Lejonklou review: ideale partner voor Naim en Linn?

Started by jpmoree, October 17, 2017, 23:04:47

Previous topic - Next topic

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

jpmoree

Review: Luistervergelijk van Lejonklou Gaio en Slipsik 6

Vergeleken apparatuur:
Lejonklou Gaio phonotrap (590 Euro)
Lejonklou Slipsik 6 phonotrap (1050 Euro)

Overige apparatuur:
Linn LP12, Hercules, Trampolin 2, Akito,  Adikt
Flashback Premiere interlink (RCA-RCA)
Naim SuperUniti BT
Naim NACA5 speaker kabel
Naim Ovator S-400 speakers

Vinyl:
Track 1: Joe Cocker – Look What You've Done (Sheffield Steel)
Track 2: Simply Red – The Old Red (Picture Book)
Track 3: Sting – If You Love Somebody Set Them Free (The Dream of the Blue Turtles)
Track 4: Supertramp – No Inbetween (Brother Where You Bound)
Track 5: Talk Talk – Have You Heard the News (The Party's Over)
Track 6: Toto – A Thousand Years (The Seventh One)

Ongeveer een jaar geleden las ik op diverse fora over de uitstekende phonotrappen van Fredrik Lejonklou, met name in combinatie met een Linn Adikt element. Na heel prettig initieel contact met Marco Oudheusden van Hexagon, die het importeurschap van dit bijzondere merk in Benelux en Duitsland behartigt, kreeg ik het goedkoopste model op proef: de Gaio. Ik was gelijk verkocht en heb hem gehouden. Inmiddels heb ik er al vele uren genieten opzitten. Het prettige contact met Marco (via email) bleef en recentelijk bood hij me aan om de Slipsik 6, het topmodel phonottrap van Lejonklou, langs te brengen om deze uitgebreid te beluisteren. Dat liet ik me geen 2 keer zeggen en een afspraak was snel gemaakt!

Afijn, op een lange zaterdagavond heb ik mijn (audio)vriend Robin uitgenodigd om beide phonotrappen eens aan een uitgebreid "vergelijkend warenonderzoek" te onderwerpen. We luisterden iedere keer een track in zijn geheel en plugden vervolgens om naar de andere phonoversterker. Na 2 nummers hadden we de indruk dat de Slipsik 6 iets luider speelde, en na checken van de specificaties bleek de Slipsik 6 nderdaad 1dB meer te versterken. Omdat het belangrijk is bij een eerlijk vergelijk om het afspeelvolume zo gelijk mogelijk te houden, hebben we vanaf track 3 het volume van de SuperUniti versterker iedere keer aangepast (stand 43 en 45).

Bij Joe Cocker vielen ons niet heel grote verschillen op. De Slipsik 6 klonk iets meer "hifi". Het verschil zit hem in de details, waarbij bijvoorbeeld het rauwe in de stem van Joe Cocker iets beter tot zijn recht komt en de instrumenten die wat meer op de achtergrond te horen zijn (bijvoorbeeld de synthesizer) iets beter te volgen zijn. Daarentegen was de baslijn bij de Gaio wat beter te volgen en meer stuwend.  Met name door dit laatste sloeg de balans voor ons beide licht door naar de Gaio. (Gaio-Slipsik: 2-0)

De volgende plaat is meer jazzy en een mooie ruimtelijke opname: Simply Red. Bij genoemde track zijn de verschillen een stuk uitgesprokener. De Slipsik 6 was voor ons beiden een zeer duidelijke winnaar. De afbeelding in de ruimte is groter en de stem staat verder naar voren met name bij de hoge uithalen. Klappen in de percussie waren dynamischer en er zat een tikkeltje meer sublaag in de baslijnen. Er is meer detail te horen in bijvoorbeeld gitaar en vingerknippen. (Gaio – Slipsik: 2-2)

Bij Sting waren we minder eensgezind over onze waarnemingen. Gedurende de hele track is een tamboerijn te horen; ik vond deze bij de Gaio wat smoother en prettiger klinken, terwijl volgens Robin deze zo hoort te klinken als bij de Slipsik 6: feller en nadrukkelijker aanwezig. Robin vond de Gaio wat dynamischer terwijl ik dat juist van de Slipsik vond. Bij de Slipsik hadden de vocalen van Sting een goede stabiele focus, terwijl die bij de Gaio wat vager was. Ik ben zelf altijd erg gefocussed op baslijn en basdrum. Dit moet goed te volgen zijn en daarom heb ik een voorkeur voor een wat drogere sound in het laag. Voor mij was het duidelijkste pluspunt van de Gaio de beter te volgen baslijnen en als geheel vond ik alles mooier in balans. Robin vond de Slipsik de luisteraar wat meer bij de muziek betrekken en vindt deze dan ook de winnaar bij dit nummer (Gaio – Slipsik: 3-3)

Het album Brother Where You Bound van Supertramp is qua opname/mastering een dynamisch juweeltje! Eén van de best klinkende albums in mijn collectie. En het belangrijkste: fantastische muziek! Bij dit nummer laat de Slipsik 6 toch wel heel veel kwaliteiten horen: meer detail (twinkeling van belletje aan het begin van het nummer bijvoorbeeld), zuiverdere klank van instrumenten (de piano met langer en stabieler uitsterven van de aanslagen en de weergave van het timbre van de saxofoon veroorzaakt door de trilling van de riet), meer attack (drumstokken op zijkant snare/trom) en overall een realistischere weergave (bijvoorbeeld de aanslag van de drumsticks op de bekkens). Het enige punt waar we de Gaio beter vonden was de ervaren dynamiek, waarbij ik dat vooral in het laag waarnam. Ons unanieme oordeel was in het voordeel van de Slipsik 6 (Gaio – Slipsik: 3-5)

Daarna was het de beurt aan de baanbrekende en eigenzinnige typische jaren 80 synth pop die Talk Talk aan het begin van hun carrière maakte: een spannende combinatie van elektronische en akoestische instrumenten en gevoelige, vaak melancholieke vocalen van Mark Hollis. De mix van deze muziek is typisch 80s en hier is de Gaio op zijn best. De eerste indruk van Robin was: "Een duidelijke winnaar, de Gaio vind ik op alle fronten beter!". Hadden we bij de eerste keer afspelen van deze track via de Slipsik 6 nog geconcentreerd en bewegingloos zitten luisteren, bij de tweede keer via de Gaio realiseerden we ons halverwege het nummer dat we met allebei met onze voet mee zaten te tappen. Dat is een mooi compliment voor de Gaio! (Gaio – Slipsik: 5-5, spannend!)

Als laatste nummer in deze vergelijking hebben we gekozen voor een stevig rocknummer. Bij deze muziek is dynamiek bepalend voor de beleving van het nummer. Dat is bij de Gaio wederom het beste voor elkaar. Mij viel vooral het mooie strakke vollere laag op. De Slipsik 6 is wat braver maar ook fijnzinniger. Het is dus meer een kwestie van zowel muzikale smaak alsook voorkeur voor een bepaalde sound. (Gaio – Slipsik: 7-5)

Resumerend kunnen we stellen dat er wel degelijk significante verschillen zijn tussen beide phonotrappen van Lejonklou. De Slipsik 6 is duidelijk wat gebalanceerder en gedetailleerder in zijn weergave. Wij vonden het de meest audiofiele versterker van de twee. De kwaliteiten van de Gaio liggen meer op het vlak van dynamiek en laagweergave; hij betrekt je wat ons betreft meer bij de muziek. Hoewel voor ons de Gaio wint vanwege genoemde eigenschappen is dit een persoonlijke voorkeur, die gedeeltelijk ook te maken heeft met onze muzikale voorkeur (80s, rock, elektro). Als we de phonoversterkers hadden vergeleken met andere muziek (bv. jazz, klassiek of singer-songwriter) zou de balans wel eens richting Slipsik 6 kunnen doorslaan...




chansig

Mooie uitgebreide review. Leuk om te lezen. Tof dat je je tijd erin hebt gestoken.

Met de conclusies zou ik wat terughoudender zijn maar past wel in de audiowereld.

En 1 vraag speelt Robin Tamboerijn ?  :D

Gr. Hans
Teleskopos, Paradigm PW Link, BACCH software, akoestisch gefröbel, Audio Gear powerkabels,  AQ Forest digitale/optische kabels.

Robiwan

Quote from: chansig on October 18, 2017, 11:13:44
Mooie uitgebreide review. Leuk om te lezen. Tof dat je je tijd erin hebt gestoken.

Met de conclusies zou ik wat terughoudender zijn maar past wel in de audiowereld.

En 1 vraag speelt Robin Tamboerijn ?  :D

Gr. Hans

Nee dat speel ik niet.
Rega Brio |  Naim ND5XS | Audiolab 6000 CDT | MoFi Studiodeck+ | Neat Motive SX2

Cyreg

Echt leuk om weer 'ns 'n echt luister/vergelijk te lezen op HTForum, bedankt  ;)
setup:    Michell TecnoDec/RB250/TecnoW > MP110 > GramAmp2C/PSU1; Cyrus CD8SE; Cyrus FM7 >> DNM V3 Interlinks >> 
             Exposure 3510 INT >> Exposure DMF-two LSkabel >> Harbeth C7ES-3 '35th Anniversary' op Ikea Oddvar stool 
netspul: huiswcd > M-WaY 2DW+ Gold  > Furutech e-TP60E > AH! KB10 (3510), AH! KB10 (PSU1), AH! KB10 (8SE), AH! KB10 (FM7)

chansig

Quote from: Robiwan on October 18, 2017, 11:46:32
Nee dat speel ik niet.

Ah....tsja...Robiwan...Robin, duidelijk. :D

Oke...maar je hoort er wel zeer regelmatig 1 of meerdere ?

Gr. Hans
Teleskopos, Paradigm PW Link, BACCH software, akoestisch gefröbel, Audio Gear powerkabels,  AQ Forest digitale/optische kabels.

Robiwan

Quote from: chansig on October 18, 2017, 11:55:06
Ah....tsja...Robiwan...Robin, duidelijk. :D

Oke...maar je hoort er wel zeer regelmatig 1 of meerdere ?

Gr. Hans

Ik weet hoe het MOET klinken ;)
Rega Brio |  Naim ND5XS | Audiolab 6000 CDT | MoFi Studiodeck+ | Neat Motive SX2

chansig

Teleskopos, Paradigm PW Link, BACCH software, akoestisch gefröbel, Audio Gear powerkabels,  AQ Forest digitale/optische kabels.

jpmoree

Vergelijkende test phonostage Lejonklou Gaio 2 vs Gaio 1, door mijzelf en Robiwan

Eerste kennismaking
Zo'n anderhalf jaar geleden kwam in contact met Marco Oudheusden van Hexagon Audio, importeur van Lejonklou audio apparatuur. Dit was naar aanleiding van mijn interesse voor een Lejonklou phono voorversterker voor alleen moving magnet elementen. Ik draai al geruime tijd met een Linn Adikt element en ben daar ontzettend tevreden mee, dus een verandering naar een MC element voorzie ik niet. De allereerste Lejonklou Gaio phonostage die Hexagon in Nederland heeft geleverd staat sindsdien bij mij. Daarna heeft Marco mij herhaaldelijk van demo apparatuur van het zeer authentieke merk Lejonklou voorzien. Primaire drijfveer bij Marco is zijn passie voor geluid, apparatuur en mensen. Er is dan ook nooit sprake geweest van de geringste druk tot aanschaf van nieuwe apparatuur.

Nieuwe phonostage van Lejonklou: Gaio 2
Begin mei 2018 benaderde Marco mij omdat hij geinteresseerd is in mijn mening over één van de nieuwe phono voorversterkers van Lejonklou, de Gaio 2. Hij stuurde mij meteen een exemplaar. Indertijd heb ik met Robin een uitbreide evaluatie van o.a. de eerste versie van de Gaio gedaan en hij was meteen enthousiast om een vergelijkende luistersessie te houden waarin we de Gaio 2 aan onze kritische oren onderwierpen. Hieronder kun je onze bevindingen lezen.

We hebben telkens twee maal een nummer beluisterd op beide phono stages. Gemakshalve zijn we niet telkens met hetzelfde type begonnen, maar "ompluggen" na beluisteren van het volledige nummer. Beide voorversterkers hingen ten tijde van de test al ruim een week aan de netspanning en gedurende deze periode heb ik regelmatig vinyl gedraaid, zonder heel kritisch te luisteren. Wel viel me meteen op hoe open en dynamisch de Gaio 2 klonk. De eerste indruk was een behoorlijke verandering (verbetering?) ten opzichte van de Gaio 1.

De set
Draaitafel:    Linn LP 12, Hercules, Trampolin 2, Ittok LV3mk2, Adikt
Versterking:    Naim Superuniti BT
Speakers:    Naim Allae
Rack:       Naim Fraimlite
Interconnect:    Flashback Sales Performance RCA-DIN
Speaker kabel:   Naim NACA5

Muziek
Mensen die ons kennen zal het niet ontgaan zijn dat Robin en ik echte 80s kids zijn. In deze niet alleen muzikaal interessante periode hebben we een stevige voorkeur ontwikkeld voor albums uit deze periode. Terwijl ik deze review schrijf, realiseer ik me dat alle tracks op één na waarmee we de phono versterkers hebben vergeleken afkomstig zijn uit de jaren 80. Eigenlijk niet een heel uitgebalanceerde selectie voor een vergelijkende test. Aan de andere kant voor ons persoonlijk wel relevant, omdat dat de muziek is waar we vanaf vinyl het meeste naar luisteren.

Vergelijkende test
Het eerste nummer dat we draaiden was 'Twist in my Sobriety' van Tanita Tikaram's album Ancient Heart uit 1988 via de nieuwe Gaio. Ik bewaar aan dit nummer zeer goede herinneringen (studententijd!) en had het al jaren niet gehoord. De dynamiek en warmte in deze productie is verrassend en overvielen mij meteen. Toen we hetzelfde nummer via de oudere Gaio versie afspeelden viel ons op dat op vrijwel alle hifi criteria de Gaio 2 beter scoort. De zang staat meer naar voren in de ruimte. Ook ervaarden we een behoorlijk bredere ruimtelijke afbeelding. De klank van bijvoorbeeld bekkens lijkt natuurlijker en er is meer "lucht" om de instrumenten. Het laag was wat gecontroleerder. Halverwege  en aan het einde van het nummer zitten enkele krachtige percussie slagen. Deze hebben met de Gaio 1 wat meer kracht en druk in het laag, maar overall klinkt het nummer via deze oudere versie wat gecomprimeerder lijkt het. Het verschil wat we horen tussen de Gaio 1 en Gaio 2 lijkt groter dan tijdens een eerdere vergelijking tussen de Gaio 1 en de duurdere Slipsik 6 phonostage van Lejonklou.
Voor ons liet de Gaio 2 bij dit nummer een duidelijke verbetering horen ten opzichte van de oorspronkelijke versie.

We vervolgden onze luistersessie met nog zo'n goede eighties opname: 'Sad Old Red' van Simply Red, afkomstig van zijn debuutalbum Picture Book. De eerdere indrukken werden bevestigd. Hoewel we aan het begin van het nummer bij de overgang van de Gaio 1 naar 2 het verschil niet zo heel groot vonden, moesten we onze mening gedurende het nummer steeds meer bijstellen. Fredrik Lejonklou heeft een indrukwekkende verbetering gerealiseerd met deze nieuwe "instap" phonostage. Met name op het gebied van transparantie en zuiverheid scoort de nieuw versterker hoog.

Het volgende album is misschien wel de best klinkende plaat uit mijn collectie: Brother Where You Bound van Supertramp. Wij kozen voor het nummer 'No Inbetween'. Ook hier weer meer duidelijkheid en meer transparantie met de Gaio 2. De Gaio 1 heeft wel lekker pompend laag, maar qua dynamiek en natuurgetrouwheid is hij duidelijk de mindere.

Bij de meeste nummers die volgden werden bovenstaande waarnemingen bevestigd en versterkt. Of dit nu met Joe Cocker's rauwe stem is ('Look What Have You've Done' van album Sheffield Steel) of met het allerfraaist, maar wat vreemd klinkend (Robin sprak van ranzig hoog en ik karaktiseerde de algehele klank als nasaal), 'Have You Heard the News?' van Talk Talk (LP: The Party's Over), de verschillen waren duidelijk hoorbaar in het voordeel voor de Gaio 2. Met één van ons beider favoriete nummers 'A Thousand Years' van Toto's Seventh One was de uitkomst minder duidelijk. Op het gebied van betrokkenheid vonden we de Gaio 1 zoveel beter dan de typische kwaliteiten van de Gaio 2 dat de uitslag onbeslist bleek.

De volgende 2 platen die we voor de vergelijkende test hebben gebruikt hebben een hoger elektro gehalte dan de rest: 'Windpower' van het debuut album van Thomas Dolby, 'The Golden Age of Wireless' en 'I Love You Too Much' van Human League's Hysteria album. Hoewel de Gaio 2 wat duidelijker en transparanter is, slaat bij deze platen de balans toch wat door naar de Gaio 1. Met name ikzelf ben niet een groot fan van dit soort "vage 80s pop"(citaat Robin) met zijn wat harde klankkleur. Ik kon dit beter verdragen met de wat vergevender Gaio 1. Deze muziek klinkt via de Gaio 1 wat compacter en rustiger met een tikkeltje meer druk in het laag. Voor dit soort muziek is dat helemaal niet verkeerd.

Als laatste nummer in de test dan toch een 70er klassieker: 'Wish You Were Here' van het gelijknamige album van Pink Floyd. Bij het akoestische gitaarintro vallen vooral de grotere ruimtelijkheid en meer details via de Gaio 2 op. Als het nummer verder gaat klinkt de stem losser en er is meer dynamiek hoorbaar bij de inzet van instrumenten en percussie. Instrumenten klinken natuurlijker en bij dit nummer is er geen twijfel mogelijk dat de Gaio 2 de betere phonotrap is.

Conclusie
Onze voorkeur gaat duidelijk uit naar de Gaio 2 die in onze beleving meer transparantie en dynamiek laat horen ten opzichte van de Gaio 1. Deze verschillen zijn significanter dat wat we met andere componenten bij andere vergelijkende tests hebben ervaren. Het is vaak zo dat je pas bij een 1 op 1 vergelijk vlak na elkaar verschillen hoort en kunt omschrijven. Ik durf wel te beweren dat ik ook zonder ze vlak na elkaar te horen ik op ieder willekeurig moment aan kan geven naar welke van de 2 phonotrappen ik op dat moment luister. Dit is een groot compliment voor de Gaio 2 en veel waardering gaat uit naar Fredrik Lejonklou die met de opvolger van de Gaio een pracht van een phonostage voor een nauwelijks hogere prijs neerzet. De Lejonklou Gaio 2 staat met stip bovenaan mijn upgrade verlanglijstje!

solitaire

Mooi verslag, overzichtelijk kwa opzet en helder geschreven.

Misschien moet ik ook maar eens aan het zwarte goud :coffee:
Hinterm Horizont geht's weiter.