Beach boys

[bout]

Ik zag laatst een documantaire over Brian Wilson en het Smile album.
Hierdoor is mijn belangsteling voor de Beachboys sterk gegroeid.

Doordat er zoveel albums door ze zijn uitgebracht is het moeilijk een keuze te maken wat aan te schaffen. Zo zijn er ook opnames in mono. Is dit in sommige gevallen juist beter of juist niet?

Daarom mijn vraag aan de kenners;"Wat zijn de musthaves en wat zijn de opnames van een brilliante kwaliteit?"

Alvast vriendelijk bedank!

[jurjen]

Pet Sounds is denk ik de must-have.
Op Surf's Up staan een paar stukken die eigenlijk voor Smile bedoeld waren.
Ik hou vooral van de minder commerciele liedjes, die niks met surfen of auto's te maken hebben.

Briljante kwaliteit wat hifi betreft, hebben ze geen van alle denk ik. Ze zijn wel briljant op het gebied van productie en arrangement, als je het afzet tegen hun tijdgenoten.

[Schaap]

Pet Sounds is een absolute 'must-have'. De oorspronkelijke versie is mono(Brian W. is doof aan één oor door klap van zijn vader!), persoonlijke voorkeur is de stereoversie later gemaakt  door Mark Linnett. Ik heb hem uit een set met 4 CD's en boek met de sessies met de topmuzikanten uit die tijd, Carol Kaye op bas, Barney Kessel etc etc.

Zonder Pet Sounds was er geen Sgt. Pepper van de Beatles geweest(qoute P. McCartney) en wellicht de popmuziek anders geweest vooral in die tijd. Het bijzondere van deze 'plaat' is dat naast de eigenzinnige composities en prachtige harmonieën , uniek in die tijd , B.W. voor het eerst in de pop 2 of 3 verschillende instrumenten samen laat klinken om daardoor een andere klank(kleur) te krijgen = gesynthesizeerde klanken en daardoor de ontwikkeling van de synthesizer een grote impuls gaf.

Ook was hij de eerste die veel tijd (en geld) besteedde om een 'plaat' te maken wat niet gebruikelijk was, waardoor ruimte voor experimenten e.d. kon plaatsvinden. Daardoor konden de Beatles, Stones en opvolgers ruimte en geld krijgen om hun talenten te laten botvieren. Kortom een mijlpaal in alle opzichten! en helaas wat ondergewaardeerd door het publiek.

Helaas raakte B.W. in een vreselijke 'dip' tijdens Smile en gaf B.W. niet zoveel meer om het mooi opnemen van hun goede muziek,  Surf's up e.a. Jammer en vanaf die tijd zijn er op hun albums IMO meestal een paar nummers die eruit springen en andere wel aardig. Later nam vooral broer Carl ( met die prachtige stem)het roer over en zijn er ook mooie albums gemaakt, Holland, Carl and the Passions, maar blijft kwestie van smaak.
Hopelijk heeft de Bieb nog wat om te beluisteren.

Henk