wat ik ook hier weer mis, is een stukje betrokkenheid vanuit het middenlaag. Er is minder 'drive' dan bij de Classé, minder 'live' ervaring. Hoewel de Goldmund nogal forward is (in-your-face), valt er beter mee te leven dan de oorsponkelijke Job. Vooral Jiri en Garmt zijn naast Jan behoorlijk positief over de Zwitser. Helaas zorgt een kortsluiting voor een vroegtijdig einde van de luistersessie van de Goldmund. Ik hoop voor Jan dat alles zo spoedig mogelijk onder garantie verholpen gaat worden.

[Audiofiel]

(deel 6 van 6)

Na al dat transistorgeweld is het tijd voor een tweede luistersessie met buizen. De PrimaLuna Prologue Two[/] is aan de beurt (ongeveer 1300 euro). Direct is duidelijk dat deze buis een stuk opener klinkt dan de 'One'. Op bijna alle punten scoort hij beter, maar het gordijntje blijft er voor zitten. Het is heel erg muzikaal, vergeeflijk, vriendelijk, warm. Maar het blijven buizen, het kan me niet verrassen.

[Audiofiel]

(conclusie)

Grappig is dat Remko op een gegeven moment roept dat Tuck & Patti op de Japanner veel beter uitkomt dan op de Canadees, terwijl Garmt mijn eigen mening mooi verwoord met de zin "Maar zo klinken ze live ook tijdens hun concerten". Uiteraard volgt een hele discussie over klankkleur, hout, drive en bekkens, maar duidelijk is dat Remko een bepaalde klankkleur wil horen die niet aansluit bij sommige anderen. Ikzelf wil een geluidsbeleving die 'zo goed als live' is, maar dan zonder vermoeidheid; een ander wil weer een snel en detailrijk beeld en een derde maakt het niets uit als het beeld dicht gaat lopen, zolang hij maar kippenvel krijgt. Zoveel meningen, zoveel smaken zullen we maar zeggen. het was een interessante middag, maar ik hoop dat Jiri er voldoende houvast aan heeft voor een richting. Duidelijk is dat het geen buizen wordt, dus die keuze is alvast geweest. Voor mij was het meest interessante moment het gebalanceerd draaien met de Classé. Wat een hoop muziek krijg je extra er bij als je de Levinson over XLR uitstuurt. Misschien toch nog eens een Pass Labs X-150 thuis uitproberen, Jiri? Ik denk dat je dan misschien al je wensen in één apparaat verenigd zult zien.

[R]

Errug goed verslag arjen. Heb het met veel plezier gelezen. Ik kon precies meelezen in de tijd dat jij postte . tnx. Heb jij ervaring met die pass?

[Audiofiel]

Errug goed verslag arjen. Heb het met veel plezier gelezen. Ik kon precies meelezen in de tijd dat jij postte . tnx. Heb jij ervaring met die pass?

Dank je.
Ik heb geen ervaring met de X-150, maar van wat ik verschillende keren heb gehoord van de X-250 was ik behoorlijk onder de indruk. Ik verwacht hetzelfde van de 150, maar dan ietspietsie minder.