Ook hier even een eerste reaktie van ons.
Morgen meer en dan zal ik ook de foto's die ik gemaakt heb posten.

Ten eerste; Scrarp, hartstikke bedankt voor je gastvrijheid. Het was weer erg gezellig en leerzaam.
Wat mij (Martin) opviel was de duur van alle tests. Waarbij we bij de eerste meeting bij Blue-Eyes tijd te kort kwamen om van alles te luisteren ging het hier best vlot. Begint routine te worden

De combi Krell / B&W was helaas toch zoals we die al eerder hadden gehoord. De pluspunten van een Krell zijn nu eenmaal net niet de sterkste punten van de 804's. Hierdoor komt de versterker niet uit de verf hoe je dat thuis gewend bent (De ML had hier ook wel last van). De Meridian pré maakte dit er niet beter op. Het 'voorzichtige' karakter van deze pré zorgde af en toe dat het geluid erg stroperig werd. Technisch best wel perfect maar het heeft een schop onder z'n kont nodig.

Als eerste de Parasound van Scarp; Het werd meteen duidelijk dat hij gelijk had bij de meeting in Lelystad. De amp kwam hier veel beter tot z'n recht. Het geluid was hier wel wat traag en gedrukt (behoorlijk gordijn erover) maar kwam meer los dan in Lelystad.

Toen de Mark Levinson van Blue-Eyes; Ik vind dit niet zo'n goede combinatie met de B&W's. Ook hier een behoorlijke bruine laag over het geluid. Ik verwacht een betere combi met z'n eigen JBL's die van nature wat opener klinken. Snelheid was wel iets beter en instrumentplaatsing was best OK.

Onze Krell; Eigenlijk viel het nog mee. Wat als eerste opviel was de enorme diepte die met deze amp werd gecreëerd. Ondanks dat de 804's niet zo laag gaan was toch meteen de authoriteit en gemak in het laag te bemerken. Het geluid was een stuk droger dan bij de ML en Parasound. Niet iedereen is hier van gecharmeerd. Snelheid was prima, het werd al behoorlijk wat ritmischer. Voor het eerst had ik vandaag het idee van; zet maar wat harder.

De Chord van Garmt gaf een voor mijn verwacht resultaat; Snel, accuraat, veel detail en vloeiend. Als voor de rest van de avond een keus gedaan moest worden waar we naar gingen luisteren werd het voor mij deze Chord.
We willen 'm graag nog eens thuis naast de Krell horen om te luisteren hoe zijn bassen zijn op onze Wilsons. Voor ons is naast al deze pluspunten één puntje wat telkens weer opvalt. Voor ons worden op de Chord stemmen en instrumenten net iets te iel (smal) weergegeven. Dit geeft veel ruimtelijkheid maar doet (voor ons) iets af van het live-gevoel. Ik heb dit nu in meer combinaties gehoord. Garmt luisterd net wat anders dan wij, hij vind de Chord juist vreselijk mooi stemmen weergeven.
Later nog wat metal geluisterd op de Chord. Bij deze drukke/volle muziek wordt het in vergelijking met de Krell toch iets onrustiger. Moeilijk, moeilijk. Ik denk dat de conclusie wederom erop neerkomt dat door andere prioriteiten we beiden de juiste keuze hebben gemaakt.

Wat wel apart is dat het verschil tussen de Chord en de Krell KSA50 vorige keer bij Bleu-Eyes kleiner was dan vandaag met de KSA300s. Terwijl de Krell KSA300s toch echt een veel betere versterker is dan de 50. Combinatie van vandaag speelde hier best een rol in.

We hadden nog best tijd over dus hebben we de Kemp Powerstrip nog even vergeleken met het stekkerblok van Scarp. In deze Powerstrip zit ook een parallel filter.
Op de Mark Levinson viel op dat er meer rust was waardoor meer ruimte ontstond. Ook het bruine laagje was behoorlijk verdwenen. Het klonk gewoon meer vanzelfsprekend.

Scarp werd daardoor ook nieuwsgierig dus toen zijn gehele set (incl. Parasound) aan  de PowerStrip gehangen. Geweldig; dit deed erg veel goed voor de snelheid. Ritmisch werd het veel beter. Het geluid deed een beetje denken aan de manier hoe de Chord het weergeeft. Dit gaf mij te denken dat de Chord van zichzelf wellicht al een filter aan boord heeft (niets mis mee natuurlijk).
Toen de PowerStrip er weer tussenuit ging viel meteen weer op dat het geluid minder schoon en vanzelfsprekend was. Je hoord a.h.w. weer iets meer de speakerunits apart.

Kortom, een zeer gezellige en leerzame dag. Scarp is een goede gastheer en we gingen met een goed audio-gevoel weer naar huis.
Blue-Eyes reed achter ons aan (we hadden zijn mailtje vanmorgen helaas niet meer gezien) en konden hem niet afschudden . Op de afrit van Lelystad hebben we elkaar uitgezwaaid.

Volgende keer waarschijnlijk bij ons maar dat zullen we tzt wel afspreken.

Verdorie; hebben we toch alles nu neer zitten te pennen
Morgen de foto's dus....

Martin & Miranda

Leuk verhaal Martin 

Niets verrassend dus...
ben benieuwd wat die Chord met jouw Wilsons gaan doen 

Zeer mooi allemaal
Wat een amp geweld allemaal. Ik sloeg werkelijk van mijn stoel toen ik zag hoe immens groot die ev's nou daadwerkelijk zijn. Dat ze groot zijn wist ik. Dat ze gigantisch zijn? Bij deze dus
Heel leuk om te lezen allemaal weer Kan niet wachten op de volgende shootpout

Hi,

Natuurlijk weer eerst even de gastheer Scarp bedanken voor de gezellige gastvrijheid.

Eigenlijk kan ik een dergelijke shoot-out aan iedereen op dit forum aanraden. Niet alleen is het erg leuk en gezellig om je mede-forummers eens een keer (of meerdere keren) te zien ook is het een unieke kans om verschillende set-ups met al dan niet terugkerende componenten in een andere setting te horen en is het zeer leerzaam tegelijk. En dan natuurlijk ook een verslag posten op het forum ipv alleen maar onze verslagen afwachten

Ik had gemengde gevoelens over het feit dat de C2 niet kon deelnemen aan de shoot-out. Aan de ene kant was het een goede gelegenheid voor mij om het Meridian-geluid eens te beluisteren in een opstelling die ik goed ken maar aan de andere kant had ik graag de verschillende amps in een setting gehoord waarmee ik meer bekend was (parasound-B&W). Elk voordeel hep z'n nadeel is ooit eens gezegd door een mager voetballertje en hij heeft gelijk.

De Parasound amp van Scarp liet meteen een veel betere match horen met de B&W's in vergelijk met de JBL's van Blue-eyes (of is het alweer blauw oog?), van een plat en ingedrukt geluidsbeeld was ditmaal geen sprake, goed nieuws dus voor de Para-freaks

Het nummer "It's Crazy" van Natalie Cole was mijn referentie gedurende de shoot-out. Ik ervaar dit nummer altijd als uitermate swingend, veel lucht rondom de instrumenten, heerlijk dynamisch, een close-mic opname van Natalie en een uitermate swingend (had ik al gezegd ).

Ik kan eigenlijk vrij kort zijn wat betreft de verschillende amps want nergens kreeg ik hetzelfde gevoel, die swing zoals ik het nummer ken, transienten van de trompetten kwamen niet tot die hoogte zoals ik ze ken, de lucht/ruimte ontbrak, de onderliggende dynamische aspecten bleven wat verborgen. De Chord bracht hier als enige verandering in, meteen bij de opening was de dynamiek er, de swing was er gelukkig ook weer en begon het nummer eindelijk wat te lijken op zoals ik het ken. Verklaring?.....Mijns inzien lag de oorzaak aan de pre/pro, de Meridian, die met zijn lief karakter een mooi beeld wist neer te zetten maar de muziek was introvert benaderde waardoor juist die extravertheid van het nummer uitbleef, de bekende "schop onder de kont" kwam meermaals ter sprake.

De ML zet een mooi karakter neer, wat te donker en gedrukt in samenwerking met de N804 en Meridian maar wel zeer vloeiend, organisch.

De Krell van Martin is niet alleen een statement met zijn uiterlijk en straalt een degelijke autoriteit uit, hij klinkt ook zo. Droog, een goede gelaagdheid en een tunneldiep geluidsbeeld. Ik vind het wel lekker geile bak

De Chord van Garmt bracht muzikale verfijndheid en voor mij de swing. Neutraal, uiterst snel met goede onderliggende dynamiek. Minder autoritair als de Krell maar meer gerafineerd. Een absolute heerlijke match met B&W en ook de match met JBL was meer dan uitstekend. Zou het een beetje een allemansvriend zijn?

Last but not least, de winnaar voor mij vanavond, de Kemp powerstrip. Een stekkerblok met sterbedrading en parallelfiltering. Aansluiten toen de ML stond te spelen en hopla, meteen bij het eerste nummer viel een toename in rust en ruimtelijkheid op, het nummer erna klonk evenwichtiger met Kemp dan zonder Kemp en in de dagelijkse set-up (zonder C2) klonken de verschillen zowaar nog grootser.

Niet alleen gestegen in de wish-list van Rob maar ook bij met een reuzestap in de top drie beland. Ben ontzettend benieuwd wat deze met de Theta kan doen want deze pre/pro is enorm gebaat bij een schone stroomvoorziening.

Het was weer een gezellige dag.

Mvrgr

Patrick

Natelie is mega  

Ik was net de S(A)CD aan het beluisteren 

(Aangezien de laatste Norah Jones in de buurt van de prullebak ligt)

Kemp Powerstrip powerbuy binnenkort?

Geweldige verslagjes weer en leuk dat Spacebass het allemaal zo op de voet volgt...

Ik was inderdaad tot mijn eigen verrassing als eerste, maar vind ik altijd wel fijn. Ik kreeg alleen wel bijna een minderwaardigheidscomplex toen ik die bakken van Martin en Blue-Eyes zag...    OK, ik ben wel wat gewend, maar toch.. Maar zoals ik al eens eerder zei: wie niet sterk is, moet slim zijn...

Goed, we begonnen dus te luisteren naar de set zoals hij klaarstond. Ik kreeg eigenlijk gelijk een gevoel dat er qua stroompolariteit iets niet in orde was. Inderdaad bleken zowel de DVD-speler als versterker niet goed te zitten. Dit scheelde al een slok op een borrel (op zich erg scary dat ik dit soort dingen op een absolute manier meen te kunnen horen).

Ik vond het verschil tussen de TEAC en Onkyo niet echt klein, maar ook niet reusachtig. Hoewel mij persoonlijk kwaliteitsverschillen in de bron het meest gaan opvallen op de LANGE termijn, was het oordeel van Scarp dat hij de Onkyo niet hoefde te vervangen of een apart CD-loopwerk kopen. Ikzelf vond de TEAC wel een stap voorwaarts.

Begonnen met de Mark Levinson No.331 van Blue-Eyes. Ik herkende het geluid van ML, dat over het algemeen wat 'stoperig' op mij overkomt. Ietwat bruin en traag, met wel een in vergelijking tot de andere versterkers wat meer upfront karakter, wat ik wel fijn vond met de B&W N804. Overall wel een lekkere rustige sound met veel kracht en detail in het laag.

De Krell KSA-300 die hierna werd aangesloten had een sneller, opener karakter en klonk vooral behoorlijk droog, met meer zwart tussen de instrumenten en tussen de noten. Wat mij opviel was de gigantische diepte in het geluidsveld. Je hoort een duidelijke gelaagdheid, waar stemmen die voorin de mix zitten ook echt fysiek vooraan lijken te staan. De timing en resolutie van het hele spectrum is gewoon subliem. Waar ik zelf heel gevoelig voor ben, is een 'transistorlaagje'. Hiermee bedoel ik een soort sythetisch laagje dat zich vooral manifesteert in het mid-hoog. Hier had de Krell iets last van (dit is wel echt mierenn**ken). De ML eigenlijk ook, maar dit wordt gemaskeerd door het iets bedektere karakter. De ML heeft wel een goede stroom nodig, want hoe beter dit voor elkaar is, hoe schoner en opener hij gaat klinken. Ik begrijp hoe goed de Krell moet klinken op de Wilsons en hoe fijn de ML tot zijn recht kan komen met de pittigere JBL's, dus goede keuze voor beiden.

Toen de Chord werd aangesloten werd ik toch wel blij. Het losse, muzikale, snelle en neutrale karakter van de Chord is gewoon 'mijn ding'. Het was van de versterkers eigenlijk de eerste die mij echt van de muziek liet genieten en kippevel deed krijgen. Op zo'n moment vergeef ik dan de versterker eigenlijk voor de rest (bijna) alles. Het werd wel duidelijk dat zowel de ML als de Krell in het laag meer resolutie en controle hebben, maar de natuurlijkheid en vloeiendheid van het totale geluid zijn voor mij dan toch belangrijker dan geïsoleerde aspecten. Dit werd ook duidelijk bij het testen van de digitale interlinks: wellicht liet de Kimber het meest horen, maar was mij daarom wat te druk. De MIT geeft een geluid dat je gewoon makkelijk accepteert als muziek en is ritmisch erg goed. Het blijft mijn referentie. Het is echter maar net hoe je luistert en wat je belangrijk vindt. De match van Chord op B&W Nautilus was wederom trouwens (heb ook Chord gehoord op een N803) gewoon erg goed: gemakkelijk, muzikaal en in balans.

Tot slot was voor mij het Kemp power block wel een aangename verrassing: zeker een verbetering te noemen! Het geluid wordt gewoon wat schoner, ritmischer, minder mechanisch en doorzichtiger.

Garmt, een ander loop zoals de TEAC vind ik wel een stap voorwaarts, maar of het toch nog weer een wat geld waard is weet ik nog niet. Ik denk dat voor zoiets toch een langere luistertest nodig is om te bepalen. Daarom ga ik zeker (zodra ik de gelegenheid ertoe heb) ook luisteren naar een ander loopwerk en het liefst natuurlijk thuis. Dan echter een week lang ofzo om echt zeker te weten wat het me brengt.

Maar voor nu, staan er eerst andere dingen nog te doen. Akoestiek is daar een onderdeel van. Dan ook nog een beetje bekabeling (ander speaker kabel en afmaken van de DHZ powercords). En misschien toch een ander powerblok Als eerste trouwens de C2 weer aan het werk zien te krijgen

Daarna komt de bron nog aan de beurt.

Citaat van: patrick_vdb op maart  1, 2004, 00:28:03


Ik had gemengde gevoelens over het feit dat de C2 niet kon deelnemen aan de shoot-out. Aan de ene kant was het een goede gelegenheid voor mij om het Meridian-geluid eens te beluisteren in een opstelling die ik goed ken maar aan de andere kant had ik graag de verschillende amps in een setting gehoord waarmee ik meer bekend was (parasound-B&W). Elk voordeel hep z'n nadeel is ooit eens gezegd door een mager voetballertje en hij heeft gelijk.

Het nummer "It's Crazy" van Natalie Cole was mijn referentie gedurende de shoot-out. Ik ervaar dit nummer altijd als uitermate swingend, veel lucht rondom de instrumenten, heerlijk dynamisch, een close-mic opname van Natalie en een uitermate swingend (had ik al gezegd ).

Ik kan eigenlijk vrij kort zijn wat betreft de verschillende amps want nergens kreeg ik hetzelfde gevoel, die swing zoals ik het nummer ken, transienten van de trompetten kwamen niet tot die hoogte zoals ik ze ken, de lucht/ruimte ontbrak, de onderliggende dynamische aspecten bleven wat verborgen.  Verklaring?.....Mijns inzien lag de oorzaak aan de pre/pro, de Meridian, die met zijn lief karakter een mooi beeld wist neer te zetten maar de muziek was introvert benaderde waardoor juist die extravertheid van het nummer uitbleef, de bekende "schop onder de kont" kwam meermaals ter sprake.

Mvrgr

Patrick

Inderdaad, de Meridian zal er misschien ook wel voor iets tussen zitten(te braaf), maar wat me ook opvalt is dat er voor een MIT Digital Reference geopteerd is boven de Kimber D-60.
Ken persoonlijk beide kabels en de D-60 was in eerste instantie toch een enorme stap vooruit tov de MIT die ik ook geruime tijd in m'n set gehad heb.
Dat luchtig micro-detail en ruimtelijkheid is toch kenmerkend voor de Kimber.
Maar zoals steeds slaat de honger naar meer toe, daarom ook m'n persoonlijke keuze om de Kimber KS2020 aan te kopen, deze speelt namelijk nog twee klasse hoger.

Echt spijtig dat de C-2 onbeschikbaar was, samen met de Kimber had deze een nooit gehoord detail kunnen weergeven zonder ook maar één moment het muzikale gevoel te verliezen.

Als Rob wil mag hij nog eens langs komen met z'n Meridian hoor, dit wil ik hem niet onthouden.
Geldt voor de anderen ook hoor...

Ook het feit dat ondanks de N-804 een prima speaker is, is deze eigenlijk iets te jong voor het echte amp-geweld, het extreme laag is nu net wat ontbreekt met deze speaker.
Voor dit geweld moet je toch echt uitwijken naar minstens een N-802, dan zal je pas ervaren wat 'laag' in de properste zin betekent.

Tot slot, misschien toch wel even een Chord aansluiten, toch na de commentaren dat Chord een goede match is met B&W.
Dit gewoon eens uit nieuwsgierigheid want de match Para/B&W/Kimber overall is toch wel mijn referentie.

Mvgr
Yves.

Thommy,

de kimber gaf idd het meeste detail, meer dan de overige kabels. De keus viel op de MIT omdat daar meer beleving inzit, meer muziek.

Meer detail betekend niet altijd muziek!

Citaat van: thommy op maart  1, 2004, 08:58:38
Ook het feit dat ondanks de N-804 een prima speaker is, is deze eigenlijk iets te jong voor het echte amp-geweld, het extreme laag is nu net wat ontbreekt met deze speaker.

Dit is algemeen bekend, maar toch blijkt dat een eindversterker een hoop kan brengen op deze speaker. Persoonlijk vind ik het juist een lekkere speaker. De 802's heb ik al wel beluisterd (bij marco lisi op z'n HCA3500), maar toen vond ik het laag indrukwekkend, maar te overdreven.

Maar uiteindelijk is het persoonlijk wat je lekker vind. Robbo en Patrick draaien naar tevredenheid met 805's, waar eigenlijk nog meer laag mist, maar toch klinkt het lekker (ik heb zaterdag bij Robbo nog geluisterd zonder subwoofer).

Daarbij moet je ook rekening houden met de woonsituatie. Het extreem lage wat een 802 aankan wil ik niet bij mij in een flat hebben. Ik heb niet voor niets de subwoofer de deur uitgedaan.

Mijn uiteindelijk conclusie is dat ik gewoon tevreden ben met de (voor en eind)-versterking en speakers. Beter kan altijd, maar tegen een veel hogere prijs (welke ik er nu niet voor over heb, misschien als ik eens de hoofdprijs van de staatloterij win ofzo).

Leuke reviews. Wel grappig dat iedereen het geluid vaak bruin noemt in samenhang met B&W speakers. Dat kan ik redelijk beamen nadat ik naar mijn nieuwe Kef speakers ben gegaan, want ik had dat met mijn vorige generatie speakers ook meer.
Verder is garmt als enige niet negatief over het meridian geluid. Wat mag ik hieruit concluderen:
- hij wil aardig zijn tegenover mij ?
- zit toch dicht aan tegen wat hij gewend is met lexicon ?
- de rest luisterd veelal naar voorversterkers die anders klinken.

Jaco

Citaat van: Blue-Eyes op maart  1, 2004, 09:06:00
Thommy,

de kimber gaf idd het meeste detail, meer dan de overige kabels. De keus viel op de MIT omdat daar meer beleving inzit, meer muziek.

Meer detail betekend niet altijd muziek!

Het is maar hoe 'beleving' ervaart

Detail met beleving is niet iedere kabel gegeven.
Mijn keuze was zeer snel gemaakt.

Mvgr
Yves.

Hi,

Oh, ik ben niet uitgesproken negatief over de Meridian, de korte luisterimpressie van Frank gaf toch een totaal ander beeld dan die welke nu gepresenteerd werd. Het is de combi waarin het 'm zit En ja, ik luister thuis naar een voorversterker welke totaal anders klinkt.

Ik heb de luistersessie met de verschillende digi-links niet meegemaakt, scheurde toen nog ergens over de A2, dus kan er weinig zinnigs over vertellen. Maar het is maar net wat men zoekt in het geluid waar men naar luisterd

De 804 liet overigens behoorlijk goed de verschillen in laag horen, de Krell klonk lekker droog en gedefinieerd, de ML had hier toch een warmere kant maar wel veel controlle. Laag wordt niet enkel bepaalt door de grondtoon, ook met de harmonischen kun je aardig uit de voeten om een oordeel te vormen. Detail, timing het blijft allemaal goed volgbaar.

Een asw4000 lijkt me overigens geen verstandige keuze dan Scarp

Mvrgr

Patrick

Citaat van: jaco op maart  1, 2004, 09:21:57
Verder is garmt als enige niet negatief over het meridian geluid. Wat mag ik hieruit concluderen:
- hij wil aardig zijn tegenover mij ?

Hahaha! Nou, dat geloof je toch zelf niet hè?

Citaat- zit toch dicht aan tegen wat hij gewend is met lexicon ?

Nee, niet echt. Ik vond de Meridian misschien ook iets te rustig in de set van Scarp, maar het was niet echt een onderdeel van de test, ik weet dat Meridian prachtig kan klinken in bepaalde situaties. Ik vond het eigenlijk nu ook wel mooi, erg subtiel in ieder geval. Alleen iets TE subtiel voor de aanwezigen, maar met de Chord was er toch best sprake van een fraaie combinatie vond ik. Het subtiele van de Meridian combineert dan mooi met het subtiele en levendige van de Chord.

Citaat- de rest luisterd veelal naar voorversterkers die anders klinken.

Dat zeker.

Ik weet het patrick ... een ASW4000 zal er ook niet komen. Ik weet, ik ben soms wat wispelteurig in mijn keuzes, maar dit soort sessies maken voor mij toch de richting wel wat duidelijker.

Ik ben overigens zelf erg benieuwd naar de dingen die martin en miranda uitlegden te horen in hun set. De extra bas bij drum aanslagen, etc.

Ik ben trouwens ook niet negatief over de Meridian. Het is een fantastisch apparaat en zeker erg mooi. Maar ik denk net niet mijn geluid. Misschien dat Robbo nog wat kan vertellen hoe hij de sessie ervaarde, het waren immers bekende speakers en zijn meridian.

Ik heb eigenlijk genoten van alles apparaten die op de speakers kwamen. De ene boeide wat meer dan de andere. Maar geen enkel apparaat was slecht of klonk slecht.

Citaat van: thommy op maart  1, 2004, 09:35:23
Detail met beleving is niet iedere kabel gegeven.
Mijn keuze was zeer snel gemaakt.

Tja, alle keren dat ik Kimber hoorde, vond ik het nogal druk, upfront en vermoeiend, sorry... Ik ga dan als ik toch detail wil horen eerder voor Siltech, hoewel dat eigenlijk vooral heel veel detail is en transparantie en verder niet zo bijzonder, maar het merk klinkt wel 'relaxed'. Mijn keuze blijft vooralsnog even voor MIT, hoewel Transparent ook mijn aandacht heeft (interlinks en speaker kabel).

Ik luister nogal naar het geheel (in dat geheel spelen natuurlijkheid, ritme en levendigheid zonder onrust een grote rol), details zeggen mij helemaal niets als ik geen kippenvel krijg, hoewel detail en kippenvel absoluut samen kunnen gaan.

Citaat van: Scarp op maart  1, 2004, 09:50:11
Ik ben overigens zelf erg benieuwd naar de dingen die martin en miranda uitlegden te horen in hun set. De extra bas bij drum aanslagen, etc.

Ik denk dat je heel erg schrikt als je de bas hoort van de set van M&M. Ik ken de Wilsons en hun bas is echt vreselijk diep, snel en lekker.

Ik denk dat Scarp zelf met zijn muziek helemaal niet zoveel mist.
Op het eerste gehoor mis je ook helemaal niet zoveel bas alleen is het meer mid-bas wat de 804's weergeven (en dan helaas niet met het detail en strakheid wat ik graag wil horen).

Het is echter zo dat bij metal de kracht juist door een flinke dosering aan ondertonen wordt gerealiseerd. Mis je hier iets dan is het gevoel van kracht echt een stuk minder. Wat dan overblijft is een stuk minder boeiend en geeft een minder live-gevoel. Begrijp me niet verkeer. Het is niet zo dat ik veel bas wil hebben (bij ons thuis zullen een aantal denken; is dit alles) maar ik heb het graag wel erg gecontroleerd en mooi in het geluidsbeeld.

Ik  moet zeggen dat ik het bij de meeting-groep welbekende Opeth-nummer zeker met de PowerStrip erg lekker vond klinken op de 804's en de Para.

Martin

ps. Jemig wat gaat het snel. In de tijd dat ik dit aan het typen was zijn er 4 posts bij gekomen

Wat ik nou niet helemaal begrijp is dit : in een setup die voor de meesten op de amp na compleet anders is dan zij thuis gewent zijn:  hoe bepaal je welke karakteristieken aan de verschillende componenten toe ?   

OK, als je op dat moment een amp wisselt, logisch.  Maar het lijkt mij toch lastig om in een gelijk blijvende setup bepaalde dingen toe te wijzen aan de speaker en bepaalde aan de pre/pro....   Of zijn we allemaal zo bekend met het B&W geluid ?

Toch lukt dat Robbo. Ik kan het zelfs met de stekker die verkeerd in het stopcontact zit...    Maar je hebt wel enigszins gelijk. Ik herken alleen gewoon de sound van een merk, omdat ik die eerder hebt gehoord. Ik ken dan de versterker, de speakers en de pre/pro. Ik kan dan redelijk voorspellen wat wat doet. Kwestie van ervaring?

Hi Rob,

Open deur voor mij, ben vrij bekend met de gehele Nautilus lijn en ook de Parasound. Enkel de Meridian was de onbekende schakel (en de akoestiek natuurlijk).

CitaatJemig wat gaat het snel. In de tijd dat ik dit aan het typen was zijn er 4 posts bij gekomen

Wat sneller typen Martin

Ben nu ook wel vreselijk nieuwsgierig naar de Watt puppy's maar misschien nog wel meer naar de centerloze ervaring gedurende film kijken.

Mvrgr

Patrick

Ik wil ook best mijn Lexicon wel meenemen naar Martin, hebben we ook eens wat anders om naar te luisteren dan alleen versterkers...   Misschien dan ook de C2 en Casablanca meenemen voor een echte pre/pro/power shootout! 

Citaat van: garmtz op maart  1, 2004, 10:09:30
Toch lukt dat Robbo. Ik kan het zelfs met de stekker die verkeerd in het stopcontact zit...    Maar je hebt wel enigszins gelijk. Ik herken alleen gewoon de sound van een merk, omdat ik die eerder hebt gehoord. Ik ken dan de versterker, de speakers en de pre/pro. Ik kan dan redelijk voorspellen wat wat doet. Kwestie van ervaring?

Hoe typeer jij de klank van een verkeerde polariteit? Lijkt me knap dat je dat hoort in een redelijk onbekende setup , om te verwijzen naar Robs post

Door gewoon veel te luisteren naar verschillende sets.
Op een gegeven moment herken je een soort geluid van een bep. merk waardoor de puzzlestukjes in elkaar vallen.

Zo probeer je weleens te voorspellen hoe een apparaat/speaker in een bep. setup zal gaan klinken. Soms lukt dit wel en soms wordt je toch nog kompleet verrast.

Gisteren kwam mijn voorspelling toch wel uit.
De combinatie Krell / B&W 802/804 heb ik vaker gehoord. Meridan ken ik van m'n eigen eindversterkers die ik heb gehad, een cd-loopwerk die ik van Jaco eens mocht lenen, Jaco's set en Frank's set.
Hoewel ik bij Frank het niet zo hoor is er verder wel een soort van Meridian eigenschap.
Ik hoopte echt dat de pre/pro dit niet zou hebben (want dan was er voor mij een eventuele potentiële mogelijkheid erbij, techniek en mogelijkheden zijn natuurlijk erg uitgebreid) maar het Meridian geluid was er toch wel uit te halen.

Maar het is heel persoonlijk of je hier ook voor gaat of niet.

Martin

ps. Jemig gebeurt het me weer (weer 4 post ertussen ) Sneller typen gaat nu niet. Zit op m'n werk en doe dit er wat tussendoor